ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ
Είχα σκοπό με αυτό το πόστ να τελειώσω με το Βιετνάμ για να γράψω στην συνέχεια για το ομορφότερο μέρος του ταξιδιού που ήταν η Καμπότζη με το Ανγκόρ Βατ.
Στο τέλος δε αυτών των ταξιδιωτικών αναμνήσεων, να γράψω και για την τραυματική εμπειρία που είχαμε από την επίσκεψη στο Tuol Sleng ή S-21 ή μουσείο της γενοκτονίας.
Όμως οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξη που έδωσε στα ΝΕΑ ότι εκτιμά ότι η σκέψη του Μάο είναι “πολύ πιο διαχρονική από εκείνη του Μαρξ και του Λένιν ‘’ μου έφεραν βασανιστικά στην μνήμη αυτό το μέρος.Φαίνεται πάντως ότι η σκέψη του Μάο τον έχει εμπνεύσει γιατί και στο πρόσφατο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει τσιτάτο δικό του γιατί απευθυνόμενος στην Αλέκα είπε: Θα της θυμίσω μια σοφή ρήση του προέδρου Μάο: 'Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση…'.»Επειδή όμως αυτά που είδα στην Πνομ Πενχ ήταν πραγματικά εμπνευσμένα από την σκέψη του Μάο και έφεραν μεν μεγάλη αναταραχή αλλά δυστυχώς καμιά θαυμάσια κατάσταση, αλλά αντίθετα μεγάλη δυστυχία και φρίκη ,μάλλον ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα πρέπει να μελετήσει καλύτερα την σύγχρονη και αρκετά πρόσφατη ιστορία.
Είναι πλέον γνωστά στους περισσοτέρους τι καταστροφή προκάλεσε στην Κίνα η πολιτιστική επανάσταση του Μάο με τους ερυθροφρουρούς και με «επανεκπαίδευση» στους αγρούς όλων των μορφωμένων πολιτών.
Στην Καμπότζη οι ιδέες αυτές βρήκαν γόνιμο έδαφος στους ερυθρούς Χμέρ ,ηγέτης των οποίων ήταν ένας παρανοϊκός, ο Πολ Ποτ αυτοαποκαλούμενος «αδελφός νούμερο 1», που είχε την υποστήριξη της Κίνας . Όταν οι ερυθροί Χμέρ κατέλαβαν την πρωτεύουσα Πνομ Πενχ στις 15 Απριλίου 1975 το ονόμασαν έτος 0 και διέταξαν την πλήρη εκκένωση της από τον πληθυσμό της, κοντά 2.000.000 κατοίκους εντός 76 ωρών και την μετάβαση τους στην ύπαιθρο .
Η πρόφαση που χρησιμοποίησαν ήταν ότι πρόκειται να βομβαρδίσουν την πόλη οι Αμερικανοί.
Ο πραγματικός σκοπός αυτής της μετακίνησης ήταν να «καθαρίσει» ο λαός από καπιταλιστικές, δυτικές ξένες ή θρησκευτικές επιδράσεις βάσει της μαοϊκής ιδέας ότι μόνο η αγροτική τάξη είναι η γνήσια εργατική τάξη.
Η «βασιλεία » του Πολ Ποτ κράτησε 3 χρόνια, 8 μήνες και 20 μέρες.
Οι ξένοι διώχτηκαν, οι πρεσβείες έκλεισαν, το χρήμα καταργήθηκε. Αγορές, σχολεία, εφημερίδες, θρησκείες και ιδιοκτησία τέθηκαν εκτός νόμου.
Κυβερνητικοί υπάλληλοι, δάσκαλοι, άτομα άλλης εθνότητας, όλοι οι κληρικοί κάθε θρησκείας ,οι μορφωμένοι ακόμα και όσοι φόραγαν γυαλιά !, ή όσοι ανήκαν στην μεσαία τάξη συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν.
