ΜΕΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ.......

Μπούχτισα από την εκλογολογία γι΄αυτό σήμερα κάτι διαφορετικό, μια απλή ιστορία.

........................................................... ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ



Το αεροπλάνο πήρε την τελική του στροφή στην πίστα του αεροδρομίου και πλησίασε σιγά σιγά εκεί που περίμεναν οι επίσημοι.
Από την σκάλα άρχισε να κατεβαίνει η αντιπροσωπεία των ξένων που περίμεναν.
Ήταν υποχρεωμένος από την θέση του να είναι εκεί και να συνοδεύσει τους φιλοξενούμενους αλλά το μυαλό του ταξίδευε άλλού.
Σκεφτόταν ότι το χαμένο αυτό Σαββατοκύριακο η παρέα του θα είχε πάει στο νησί ενώ αυτός θα έπρεπε να είναι φιλόξενος, περιποιητικός και ευχάριστος με άγνωστους και άσχετους ανθρώπους.
Κοιτώντας μέσα από τα μαύρα γυαλιά του την ομάδα των ξένων που πλησίασαν και είχαν αρχίσει ήδη οι συστάσεις και οι χαιρετούρες, την είδε.
Ήταν σίγουρος ότι ήταν αυτή και ας είχαν περάσει από τότε 15 χρόνια που δεν την είχε ξαναδεί.
Είχε χάσει την αγριάδα της εφηβείας αλλά είχε κερδίσει σε χάρη , γοητεία και κομψότητα. Άλλωστε δεν θα ήταν σήμερα πάνω από 32 ετών.
Στο μυαλό του το χθες ζωντάνεψε αμέσως στην μνήμη του.
Ήταν στο Παρίσι που την πρωτοείδε, ένα ζωντανό παιδί κόρη κάποιου υπουργού της χώρας της, που ο πατέρας της την είχε πάρει μαζί του για παρέα.
Αυτός τότε γύρω στα 40 της έκανε μια παρατήρηση γιατί τον έβρεξε καθώς πήδηξε στην πισίνα του ξενοδοχείου, του απάντησε με μια έξυπνη ατάκα και συνέχισαν την κουβέντα ανταλλάσσοντας πειράγματα.
Το βράδυ στην δεξίωση του ξενοδοχείου συνέχισε να την πειράζει και αυτή να του απαντά εύστροφα και με ετοιμότητα χάρις και στα 3-4 ποτηράκια που είχε πιει.
Όταν γύρισε στο δωμάτιο του δεν είχε προλάβει να βγάλει το κουστούμι του όταν κτύπησε η πόρτα.
Ανοίγοντας μπήκε μέσα έκλεισε την πόρτα πίσω της και την είδε να στέκεται χλωμή και σοβαρή μπροστά του.
Χωρίς να πει κουβέντα τον αγκάλιασε και τον φίλησε με πάθος.
Είχε μείνει άφωνος.
Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι αυτό το παιχνίδι των λέξεων με ένα κορίτσι που θα μπορούσε να είναι κόρη του θα έφτανε εκεί.
Ποτέ δεν είχε αμφιταλαντευτεί τόσο στην ζωή του. Από μία μεριά δεν του είχε ξανατύχει να του προσφέρεται μια τόσο νέα και επιθυμητή γυναίκα τόσο αυθόρμητα και απόλυτα, από την άλλη μεριά η μεγάλη διαφορά ηλικίας και τα νιάτα της με τον παρορμητικό τους χαρακτήρα του έλεγαν να σταματήσει εκεί προσέχοντας να μην την πληγώσει.
Της χάίδεψε τα μαλλιά ,την φίλησε στο μέτωπο, της είπε ότι ο ερχομός της είναι ότι καλύτερο του έχει τύχει στην ζωή του , της τόνισε την διαφορά μιας γενιάς που τους χωρίζει, της σκούπισε με τρυφερότητα τα δακρυσμένα της μάτια και την συνόδευσε στο δωμάτιο της .
Πλησιάζοντας χαμογελαστή μέσα στην ομάδα που κατέβηκε από το αεροπλάνο τον είδε ξαφνικά μπροστά της .Αισθάνθηκε να παραλύουν τα γόνατα της .Τον γνώρισε αμέσως παρά το ότι είχαν γκριζάρει πια τα μαλλιά του και δύο ρυτίδες χάραζαν το μέτωπο του .
¨Ήταν ο μόνος άνδρας που είχε αρνηθεί τον ερωτά της μέχρι τότε. Όταν τον έφερνε στην μνήμη της ένα γλυκό και τρυφερό συναίσθημα την καταλάμβανε γιατί με την πάροδο των ετών είχε συνειδητοποιήσει ότι είχε την τύχη στην εφηβεία της να πέσει σε ένα άνδρα απόλυτο κυρίαρχο των συναισθημάτων του.
Του έδωσε το χέρι της και του είπε με ένα κόμπο στη φωνή :
-Με θυμάσαι άραγε;
-Θα μπορούσα να σε ξεχάσω της απάντησε και αισθάνθηκαν και οι δύο σαν μην είχε περάσει ούτε μία μέρα από το παρελθόν.
Το βράδυ στην δεξίωση προς τιμήν των ξένων βρέθηκαν να τα πίνουν και να χορεύουν μαζί και να ανταλλάσσουν πάλι πειράγματα και ατάκες σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει για 15 χρόνια.
Κανένας τους δεν έκανε κουβέντα για το παρελθόν σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Τούτη τη φορά πήγε αυτός στο δωμάτιο της.
Τον περίμενε και τον αγκάλιασε χωρίς να ανταλλάξουν μία κουβέντα .
Έκαναν έρωτα σαν να ήταν η πρώτη φορά στη ζωή τους.
Το πρωί αισθάνθηκαν και οι δύο πως ότι είχαν να πουν το είπαν τα κορμιά τους όλη αυτή την νύχτα.
Ήξεραν πλέον ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο να τους ενώνει.
Της χάιδεψε τα μαλλιά ,της έδωσε ένα πεταχτό φιλί και έφυγε.
Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.