Όταν χθες στις 8 παρά 10 το βράδυ άκουσα από την τηλεόραση
πως η σύσκεψη στην προεδρία θα αναβληθεί για την επομένη, ένα πλήθος από
κοσμητικά επίθετα βγήκαν αυθόρμητα από το στόμα μου, τελείως ακατάλληλα για να γραφτούν
σε ένα τόσο ευπρεπές μπλογκ σαν το δικό μου.
Πάντως το μόνο εξ αυτών που μπορώ να αναγράψω ενδεικτικά είναι αυτό που ειπώθηκε και στην Βουλή
από τον γραφικό εκείνο εκ Τυρνάβου ευπατρίδη του ΛΑΟΣ : ΓΟΜΑΡΙΑ!
Σκέφτηκα δε πως χάρις σε αυτή την φράση ο Ροντούλης θα καταλάβει μια εξ ίσου περίοπτο
θέση παραπλεύρως του Γουλιμή στην ιστορία του κοινοβουλευτικού βίου
της χώρας μας.
Την όλη κατάσταση που ζήσαμε όλες αυτές τις μέρες την συνόψισε
με μια μόνο φράση του ένα από τα εντιμότερα πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής ζωής,
ο τέως Πρόεδρος της δημοκρατίας ΚωστήςΣτεφανόπουλος .
«Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν είχε φτάσει σε αυτό το κατάντημα.
Ποτέ άλλοτε δεν είχε υποψηφίους κυβερνήτες αυτά τα πρόσωπα»
Ευτυχώς που υπήρξαν και αρκετοί βουλευτές που απείλησαν με
παραίτηση, σε περίπτωση που ο αρχολίπαρος και ο σπουδαρχίδης (α ρε Καρατζαφύρερ
θα καταντήσω οπαδός σου!) κατέληγαν σε κάποια επιλογή επιπέδου Πετσάλνικου, και έτσι τους ανάγκασαν να σκεφτούν πιο ώριμα τι θα
γινόταν σε αυτή την περίπτωση, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Δεν ξέρω αν ο Παπαδήμος
θα μπορέσει να κάνει ουσιαστικά πράγματα στο σύντομο διάστημα που θα διατελέσει
πρωθυπουργός.
Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι εκτός των προσόντων που έχει
και της διεθνούς του αναγνώρισης έχει και ένα άλλο βασικό για μένα προσόν.
Δεν επεδίωξε αυτός
την θέση αλλά του την προσέφεραν και δεν έχει, από ότι φαίνεται πολιτικές βλέψεις,
οπότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πιστεύω πως θα μπορέσει να ξεπεράσει τον μόνιμο ανασχετικό παράγοντα
κάθε αλλαγής, δηλαδή το πολιτικό κόστος.
Η ανάληψη δε από αυτόν της πρωθυπουργίας μου θύμισε την φράση που είχε πει ο Διευθυντής του Φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης Δημήτρης Εϊπίδης όταν του προσέφεραν την θέση :
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι ένας Άγγλος τζέντλεμαν δεν
ζητάει ποτέ δουλειά και δεν αρνείται ποτέ δουλειά.
Ρίγη φρίκης όμως με πιάνουν στην σκέψη πως σήμερα, αν ο Παπαδήμος δεν είχε αναλάβει την καυτή πατάτα
της πρωθυπουργίας, θα υπήρχε η πιθανότητα
σαν νέος Τρικούπης να αποχωρεί από την χώρα λέγοντας : Ανθ΄ ήμών Πετσάλνικος!
Βέβαια τα ίδια ρίγη φρίκης με πιάνουν στην εικόνα ενός
υπουργικού συμβουλίου στο οποίο θα κυριαρχεί η τσιρίδα του Άδωνη!
Πάντως η σημερινή μέρα πιστεύω ότι θα αποτελέσει σταθμό στην ιστορία της πολιτικής
μας ζωής για δύο λόγους.
Ο πρώτος , η γενικότερη αποδοχή από τον κόσμο, ιδίως δε και
μετά την ταυτόχρονες εξελίξεις στην Ιταλία, 8η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως,
ότι αν θέλουμε να επιβιώσουμε εντός της Ευρώπης, αναγκαστικά θα περάσουμε από
μια μακροχρόνια οικονομική στενωπό με ουσιαστική μείωση του επίπλαστου μέχρι τώρα
βιοτικού μας επιπέδου.
Ο δεύτερος πιστεύω πως αποτελεί το ορόσημο του τέλους του
πολιτικού δυναμικού που επικράτησε μετά την μεταπολίτευση, που μπορεί πλέον να
τραγουδήσει σε ποίηση Βαλαωρίτη το
τραγούδι του Γεροδήμου :
Εγέρασα μωρές παιδιά, πενήντα χρόνια κλέφτης,
τον ύπνο δεν εχόρτασα και τώρα αποσταμένος
θέλω να πάω να κοιμηθώ, εστέρεψε η καρδιά μου.
τον ύπνο δεν εχόρτασα και τώρα αποσταμένος
θέλω να πάω να κοιμηθώ, εστέρεψε η καρδιά μου.
Δεν ξέρω τι νέο θα εμφανιστεί στον ορίζοντα αλλά έχει έρθει
η ώρα του.
Είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος και ασπάζομαι πλήρως αυτό που έχει
πεί ο Κάρλ Πόπερ:
Στην ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων.
Οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι.
Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο.
Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε εδώ που έχει φτάσει, αυτό το
χρωστάει στους αισιόδοξους.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ 11-11-11
Πάντως σήμερα βλέποντας την κυβέρνηση βλέπω ότι ο φόβος μου
πως στο υπουργικό συμβούλιο θα ακούγεται η τσιρίδα του Άδωνη βγήκε αληθινός!