Από τα 7.000.000 κατοίκους το ¼ περίπου του πληθυσμού πέθανε σε αυτό το διάστημα από πείνα, αρρώστιες και εκτελέσεις (οι νεκροί με διάφορους υπολογισμούς ανέρχονται από 1 έως 3.000.000 ,η Διεθνής Αμνηστία τους υπολογίζει σε 1,4 εκ)
Σύμφωνα με τις απόψεις του δεν χρειάζονταν πάνω από 1 έως 2 εκατομμύρια λαού για να φτιάξει την νέα αγροτική κομουνιστική ουτοπία Άλλωστε πίστευε για τους αντιθέτους του ότι με το να τους κρατήσω δεν έχω κέρδος ,με το να τους καταστρέψω δεν έχω απώλεια.
Το Tuol Sleng .Τα συρματοπλέγματα τοποθετήθηκαν για να μην αυτοκτονούν οι κρατούμενοι πηδώντας από ψηλά.
.
Επισκεπτόμενοι το Tuol Sleng ή S-21 ή μουσείο της γενοκτονίας που ανέφερα στην αρχή ,όλη αυτή φρίκη ξετυλίχτηκε μπροστά μας. Αυτό είναι ένα σχολείο μέσα στην Πνομ Πενχ που οι Ερυθροί Χμέρ το μετέτρεψαν σε φυλακή .
Στο κολαστήριο αυτό κρατούσαν λεπτομερή αρχεία και φωτογράφιζαν όλους τους κρατουμένους που είχαν θεωρηθεί εχθροί του καθεστώτος. Όλοι αυτοί είχαν κατηγορηθεί σαν πράκτορες του εχθρού και τους ζητούσαν να ομολογήσουν τους συνεργάτες τους. Από εκεί πέρασαν βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν 14.499 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μερικές φορές και ολόκληρες οικογένειες. Μόνο 7 άτομα επέζησαν από όλους αυτούς.
Άλλα 20 τέτοια κέντρα υπήρχαν σε όλη τη χώρα.
Όσοι δεν πέθαιναν στην φυλακή τους μετέφεραν 15 χιλιόμετρα έξω από την Πνομ Πενχ και τους σκότωναν με ένα κτύπημα στο κεφάλι, ενώ τα μικρά παιδιά τα σκότωναν κτυπώντας τα πάνω σε ένα δέντρο και στην συνέχεια τα πτώματα τα πέταγαν σε ένα κοινό τάφο. Η περίφημη ταινία του 1984, The Killing Fields ,που ανεπιφύλακτα συνιστώ να την δεί κανείς, από εκεί έχει πάρει και τον τίτλο της.
Αξίζει να αναφερθεί ή ιστορία του Καμποτζιανού Haing S. Ngor που βραβεύτηκε για τον ρόλο του στην ταινία. Ο Ngor ήταν γυναικολόγος που διώχτηκε με την έγκυο γυναίκα του από την Πνομ Πενχ .Η γυναίκα του πέθανε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που τους είχαν κατά τον τοκετό της ,γιατί χρειαζόταν καισαρική τομή που ο άνδρας δεν μπορούσε εκεί να κάνει! Ο ίδιος διέφυγε μετά στην Αμερική όπου δυστυχώς τον σκότωσαν για να τον ληστέψουν στο Λος Άντζελες!
Ο διευθυντής της φυλακής ,που είναι μαθηματικός,έχει συλληφθεί από το 1999 και περιμένει να δικαστεί από Διεθνές Δικαστήριο από τον ΟΗΕ και την Καμπότζη αφού πρώτα καταφέρουν να μαζέψουν τα λεφτά για να γίνει το δικαστήριο!
Στο εύλογο ερώτημα πως συμμετείχαν τόσοι άνθρωποι σε όλες αυτές τις θηριωδίες η εξήγηση είναι ότι ένα μεγάλο μέρος από τα στρατεύματα του Πολ Ποτ ήσαν νέα παιδιά πολλές φορές ακόμα και 12 ετών, που με τον φανατισμό που είχαν αποκτήσει πολλές φορές στρέφονταν και κατά των ίδιων των γονιών τους.
