ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΞΕΣΗΚΩΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ

Μπορεί σήμερα ένα τραγούδι γραμμένο το 1842 να πετυχαίνει να το έχουν δει μέχρι στιγμής στο You Tube πάνω από 4.400.000 άνθρωποι;

Βέβαια μπορεί όταν αυτό είναι το Va pensiero από τον Ναμπούκο του Βέρντι σε μια καταπληκτική εκτέλεση από την χορωδία της ΜΕΤ της Νέας Υόρκης το 2002.

Δείτε πρώτα αυτή την σπάνια οπτική και ακουστική απόλαυση και μετά διαβάστε την συνέχεια της ανάρτησης.

21-7-2017  Δυστυχώς το βίντεο με αυτή την εκτέλεση έχει αποσυρθεί από το YouTube αλλά το έχω βρει το ίδιο  εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=GS6L_9xUT5E και εδώ με υπότιτλους: https://www.youtube.com/watch?v=fZU6CbbR2yo

Από το 1706 η Λομβαρδία ανήκε στην Αυστροουγγαρία , στην συνέχεια κατακτήθηκε από τον Ναπολέοντα και έγινε ημιαυτόνομη επαρχία της Γαλλίας , αλλά το 1815 την κατέλαβε ξανά η Αυστρία.

Έτσι ο Βέρντι που γεννήθηκε το 1813 σε περιοχή υπό ξένη κατοχή έζησε τα νεανικά του χρόνια σε ένα από τα κέντρα του αγώνα για την ελευθερία και την ενοποίηση της Ιταλίας.

 Το Ριζορτζιμέντο (Αναγέννηση) ήταν ένα εθνικιστικό κίνημα, που εμπνευσμένο από τα κηρύγματα του Ναπολέοντα περί ισότητας, εθνικού κράτους και κυρίαρχου λαού, ζητούσε την απελευθέρωση και ενοποίηση της Ιταλίας.

  Ξεκίνησε το 1820 με τους Καρμπονάρους, συνεχίσθηκε το 1830 με τον Τζιουζέπε Γαριβάλδι και τον Μαντσίνι με την μυστική οργάνωση του «Νεαρά Ιταλία» και ο Βέρντι συμμετείχε από νεαρός σε αυτόν τον αγώνα.

O Βέρντι λόγω της υπάρχουσας λογοκρισίας από τους Αυστριακούς  μεταφέρει το μήνυμα της ελευθερίας στις όπερες του  μεταμφιεσμένο, όπως έγραφε στον ποιητή Τζιουζέπε Τζιούστι: «Δυστυχώς για εμάς αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί, πρέπει να καταφύγουμε στην μεταμφίεση».

Έτσι στους "Λομβαρδούς" ο αγώνας μεταφέρεται στην σύγκρουση σταυροφόρων και Σαρακηνών, στην "Αλτσίρα" αναφέρεται σε σύγκρουση Ισπανών και Περουβιανών, στον "Ερνάνη" η υπόθεση μεταφέρεται στην Ισπανία ενώ στον "Ναμπούκο" στην εξορία των Εβραίων και την καταπίεση τους από τον τυραννικό Ναμπούκο.

Αν ο "Ερνάνης" και τα χορωδιακά του τραγούδια  προκάλεσαν πολιτικές αντιαυστριακές διαδηλώσεις, το χορωδιακό τραγούδι Va pensiero από τον Ναμπούκο κέρδισε τις καρδιές των Ιταλών γιατί ταυτίστηκαν με τους καταπιεσμένους Εβραίους και οι στίχοι

 Ω πατρίδα, τόσο όμορφη και χαμένη!
Ω ανάμνηση τόσο αγαπητή
και κατάφορτη με απελπισία

αντικατόπτριζαν την συναισθηματική τους φόρτιση από την αυστριακή κατοχή.

Έτσι το «Va pensiero» έγινε ο  ύμνος του Ριζορτζιμέντο και οι Ιταλοί το τραγουδούσαν στους δρόμους ενώ έγραφαν στους τοίχους VIVA  VERDI σύνθημα που οι Αυστριακοί νόμιζαν ότι αφορούσε τον  συνθέτη ενώ στην πραγματικότητα ήσαν τα αρχικά της φράσης Viva Vittorio Emmanuel, Roi De Italiani (Ζήτω ο Βίκτωρ Εμμανουήλ, Βασιλεύς των Ιταλών, τότε βασιλιάς της Σαρδηνίας).

Το 1861 η Ιταλία ενοποιήθηκε κι έγινε ανεξάρτητο κράτος.

Ο Βέρντι εξελέγη μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου, έως το 1865, οπότε και παραιτήθηκε.

To 1901 ενώ βρισκόταν στο Μιλάνο στις 21 Ιανουαρίου, υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε στις 27. Από σεβασμό στον λαοφιλή συνθέτη ο Δήμος έριχνε στον δρόμο μπροστά στο ξενοδοχείο που βρισκόταν άχυρα για να μην τον ενοχλεί ο θόρυβος από τις άμαξες που περνούσαν.

Αρχικά τον έθαψαν στο  Cimitero Monumentale του Μιλάνου και πάνω  από 300.000 άτομα τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία  σιγοτραγουδώντας το Va Pensiero, η  μελωδία του οποίου είχε γίνει ο ύμνος της ιταλικής ενότητας.

 H Casa di Riposo per Musicisti στην πλατεία Buonarroti του Μιλάνου

Μετά ένα μήνα πριν να μεταφερθεί το πτώμα του από το κοιμητήριο στο Casa di Riposo per Musicisti , που είχε ο ίδιος φτιάξει για τους απόμαχους μουσικούς, για να ταφεί δίπλα στην σύζυγο του,  ο νεαρός τότε Αρθούρος Τοσκανίνι διηύθυνε μια χορωδία 820 τραγουδιστών που τραγούδησαν το  Va Pensiero.

 Ο Αρθούρος Τοσκανίνι διευθύνει την χορωδία στο κοιμητήριο, η μεταφορά του  στο Casa di Riposo per Musicisti και ο τάφος του εκεί.

Το 2009 ο γερουσιαστής Umberto Bossi πρότεινε να αντικατασταθεί ο ιταλικός εθνικός ύμνος με το  Va Pensiero.

Τέλος μια ακόμα καταπληκτική εκτέλεση του Va pensiero παρουσία 1300 θεατών, την οποία έχουν δεί κοντά 2.500.000 εκατομμύρια στο You Tube, είναι αυτή της 12-3- 2011 από το  Teatro dell'Opera di Roma με μαέστρο τον  Riccardo Muti. για τα 150 χρόνια της ένωσης της Ιταλίας παρουσία του τότε πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι.

Η ατμόσφαιρα στο θέατρο ήταν από την αρχή ηλεκτρισμένη μετά από την ομιλία του δημάρχου της Ρώμης που, παρά το ότι είχε διατελέσει υπουργός του Μπερλουσκόνι και ήταν μέλος του κόμματος του, κατήγγειλε τι; περικοπές που είχε κάνει η κυβέρνηση στον πολιτισμό.