Ο δε δυστυχής Ροντούλης θα αναγκαστεί να κάθεται δίπλα σε ψεύτες, απατεώνες και γομάρια, βέβαια πάντα για το καλό της
πατρίδας!
Επίσης θα είναι άκρως
επιτυχής η συνύπαρξη του Πάγκαλου με τον κ. Τίποτα!
Τέλος ελπίζω ο Βορίδης να μην προσέρχεται στο υπουργικό συμβούλιο, με το τσεκούρι που
χρησιμοποιούσε σαν φοιτητής ,για να πείσει με αυτό το ουσιαστικό επιχείρημα όσους
χοντροκέφαλους διαφωνούσαν μαζί του!
ΥΓ. Μέχρι να υπάρξει κάποιο
σημαντικό γεγονός δεν ξαναγράφω για πολιτικό θέμα.
Επιτέλους στην ζωή υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα θέματα.
Το επόμενο λοιπόν ποστ θα είναι σαν την κυβέρνηση, μεταβατικό!
Θα είναι καθαρά ιστορικό αλλά σχετικό με πολιτική ζωή της σύγχρονης
Ελλάδας!
Μην ανησυχειτε αγαπητε,με την αποφασιστικη συμμετοχη στην νεα κυβερνηση των κ.κ. Μπεννυ-τζελ και Αβραμο-πιτουρα ολα θα παν καλα. Προξενος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι "γαλλικό" εριξα!Προφανώς τα ιδια σκεφτόμασταν,βρε αθεόφοβε!
ΑπάντησηΔιαγραφήεάν "περάσουμε από μια μακροχρόνια οικονομική στενωπό με ουσιαστική μείωση του επίπλαστου μέχρι τώρα βιοτικού μας επιπέδου" το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να επιβιώσουμε εντός αυτής της Ευρωζώνης? ( ακόμη ένα ερώτημα που προκύπτει αυτές τις ημέρες βέβαια είναι εάν και η ίδια η ευρωζώνη επιβιώσει σε βάθος χρόνου αλλά μάλλον είναι δευτερεύον.... ή όχι?)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόξενος-
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια μεταβατική κυβέρνηση λίγων μηνών προσωπικά πιστεύω ότι σε βασικά υπουργεία που υπάρχουν εκκρεμή νομοσχέδια ή εφαρμογές πρόσφατα ψηφισμένων, δεν πρέπει να αλλάξουν οι υπουργοί.
Θα μου πεις ότι κάπου πρέπει να βάλουν και τον Αβραμοπίτουρα που έτσι και αλλιώς ένα διακοσμητικό μπλέιζερ καταντούσε όπου και αν τοποθετήθηκε.
VAD-
Ευτυχώς που η τηλεόραση ήταν μακρυά μου όταν έγινε η αναγγελία της αναβολής αφού ήδη είχαμε υποστεί την έκθεση ιδεών αντί διαγγέλματος του ΓΑΠ.
kapetanios-
Είτε εντός είτε εκτός της Ευρωζώνης πιστεύεις ότι δεν θα σφίξουμε το ζωνάρι για χρόνια;
Το ερώτημα αν θα επιβιώσει η Ευρωζώνη δεν είναι καθόλου δευτερεύον.
Εάν πάντως δεν επιβιώσει τότε είναι πολύ πιθανό να προκύψουν καταστάσεις που δεν θεωρώ ότι είναι εύκολο με τα σημερινά δεδομένα να μπορούμε να προβλέψουμε.
Από το πολύ σφίξιμο του ζωναριού βλέπω να χάνονται ίσα με δυο γενιές ανθρώπων -πράγμα πολύ σοβαρό. Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν με την συμμετοχή μας στην ευρωζώνη εξασφαλίζουμε μια ποιότητα ζωής για την πλειοψηφία των πολιτών .Σκέψου ότι ακόμη και αυτή η υποτιθέμενη ποιότητα ζωής που «απόλαυσαν» οι πολίτες τα τελευταία χρόνια ΔΕΝ οφειλόταν στις ευνοϊκές για τους λαούς της Ευρώπης συνθήκες μέσα στην ένωση αλλά στα (ιδιωτικά) δάνεια . Υπ αυτό το πρίσμα μιλάμε για ΤΗΝ αποτυχία του εγχειρήματος της οικονομικής (κάθε άλλο παρα)ένωσης ! Τιτανικός κανονικός για τους συντριπτικά περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες και εργαζόμενους
ΑπάντησηΔιαγραφήkapetanios-
ΑπάντησηΔιαγραφή..βλέπω να χάνονται ίσα με δυο γενιές ανθρώπων...
Χωρίς να προβλέπω βραχύχρονη λιτότητα είμαι σίγουρος πως σαφώς δεν πρόκειται να φτάσει αυτή ούτε στην μια γενιά.
Αν σκεφτείς την πρόσφατη ιστορία μας μετά το Δυστυχώς επτωχεύσαμεν και την ήττα του 1897 φτάσαμε το 1912 στους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους.
Αυτό πάλι το κράτος μετά τα χρόνια του Α΄ Παγκ. πολέμου και την μικρασιατική καταστροφή δέχτηκε 1.200.000 εξαθλιωμένους πρόσφυγες δηλαδή το 20% του πληθυσμού του το 1928 και ορθοπόδησε ξανά.
Και πάλι μετά τον Β΄ Παγκ. πόλεμο και ένα εμφύλιο πάλι μπόρεσε να ορθοποδήσει και να είναι σήμερα στην 29η θέση της παγκόσμιας ανάπτυξης μεταξύ 187 κρατών.
Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση μην ξεχνάς πως σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο την τελευταία 15ετία οχτώ στους δέκα πολίτες της ΕΕ δήλωσαν ότι είναι αρκετά ή πολύ ικανοποιημένοι από τον τρόπο ζωής τους και οι περισσότεροι είναι αισιόδοξοι για το μέλλον. Ακόμα και στην Ελλάδα που βρίσκεται στον πάτο των χωρών της την ίδια γνώμη έχει το 57%
ικανοποιημένοι οχτώ στους δέκα? Δεν είχαν λάβει σοβαρά υπόψη τους φαίνεται τον λογαριασμό της "πλαστικής" ευημερίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ευρωσκεπτικισμός πλέον έχει εγκατασταθεί στην συνείδηση κάθε Ευρωπαίου και δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής από την διαφαινόμενη κατάρρευση της ευρωζώνης. Το 92 και μετά την αποχώρηση της Ιταλίας και της Αγγλίας από το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα (ΕΝΣ) προέκυψε το ευρώ . Δεν μπορώ να φανταστώ μετά και την κρίση που εξαπλώνεται σήμερα παντού ( κρίση που από την μια μεριά είναι αποτέλεσμα του άνισου επίπεδου ανάπτυξης και της άνισης πορείας της κεφαλαιακής συσσώρευσης στο εσωτερικό της ΕΕ και από την άλλη εντείνεται και από ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που τροφοδοτεί την κερδοσκοπία εις βάρος των κρατών ) τι καινούργιο μπορεί να ανακαλυφθεί που θα είναι ικανό να εμπνεύσει τους λαούς της Ευρώπης και δη τους λαούς στα παράλια της Μεσογείου που θα δουν τις ελπίδες και τα όνειρα τους να συνθλίβονται εις το όνομα μιας δημοσιονομικής πειθαρχίας που εξυπηρετεί ΜΟΝΟ τις παραδοσιακά ισχυρές οικονομίες της ένωσης .
kapetanios -
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο οι βόρειες χώρες της Ένωσης, έχουν τους πιο ικανοποιημένους κατοίκους από τον τρόπο ζωής τους, πχ η Σουηδία σε ποσοστό 95%, και η Δανία στο 97%, όμως και στις νότιες χώρες το ποσοστό αυτό είναι υψηλό. Έτσι στην Ισπανία το ποσοστό αυτό είναι 85%, στην Πορτογαλία 69%, και στην Ιταλία 79% αρκετά κοντά στις πιο ισχυρές οικονομίες της Γερμανίας που είναι 83% και της Γαλλίας 80%.
Αθεόφοβε
ΑπάντησηΔιαγραφήΘαρρώ ότι στα στοιχεία που παραπέμπεις αφορούν στον 5/ 2001 (χωρίς βέβαια να δίνω και ιδιαίτερη σημασία στο τι λέει το "ευρωβαρόμετρο" ;).
Όχι ότι τα στοιχεία που αφορούν τον Μάη του 11, απ ότι είδα, διαφέρουν και πολύ (με εξαίρεση βέβαια την Πορτογαλία που είχε μπει ήδη στον μηχανισμό στήριξης στην οποία εμφανίζονται ως αρκετά ή πολύ ευχαριστημένοι κάτι λιγότερο από τους μισούς(48%) κατοίκους )
Από τον Μάη toy 11 όμως έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι με σοβαρότερη όλων εξέλιξη τα δρώμενα στην Ιταλία. Και όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο μου η Ιταλία είναι και το βαρόμετρο της ευρωπαϊκής κρίσης μιας και έχει ξαναγίνει η αφορμή (το 92) να διαλυθεί όχι μια νομισματική ένωση βεβαίως αλλά να κλυδωνιστεί η νομισματική σταθερότητα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο καιρός θα δείξει ποιος έχει τελικά δίκιο – που εύχομαι να μην έχω εγώ…
kapetanios-
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα είναι τι θέλουμε.
Μέσα ή έξω από την Ευρώπη.
Πιστεύω ότι σαφώς πρέπει να είμαστε μέσα στη συνδυασμένη ενιαία αγορά της ΕΕ που είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο,χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω τα πολλαπλά προβλήματα που υπάρχουν και θα υπάρχουν για χρόνια.
Αυτό όμως σημαίνει πως δεν μπορούμε να κάνουμε ότι μας καπνίζει και αναγκαστικά θα πρέπει να ακολουθήσουμε τους γενικότερους κανόνες που έχουν τεθεί.
Μακάρι δε να μπορούσαμε να προβλέψουμε τι θα μας προκύψει στο μέλλον για να καθορίσουμε καλύτερα την πορεία μας.