Ο ξεναγός μας ένας 55ρης Καμποτζιανός με το χαμόγελο πάντα στο στόμα, μόνο στο μουσείο αυτό δεν χαμογέλασε ούτε μία φορά.
Κανένας δεν βρήκε το θάρρος να τον ρωτήσει που ήταν, τι έκανε, με ποιους ήταν, ή αν έχασε δικούς του εκείνα τα χρόνια.
Και εγώ ενώ συνήθως με πιάνει μια περιπαικτική διάθεση για τα πάντα, σήμερα αυτή με έχει εγκαταλείψει γιατί αυτά τα μάτια των τρομαγμένων ανθρώπων στις φωτογραφίες έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου και ήταν σαν να μας έλεγαν :
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
-Πίνακας με τις υποχρεώσεις των κρατουμένων. Υπήρχε σε κάθε χώρο.
-Όλοι οι κρατούμενοι είχαν φωτογραφηθεί άσχετα από ηλικία.
Ακόμα και αν δεν είχαν προλάβει να τους φωτογραφίσουν ζωντανούς φωτογράφιζαν το πτώμα τους.
-Κελί για επιφανείς κρατούμενους. Το κουτί ήταν για να ενεργούνται και το πλαστικό δοχείο για να ουρούν μετά από άδεια του φρουρού. Η σιδεριά ήταν για τα πόδια του κρατούμενου και τους τελευταίους κρατούμενους όταν μπήκαν οι Βιετναμέζοι στην Πνομ Πενχ τους βρήκαν νεκρούς και δεμένους.
-Πρόχειρα κατασκευασμένα κελιά 2 μέτρα επί 0.80-1μ. Φαίνεται η αλυσίδα που ο κρατούμενος ήταν δεμένος.
Με αυτές τις σιδεριές ήσαν δεμένοι ομαδικά στους μεγάλους θαλάμους οι κρατούμενοι όπως δείχνει η επόμενη ζωγραφιά .
Οι ζωγραφιές αυτές έχουν γίνει από ένα από τους 7 επιζώντες που ήταν ζωγράφος.
........................ Μεταφορά κρατουμένου ή νεκρού.
.........................Βγάλσιμο νυχιών και μαστίγωμα.
......................-Βασανιστήρια με νερό
....................Εκτέλεση κρατουμένων
......................Εκτέλεση των παιδιών τους.
Λείψανα από τους ομαδικούς τάφους από διάφορα μέρη της χώρας
-Στρατιώτες των Ερυθρών Χμερ.Νέα παιδιά θύτες και θύματα μιας παρανοϊκής ιδέας.
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ
VΙ-ΒΙΕΤΝΑΜ -ΣΑΪΓΚΟΝ ,ΚΟΥ
ΤΣΙ, ΔΕΛΤΑ ΠΟΤΑΜΟΥ ΜΕΚΟΓΚ
VII-ΚΑΜΠΟΤΖΗ-ΣΙΕΜ ΡΕΠ -ΟΙ ΝΑΟΙ ΤΟΥ ΑΝΓΚΟΡ
VIII (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ) Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ANGKOR WAT – Η ΛΙΜΝΗ TONLE SAP ΚΑΙ Η ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ
Είχα σκοπό με αυτό το πόστ να τελειώσω με το Βιετνάμ για να γράψω στην συνέχεια για το ομορφότερο μέρος του ταξιδιού που ήταν η Καμπότζη με το Ανγκόρ Βατ.
Στο τέλος δε αυτών των ταξιδιωτικών αναμνήσεων, να γράψω και για την τραυματική εμπειρία που είχαμε από την επίσκεψη στο Tuol Sleng ή S-21 ή μουσείο της γενοκτονίας.
