Ποτέ δεν τόλμησα να είμαι επαναστάτης στα νιάτα μου γιατί φοβόμουν πως έτσι θα γινόμουν συντηρητικός στα γεράματα-Robert Frost
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011
DIE MOORSOLDATEN, ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ.
Πριν λίγες μέρες έβλεπα την καναδοελληνικής παραγωγής ταινία
FUGITIVE PIECES (2007) που παίχτηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο Συντρίμμια ψυχής.
Σε ένα σημείο της
ταινίας αναφέρουν οι πρωταγωνιστές και
το αντιφασιστικό γερμανικό τραγούδι Die Moorsoldaten
και το που και πως γράφτηκε αυτό.
Η ιστορία μου κίνησε το ενδιαφέρον μιας τόσο το τραγούδι όσο
και η ιστορία του μου ήταν παντελώς άγνωστα, αλλά ψάχνοντας λίγο το θέμα με έκπληξη μου είδα
ότι το τραγούδι αυτό είχε ευρέως διαδοθεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης πριν τον
Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γερμανία δημιουργήθηκαν ήδη από τις αρχές της
Ναζιστικής διακυβέρνησης στη Γερμανία το 1933. Οι Ναζιστές δημιούργησαν στρατόπεδα
συγκέντρωσης μέσα στην Γερμανία, πολλά από τα οποία κατασκευάστηκαν από τις
τοπικές αρχές, με σκοπό τον εγκλεισμό σε αυτά των πολιτικών κρατουμένων.
Ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πολιτικούς
κρατούμενους, κυρίως σοσιαλιστές και κομμουνιστές, ήταν το
Börgermoor (Emslandlager I) στην Κάτω
Σαξονία και όταν άνοιξε τον Ιούνιο 1933
ήταν δυναμικότητας 1000 κρατούμενων οι δε φύλακες του ανήκαν στους SS.
Στους κρατούμενους ήταν απαγορευμένο να τραγουδούν πολιτικά
τραγούδια και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένας ανθρακωρύχος ο Johann Esserand και ένας
ηθοποιός και σκηνοθέτης ο Wolfgang
Langhoff να γράψουν τους στίχους και ο εμποροϋπάλληλος Rudi Goguel την μουσική σε ένα
εμβατήριο, που αυτό τους επιτρεπόταν να το
τραγουδούν.
Το τραγούδι αυτό είναι το
Die Moorsoldaten που σημαίνει Οι στρατιώτες του βάλτου από τύρφη ή του
τυρφορυχείου.
Στις 28 Αυγούστου 1933 έγινε η πρώτη παρουσίαση του στην αίθουσα συγκεντρώσεων του στρατοπέδου
από μια χορωδία 16 ανδρών οι
περισσότεροι από τους οποίους ήσαν μέλη της χορωδίας των εργαζομένων στην Solingen
και οι οποίοι άρχισαν να το τραγουδούν βαδίζοντας, φορώντας τις πράσινες στολές των κρατουμένων του
στρατοπέδου και έχοντας ένα φτυάρι στον ώμο.
Όπως αφηγείται ο Rudi
Goguel, o ίδιος διεύθυνε την χορωδία με μια σπασμένη λαβή από φτυάρι. Με την
δεύτερη στροφή σχεδόν όλοι οι 1000 κρατούμενοι άρχισαν να το τραγουδούν και
προς το τέλος άρχισαν να το τραγουδούν και τα SS μαζί με τους διοικητές τους
και όλους με τους κρατούμενους,
γιατί και εκείνοι θεωρούσαν τους εαυτούς
τους στρατιώτες του βάλτου της τύρφης!
Όταν έφτασαν στο τελευταίο ρεφραίν που λέει: Τότε οι
στρατιώτες του Βάλτου δεν θα πηγαίνουν πια με τα φτυάρια στο Βάλτο της
τύρφης ,η χορωδία άφησε τα φτυάρια και κατέβηκαν ένας-ένας από την σκηνή .
Το τραγούδι σύντομα έγινε γνωστό και έξω από το στρατόπεδο
και το 1935 ο Hanns Eisler εξόριστος στο
Λονδίνο ξανάγραψε την μελωδία για τον επίσης εξόριστο τραγουδιστή, ηθοποιό και
σκηνοθέτη Ernst Busch.