η απάντηση στο τι θέλουμε είναι αρκετά απλή θα έλεγα και δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει. Θέλουμε ποιότητα ζωής για τους πολίτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αυτό που είναι επίσης σίγουρο, όπως κι εσύ σημειώνεις στο ποστ σου είναι ότι οι πολίτες των φτωχών κρατών της ένωσης όπως είναι η Ελλάδα θα υποστούν μια ουσιαστική μείωση του βιοτικού τους επιπέδου. Ουδόλως με απασχολεί εάν η «ΕΕ είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο» (να μου επιτρέψεις να διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις περι αυτού – με την κρίση που σοβεί στο εσωτερικό της να συνηγορεί υπέρ της άποψης μου ) ή για την ακρίβεια με απασχολεί όσο με απασχολεί η οικονομία της Κίνας, των ΗΠΑ, της Βραζιλίας και ούτω καθ εξής. Δλδ με απασχολεί στο βαθμό που αυτή επηρεάζει τις συνθήκες στην χώρα και διαμορφώνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται η Ελλάδα να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις δυσκολίες της εποχής. Εάν μια συμφωνία πες την ,συμμαχία πέστην, ή όπως αλλιώς θέλεις ονόμασε την με την πχ Κίνα μπορεί να δημιουργήσει ένα θετικό περιβάλλον ανάπτυξης στην Ελλάδα δεν θα είχα ούτε συναισθηματικό ούτε και σεξουαλικό –πόσο μάλλον υπαρξιακό – πρόβλημα να στείλω στο διάολο και την ΟΝΕ και το Ευρώ. Εάν οι συνθήκες στην ΕΕ με αναγκάζουν να γίνω υποκατάστημα του ….. Κατάρ (γιατί αυτά τα κεφάλαια παρακαλούμε να έρθουν στην χώρα μας) τότε προτιμώ μια οικονομική και εξωτερική πολιτική με γνώμονα αποκλειστικά το εθνικό και ουχί το ευρωπαϊκό συμφέρον και τους κανόνες που έχουν τεθεί από το ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Σε ένα τέτοιο λοιπόν ρευστό περιβάλλον όπως είναι της Ευρωζώνης , που όλα αλλάζουν από μέρα σε μέρα, που η πρόσβαση στα κέντρα των αποφάσεων που μας αφορούν έχει περιοριστεί να μην πω αποκλειστεί, που οι ηγέτες των μεγάλων κρατών εξυπηρετούν αποκλειστικά όχι το συμφέρον της ένωσης αλλά το αποκλειστικό συμφέρον των κρατών και της οικονομικής ελίτ τους , ο μόνος σίγουρος τρόπος να χαθούν σε αυτήν την χώρα 2 και 3 γενιές είναι η εκχώρηση με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιονδήποτε λόγο της εθνικής της κυριαρχία .Σήμερα το οικονομικό περιβάλλον της ένωσης είναι από τα πλέον εχθρικά για την Ελλάδα και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε και ανασκουμπωθούμε τόσο το καλύτερο για μας. Και υπό αυτό το πρίσμα η επιλογή μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης, με έναν πρωθυπουργό ανδρείκελο των αγορών που δίνει μάλιστα _εις το όνομα της «εθνικής σωτηρίας»_,βήμα έκφρασης και κυβερνητικές αρμοδιότητες στις πλέον συντηρητικές και φασιστικές πτέρυγες του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά και της ελληνικής κοινωνίας , είναι άκρως επικίνδυνη και αποτελεί ντροπή του όποιου πολιτικού μας πολιτισμού και πολιτεύματος
Καλησπέρα
Εμένα πάντως μου αρέσει η σύνθεση της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Είπαν ότι θα είναι ολιγομελής! Προστέθηκαν άλλοι επτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην κυβέρνηση μπήκε ο Γιαννίτσης, εξαιτίας του οποίου παραλίγο να πέσει ο Σημίτης! Επίσης ο Αβραμόπουλος ο καγκελάκιας με υφυπουργό τον Ραγκούση που προκάλεσε τη διαγραφή Λυμπερόπουλου από τη Ν.Δ. Δεν πειράξανε τον Οικονόμου γιατί ξέρουν ότι αν τον ξήλωναν, την άλλη μέρα θα είχαν τρομερή αντιπολίτευση εκ των έσω.
Ο Μπουμπούκος δίπλα στον Χρυσοχοίδη!. Ο τσιρίδας δίπλα σε κάποιον που είναι επικοινωνιακά χαμηλών τόνων. Έχουν να συζητήσουν πολλά!
Ο Ροντούλης που θα πρέπει να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με απατεώνες και γομάρια. Τουλάχιστον όμως ταιριάζει η προφορά του με το υπουργείο!
Βεβαίως ο Μπεγλίτης ήξερε ότι θα μείνει στην απέξω και έκανε τις κρίσεις πριν αποχωρήσει. Ο Βορίδης θα τα βάλει με τους ταξιτζήδες και τους φορτηγατζήδες!
Τον Καστανίδη μάλλον τον έκαψε ο διαπληκτισμός του με τους Συριζαίους.
Θα έριχνα πολύ γέλιο..... αν δεν ήξερα πόσο τραγική θα είναι η κατάσταση από αύριο.
kapetanios-
ΑπάντησηΔιαγραφήμια οικονομική και εξωτερική πολιτική με γνώμονα αποκλειστικά το εθνικό και ουχί το ευρωπαϊκό συμφέρον και τους κανόνες που έχουν τεθεί από το ευρωπαϊκό διευθυντήριο.
.........
Δηλαδή προτείνεις μια πολιτική στην ουσία εκτός Ευρώπης και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, με πρότυπο τι; Την Αλβανία του Χότζα ή την Κούβα του Κάστρο;
..οι ηγέτες των μεγάλων κρατών εξυπηρετούν αποκλειστικά όχι το συμφέρον της ένωσης αλλά το αποκλειστικό συμφέρον των κρατών και της οικονομικής ελίτ τους
.........
Ξέρεις από την παγκόσμιο μέχρι τώρα ιστορία κανένα παράδειγμα αλτρουιστικού κράτους που να μην κοίταζε το δικό του συμφέρον αλλά το συμφέρον των άλλων κρατών;
Απλά τα μικρά κράτη σαν και το δικό μας τους συμφέρει να συμβαδίζουν με τα ισχυρά για να εξυπηρετήσουν και το δικό τους συμφέρον.
Η ΕΕ είναι η μόνη περίπτωση ένωσης κρατών που ενίσχυσαν οι ισχυροί τους πιο αδύναμους με σημαντικά κεφάλαια για να καταφέρουν να εξισορροπήσουν τις οικονομικές τους ανισότητες. Το πως τα φάγαμε και το πόσο αξιοποιήσαμε εμείς αυτά τα κεφάλαια είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία.
..βήμα έκφρασης και κυβερνητικές αρμοδιότητες στις πλέον συντηρητικές και φασιστικές πτέρυγες του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά και της ελληνικής κοινωνίας
..........