Μετά την εκτέλεση του Va pensiero άρχισε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα μαζί με  φωνές bis και Viva Italia ενώ από τα θεωρεία ο κόσμος πέταγε χαρτάκια με συνθήματα πατριωτικά αλλά και με την πρόταση Muti, senatore a vita.

Ο Muti γύρισε προς το κοινό και αφού είπε πως ντρέπεται για όσα γίνονται στην χώρα του και πως όταν η χορωδία έλεγε τους στίχους Ω πατρίδα τόσο όμορφη και χαμένη σκέφτηκε πως αν σκοτώσουν τον πολιτισμό της τότε θα είναι πράγματι όμορφη και χαμένη.

Στο βίντεο θα δείτε την συγκλονιστική  εικόνα της επανάληψης του  Va pensiero από την χορωδία με δάκρυα  στα μάτια, ενώ τους συνοδεύει  ένα ολόκληρο θέατρο με τους θεατές όρθιους και τον Muti  στραμμένο προς το κοινό  να το διευθύνει.

Εάν θέλετε να δείτε και τις δύο εκτελέσεις του Va pensiero  από εκείνη την βραδιά  υπάρχουν  εδώ.

http://www.youtube.com/watch?v=gaXE0v0bJoE

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΧΘΕΣ Ή ΑΠΕΧΘΕΣ;

Με την πρόσφατη συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» ο Γιώργος Σταθάκης, ίσως το σοβαρότερο πρόσωπο που διαθέτει  σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ , άδειασε στην ουσία  τον Τσίπρα που στην Θεσσαλονίκη στις 13/9/2013  δήλωνε ότι «το χρέος είναι τεράστιο και επαχθές"

Στην συνέντευξη του αυτή ο Σταθάκης είπε πως το επαχθές χρέος στην περίπτωση της Ελλάδας είναι περιορισμένο:

«Είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα και ο εξηλεκτρισμός του ΟΣΕ, που δεν έγινε ποτέ. Είναι περίπου στο 5%. Η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους, πάνω από το 90%, είναι παραδοσιακό, δημόσιο χρέος των αγορών, δηλαδή των ομολόγων. Εκεί δεν υπάρχει νομική διαδικασία για να αμφισβητηθεί».

Για να γίνει κατανοητό το παρακάτω άρθρο του οικονομολόγου καθηγητού κ. Μάνου Ματσαγγάνη  ,αναγκαστικά κατάφυγα στην Λεξιλογία για να ξεκαθαρίσω τις έννοιες του επαχθούς και απεχθούς χρέους. (τα bold στο κείμενο του ποστ  είναι δικά μου)

Απεχθές χρέος (odious debt). Το odious debt αποδίδεται συνήθως με τον όρο απεχθές χρέος, με συνώνυμο illegitimate debt, παράνομο χρέος.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το απεχθές χρέος, επίσης γνωστό ως παράνομο χρέος, είναι μια νομική θεωρία σύμφωνα με την οποία το εθνικό χρέος που έχει δημιουργηθεί από ένα καθεστώς για λόγους που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, δεν πρέπει να είναι εκτελέσιμο. Επομένως, τέτοιου είδους χρέη θεωρούνται από αυτή τη θεωρία προσωπικά χρέη του καθεστώτος που τα δημιούργησε και όχι κρατικά χρέη. Κατά κάποιον τρόπο, η έννοια είναι ανάλογη με τη μη εγκυρότητα των συμβολαίων που υπογράφονται υπό συνθήκες εξαναγκασμού. 

Επαχθής, από την άλλη, (από το άχθος «βάρος, φορτίο») είναι ο δυσβάστακτος. Επαχθές είναι το σύνολο του χρέους όταν ξεπερνά κάποια όρια. Στην περίπτωσή μας, σύμφωνα με τον κ. Σταθάκη, το 5% του ελληνικού χρέους μπορεί να αμφισβητηθεί (άρα να χαρακτηριστεί απεχθές χρέος). Όχι επαχθές χρέος, όμως. Ακόμα κι αν απαλλαγούμε από το απεχθές χρέος, είναι πιθανό να μείνουμε με το επαχθές και μη βιώσιμο. Που απεχθές είναι κι αυτό, αλλά όχι σύμφωνα με την ορολογία του διεθνούς δικαίου

Ο Μάνος Ματσαγγάνης λοιπόν στο άρθρο του Το απεχθές χρέος, η φοροδιαφυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει στο Protagon:

Με δύο πρόσφατες δηλώσεις του, για τη φοροδιαφυγή και το απεχθές χρέος, ο Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής και μέλος της σχετικά πιο ρεαλιστικής συνιστώσας του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να αλλάξει το θέμα συζήτησης μεταξύ των οπαδών του κόμματος αυτού. Την περασμένη εβδομάδα μιλούσαν για το πόσο ΟΚ είναι να σκοτώνεις ανθρώπους, αρκεί να έχεις πολιτικό κίνητρο (μια ιδέα που ίσως θα έπρεπε να συζητήσουν πρώτα με τους αγαπημένους του Παύλου Φύσσα). Αυτή την εβδομάδα μιλάνε για ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Πάλι καλά, είναι και αυτό ένα είδος προόδου.

Με την πρώτη δήλωσή του έκλεισε το θέμα του απεχθούς χρέους, ελπίζω οριστικά. «Μόνο το 5% του ελληνικού χρέους μπορεί να χαρακτηριστεί επαχθές» δήλωσε ο Σταθάκης. Πολύ λέει. Για να είναι επαχθές ένα χρέος, θα πρέπει (α) να το πήρε μια δικτατορική κυβέρνηση, (β) να ξόδεψε τα λεφτά για δικό της όφελος (π.χ. σε κοσμήματα που τώρα είναι σε θυρίδες στην Ελβετία), και (γ) εν γνώσει των δανειστών. Ούτε ο εξωτερικός δανεισμός της χούντας του 1967-1974 (προσοχή στις ημερομηνίες) δεν ήταν όλος απεχθές χρέος, αφού ένα μέρος του ξοδεύτηκε π.χ. για να παραγραφούν τα δάνεια των αγροτών από την Αγροτική Τράπεζα.

Αυτονόητο; Προφανώς. Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν είναι μόνο ότι τα τελευταία 4 χρόνια το παραμύθι του απεχθούς χρέους λειτούργησε ως πολεμική κραυγή και συγκολλητική ουσία όλων των αγανακτισμένων, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έως τη Χρυσή Αυγή. Είναι επίσης ότι όλοι αυτοί φώναζαν ότι βασικά η οικονομία μας είναι μια χαρά, και ας εξάγουμε ελαιόλαδο για να εισάγουμε αυτοκίνητα. Θα σωθούμε εύκολα, αρκεί να κάνουμε δυο-τρεις έξυπνες κινήσεις, π.χ. να διαγράψουμε το απεχθές χρέος. Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι – και αν δεν πιστεύουν εμένα, ας ρωτήσουν τον Σταθάκη.

Η άλλη «έξυπνη κίνηση» που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μας σώσει είναι να φορολογήσει τους πλούσιους, πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα: το πρόβλημα είναι όντως μεγάλο. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή δεν συμβιβάζεται ούτε με δίκαιη διακυβέρνηση ούτε με δυναμική οικονομία. Όμως – όπως πάντα – τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Για τρεις κυρίως λόγους.