Ο Bertold Brecht και ο Hanns Eisler το 1950
Ernst Busch (1900-1980)
Ο Hanns Eisler ήταν στενός φίλος του Bertolt
Brecht και έχει γράψει την μουσική για πολλά έργα του.
Το τραγούδι ήταν δημοφιλές στους εξόριστους γερμανούς ιδίως
σε όσους συμμετείχαν στις διεθνείς ταξιαρχίες στον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο στις
οποίες συμμετείχε και ο Ernst Busch.
Η γαλλική Λεγεώνα των Ξένων χρησιμοποιούσε την γαλλική
εκδοχή ως "Le Chant Des Marais". Το τραγούδι υπάρχει σε πάνω
από 30 διάφορες εκτελέσεις και γλώσσες μεταξύ
των οποίων οι γνωστότερες από τους Paul
Robeson, Pete Seeger και Joan Baez
Το στρατόπεδο Börgermoor δεν υφίσταται πλέον και μόνο μια
αναμνηστική πέτρα και πληροφοριακές πινακίδες υπενθυμίζουν την τοποθεσία του αν
και μέχρι τα μέσα της 10ετιας του 60 χρησιμοποιούταν σαν φυλακή.
Die
Moorsoldaten
Wohin auch das Auge blicket, Όπου μπορεί να δει το μάτι
Moor und Heide nur ringsum. Βάλτος
τύρφης και ρείκια τριγύρω
Vogelsang uns nicht erquicket, το κελάιδισμα
των πουλιών δεν μας ζωντανεύει
Eichen stehen kahl und krumm. οι βελανιδιές
στέκονται γυμνές και γερμένες
Ρεφραίν (δις)
Wir sind die Moorsoldaten Είμαστε οι στρατιώτες του βάλτου
της τύρφης
und ziehen mit dem Spaten και
πηγαίνουμε με τα φτυάρια μας
ins Moor. στο Βάλτο.
Hier in dieser öden Heide
Εδώ σε αυτό το έρημο μέρος
ist das Lager aufgebaut, χτίστηκε το στρατόπεδο
wo wir fern von jeder Freude και
είμαστε μακριά από κάθε χαρά
hinter Stacheldraht verstaut.
κλεισμένοι πίσω από τα συρματοπλέγματα
Ρεφραίν(δις)
Morgens ziehen die Kolonnen Το πρωί
φεύγουν οι φάλαγγες
in das Moor zur Arbeit hin.
μέσα στον Βάλτο για δουλειά
Graben bei dem Brand der Sonne, Σκάβουμε
κάτω από τον καυτό ήλιο
doch zur Heimat steht ihr Sinn. Αλλά η σκέψη μας μένει στην πατρίδα μας
Ρεφραίν
Heimwärts, heimwärts jeder sehnet, Την
πατρίδα, την πατρίδα νοσταλγούμε
nach den Eltern, Weib und Kind. τους
γονείς την γυναίκα το παιδί
Manche Brust ein Seufzer dehnet, τα στήθια φουσκώνουν από τους αναστεναγμούς
weil wir hier gefangen sind. επειδή είμαστε φυλακισμένοι εδώ ,
Ρεφραίν
Auf und nieder gehn die Posten
Πάνω-κάτω πηγαίνουν οι φύλακες
keiner, keiner kann hindurch.
κανένας μα κανένας δεν μπορεί να περάσει ανάμεσά τους
Flucht wird nur das Leben kosten,
η φυγή απλά θα μας στοιχίσει την
ζωή
vierfach ist umzäunt die Burg.
τετραπλοί είναι οι φράκτες του κάστρου.
Ρεφραίν(δις)
Doch für uns gibt es kein Klagen,
Όμως για μας δεν υπάρχει κανένα παράπονο
ewig kann's nicht Winter sein.
ο χειμώνας δεν μπορεί να είναι αιώνιος
Einmal werde kann froh wir sagen: κάποτε θα φωνάξουμε με χαρά
Heimat, du bist wieder mein.
πατρίδα είσαι ξανά δικιά μου
Ρεφραίν (διαφορετικό)
Dann ziehn die Moorsoldaten
Τότε οι στρατιώτες του Βάλτου
nicht mehr mit dem Sparten δεν θα πηγαίνουν πια με τα φτυάρια ins Moor! στο Βάλτο της τύρφης.