Συμφωνώ μαζί σου με τους χαρακτηρισμούς αυτούς αλλά μην παραβλέπεις ότι είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει ,που δεν μας αρέσει, και αυτοί εκπροσωπούν ένα τμήμα του ελληνικού λαού που πολύ φοβάμαι πως στις εκλογές θα αυξηθεί.
Εκτός των άλλων δε, δεν είδα τις αριστερές δυνάμεις να προσφέρουν καμιά βοήθεια για να βγούμε από αυτή την κατάσταση, παρά του ότι τους ζητήθηκε, πλην του να είναι μονίμως αντί σε όλα και βέβαια να μην είναι ικανές ούτε μεταξύ τους να μπορούν να συνεργαστούν.
Γιασεμή -
Μάλλον κλαυσίγελο θα έπρεπε να πείς!
αυτό που προτείνω είναι μια αυτοσυγκράτηση σε σχέση με τις παραχωρήσεις και εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας εις το όνομα μιας υποτιθέμενης "ενωμένης ευρώπης" που:
ΑπάντησηΔιαγραφή- και καμία σχέση δεν έχει πλέον με το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (σου θυμίζω ότι η κύρωση της συνθήκης της ΕΟΚ πέρα από την υπογραφή της ΝΔ το 79 είχε και την υπογραφή ενός αριστερού κόμματος..)
- και παραπαίει βυθισμένη σε μια συστημική κρίση που και η ίδια τροφοδότησε αλλά και που απειλεί να την τινάξει στον αέρα από στιγμή σε στιγμή.
Οι «εταίροι» έγιναν «δανειστές» μας και αυτό πέρα απ ότι ήταν ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος από πλευράς μας είναι και επικίνδυνο. Η όποια ενίσχυση ρευστότητας έπρεπε να προκύψει από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δλδ από το ίδιο το σύστημα και όχι με διακρατική δανειοδότηση. Η χώρα μας έπρεπε να επιμείνει στην άντληση ρευστότητας μέσα από ένα πχ ευρωομόλογο ,στην περίπτωση δε που αυτό δεν ήταν δυνατόν έπρεπε να συνεχίσει να αντλεί κεφάλαια απ ευθείας από τις αγορές έστω κι αν τα επιτόκια βρίσκονταν πέριξ των 6-7% (επιτόκια που εάν εξαιρέσει κανείς 5-6 χρόνια βρίσκονταν στο ύψος που δανειζόμασταν από πάντα )
Όσο για την ενίσχυση των μικρών κρατών από τις ισχυρές οικονομίες της ένωσης, πράγματι αυτός ο μύθος είναι αρκετά διαδεδομένος. Αλλά ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι για κάθε ευρώ που κατευθύνονταν είτε μέσα από τα ταμεία σύγκλισης και συνοχής είτε από την συμμετοχή των ευρωπαϊκών κονδυλίων στα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων στην ελληνική οικονομία, υπήρχαν αντίστοιχα 2 ευρώ δικά μας (εκ του ετήσιου προϋπολογισμού) που κατευθύνονταν στην ευρωπαϊκή οικονομία και στην ενίσχυση της βιομηχανίας της μέσα από την δική μας υποχρεωτική συμμετοχή στα προγράμματα αυτά που εν πολλοίς απορροφούνταν από τις Γαλλογερμανικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στην χώρα μας. Και με αυτό τον τρόπο καταφέραμε το παράδοξο :και να κάνουμε πλουσιότερους τους ευρωπαίους «φίλους μας» και να χρωστάμε και της Μιχαλούς ποσά που έχουμε δίπλο και τριπλοπληρώσει.
Από τα αριστερά κόμματα δεν ζητήθηκε αγαπητέ καμιά βοήθεια για να βγούμε από αυτήν την κατάσταση , το αντίθετο ! Ζητήθηκε να βάλουν πλάτη και να προσυπογράψουν για να προχωρήσει πιο εύκολα η υπόθεση "εσωτερική υποτίμηση", ή όπως λες κι εσύ η μείωση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα πολίτη. Ποιο σοβαρό αριστερό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και την ιστορία του θα συμμετείχε σε αυτήν την «προσπάθεια» ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων?
Εξάλλου όπως είδες, ο σοσιαλισμός δεν δυσκολεύτηκε να συναντηθεί και να συνεργαστεί με τον εθνικοσοσιαλισμό- με γνώμονα πάντα την «σωτηρία της πατρίδος» φυσικά( και στο παρελθόν όλα για την σωτηρία της πατρίδας έχουν γίνει ..)
Και κάτι τελευταίο αθεόφοβε,
η ευρωπαϊκή ένωση ως ιδέα προέκυψε από την ανάγκη ειρήνευσης , ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και ευημερίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο , μιας περιοχής του πλανήτη που οι πολιτισμικές , εθνικές, οικονομικές κλπ διαφορές των λαών της οδήγησαν σε δυο παγκόσμιους πολέμους. Αυτά λοιπόν τα 3 τελευταία χρόνια η Ευρώπη, υπό την ηγεσία της Ευρωπαϊκής λαϊκής δεξιάς και των χριστιανοδημοκρατών του συντηρητισμού και του φιλελευθερισμού ,που βρήκε στα πρόσωπα του Σαρκοζί και της Μέρκελ τους ιδανικότερους εκφραστές της, έκανε τεράστια άλματα προς τα πίσω διχάζοντας (δια παντός?) τους λαούς της. Η Ελλάδα μόνο να χάσει έχει εάν παραμείνει σε ένα τέτοιο περιβάλλον χωρίς να έχει λόγο στις αποφάσεις που την αφορούν άμεσα ( πχ όπως θα πληροφορήθηκες απουσία του έλληνα πρωθυπουργού η Γερμανίδα καγκελάριος λίγο έλειψε να χρεοκοπήσει την Ελλάδα στην προσπάθεια της να εκβιάσει τους τραπεζίτες για να δεχτούν το psi)
kapetanios -
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μερικές από τις διαπιστώσεις που γράφεις προσωπικά συμφωνώ, δεν συμφωνώ όμως στο δια ταύτα.