Πρώτον, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η φοροδιαφυγή αυξάνεται τα τελευταία χρόνια. Το κίνητρο είναι σίγουρα ισχυρότερο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση σίγουρα μπαίνουν σε μεγαλύτερο πειρασμό να κλέψουν την Εφορία. Όμως, από τους βασικούς κλάδους της οικονομίας – πρωταθλητές της φοροδιαφυγής (τουρισμός, οικοδομή, προσωπικές υπηρεσίες), ο ένας ακμάζει, ο άλλος έχει καταρρεύσει, και ο τρίτος παραπαίει λόγω συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης. Άρα δύσκολα ο Σταθάκης θα κατάφερνε να φέρει στα δημόσια ταμεία περισσότερα λεφτά από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από όσα φέρνει ήδη ο Θεοχάρης.

Δεύτερον, στην Ελλάδα δεν φοροδιαφεύγουν μόνο οι πλούσιοι, φοροδιαφεύγουν όλοι όσοι μπορούν: από τους αγρότες, τους μικρέμπορους, τους ελεύθερους επαγγελματίες έως τις επιχειρήσεις, ιδίως τις μικρές. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις μας, τα οφέλη από τη φοροδιαφυγή είναι μεγαλύτερα στο χαμηλότερο και στο υψηλότερο τμήμα της κατανομής εισοδήματος. Άρα ναι, να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, το λέω χρόνια. Αλλά ας έχει υπόψη του το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι περισσότεροι από όσους θα πληγούν δεν είναι κάτοικοι Κολωνακίου αλλά αντιμνημονιακοί μικρομεσαίοι (και φυσικά οπαδοί της λαϊκής δεξιάς, και μέχρι χθες «μη προνομιούχοι» του ΠΑΣΟΚ).

Τρίτον, το πρόβλημα με εμάς τους Έλληνες δεν είναι τόσο ότι φοροδιαφεύγουμε λόγω ροπής προς την απάτη, λόγω γενετικής πονηριάς, λόγω αρχαίας δυσπιστίας μεταξύ πολιτών και κράτους κτλ. Ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου το αδίκημα σε στέλνει κατ’ ευθείαν φυλακή, ακόμη και αν είσαι ο Αλ Καπόνε ή ο Λύκος της Wall Street, το μέσο ποσοστό εισοδήματος που κρύβουν οι μισθωτοί (1%) και οι αυτοαπασχολούμενοι (σχεδόν 60%) είναι πάνω-κάτω όσο και στην Ελλάδα. Απλώς στις ΗΠΑ (αναλογικά) πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι είναι μισθωτοί, και πολύ λιγότεροι είναι αυτοαπασχολούμενοι από ό,τι στην Ελλάδα. Ακόμη και αν το ΣΔΟΕ γίνει FBI, με τη σημερινή δομή της οικονομίας και της απασχόλησης θα έχουμε φοροδιαφυγή.

Τι να κάνουμε; Να αφήσουμε τη φοροδιαφυγή ήσυχη; Όχι, το ακριβώς αντίθετο. Να την περιορίσουμε όσο μπορούμε. Αλλά να θυμόμαστε ότι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να ξεκολλήσουμε από το χρεοκοπημένο μοντέλο της φτηνής ανάπτυξης με εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές επιχειρήσεις, και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα αποκτήσουμε σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις. με εξαγωγικό προσανατολισμό, ανοιχτές στην καινοτομία, με οργανωμένο λογιστήριο, καλύτερες αμοιβές και εργασιακές σχέσεις.

Αλλά ξέχασα: Η ριζοσπαστική αριστερά μας (όπως τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης το ΚΚΕ) είναι εναντίον των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτιμά χίλιες μικρές, και ας ρυπαίνουν περισσότερο, ας είναι ανήμπορες να οργανωθούν, να δικτυωθούν, να είναι ανταγωνιστικές, να πληρώνουν μισθούς της προκοπής, να εξάγουν – και να πληρώνουν φόρους.

Μετά το ξεκατίνιασμα που έγινε μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ γι΄ αυτές τις δηλώσεις  Σταθάκη, ενδιαφέρον είχε και συνέντευξη που έδωσε ο ίδιος στο ραδιόφωνο του ΑΛΦΑ.

Ερώτηση δημοσιογράφου ΑΛΦΑ: Εσείς αποκλείετε το σενάριο αυτό που ήδη κυκλοφορεί και υποβόσκει και στους παραπολιτικούς διαδρόμους, ότι εάν πάει ο Τσίπρας ως Πρωθυπουργός μιας αυριανής κυβέρνησης στην Ευρώπη και με τον πρώτο τσαμπουκά που θα τους πουλήσει θα κλείσει η ΕΚΤ την κάνουλα και τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα και θα έρχεται μετά ο κάθε ένας μικροαστός και θα σκούζει και λέει δε θα έχεις πετρέλαιο για το νοσοκομείο, δεν θα έχεις τρόφιμα στα ράφια και όλα αυτά τα κινδυνολογικά ακούγονται, αλλά τα έχουμε δει και στην Αργεντινή και λίγο πολύ τα έχουμε δει και εδώ δίπλα στην Κύπρο. Δεν μπορούν να συμβούν και στην Ελλάδα;
Γιώργος Σταθάκης: Κανείς δεν αποκλείει τίποτα. Εκτιμώ, όμως, ότι η διαδικασία της διαπραγμάτευσης θα είναι σκληρή, θα έχει διάρκεια, δε θα λυθεί σε ένα Eurogroup και δεν θα οδηγήσει ούτε από τη μια πλευρά ούτε από την άλλη πλευρά, φαντάζομαι, σε ακραίες καταστάσεις σαν αυτές που υπονοείτε». 

Όπως καταλαβαίνει κανείς η σημερινή θέση Σταθάκη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με   την απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία σημειωνόταν ότι επαναδιαπραγματευόμαστε τις συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο.

Το απραγματοποίητο αυτής της θέσης  διατυπώνει και ο Γιάνης Βαρουφάκης στο άρθρο του  Το άτοπον του απεχθούς λέγοντας:

....την Ελλάδα δεν την αφορά καθόλου αυτή η υπόθεση (χαρακτηρισμού του χρέους μας ως απεχθές). Τουλάχιστον δεν την αφορά όσο η κυβέρνηση του τόπου (όποια κι αν είναι αυτή) στοχεύει να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Κι αυτό γιατί η μονομερής, άνευ διαπραγματεύσεων, διαγραφή του χρέους (που είναι ο μόνος λόγος να χαρακτηρισθεί ως απεχθές) συνάδει μόνο με απόφαση εξόδου από την ΕΕ.

και συνεχίζει λίγο παρακάτω:

Η ανακήρυξη του χρέους, ή μέρους του, ως απεχθές αποτελεί δήλωση ότι δεν ενδιαφερόμαστε για διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας – το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που απαιτεί το εθνικό συμφέρον.

Και εξηγεί το αυτονόητο, γιατί δηλαδή δεν είναι δυνατόν να ισχυριστεί κανείς ότι μέρος από το χρέος μας οφείλεται σε διαφθορά, οπότε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απεχθές:
Τα ομόλογα περνάνε από χίλια δυο χέρια μετά την αρχική έκδοση τους. Αυτός στον οποίο χρωστάει το κράτος σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνον που δάνεισε το κράτος αρχικά.