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού
Die Moorsoldaten από τον Ernst Busch, (1936)
στην διασκευή του Hanns Eisler. Στην εκτέλεση αυτή έχει παραλείψει την 3η και
4η στροφή.
Σε αυτή την εκτέλεση ο Pete Seeger τραγουδάει το Moorsoldaten στο Oktoberfest στα Γερμανικά και Αγγλικά (The
Peat Bog Soldiers).
Τον 92χρονο σήμερα Pete
Seeger ,τον θρύλο αυτόν της folk music, σας τον έχω ξαναπαρουσιάσει να τραγουδά
με τον Bruce Springsteen το
πασίγνωστο τραγούδι του Woody Guthrie ,This Land Is Your Land στην συναυλία που έγινε για τον Μπάρακ Ομπάμα μπροστά στο μνημείο του
Λίνκολν στην Ουάσιγκτον τον Ιανουάριο 2009.
Η καταπληκτική εκτέλεση από τον μεγάλο μαύρο αριστερό
τραγουδιστή Paul Robeson στα αγγλικά του Moorsoldaten ως The Peatbog Soldiers και με τις δύο
τελευταίες στροφές στα γερμανικά
Εδώ η γαλλική εκδοχή ως
Le Chant des marais - σε μια πολύ καλή εκτέλεση από την Isabelle Longnus
ΠΡΟΣΘΗΚΗ 9-8-2014
Δύο ακόμα αναρτήσεις μου σχετικές με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
των Ναζί είναι :
συγχαρητήρια κι αξίζει να πάτε στο http://www.scribd.com/doc/79067006/%CE%9C-%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%87%CF%84-%CE%A4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-3%CE%BF%CF%85-%CE%A1%CE%AC%CF%8A%CF%87 και να διαβάσετε τη μικρή ομώνυμη ιστορία από τον τρόμο και αθλιότητα
Χαίρομαι όταν διαπιστώνω πως έστω και μετά από αρκετό καιρό υπάρχουν άτομα που διαβάζουν κάποιο ξεχασμένο ποστ μου. Το παραπάνω λινκ παραπέμπει στο βιβλίο του Μ. Μπρεχτ - Τρόμος και αθλιότητα του 3ου Ράϊχ στο οποίο η 4η σκηνή στην σελίδα 36 έχει τον τίτλο Στρατιώτες του Βάλτου και αναφέρεται σε αυτό το τραγούδι.
Το πρωτοάκουσα (στα αγγλικά) μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών από έναν Αμερικανο καθηγητή, ο οποίος λιγο αργότερα εξαφανίστηκε άρον-άρον, γιατι είχε κάποια ανάμιξη με τη Δημοκρατική. Αμυνα. Ας του κάνω εδώ ένα μνημόσυνο (μπορεί και να ζει, δεν ήταν τόσο μεγάλος): John Wenger. Αργότερα το γνώρισα και στην ... Εσπεράντο Μου κάνει πάντως εντύπωση οτι το τραγουδούσαν ΕΠΙΣΗΜΑ οι κρατούμενοι, μαζί με την ελπιδοφόρα τελευταία στροφή. Φαντάζεται κανείς να τραγουδούν φανερά το "Βράχο βράχο τον καημό μου" στη Μακρόνησο;
Ήταν ακόμα 1933 και τα SS του στρατοπέδου αισθανόντουσαν και αυτοί λίγο πολύ σαν εκτοπισμένοι. Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Θεοδωράκη όταν τον εκτόπισαν στην Ζάτουνα.Τον πρώτο καιρό δεν του επέτρεπαν να έχει και να διαβάζει βιβλία και περιοδικά. Δεν επέτρεπαν, επίσης, να έχει κάποια αλληλογραφία, ενώ απαγορευόταν ακόμα και οι ίδιοι οι χωροφύλακες να του μιλάνε. Αλλά καθώς ήταν κι αυτοί “εξόριστοι” κι απομονωμένοι μαζί με τον ίδιο, με τον καιρό άρχισαν να τον συμπαθούν, αλλά και να εξοικειώνονται με τη μουσική του. Στην ουσία, έγιναν το πρώτο ακροατήριο των τραγουδιών από τις «Αρκαδίες» που συνέθετε ο Θεοδωράκης στο πιάνο. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, οι ίδιοι οι χωροφύλακες του ζήταγαν να παίξει τα τραγούδια του!
