ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Η εμφάνιση του Μπένυ σαν υποψήφιου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μου έφερε στο νου αυτό που είχε πει κάποτε ο Γ. Παπανδρέου χωρίς βέβαια να φανταστεί τότε, ότι θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει σήμερα και ο εγγονός του.
Τα αξιώματα έχουν νόημα όταν σου προτείνονται όχι όταν τα επιδιώκεις .
Όμως το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια είχε πει και ο ίδιος ο Βενιζέλος το 2003.
Όταν σε χρειάζονται και απών να είσαι, σε φωνάζουν.
Βέβαια στα υπέρ του είναι αυτό που έχει πει για τους πολιτικούς ο Carlo Schmid (Γερμανός πολιτικός και συνταγματολόγος)
Όταν ήμουν νεώτερος πίστευα ότι ο πολιτικός πρέπει να είναι ευφυής .
Τώρα γνωρίζω ότι η ευφυΐα τουλάχιστον δεν βλάπτει .
Από την άλλη μεριά ο Γιώργος αμύνεται γερά γιατί φοβάται μην χάσει την εξουσία του. Προφανώς δεν γνωρίζει αυτό που είχε τονίσει ο Τζόν Στάϊνμπεκ:
Τον άνθρωπo δεν τον διαφθείρει η εξουσία αλλά ο φόβος.
Ο φόβος μήπως χάσει την εξουσία του.
Αυτό δε που χαίρομαι είναι οι διάφοροι που όταν τους ρωτούν αν θα τον υποστηρίξουν όταν δεν θέλουν να πάρουν θέση, δίνουν την απάντηση που λέγεται ότι χρησιμοποιούν σε τέτοιες περιπτώσεις οι Εγγλέζοι πολιτικοί:
Η απάντηση μου σε αυτό που με ρωτάτε είναι ίσως.
Και αυτό είναι οριστικό!
Πάντως στην πορεία δεν ξέρουμε αν θα εμφανιστούν και άλλοι υποψήφιοι οπότε πάλι μια Εγγλέζικη παροιμία θα έρχεται κουτί στην περίπτωση:
To many chiefs, but not enough Indians
Βέβαια από την άλλη μεριά η κυβέρνηση είχε ενστερνιστεί πλήρως αυτό που έλεγε ο Μπίσμαρκ:
Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές ,κατά τον πόλεμο και μετά το κυνήγι !
Ο Κωστάκης όμως είχε μάθει καλά στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο που είχε πάει, ότι ο λαός διαισθάνεται και εφαρμόζει αυτό που είχε πει σε πολιτικό του αντίπαλο ο Χιούμπερτ Χάμφρεϋ :
Το δικαίωμα σου να μιλάς δεν περιλαμβάνει και την υποχρέωση μας να σε πάρουμε στα σοβαρά!
Προφανώς βέβαια δεν συμφωνούσε με τον Μπομπ Χόουπ όταν χαριτολογούσε λέγοντας :
Δεν ξέρω τι έχει ο κόσμος εναντίον της κυβέρνησης.
Δεν έχουν κάνει τίποτα !
Βέβαια με όλους αυτούς τους κουμπάρους και με τα ομόλογα το μόνο που έκαναν είναι να επιβεβαιώσουν τον Τζοβάνι Σαρτόρι (Ιταλός Πολιτειολόγος) που παρότι συντηρητικός έλεγε :
Αριστερά είναι να κάνεις το καλό για τους άλλους .
Δεξιά είναι να κάνεις το καλό για τον εαυτό σου.
Αριστερά είναι ο Καντ, δεξιά είναι ο Μπένθαμ.
Με διαύγεια εκείνος ο ιδεαλιστής ο Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865) είχε από παλιά επισημάνει ότι:
Αν ο πλούτος ήταν προϊόν εργασίας τότε οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο θα ήταν οι εργαζόμενοι .
Σήμερα τα πράγματα είναι πιο κοντά στην ρεαλιστική αντίληψη του Τζόν Κένεθ Γκαλμπρέϊθ που πίστευε πως:
Στον καπιταλισμό έχουμε την στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ενώ στον κομμουνισμό ακριβώς το αντίθετο!
Σε εποχές που οι πολιτικές αντιθέσεις ήσαν οξύτατες ο Τσώρτσιλ, σφοδρός πολέμιος της αριστεράς, είχε πει με το χαρακτηριστικό δηλητηριώδες χιούμορ του για τους σοσιαλιστές:
Οι σοσιαλιστές είναι σαν τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Όταν ξεκινούν δεν ξέρουν που πάνε .
Όταν φθάνουν δεν ξέρουν που έφτασαν.
Και ταξιδεύουν με έξοδα του κράτους.
Επίσης δε:
Δεν υπάρχει θέση για τον σοσιαλισμό αφού στον μεν παράδεισο δεν χρειάζεται στην δε κόλαση ήδη κυριαρχεί!
Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η αριστερά τα είχε από νωρίς διαγνώσει η Ρόζα Λούξενμπούργκ πιστεύοντας ότι :
Η ελευθερία μόνο για τους οπαδούς της κυβέρνησης και για μόνα τα μέλη του κόμματος ,όσο πολυάριθμα κι΄ αν είναι αυτά, δεν είναι ελευθερία.
Η ελευθερία νοείται πάντα για εκείνον που σκέφτεται.
Δυστυχώς η Ρόζα πήγε άδοξα και η κατάρρευση του κομμουνισμού οδήγησε τον Μπερν.Μπερτολούτσι να πει:
Η λέξη κομμουνιστής είναι σήμερα συνώνυμο μιας αποτυχίας.
Εγώ πάντως πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό ότι υπήρξε κομμουνισμός.
Αλλά και στα καθ΄ ημάς ο Θωμάς Γκόρπας έγραψε με πίκρα:
Κομμουνιστής στα λάχανα
Και στα λεφτά χασάπης
Ο δε Χρόνης Μίσιος από το 1986 διαπιστώνει ότι :
Το θέμα αριστερός η δεξιός αφορά μόνο το ράφτη πια
Πέρα όμως από τις ιδεολογικές διαφορές που μπορεί κανένας να έχει και να συμφωνεί η να διαφωνεί με τους παραπάνω, υπάρχει μια διάχυτη και γενικευμένη απώθηση για τα όλα κόμματα , φαινόμενο που οι νεώτεροι πιστεύουν ότι παρουσιάστηκε τα τελευταία χρόνια.
Κι όμως !
Η αντίληψη αυτή για τα κόμματα κρατάει από παλιά.
Ήδη το 1880 ο μοναδικός Εμ. Ροΐδης έγραφε στον Ασμοδαίο:

Κόμμα είναι ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγιγνώσκωσιν και να αναγράφωσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, να παράσχει αυτοίς τα μέσα να ζώσιν χωρίς να σκάπτωσι.