.....................................
Υπό αυτή την δυναμική διαδικασία είναι αδύνατον να πούμε (ακόμα και να γνωρίζουμε επακριβώς ότι, π.χ. το 1998 ένα συγκεκριμένο δάνειο πήγε στις τσέπες ενός υπουργού και της παρέας του) πόσο τοις εκατό του σημερινού χρέους οφείλεται σε εκείνο το «θολό» δάνειο και σε ποιον το χρωστάμε σήμερα.

Βέβαια μπορεί ο Σταθάκης να αποτελεί μια φωνή λογικής στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι αιθεροβάμονες λαϊκιστές του   συνεχίζουν απτόητοι το γνωστό τροπάρι.

Γράφοντας αυτό το κείμενο άκουγα από την τηλεόραση ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος μίλησε σήμερα για μονομερή διαγραφή του χρέους!

Τελικά μετά από όλα αυτά η όλη συζήτηση μάλλον είναι περί όνου σκιάς.

Εάν ο Τσίπρας  έρθει στα πράγματα αναγκαστικά θα γίνει Σαμαράς!

Τι εννοώ με αυτό;

Δύο χρόνια στην αντιπολίτευση ο Σαμαράς ήταν λάβρος αντιμνημονιακός και στα Ζάππεια εξηγούσε πως θα σώσει την χώρα.

Στην κυβέρνηση όμως είδε το φώς το αληθινόν και ανένηψε!

Το ίδιο θα αναγκαστεί να κάνει και ο Τσίπρας και αν έχει και στοιχειώδες  χιούμορ, που αμφιβάλλω ότι έχει, θα πρέπει να  τοποθετήσει  στο υπουργείο Οικονομικών τον Λαφαζάνη!

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

«Η Ελλάδα είναι για μένα μια μεγάλη απαστράπτουσα μέρα, που απλώνεται κατά μήκος των θαλασσών και συνάμα ένα τεράστιο νησί καλυμμένο με κόκκινα λουλούδια και ακρωτηριασμένους θεούς που φτάνουν ακούραστα σε μια θάλασσα φωτός κάτω από ένα διάφανο ουρανό… Να κρατήσω αυτό το φως, να ξαναρθώ, να μην παρασυρθώ πια στο σκοτάδι των ημερών...»

Αυτά έγραφε ο Ελύτης, ο ποιητής που με την διαφάνεια στην έκφραση του προσέγγισε , «τη μεταφυσική του φωτός», σύμφωνα με το δικό του ορισμό.

Ευτυχώς γι΄αυτόν δεν έζησε για να δει το σκοτάδι των ημερών και την συνεπακόλουθη  Μεταφυσική του σκότους όπως προσφυώς την ονόμασε  ο Διόδωρος Σικελιώτης στο κείμενο του στο ΒΗΜΑ:

Μας χωρίζει ένας μήνας πια από τη μακρύτερη νύχτα του χρόνου, το φως ανακτά τα δικαιώματά του σιγά-σιγά απέναντι στο σκότος, είναι 6 το απόγευμα και βλέπω τον ήλιο να στέκεται δίβουλος πάνω από το κάστρο της Ιζαμπώς, να φύγει να μη φύγει - αλλά η Δικαιοσύνη είναι τυφλή δεν επηρεάζεται από την προσπάθειά του να μας φωτίσει. Θεόστραβη όμως δεν μπορούμε να την πούμε αφού προστατεύει το ορθόδοξο θρήσκευμα ακόμη και απέναντι στο facebook: ο νεαρός Φίλιππος Λοΐζος καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή για εξύβριση θρησκεύματος για την ιστοσελίδα του «Γέροντας Παστίτσιος».

Τον είχαν συλλάβει για προσβολή των θείων τρεις ημέρες μετά από ερώτηση στη Βουλή του προφυλακισμένου χρυσαυγίτη βουλευτή Χρήστου Παππά - για να προστατεύει το θρήσκευμα οπλοφορεί η Χρυσή Αυγή, ιερό σκοπό έχει, προς τι όλος αυτός ο θόρυβος εναντίον της; Αλλά θα πει κανείς όταν το προστατεύουν τόσο καλά τα δικαστήρια, τι χρειάζονται τα όπλα;

Το λογικό θα ήταν να έχουν καταδικαστεί οι οπαδοί του γέροντα Παΐσιου για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» με αυτά που διαδίδουν για τα θαύματα και τις προφητείες του ειδώλου τους και όχι ο νεαρός Παστίτσιος - και να τους έχει αποκηρύξει για προσβολή της θρησκείας και της νοημοσύνης των πιστών της, η Εκκλησία της Ελλάδος. Αλλά αυτή είναι σε μόνιμη κατάσταση χειμερινού σκότους, ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις.

Ούτε ο πρωθυπουργός είναι θεόστραβος: «Τέλος η εποχή που κάποιοι προσπαθούσαν να απαλλαγούν από την εθνική μας παράδοση κι από την πολιτιστική μας ταυτότητα, για να γίνουν τάχα "ψευτο-Ευρωπαίοι". Άλλους τους ενοχλούσε η σχολική ιστορία μας και προσπαθούσαν να την ξαναγράψουν με απίστευτες στρεβλώσεις. Άλλους τους ενοχλεί η θρησκευτική παράδοση της Ορθοδοξίας. Παναγιώτατε, τέλος όλα αυτά!» ήταν η ομολογία πίστεως που κατέθεσε στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο Ρούσσα πριν από λίγους μήνες.

Τι να πω, ημερολόγιό μου; Στα καρναβάλια δεν επιτρέπεται να ντύνεσαι παπάς, στο facebook δεν επιτρέπονται σελίδες που αναδεικνύουν τις γελοιότητες των θρησκόληπτων. Και όταν  έρχεται η ώρα οι ίδιοι σκοταδιστές να υποστηρίξουν τη διδασκαλία των αρχαίων στο γυμνάσιο, επικαλούνται τον Ελύτη, το «ήθος της γλώσσας» και τη «μεταφυσική του φωτός». Το φανταζόταν άραγε ο ποιητής πως θα γινόταν όργανο των δυνάμεων του σκότους;

Δεν έχω σκοπό  να γράψω περισσότερα  γι΄αυτήν την υπόθεση από όσα είχα γράψει στο ποστ μου 

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Απλά στα σχόλια αυτού του ποστ ο Ασκαρδαμυκτί  είχε γράψει :

εγώ ένα ξέρω: αν ο Παίσιος είχε πει όσα του αποδίδουν, δεν  θα του έφθαναν τρεις ζωές να μιλάει συνέχεια...

και του είχα απαντήσει :

Και που είσαι ακόμα, όσο περνάει ο καιρός και οι αφελείς διαβάζουν τα διάφορα βιβλία που κυκλοφορούν με τα δήθεν λεγόμενα του τόσο αυτά θα αυξάνονται με τελικό στόχο να φτάσουν σε μέγεθος την Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα!