Εγώ όταν αστειεύομαι λέω την αλήθεια.Είναι το πιο αστείο πράγμα στον κόσμο.
George Bernard Shaw
Ανάλαφρο συγγραφικό ύφος δεν σημαίνει αλαφρόμυαλη ή ελαφρόκαρδη κρίση.Σημαίνει απλώς απέχθεια της σοβαροφάνειας και της βλοσυρότητας. Με απωθεί και με τρομάζει πάντα η σοβαροφάνεια ,γιατί προδίδει πενία πνεύματος, γιατί αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των ανεγκέφαλων. Το χιούμορ είναι το ισχυρότερο τονωτικό του μυαλού και το λαμπρότερο λουλούδι του ανθρώπινου πολιτισμού. Ιδιαίτερα όταν υπονομεύει συνειδητά τον ίδιο τον διακινητή του.
Θόδωρος Χατζηπανταζής (Θόδωρος Κρητικός) Ομότιμος Καθηγητής Θεατρολογίας.
Η σοβαρότητα δεν αποκλείει το γέλιο. Δεν υπήρξε, άλλωστε, καμία αληθινά σοβαρή προσωπικότητα στην παγκόσμια ιστορία χωρίς χιούμορ. Θα σας θυμήσω και την αφρικανική παροιμία: "το να είσαι σοβαρός είναι να μην είσαι και τόσο σοβαρός "
Peter Brook.
Τι απεχθάνεστε στις ανθρώπινες σχέσεις;Την έλλειψη χιούμορ.
Γαλάτεια Σαράντη Ακαδημαϊκός 1920-2009
Η σοβαρότητα είναι το τελευταίο καταφύγιο των ρηχών.
Oscar Wilde
Πως πέθαναν οι Θεοί του Ολύμπου; Από τα γέλια, όταν άκουσαν κάποιον να ισχυρίζεται ότι είναι ο ένας και μοναδικός θεός.
Ίσως αν ξέρατε να γελάτε, να στέλνατε στον διάβολο όλες τις μεταφυσικές παρηγορίες σας-και πρώτη πρώτη την ίδια την μεταφυσική
Νίτσε
«Συγχώρεσε, Κύριε, τα μικρά αστεία που κάνω σε βάρος Σου και θα συγχωρέσω το μεγάλο αστείο που κάνεις σε βάρος μου»
Robert Frost (1874-1963)
«Κοινή λογική και αίσθηση του χιούμορ είναι το ίδιο πράγμα, που κινείται με διαφορετικές ταχύτητες. Η αίσθηση του χιούμορ είναι απλά κοινή λογική που χορεύει»
William James (1842-1910) Αμερικανός φιλόσοφος.
«Αν θέλεις να κάνεις εχθρούς, προσπάθησε ν' αλλάξεις κάτι»
Woodrow WilsonΑμερικανός πρόεδρος (1913-1921).
Η σάτιρα είναι ένας τρόπος επιθετικής συμπεριφοράς που κρύβει μέσα του (και συχνά φανερώνει με πολλή αυθάδεια)μια δόση κακίας…. Σάτιρα αθώα δεν υπάρχει, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, αφού πάντα πληγώνει επικρίνει και στηλιτεύει.
Μου θυμίζουν βοσκό που συγκεντρώνει όλα τα πρόβατα σε ένα μαντρί.
Εμίρ Κουστουρίτσα
Η λέξη Θεός για μένα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η έκφραση της ανθρώπινης αδυναμίας, η Βίβλος μία συλλογή αξιότιμων, αλλά ακόμη πρωτόγονων θρύλων, οι οποίοι είναι ωστόσο αρκετά παιδιάστικοι. Καμία ερμηνεία, όσο λεπτή, δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Άλμπερτ Αϊνστάιν 1954
Κάθε θρησκεία είναι ασύμβατη με τη δημοκρατία όταν ισχυρίζεται ότι η ίδια κατέχει την απόλυτη αλήθεια και αρνείται κάθε αμφισβήτηση. Δώστε την εξουσία σε έναν ισλαμιστή, σε έναν χριστιανό ευαγγελιστή, σε έναν υπερορθόδοξο Εβραίο ή σε έναν ινδουιστή χαμένο στις παραισθήσεις του, και θα δείτε μπρος στα μάτια σας τον θάνατο της ελευθερίας και του ανθρώπου. Ο κόσμος μας είναι ανεξήγητος, μας ξεπερνάει, και η ελευθερία είναι η μοναδική μας μοίρα, γιατί αυτό μάς υπαγορεύει η ανθρώπινη φύση μας. Όταν κάποιος έλθει να σας πει ότι η δική του θρησκεία είναι η λύση, σκέφτεται ότι εσείς που τον ακούτε είστε το πρόβλημα.