Σωστά τα περί ρευστότητας αλλά το μόνο, αλλά καθοριστικό όμως, πρόβλημα είναι ότι ούτε εσύ ούτε εγώ είμαστε εκείνοι που αποφασίζουν για το ευρωομόλογο!
Τώρα το να συνεχίζεις να δανείζεσαι με 6-7% που προτείνεις ,αντί του σημερινού επιτοκίου, σημαίνει ότι οι δανειστές σου ταχύτατα θα σου ζητούν 8-9% και μετά 10-11% κοκ γιατί θα είναι προφανές πως για να αποδέχεσαι αυτά τα επιτόκια μάλλον θα είναι ανέφικτο να μπορέσεις να ξεπληρώσεις το αρχικό κεφάλαιο.
΄Οσο για την εθνική συμμετοχή στην ΕΕ και εγώ θα προτιμούσα να μην συνεισφέρουμε τίποτα στον κοινό κορβανά και μόνο να παίρνουμε όσα θέλουμε απ΄ αυτόν!
Το ότι τα λεφτά που πήραμε εμείς τα φάγαμε ή τα κάναμε Cayen, ενώ αυτοί τα επένδυσαν στην βιομηχανία τους είναι το μόνο για το οποίο δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε.
Όσο για την εκ των πραγμάτων μείωση του βιοτικού επιπέδου του μέσου Έλληνα πολίτη που όπως γράφεις δεν αποδέχεται η αριστερά, (λες και σε κανένα μας αρέσει!), θα ήθελα να ακούσω τον μαγικό τρόπο του πως αποπληρώνεις όσα έχεις χρεωθεί, σου μένουν και λεφτά για ανάπτυξη και αυξάνεις και το βιοτικό επίπεδο.
Αν η πρόταση από ότι καταλαβαίνω είναι η έξοδος μας από την ΕΕ και η επιστροφή στην δραχμή δυστυχώς θα με βρεις σαφώς αντίθετο και τους λόγους τους έχω αναπτύξει σε μερικά από τα πρόσφατα ποστ μου.
Τέλος σχετικά με το ΛΑΟΣ απάντησα στο προηγούμενο σχόλιο.
Εγώ θα έλεγα πως είναι η πρώτη φορά που έχουμε εκλογή πρωθυπουργού "διά βοής".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο κι αν δεν ήθελαν τον Παπαδήμο ούτε ο Παπανδρέου (ήθελε τον Πετσάλνικο και μας δούλευε τρεις μέρες!) ούτε ο Σαμαράς (το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η εξουσία, αποδείχτηκε και με το τελευταίο του μήνυμα), τους τον επέβαλαν, με το ζόρι, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αρκετοί βουλευτές και των δύο κομμάτων(κι όμως υπάρχουν ακόμα στο κοινοβούλιο άνθρωποι με κοινή λογική!), φυσικά οι Ευρωπαίοι (πλέον είναι απαραίτητη η συναίνεσή τους), οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και βέβαια ο Καρατζαφέρης. Για το αν αποδειχτεί σωστή επιλογή θα δούμε.
Μές την γενική κατάθλιψη ανεθάρρησα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ροντούλης στην Κυβέρνηση!
Γίγαντα Ροντούλη τους έστειλες όλους αδιάβαστους!!
Το γομάρια στα γομάρια!!
Κύριε Ροντούλη μερικοί εξυπνάκηδες δημοσιογράφοι θα σου κολλάνε συνεχώς να ανακαλέσεις τον ασύλληπτο χαρακτηρισμό σου, τώρα που έγινες συνάδελφος των γομαριών..
Μην το κάνεις ποτέ!
Από αυτόν θα μείνεις στην ιστορία!
αθεόφοβε
ΑπάντησηΔιαγραφήσε βλέπω αρκετά επηρεασμένοo από την σχετική(περί καγιέν , μαζί τα φάγαμε, οι νοικοκυραίοι ευρωπαίοι και οι σπάταλοι έλληνες κλπ) προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ :))
Εγκαταλείπω λοιπόν αποδεχόμενος την επικοινωνιακή μου ήττα :)καταθέτοντας και 2-3 οικονομικά στοιχεία παραπάνω για τους υπομονετικούς που θα κάτσουν να διαβάσουν τον διάλογο μας.