Τότε δεν ήξερα πως τους 61 τόμους της Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα τους έχουν ξεπεράσει από καιρό οι 75 τόμοι με τα θαύματα από την μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Λέσβο ενώ τα θαύματα της μονής του Παϊσιου έρχονται δεύτερα και καταϊδρωμένα, με μόνο 20 τόμους , όπως έχει γράψει το ΕΘΝΟΣ στο άρθρο του ΑΓΙΕΣ ΜΠΙΖΝΕΣ-Φάμπρικα «θαυμάτων» στο όνομα του γέροντα Παΐσιου:

Η Ευγενία Κλειδαρά έγραψε 75 ολόκληρους τόμους με τα νέα θαύματα του αγίου, αλλά η γερόντισσα Φ. Σαμαρά απαντά ότι μέχρι τώρα «τα θαύματα του γέροντα Παΐσιου γεμίζουν ήδη 20 τόμους» και ότι «αυτά που γίνονται στη Σουρωτή δεν έχουν προηγούμενο».

(Ελπίζω πως  η νέα ηγουμένη της μονής του Αγίου Ραφαήλ που διαδέχτηκε την αποθανούσα πέρσι Ευγενία Κλειδαρά δεν θα συνεχίσει την συγγραφή των θαυμάτων με τον ίδιο ρυθμό πριν να προλάβουμε να εμπεδώσουμε τους ήδη 75 εκδοθέντες τόμους!) 

Το μέγεθος των δύο αυτών μονών και η οικονομική τους ευρωστία ,η οποία είναι εμφανής  στις παρακάτω φωτογραφίες, πρέπει να αποτελέσει  αγλαές παράδειγμα στους κυβερνώντες για το πως επιτυγχάνεται οικονομική ανάπτυξη χωρίς μνημόνια και χωρίς να περιμένει κανείς από την Μέρκελ να κάνει το θαύμα της, όταν σε αυτήν την χώρα διαθέτουμε γηγενείς θαυματουργούς αγίους.

Αυτή η απόφαση ελπίζω πως θα καταπέσει στο εφετείο και  να μην καταλήξει τελικά για δικαίωση στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, με αποτέλεσμα  τον πλήρη εξευτελισμό της χώρας μας.

Ήδη η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με αφορμή την πρωτόδικη καταδίκη του δημιουργού της σελίδας κοινωνικής δικτύωσης «Γέρων Παστίτσιος» μιλάει για  «θεσμική και ιδεολογική οπισθοδρόμηση που δεν φαίνεται να έχει τέλος»  .............

Η σημερινή απόφαση δείχνει ότι η ελευθερία του λόγου, θεμελιώδης πυλώνας της κοινωνικής συμβίωσης σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου, τελεί υπό αμφισβήτηση όχι μόνο από τους καταστατικούς εχθρούς της δημοκρατίας αλλά από τους πολιτειακά εντεταλμένους προστάτες της».

Η απόφαση βέβαια  έχει πλέον ξεφύγει από τα ελληνικά πλαίσια και έφτασε  να απασχολεί  την ειδησεογραφία  του Gardian αλλά να αποτελεί και  λήμμα στα αγγλικά στην Wikipedia ως  Elder Pastitsios!

Η δε  ΝΔ στα πλαίσια της γενικότερης και υποκριτικής θρησκοληψίας που την διακατέχει από την εποχή που με το λάβαρο της Αγίας Λαύρας ο αλήστου μνήμης Χριστόδουλος ξεσπάθωνε για το θρήσκευμα στις ταυτότητες και έτρεχε ακόμα και ο Μητσοτάκης να υπογράψει, δεν ντρέπεται να συνεχίζει στο ίδιο πνεύμα να ζητάει από τον Τσίπρα να δηλώσει αν είναι άθεος, λες και οι ψηφοφόροι του θα τον ψηφίσουν  για μητροπολίτη!

Τέλος η ιστορία αυτή έχει αρχίσει ήδη  να προκαλεί την σατυρική  αντίδραση των πιστών της  Ιπτάμενης Μακαρονοτερατοθρησκείας ή Πασταφαριανισμού όπως μπορούμε να δούμε στο παρακάτω βίντεο.

ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΤΟΥ ΧΙΤΣΚΟΚ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Στις εφημερίδες διαβάσαμε για το ντοκιμαντέρ του Χίτσκοκ για το Ολοκαύτωμα που πρόκειται να βγει στις αίθουσες στο τέλος του 2014,  στα πλαίσια του εορτασμού της απελευθέρωσης της Ευρώπης μετά από 70 χρόνια.

Ας δούμε λοιπόν σε συντομία ποια είναι  ακριβώς  η ιστορία του φίλμ "Memory of the  Camps" γιατί αρκετές ανακρίβειες έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό.

Τα συμμαχικά στρατεύματα καθώς απελευθέρωναν τους κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί  σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης είχαν μαζί τους και οπερατέρ, από την British Army Film Unit ,την American Army Pictorial Service και από τον σοβιετικό στρατό, που κινηματογραφούσαν αυτά που έβλεπαν.

"F3080" ήταν το όνομα που δόθηκε αρχικά σε ένα σχέδιο για την κατάρτιση ενός ντοκιμαντέρ σχετικά με τις γερμανικές θηριωδίες.

Το έργο ξεκίνησε από τον Φεβρουάριο του 1945 στο Psychological Warfare Division του  Ανώτατου Στρατηγείου του Συμμαχικού Εκστρατευτικού  Σώματος  (SHAEF -Supreme Headquarters Allied Expeditionary Force).

 Εκεί  ο Sidney Bernstein ( ο μετέπειτα ιδρυτής της Granada Television) , επικεφαλής του τμήματος Κινηματογράφου του PWD, άρχισε τις προετοιμασίες για την παραγωγή ενός φιλμ με υλικό που είχε γυριστεί από την υπηρεσία του και από εικονολήπτες επικαίρων που συνόδευαν  τα βρετανικά , αμερικανικά  και ρωσικά  στρατεύματα .

 Στις αρχές Μαΐου 1945, το British Ministry of Information  και το American Office of War Information άρχισαν να συνεργάζονται στο μοντάρισμα αυτού του υλικού με σκοπό να φτιαχτεί μια ταινία για να προβληθεί στην Γερμανία, έτσι ώστε οι Γερμανοί να δουν τις φρικαλεότητες που είχαν διαπραχτεί από τον Χίτλερ  αλλά επίσης και  ότι ο γερμανικός λαός - και όχι μόνο οι Ναζί και τα SS - έφεραν  ευθύνη γι΄ αυτές.

Το ντοκιμαντέρ δεν αναφέρεται ειδικά στην γενοκτονία των Εβραίων γιατί αφ΄ενός ακόμα τότε δεν είχε γίνει αντιληπτή η έκταση της "Τελικής λύσης" του Χίτλερ, αφ΄ετέρου δε ο σκοπός του ήταν να ταυτιστεί ο θεατής με τα αθώα θύματα άσχετα από την φυλή τους ή την θρησκεία τους.

Ένα ελλιπές αρχείο στο British Public Record Office εξιστορεί τις καθυστερήσεις και τις δυσκολίες που υπήρξαν  από τον Φεβρουάριο έως Ιούλιο του 1945 στην ολοκλήρωση του φιλμ.