Καμέλ Νταούντ Αλγερινός συγγραφέας και δημοσιογράφος
Δεν θα πέθαινα ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να έκανα λάθος
Μπέρτραντ Ράσελ
Θέλει ο θεός να εμποδίσει το κακό μα δεν είναι ικανός;
Τότε δεν είναι παντοδύναμος.
Μπορεί αλλά δεν θέλει;
Τότε δεν είναι πανάγαθος.
Και θέλει και μπορεί;
Τότε γιατί υπάρχει το κακό;
Δεν θέλει ούτε μπορεί;
Τότε γιατί τον αποκαλούμε θεό:
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
e-mail:atheofobos_blog@yahoo.gr
Τα ωραιότερα μέρη της γης είναι πάντα αυτά που δεν είδες
Πολύ ενδιαφέρον. Δε γνώριζα ούτε το τραγούδια ούτε φυσικά την ιστορία του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το πολύ ενδιαφέρον θέμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγχαρητήρια κι αξίζει να πάτε στο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.scribd.com/doc/79067006/%CE%9C-%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B5%CF%87%CF%84-%CE%A4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-3%CE%BF%CF%85-%CE%A1%CE%AC%CF%8A%CF%87
και να διαβάσετε τη μικρή ομώνυμη ιστορία από τον τρόμο και αθλιότητα
Χαίρομαι όταν διαπιστώνω πως έστω και μετά από αρκετό καιρό υπάρχουν άτομα που διαβάζουν κάποιο ξεχασμένο ποστ μου.
ΔιαγραφήΤο παραπάνω λινκ παραπέμπει στο βιβλίο του Μ. Μπρεχτ - Τρόμος και αθλιότητα του 3ου Ράϊχ στο οποίο η 4η σκηνή στην σελίδα 36 έχει τον τίτλο Στρατιώτες του Βάλτου και αναφέρεται σε αυτό το τραγούδι.
Το πρωτοάκουσα (στα αγγλικά) μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών από έναν Αμερικανο καθηγητή, ο οποίος λιγο αργότερα εξαφανίστηκε άρον-άρον, γιατι είχε κάποια ανάμιξη με τη Δημοκρατική. Αμυνα. Ας του κάνω εδώ ένα μνημόσυνο (μπορεί και να ζει, δεν ήταν τόσο μεγάλος): John Wenger. Αργότερα το γνώρισα και στην ... Εσπεράντο
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου κάνει πάντως εντύπωση οτι το τραγουδούσαν ΕΠΙΣΗΜΑ οι κρατούμενοι, μαζί με την ελπιδοφόρα τελευταία στροφή. Φαντάζεται κανείς να τραγουδούν φανερά το "Βράχο βράχο τον καημό μου" στη Μακρόνησο;
Ήταν ακόμα 1933 και τα SS του στρατοπέδου αισθανόντουσαν και αυτοί λίγο πολύ σαν εκτοπισμένοι.
ΔιαγραφήΚάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Θεοδωράκη όταν τον εκτόπισαν στην Ζάτουνα.Τον πρώτο καιρό δεν του επέτρεπαν να έχει και να διαβάζει βιβλία και περιοδικά. Δεν επέτρεπαν, επίσης, να έχει κάποια αλληλογραφία, ενώ απαγορευόταν ακόμα και οι ίδιοι οι χωροφύλακες να του μιλάνε. Αλλά καθώς ήταν κι αυτοί “εξόριστοι” κι απομονωμένοι μαζί με τον ίδιο, με τον καιρό άρχισαν να τον συμπαθούν, αλλά και να εξοικειώνονται με τη μουσική του. Στην ουσία, έγιναν το πρώτο ακροατήριο των τραγουδιών από τις «Αρκαδίες» που συνέθετε ο Θεοδωράκης στο πιάνο. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, οι ίδιοι οι χωροφύλακες του ζήταγαν να παίξει τα τραγούδια του!