--Το επιτόκιο δανεισμού μας από τον μηχανισμό στήριξης (5,7%) ελάχιστα απείχε από το επιτόκιο της ελεύθερης αγοράς(6,3%) με το οποίο δανειστήκαμε τελευταία φορά
-- το δημόσιο χρέος ουδέποτε και από κανένα κράτος δεν αποπληρώνεται (το χρέος μάλιστα των πλέον αναπτυγμένων κρατών έχει ανέλθει σε δυσθεώρητα ύψη) αλλά απλώς εξυπηρετείται . Είναι απαραίτητο συστατικό του συστήματος μιας και Δημόσιο Χρέος σημαίνει κατά κάποιον τρόπο τύπωμα νέου αλλά αναγκαίου χρήματος το οποίο τροφοδοτεί την οικονομική ανάπτυξη. Για να το καταλάβει κανείς πιο εύκολα τι σημαίνει χρηματοπιστωτικό σύστημα ας αναλογιστεί πχ τι θα συνέβαινε εάν το υπό κυκλοφορία χρήμα παρέμενε ίδιο σε ποσότητα και αξία τα τελευταία ας πούμε 40 χρόνια. Σε αυτήν την περίπτωση το «χρήμα» θα ήταν όλο στοιβαγμένο σε κάποιο υπόγειο μιας Ελβετικής τράπεζας και οι υπόλοιποι απλά θα κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον :)
Για να το κάνω πιο λιανά πες ότι όλο το υπάρχον χρήμα βρίσκεται πάνω σε ένα τραπέζι με τσόχα στο οποίο παίζεται ένα είδος πόκερ .Οι παίχτες , μεγάλοι και μικροί , καλοί ή κακοί παίρνουν μέρος σε αυτό το παίγνιο και άλλοτε χάνουν και άλλοτε κερδίζουν. Απ την εκάστοτε γκανιότα όμως κάποιο αόρατο χέρι αφαιρεί σταθερά ένα πολύ μικρό ποσοστό χρημάτων το οποίο είναι αναγκαίο για τις ανάγκες του ίδιου του συστήματος , για την αγορά ας πούμε των τραπεζιών , την αντικατάσταση της τσόχας κλπ. Με μαθηματική ακρίβεια λοιπόν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα δεν θα υπάρχει ΚΑΘΟΛΟΥ χρήμα στο τραπέζι μιας και το σύστημα θα έχει απορροφήσει «για τις ανάγκες του» και το τελευταίο σέντσι με αποτέλεσμα το παίγνιο να φτάσει στο τέλος του. Όπως καταλαβαίνεις αυτό δεν μπορεί ούτε και πρέπει να συμβεί και εκεί υπεισέρχεται ο παράγοντας «δάνειο» που θα τροφοδοτήσει το τραπέζι με νέο χρήμα. Άρα χρέος σημαίνει πολύ απλά νέο χρήμα κι αν αφαιρούσε κανείς το δημόσιο χρέος από την ελληνική ή οποιαδήποτε άλλη οικονομία πολύ απλά…… δεν θα υπήρχε ελληνική ή άλλη οικονομία. Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι γιατί αυτό το νέο αλλά ξαναλέω απαραίτητο χρήμα πρέπει τα κράτη να το δανείζονται από τις τράπεζες και τους ιδιώτες και να μην το κόβει πχ από μόνο του? Αυτό είναι ένα ερώτημα που για να απαντηθεί πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο αρκετά πίσω και δεν εν πάση περιπτώσει είναι μια άλλη συζήτηση. Εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε ότι το χρέος δεν ξεπληρώνεται αλλά εξυπηρετείται και ο μόνος σίγουρος δρόμος για να μην μπορέσουμε ποτέ να το εξυπηρετήσουμε είναι ο δρόμος της ύφεσης , της μείωσης του παραγόμενου πλούτου(ΑΕΠ) , της εσωτερικής υποτίμησης, της μείωσης της αγοραστικής δυνατότητας του εργαζόμενου , της μείωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών δλδ όλων αυτών που επιβάλλονται σήμερα στην χώρα μας :)
-- ο συλλογισμός σου για το αυξανόμενο επιτόκιο είναι αρκετά απλοϊκός και απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που απεικονίζεται από την άντληση ρευστότητας της χώρας μας αυτά τα δύο χρόνια μέσα από την ελεύθερη αγορά. Η Ελλάδα ποτέ δεν σταμάτησε να δανείζεται από τις αγορές και μάλιστα η αναλογία δανεισμού μας από τον μηχανισμό στήριξης σε σχέση με τον δανεισμό μας μέσα από τις εκδόσεις έντοκων γραμματειών είναι περίπου μια η άλλη ( για το 2011 έχουμε πάρει σχεδόν 30 δις ευρώ σχεδόν όσα πήραμε και από τον μηχανισμό!) Το επιτόκιο δανεισμού μας παραμένει τα δυο αυτά χρόνια σχεδόν αμετάβλητο (~4,5%-4,8% ) παρα τα όσα έχουν εν των μεταξύ προκύψει–παράξενο? Καθόλου αλλά και αυτή είναι επίσης μια άλλη συζήτηση :)
χαιρετώ σε
Θωμάς -
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το αν αποδειχτεί σωστή επιλογή θα δούμε.
Αυτό λέω και εγώ!
Αλλά στην Ελλάδα ισχύει το -ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βγάλαμε!
ΒΑΡΔΑΚΑΣ -
Η Ελλάδα είναι η χώρα, που πολύ σωστά ειπώθηκε, πως ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα!
Μόνο ο Ροντούλης θα μείνει στην ιστορία;
Απλά θα προστεθεί στην μακρά λίστα επιφανών υπουργών όπως ο Μπερτόδουλος ή άλλως πως Αποστολάκος, ο Τζάκ Διαμαντόπουλος (του έστησαν και άγαλμα στο Λαύριο!) ή ο άνευ χαρτοφυλακίου Παγκούτσος!
kapetanios-
Μια κουβέντα σχετικά με τα Cayen και γενικότερα για τον καταναλωτισμό με τον οποίο ξοδεύτηκαν πολλά από τα χρήματα από-τα μαζί και χώρια τα φάγαμε.
Ένα σαφώς ενδεικτικό στοιχείο είναι ότι η χώρα μας βρίσκεται στην έκτη θέση της κατάταξης στην Ευρώπη σε αυτοκίνητα , αφού ο αριθμός επιβατικών αυτοκινήτων αυξήθηκε από 170 ανά 1.000 κατοίκους το 1990 σε 393 ανά 1.000 κατοίκους το 2005, δηλαδή κατά 131%, ενώ ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος ήταν μόνο 31%.
Τώρα σχετικά με τα όσα γράφεις για την οικονομία, παρά τα όσα έχω σούρει στους οικονομολόγους, όπως είπα και παραπάνω σε πολλά συμφωνώ μαζί σου στις διαπιστώσεις.