Μέχρι τον Ιούνιο του 1945, η ανυπομονησία αυξήθηκε μεταξύ των βρετανικών και αμερικανών  εταίρων. Το Λονδίνο  δεν είχε ορίσει ακόμα   έναν σκηνοθέτη, παραγωγό ή συγγραφέα  και οι Αμερικανοί πρότειναν τον  Billy Wilder να ολοκληρώσει την ταινία στο Μόναχο.

Το έργο επίσης επιβραδύνθηκε από τη βρετανική αποφασιστικότητα να οικοδομήσουν την γερμανική ενοχή και την επικύρωση της με στοιχεία, πέρα από κάθε δυνατότητα μελλοντικής άρνησης.

Ο Sidney Bernstein , ο σκηνοθέτης της ταινίας , έπεισε τον φίλο του Άλφρεντ Χίτσκοκ να αφήσει το Χόλιγουντ και να έρθει στην Αγγλία για να συνεργαστούν για αρκετές εβδομάδες στην παραγωγή της ταινίας . Ο Χίτσκοκ έφτασε στα τέλη Ιουνίου ,όταν ήδη  το υλικό από το στρατόπεδο Μπέλσεν ( οι τρεις πρώτες μπομπίνες της ταινίας) είχαν μονταριστεί.

Έφυγε μετά ένα μήνα, στα τέλη Ιουλίου , δύο μήνες πριν να σταματήσει τελικά η επεξεργασία της ταινίας, και σύμφωνα με τον Bernstein , ο Χίτσκοκ δεν αμείφτηκε για την εργασία του.

Οι εικονολήπτες που είχαν κάνει τις λήψεις από το στρατόπεδο Μπεργκεν -Μπέλσεν αστειεύονταν με την αντίδραση του Χίτσκοκ όταν είδε για πρώτη φορά τις φρικαλεότητες που είχαν κινηματογραφήσει.

Μπορεί ο ίδιος να γύρναγε ταινίες τρόμου αλλά με αυτές τις εικόνες φρίκης που είδε έκανε μια εβδομάδα να επιστρέψει στα Pinewood Studios.

Η προσφορά του  Χίτσκοκ στο φίλμ ήταν σαν "treatment advisor" (ουσιαστικά σαν film editor). Ενήργησε ως σύμβουλος στην οργάνωση του υλικού , μαζί με τους συγγραφείς Colin Wills και Richard Crossman (αμφότεροι από το London News Chronicle) με  editors τον Peter Tanner και τον Stewart MacAllister.
Σε συνέντευξή του πριν πεθάνει , ο Λόρδος πλέον Sidney Bernstein, εξήγησε ότι η συμβολή του Χίτσκοκ ήταν να βοηθήσει να διαμορφώσουν τον τρόπο που θα παρουσιαστεί το υλικό . " Έκανε  έναν κύκλο γύρω από κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπως ήσαν στον  χάρτη  σε διαφορετικά χωριά και διαφορετικές θέσεις και με τον αριθμό των κατοίκων της περιοχής  - έτσι ώστε να φαίνεται πως όλοι γνώριζαν γι΄ αυτά  ... Διαφορετικά, θα έβλεπες ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης  όπως  φαίνεται στην ταινία, το οποίο θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε , μίλια μακριά από κατοικημένες περιοχές "

 Οι τοποθεσίες με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως τα σχεδίασε στο φίλμ ο Χίτσκοκ.

 Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που εμφανίζονται στο "Memory of the  Camps"

Μία ακόμα συμβολή του Χίτσκοκ ήταν η επιλογή των πλάνων που ενίσχυαν την αίσθηση της γνησιότητας του  ντοκιμαντέρ ,ώστε κανένας να μην μπορέσει να αμφισβητήσει την αλήθεια των εικόνων του φιλμ και να θεωρήσει πως πρόκειται για σκηνοθετημένες σκηνές.

Μέχρι τον Σεπτέμβριο 1945 η ταινία δεν είχε ολοκληρωθεί και το κλίμα ήδη στην αντιμετώπιση των Γερμανών είχε μεταβληθεί.

Η βρετανική στρατιωτική διοίκηση που είδε την κόπια εργασίας προτιμούσε πλέον να βελτιώσει τις αγγλογερμανικές σχέσεις από το να δημιουργήσει μια συλλογική ενοχή στον γερμανικό πληθυσμό.

Έτσι η ταινία εγκαταλείφθηκε γιατί εκτός των άλλων υπήρχαν ήδη και άλλες ταινίες με τις γερμανικές  θηριωδίες.

Οι Αμερικανοί με τον  Μπίλι Γουάιλντερ είχαν το  φιλμ "Die Todesmuhlen" με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το οποίο κυκλοφόρησε στην αμερικανική ζώνη τον Ιανουάριο του 1946. Και, ένα μεγάλο μέρος του υλικού που χρησιμοποίησε ο Γουάιλντερ καθώς και υλικό  από το "Memory of the  Camps" είχε ήδη παρουσιαστεί στο γερμανικό κοινό στα αγγλο-αμερικανικά επικαίρα "Welt im Film" Νο 5 που κυκλοφόρησαν στις  15 Ιουνίου 1945.

Το 1952 5 μπομπίνες  με το  "Memory of the  Camps" , μαζί με μια αχρονολόγητη δακτυλογραφημένη αφήγηση που αντιστοιχούσε στην επεξεργασμένη ταινία, μεταφέρθηκαν από τις αποθήκες του British War Office στο Imperial War Museum του Λονδίνου το οποίο και έδωσε τον παραπάνω τίτλο σε αυτές.

Μία σύντομη λίστα με ημερομηνία 7 Μαΐου 1946 έγραφε πως η 6η μπομπίνα ήταν υλικό που είχαν κινηματογραφήσει Ρώσοι οπερατέρ στα στρατόπεδα του  Auschwitz και του Maidanek και είχε μείνει στην Μόσχα.

Στη δεκαετία του 1980, το υλικό αυτό ανακαλύφθηκε σε ένα σκουριασμένο δοχείο στο μουσείο, από έναν Αμερικανό ερευνητή.

Η τηλεοπτική εταιρεία FRONTLINE απέκτησε τις μπομπίνες με το "Memory of the  Camps" και ανέθεσε στον ηθοποιό  Τρέβορ Χάουαρντ  να διαβάσει την υπάρχουσα δακτυλογραφημένη αφήγηση, χωρίς να προβεί σε άλλες επεμβάσεις στα 55΄ της ταινίας, της οποίας τα αρνητικά έχουν χαθεί.

Η πρώτη προβολή της ταινίας έγινε  στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 1984 σε κακή όμως ποιότητα και χωρίς την 6η μπομπίνα.

Στις ΗΠΑ προβλήθηκε  στις 7 Μαΐου 1985, για τον εορτασμό της 40ης επετείου της απελευθέρωσης των ναζιστικών στρατοπέδων θανάτου.

Στις επιστολές που δέχτηκε η FRONTLINE μετά την προβολή της ταινίας οι πιο συγκλονιστικές είναι δύο.

