ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ

Η πρόσκληση-πρόκληση ήταν σαφής.
Πάμε λίγες μέρες με το σκάφος στο Ιόνιο;
Η αποδοχή της ήταν άμεση γνωστού όντως του επιρρεπούς χαρακτήρος μου προς ευδαιμονισμόν.
Με σπαραγμόν λοιπόν καρδίας σταυροφίλησα ως άλλος Οδυσσέας την Πηνελόπην μου, η οποία στο άκουσμα και μόνο της λέξεως πλεούμενο παθαίνει ναυτία, αναχώρησα της οικίας ενώ αυτή με αποχαιρετούσε λέγοντας με σαρδόνιο χαμόγελο : άντε στο καλό, θα ησυχάσει το κεφάλι μου για λίγες μέρες!
Η διαβίωση στο σκάφος ήταν ανέφελη εφ΄ όσον τηρούσες την βασική οδηγία του ιμάμη, συγνώμη του ιδιοκτήτου ήθελα να πω, δηλαδή να μπαίνεις μέσα στο τζαμί χωρίς παπούτσια.
Το σκάφος διέθετε όλα τα κομφόρ ,ακόμα και μπιντέ!
Βέβαια η τουαλέτα είχε ένα στενό στόμιο που αν το προϊόν του κόπου σου δεν το πετύχαινε επακριβώς ,τότε ξεχνούσες τον Οδυσσέα και θυμόσουνα τον Ηρακλή και τον άθλο του με την κόπρο του Αυγείου.
Η καμπίνα όμως ήταν άνετη και υπήρχε και σημείο που μπορούσες να σταθείς ακόμα και όρθιος.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, πιστεύω ότι το ταξίδι θα ήταν ανέφικτο χωρίς την σημαντική και ουσιαστική ναυτική συμβολή μου δηλαδή σε κάθε λιμάνι να βάζω και να βγάζω τα μπαλόνια από το σκάφος.

Διασχίσαμε λοιπόν τον ισθμό της Κορίνθου χωρίς να μας έρθει κανένα κουτάκι αναψυκτικού από τον κόσμο που χάζευε από τις τις γέφυρες και φθάνοντας στον Κορινθιακό η πρώτη στάση ήταν στα Τριζόνια , γραφικά νησάκια στον Κορινθιακό απέναντι από το Αίγιο .
Τα βουνά που φαίνονται στο βάθος δεν είναι στο νησάκι αλλά στην Στερεά Ελλάδα.

Εκεί μετά από ένα δροσερό μπάνιο επακολούθησε μια γερή ουζοποσία συνδυασμός που λόγω της επιτυχίας που είχε, καθιερώθηκε και για τα υπόλοιπα μεσημέρια.

Μετά τον βραδινό ύπνο στην Πάτρα η ομάς αναχώρησε για την Ζάκυνθο. Εκεί έπιασε δυστυχώς ένας νοτιάς και μας καθήλωσε όλο το επόμενο 24ωρο.

Αφού το βράδυ πλανηθήκαμε στην ευπρόσωπη πόλη της Ζακύνθου την επόμενη με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο κάναμε τον γύρο του νησιού.
Η απορία που μας δημιουργήθηκε σε αυτή την βόλτα ήταν γιατί χώσανε στην φυλακή μόνο τον δήμαρχο της Ζακύνθου και μαζί του δεν βάλανε και τους υπόλοιπους Ζακυνθινούς που έχουν καταφέρει να καταστρέψουν αυτό το πανέμορφο νησί με όλα αυτά τα απιθάνου κακογουστιάς κτίσματα που έχουν αναγείρει.
Πριν από χρόνια που είχα ξαναπάει είχα την εντύπωση ότι η καταστροφή είχε γίνει μόνο στις περιοχές που είχαν έντονη τουριστική ανάπτυξη, αλλά τώρα διαπίστωσα ότι το κακό έχει επεκταθεί σε όλη την κατοικημένη έκταση.

Το κέφι μας έφτιαξε στην Έξω Χώρα που μας σερβίρισε ένα πανέξυπνο παιδί 15 ετών που χαρήκαμε τις έξυπνες και ετοιμόλογες απαντήσεις που μας έδωσε.

Την επομένη αποχαιρετήσαμε την Ζάκυνθο περνώντας μπροστά από την Γαλάζια σπηλιά με κατεύθυνση προς Κεφαλονιά και μετά ένα μπάνιο με την ανάλογη ουζοποσία καταλήξαμε στο Φισκάρδο.

Ευτυχώς εδώ το μέρος παρά την έντονη τουριστική του ανάπτυξη δεν έχει καταστραφεί και κάθε φορά μου φαίνεται και καλύτερο.
Την επόμενη μέρα ενώ πηγαίναμε προς την Ιθάκη και ενώ επέτρεπα στον καθαρό αέρα της θάλασσας να δροσίζει το δασύτριχο αρρενωπό και στιβαρό μου στήθος κάτω από το θεληματικό μου πηγούνι με το άψογο υπογένειο που έχει ,μου ήρθε μια μεγαλοφυής ιδέα .
Να υποβάλλω και εγώ υποψηφιότητα για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. .

Ένας κοντός ανάμεσα σε ένα ψηλό και ένα χοντρό θα ήταν ότι πρέπει για ένα νέο τρίο Στούτζες!

Μου χάλασε όμως το σχέδιο ο Σκανδαλίδης και έτσι έπνιξα τον πόνο μου με μία νέα γερή ουζοποσία μετά από ένα θαυμάσιο μπάνιο στο Παραπηγάδι .

Εδώ λέγεται ότι ήταν το μέρος που έφτασε όταν γύρισε πίσω ο Οδυσσέας στην Ιθάκη.

Η πορεία πλέον ήταν για την Πάτρα η οποία με το απογευματινό φως μου φάνηκε καλύτερη από ότι είναι.

Από την θάλασσα φαίνεται και το κάστρο της που μόλις πριν λίγα χρόνια πήρα χαμπάρι ότι υπάρχει, γιατί με όλες αυτές τις πολυκατοικίες μέσα από την πόλη είναι αόρατο.

Η επόμενη μέρα σήμαινε την επιστροφή στην Πηνελόπη μου που δυστυχώς για μένα κανένας μνηστήρας δεν έχει φανεί στον ορίζοντα.

Η γέφυρα του Ρίο μας περίμενε ,αέρινη στην θέση της ,να την ξαναχαζέψουμε άλλη μια φορά από κάτω πριν την επιστροφή στην Αθήνα.

Η τελευταία ωραία εικόνα ήταν στα Ίσθμια.

Μέσα στην απογευματινή ηρεμία χαιρόσουνα να βλέπεις όλους αυτούς τους ψαράδες με τα καλάμια τους να έχουν αποστασιοποιηθεί από τον χρόνο και να επιτρέπουν στον εαυτό τους την ευχαρίστηση χωρίς άγχος που προσφέρει μια τόσο απλή ενασχόληση όπως το ψάρεμα.

Ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα πάνω από τις κορυφογραμμές τις Πελοποννήσου ήταν η αποζημίωση μου για το κοπιώδες, υπεύθυνο, βαρύ και καθοριστικό για την ασφάλεια του πλοίου έργο που με περίμενε πριν να δέσουμε .

Να βγάλω έξω τα μπαλόνια!