Από ότι φαίνεται όμως διαφωνούμε στο δια ταύτα!
@Αθεόφοβε έγραψες:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Δεν επεδίωξε αυτός την θέση αλλά του την προσέφεραν και δεν έχει, από ότι φαίνεται πολιτικές βλέψεις, οπότε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πιστεύω πως θα μπορέσει να ξεπεράσει τον μόνιμο ανασχετικό παράγοντα κάθε αλλαγής, δηλαδή το πολιτικό κόστος.»
ΤΟ πολιτικό κόστος κατά κάποιο τρόπο είναι παραίτητο για να υπάρχει δημοκρατία. Κάποιος Λουδοβίκος ή κάποια Αικατερίνη ή κάποιος Παλαιολόγος δεν κέφτονται το πολιτικό κόστος. Κάποιος φεουδάρχης ή ηγεμόνας του Μεσαίωνα επίσης δεν εχουν πολιτικό κοστος. Ή σε κάποιο πολίτευμα αριστοκρατίας ας πούμε επίσης δεν υπάρχει πολιτικό κόστος.
Είναι υποτιμητικό και προσβλητικό σε μία δημοκρατία να θεωρείται ότι το πολιτικό κόστος δηλαδή η άποψη των πολιτών για το σύστημα εξουσίας ή δικαιοσύνης να μη λαμβάνεται υπόψιν. Ε τότε τι τη θέλουμε τη δημοκρατία;
Φαντάζομαι όμως ότι εννοούσες το κομματικό κόστος ή αν θε΄λεις της κλειστής ομάδας που στην Ελλάδα είναι αυτό που κινούσε και κινεί τη σκέψη όλων και εξυπηρρετούσε και δεκάδες χιλιάδες μέλη των κομματικών στρατών.
Πάρης-
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολιτικό κόστος σημαίνει ότι μια κυβέρνηση δεν λαμβάνει ένα μέτρο, που ενώ μπορεί να είναι σωστό, εάν το περάσει θα προκαλέσει την δυσαρέσκεια ενός μεγάλου τμήματος του εκλογικού σώματος με αποτέλεσμα να μην την ξαναψηφίσει.
Ένα από τα χαρακτηριστικότερα σωστά μέτρα που το ανέστειλε το πολιτικό τότε κόστος ήταν ο νόμος που είχε περάσει ο Στέφανος Μάνος πριν το 1980 για υποχρεωτική κατασκευή γκαράζ στις πολυκατοικίες και ο οποίος δεν εφαρμόστηκε τότε.
Έπρεπε να φτάσουμε στο απροχώρητο για να ισχύσει τελικά αυτή η αυτονόητη υποχρέωση.
Σωστά αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με πολιτικό κόστος. Υπάρχουν χώρες που τέτοιοι νόμοι ισχύουν. Και για να ισχύουν σημαίνει ότι οι πολίτες τους αποδέχτηκαν ως φυσιολογικούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα λοιπόν γιατί σε άλλες χώρες το πολιτικό κόστος δεν απέτρεψε την ψήφιση τέτοιων νόμων;
Πάρης-
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εδώ σήμερα πλέον τον νόμο αυτό τον έχουν αποδεχτεί όλοι σαν φυσιολογικό!
Όπως έχουν αποδεχτεί το ενιαίο μισθολόγιο,την απελευθέρωση των επαγγελμάτων,την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων,την κατεδάφιση των αυθαιρέτων και ένα σωρό άλλα πράγματα που εδώ για να εφαρμοστούν το πολιτικό κόστος από τα θιγόμενα συμφέροντα πολλών αναχαιτίζει τις κυβερνήσεις από το να τα εφαρμόσουν.
Ελπίζω τελικά να κατάλαβες τι σημαίνει πολιτικό κόστος!
Όχι :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πολιτικό κόστος θα έπρεπε να είχε καθοιλκή ισχύ σε όλες τις κοινωνίες για να είχε την έννοια που του αποδίδουμε στην Ελλάδα.
Ένα άλλο παράδειγμα: στη Γερμανία ο πολιτικός γάμος είναι υποχρεωτικός. Για να ισχύει σημαίνει ότι το πολιτικό κόστος δεν υπήρξε ή δεν αρκούσε για να αποτραπεί η ψήφιση ενός τέτοιου νόμου.
Στην Ελλάδα αν ήθελε μια κυβέρνηση να κάνει κάτι τέτοιο καταλαβαίνεις τι θα γινότανε.
Πώς μια ίδια απόφαση σε μια χώρα δεν έχει πολιτικό κόστος και σε μια άλλη έχει;
Πάρης-
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όταν αυτοί είχαν όπερες εμείς είχαμε αρματωλούς και κλέφτες!
Ελπίζω ο Παπαδήμος να περάσει στη ζούλα, λίγο πριν τη λήξη τής θητείας του, το διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα χαρούμε τότε να σκούμε τις φωνές τού Άδωνη, ενώ το εγχείρημα θα έχει κι ένα υπέροχο side-effect: δε θα ξέρει τι να πει η Παπαρήγα!
Καλή συνέχεια!
iannisalpha-
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι, αλλά αυτό μάλλον ανήκει στην επιστημονική φαντασία!
Αλλά στην υποθετική περίπτωση που θα γινόταν αυτό θα έβαζε την Λιάνα να μιλάει για μέτρο που το επέβαλε η Trilateral στην κυβέρνηση, για να διχάσει τον ελληνικό λαό και να περάσει τα σχέδια της για την παγκοσμιοποίηση!
Πριν προλάβεις να πεις κάτι, έρχεται η γομαρο-επικαιρότητα και σε επιβεβαιώνει!
ΑπάντησηΔιαγραφή