Από  ένα επιζώντα του Μπέργκεν Μπέλσεν που γράφει:

Είναι απίστευτο, όταν είδα  στην ταινία τον εαυτό μου να στέκεται πίσω από το συρματόπλεγμα, να κουνάω το χέρι μου και να χαμογελάω.

Αλλά και από ένα άλλο επιζώντα που γράφει:

Ο αδελφός μου Sam και εγώ ήμασταν δύο από τα παιδιά που φαίνονται πίσω από το αγκαθωτό συρματόπλεγμα. (Κρατώ τον ώμο του.) Μας είχαν μεταφερθεί από το  Ράβενσμπρουκ δύο μήνες νωρίτερα. Αν και δεν θυμάμαι το γύρισμα της ταινίας  η μνήμη του  αισθήματος  της κατάπληξης όταν είδαμε  τους νέους στρατιώτες εξακολουθεί να είναι μέρος της ζωής μου.

Το  Imperial War Museum χρησιμοποιώντας ψηφιακή τεχνολογία έχει αποκαταστήσει την ταινία και έχει προσθέσει και την 6η μπομπίνα που μέχρι τώρα έλλειπε, με νέο όμως αφηγητή αλλά με το υπάρχον κείμενο.

Ένα νέο επίσης ντοκιμαντέρ με τίτλο Night Will Fall  με σκηνοθέτη τον Andre Singer και τον Stephen Frears ως  directorial advisor, πρόκειται να προβληθεί μαζί με το "Memory of the  Camps" σε φεστιβάλ και  κινηματογράφους αργότερα φέτος.

Ο André Singer ήταν ο executive producer με τον Werner Herzog, στο φιλμ The Act of Killing  που αναφέρεται στις δολοφονίες στην Ινδονησία του 1965-66.

Στο βίντεο ολόκληρο το συγκλονιστικό   "Memory of the  Camps" πριν την αποκατάσταση του, με την εξαιρετική αφήγηση του Τρέβορ Χάουαρντ 

Εδώ υπάρχουν απεκατεστημένα τα 13:49 λεπτά της αρχής με λήψεις από το Μπέργκεν- Μπέλσεν.

http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/camp/view/#lower

http://www.youtube.com/watch?v=PaR3qud2-e8#t=1756

Τα στοιχεία και οι περισσότερες φωτογραφίες έχουν ληφθεί από εδώ:

http://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/camp/

http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/films/features/alfred-hitchcocks-unseen-holocaust-documentary-to-be-screened-9044945.html

http://www.tanea.gr/news/culture/article/5071902/syntoma-epi-ths-othonhs-to-ntokimanter-toy-xitskokgia-to-olokaytwma/ 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Έχω γράψει το 2011 ένα ακόμα ποστ που αναφέρεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Γερμανία για πολιτικούς κρατούμενους ήδη από το 1933.

DIE MOORSOLDATEN, ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ...
Το 2014 έχω γράψει επίσης τις εντυπώσεις μου από την επίσκεψη μου στο Άουσβιτς.
ΣΤ΄ ΑΟΥΣΒΙΤΣ-ΜΠΙΡΚΕΝΑΟΥ- Η ΑΠΟΚΟΡΎΦΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ

Ενδιαφέρον είναι  ότι στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν που είναι το πρώτο στο ντοκιμαντέρ , 60.000 κρατούμενοι βρέθηκαν ζωντανοί αλλά οι 10.000 από αυτούς πέθαναν μέσα σε μία εβδομάδα μετά την απελευθέρωσή τους λόγω του τύφου  και του υποσιτισμού.

Επίσης  πρέπει να επισημανθεί ότι  δεν απελευθερώθηκαν όλοι οι κρατούμενοι από τις συμμαχικές δυνάμεις γιατί οι ομοφυλόφιλοι κρατούμενοι υποχρεώθηκαν να εκτίσουν την ποινή τους σύμφωνα με την Παράγραφο 175  του προναζιστικού Γερμανικού νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας ο οποίος καταργήθηκε το 1969.
Στην Ανατολική Γερμανία  κάποια στρατόπεδα συγκέντρωσης τέθηκαν και πάλι σε λειτουργία από τις Σοβιετικές κατοχικές δυνάμεις και χρησιμοποιήθηκαν για τη φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων, που περιλάμβαναν από πρώην Ναζιστές μέχρι σοσιαλδημοκράτες. Δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι πέθαναν στο Ζάξενχαουζεν και στο Μπούχενβαλντ μεταξύ των ετών 1945-1950. 

ΕΤΟΙΜΟΛΟΓΗ ΚΡΗΤΙΚΗ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΙΑ

Ο ελευθερόστομος έμμετρος σατιρικός λόγος   είναι πολύ διαδεδομένος στην Κρήτη κυρίως με τις μαντινάδες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα σας έχω μεταφέρει με τα ποστ μου από αυτά που υπάρχουν  στο βιβλίο του φιλόλογου συγγραφέα Ανδρέα Λενακάκη - Κρητικά αξεμούριστα -Ο ελευθερόστομος λόγος στην Κρητική παράδοση. Εκδόσεις Μύστις 2011- Ηράκλειο

 ( ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ ΣΤΗΝ 3η ΗΛΙΚΙΑ. και 

ΓΛΥΚΟΜΟΥΝΑ, ΦΑΡΜΑΚΟΜΟΥΝΑ, ΦΑΡΜΑΚΟΨΩΛΗΣ -ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ )

Από το βιβλίο αυτό ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι  το παρακάτω κείμενο, που το έχει δώσει στον συγγραφέα, ο οφθαλμίατρος Γιώργης Μαρκάκης,  ιδρυτής του φυσιολαογραφικού Μουσείου "Λυχνοστάτης" στο λιμάνι Χερσονήσου.
Την ιστορία την είχε  εξιστορήσει στον γιατρό ο Γιάννης Χασαπλαδάκης ή Καβρός  την τελευταία μέρα της θεραπείας του στην Οφθαλμολογική κλινική του, με την παράκληση, την οποία και τήρησε ο γιατρός,  να μην την κοινοποιήσει όσο θα ήταν εν ζωή .

Ο Γιάννης Χασαπλαδάκης ή Καβρός ως μυλωνάς είχε ασφάλεια ΤΕΒΕ. Έστειλε λοιπόν στο στο τέλος της χρονιάς το βιβλιάριο ασθενείας του στο υποκατάστημα ΤΕΒΕ Σητείας, ως όφειλε, για θεώρηση για το επόμενο έτος. Ο τότε διευθυντής ΤΕΒΕ Σητείας, ανθρωπος με χιούμορ, γνωρίζοντας τον Καβρό, του θεώρησε το βιβλιάριο και το παρέδωσε σε ένα ανιψιό του  μυλωνά, να του το κρατά στο μύλο.

-Μανολιό του λέει, δός το του μπάρμπα σου και πες του πως τού΄χω μέσα κι ένα σημείωμα.

Πήγε το παιδί στον μύλο, παρέδωσε παρέδωσε στον Καβρό το βιβλιάριο και τον ενημέρωσε ότι  μέσα στο βιβλιάριο υπήρχε και ένα σημείωμα.

-Κάτσε παιδί μου Μανολιό, να δω είντα μου γράφει, μπας και χρειάζεται πράμα απάντηση.

Και διάβασε ο Καβρός τις ευχές του διευθυντή του ΤΕΒΕ, που του ευχόταν για την γιορτή του (του Αη Γιαννιού) που θα ήταν σε μερικές μέρες

Στην εορτή σου εύχομαι να ζήσεις χίλια χρόνια

και της ψ..λής σου να την δεις, Γιάννη την καταφρόνια.

Να ζήσης χρόνους εκατό, να φύγει η δυναμή σου,

να καμπουριάσει η πλάτη σου, να μαραθεί η ψ..λή σου.

Να καίγεσαι να την θωρείς να ΄ναι ετσά πεσμένη,

να φτάνει ως το κατώφυλιο και μέσα να μην μπαίνει.

Και του χρόνου

                             Ο φίλος σου

                Δ/ντής υποκαταστήματος ΤΕΒΕ

Ο Καβρός βγαίνει στην αυλή του  μύλου και λέει στον ανιψιό του:

-Κάτσε παιδί μου Μανολιό, και εγώ θα σου φέρω μερικά καρύδια να σπάς, γιατί χρειάζεται απάντηση. 
Μπήκε μέσα, πήρε χαρτί και μολύβι και άρχισε να γράφει:

Μανόλη μου, σ΄ ευχαριστώ που στην επιστολή μου

από τον πάτο ως την κορφή γράφεις για την ψ..λή μου,

απού ΄ναι πράμα απόκρυφο, μα σαν το φανερώνεις,

και μ΄ ένα όνομα άσχημο το στόμα σου λερώνεις.

Κατέχω το, είν΄ όμορφη σαν είναι καυλωμένη,

μα έχει όνομα άσχημο και στο χαρτί δεν μπαίνει.

Κι η μ-πέννα, που ΄ναι άψυχη κι εκείνη τήνε χώνει,

κουκίδες βάνει στο χαρτί άμα τηνε σιμώνει.

Ακόμη και στ΄ αγάλματα δεν είναι τεντωμένη

κι η σμίλα τηνε πελεκά πάντοτε ζαρωμένη.

Πως είναι πράμα ιερό κατέχω το Μανόλη,

από ΄κεια βγήκε η ζωή, από κεια βγήκαμε όλοι.

Από ΄κεια βγήκε ο λαός, παπάδες, δεσποτάδες,

κι αν είναι από ψιλή γενιά, βγάνει και βασιλιάδες.

Εσένα ακόμη κελαηδεί, μα εμένα, η κακομοίρα,

σαράντα χρόνους δούλευε στην ίδια γαλαρία.

Εσένα κλέβει που και που και βάνει και στουμούχα*,

μα εμένα εποδούλεψε κι είναι  συνταξιούχα.

Γι΄αυτό στο ΤΕΒΕ, αν μπορείς, γράφ΄την κι αυτή, Μανόλη,

να πάρει και αυτή σύνταξη καθώς την παίρνουν όλοι.

Κι αν θες και για υπογραφή, βαλ΄τη να υπογράψει,

σταγόνα, λέω, μια σταλιά για χάρη σου να στάξει.

Θαρρώ πως τα ΄παμε πολλά και πρέπει να ντραπούμε,

του χρόνου να ΄μαστε καλά και να τα ξαναπούμε .

Μανώλη μου να ΄σαι καλά, πάντα θα σ΄ έχω φίλο

εγώ ο Γιάννης ο Καβρός από τον μέσα Μύλο.

Δίπλωσε το χαρτάκι, το έβαλε σε ένα πρόχειρο φάκελο και το ενεχείρησε στο Μανολιό, που είχε εν τω μεταξύ αποφάει τα καρύδια, προκειμένου να το παραδώσει τη Δευτέρα στον αποδέκτη του

Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι η άμεση ικανότητα αρκετών Κρητικών για απάντηση με έμμετρο στίχο  σε οποιαδήποτε αθυρόστομη πρόκληση δεχτούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Στο ίδιο βιβλίο υπάρχουν σχετικά παραδείγματα από τα οποία θα σας μεταφέρω τρία  χαρακτηριστικά από κάποιο Λουλάκη που φαίνεται πως είχε ιδιαίτερη ικανότητα στις μαντινάδες.

Ο Λουλάκης είχε ήδη πολλά παιδιά και όταν ο γιος του ήταν στον στρατό η γυναίκα έκανε ακόμα ένα, το οποίο είχε σκοπό να το βαφτίσει πριν να επιστρέψει ο γιος του, που θα εκνευριζόταν με το νέο στόμα στην οικογένεια.

Όμως ο γιος γύρισε την μέρα της  βάφτισης  και ενώ στην αρχή δεν ήθελε ούτε να πάει στο σπίτι του τελικά τον ηρέμισαν , πήγε στην βάφτιση και στο γλέντι και εκεί όταν αρχίσανε τις μαντινάδες και μετά από πολλές αρνήσεις του, τον έπεισαν να πεί και αυτός μία, οπότε λέει:

Ετσέ μου δίνει ο διάβολος και θα τ΄ αποφασίσω

να πιάσω τον πατέρα μου και να τον μουνουχίσω.

Ο γέρο Λουλάκης ενθαρρυμένος που ο γιος του ξεπέρασε το πρόβλημα του απαντά:

Καλά θα κάμεις, γιόκα μου, και πιάσε το σκεπάρνι

να κόψεις την πουλάδα μου, γιατί το πολυκάνει.

Ο ίδιος σε ντουκιάνι (καφενείο) στα Καστελιανά Μονοφατσίου όταν κάποιος που πέρδεται γυρίζει ντροπιασμένος και λέει στην ομήγυρη :

-Συγγνώμη, αλλά είναι φυσικό!

ο Λουλάκης  του απαντά:

-Βεβαίως είναι φυσικό, κι απού΄χει κώλο κλάνει!

Μα να΄ναι αυτός κι ο κώλος του και όχι στο ντουκιάνι!

Τέλος ο ίδιος πάλι έχει πάει σε σύντεκνο του στην Βιάννο και κατά την συνήθεια της εποχής αυτός τον πείθει να μείνει και να κοιμηθεί εκεί παρά το ότι το σπίτι είχε μόνο ένα δωμάτιο στο οποίο κοιμόντουσαν κατάχαμα το ζεύγος με τα 7 παιδιά τους.

Αφού ξάπλωσαν την νύχτα  ξαφνικά ένα χέρι πιάνει την ....οικογένεια του Λουλάκη και την κρατάει συνέχεια όλη την νύχτα.

Αυτός σεβόμενος τον σύντεκνο του δεν κάνει τίποτα και το πρωί όντας τίμιος του λέει :

Σύντεκνε, η συντέκνισσα δεν είναι μπιστεμένη,

ούλη ν την νύχτα  την ψωλή την είχε χουφτωμένη.

Ο σύντεκνος  που και αυτός ήταν μαντιναδόρος και ετοιμόλογος του λέει:

Σύντεκνε, εγώ την βαστούνε με την δεξά μου χέρα,

μη σηκωθεί η γι-άτιμη και γείρει παραπέρα.

*στουμούχα=μουστούχα (μτφρ. προφυλακτικό)

Οι φωτογραφίες είναι της NELLY'S  από το 1939