Όμως οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξη που έδωσε στα ΝΕΑ ότι εκτιμά ότι η σκέψη του Μάο είναι “πολύ πιο διαχρονική από εκείνη του Μαρξ και του Λένιν ‘’ μου έφεραν βασανιστικά στην μνήμη αυτό το μέρος.Φαίνεται πάντως ότι η σκέψη του Μάο τον έχει εμπνεύσει γιατί και στο πρόσφατο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει τσιτάτο δικό του γιατί απευθυνόμενος στην Αλέκα είπε: Θα της θυμίσω μια σοφή ρήση του προέδρου Μάο: 'Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση…'.»Επειδή όμως αυτά που είδα στην Πνομ Πενχ ήταν πραγματικά εμπνευσμένα από την σκέψη του Μάο και έφεραν μεν μεγάλη αναταραχή αλλά δυστυχώς καμιά θαυμάσια κατάσταση, αλλά αντίθετα μεγάλη δυστυχία και φρίκη ,μάλλον ο πρόεδρος του ΣΥΝ θα πρέπει να μελετήσει καλύτερα την σύγχρονη και αρκετά πρόσφατη ιστορία.
Είναι πλέον γνωστά στους περισσοτέρους τι καταστροφή προκάλεσε στην Κίνα η πολιτιστική επανάσταση του Μάο με τους ερυθροφρουρούς και με «επανεκπαίδευση» στους αγρούς όλων των μορφωμένων πολιτών.
Στην Καμπότζη οι ιδέες αυτές βρήκαν γόνιμο έδαφος στους ερυθρούς Χμέρ ,ηγέτης των οποίων ήταν ένας παρανοϊκός, ο Πολ Ποτ αυτοαποκαλούμενος «αδελφός νούμερο 1», που είχε την υποστήριξη της Κίνας . Όταν οι ερυθροί Χμέρ κατέλαβαν την πρωτεύουσα Πνομ Πενχ στις 15 Απριλίου 1975 το ονόμασαν έτος 0 και διέταξαν την πλήρη εκκένωση της από τον πληθυσμό της, κοντά 2.000.000 κατοίκους εντός 76 ωρών και την μετάβαση τους στην ύπαιθρο .
Η πρόφαση που χρησιμοποίησαν ήταν ότι πρόκειται να βομβαρδίσουν την πόλη οι Αμερικανοί.
Ο πραγματικός σκοπός αυτής της μετακίνησης ήταν να «καθαρίσει» ο λαός από καπιταλιστικές, δυτικές ξένες ή θρησκευτικές επιδράσεις βάσει της μαοϊκής ιδέας ότι μόνο η αγροτική τάξη είναι η γνήσια εργατική τάξη.
Η «βασιλεία » του Πολ Ποτ κράτησε 3 χρόνια, 8 μήνες και 20 μέρες.
Οι ξένοι διώχτηκαν, οι πρεσβείες έκλεισαν, το χρήμα καταργήθηκε. Αγορές, σχολεία, εφημερίδες, θρησκείες και ιδιοκτησία τέθηκαν εκτός νόμου.
Κυβερνητικοί υπάλληλοι, δάσκαλοι, άτομα άλλης εθνότητας, όλοι οι κληρικοί κάθε θρησκείας ,οι μορφωμένοι ακόμα και όσοι φόραγαν γυαλιά !, ή όσοι ανήκαν στην μεσαία τάξη συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν.
Από τα 7.000.000 κατοίκους το ¼ περίπου του πληθυσμού πέθανε σε αυτό το διάστημα από πείνα, αρρώστιες και εκτελέσεις (οι νεκροί με διάφορους υπολογισμούς ανέρχονται από 1 έως 3.000.000 ,η Διεθνής Αμνηστία τους υπολογίζει σε 1,4 εκ)
Σύμφωνα με τις απόψεις του δεν χρειάζονταν πάνω από 1 έως 2 εκατομμύρια λαού για να φτιάξει την νέα αγροτική κομουνιστική ουτοπία Άλλωστε πίστευε για τους αντιθέτους του ότι με το να τους κρατήσω δεν έχω κέρδος ,με το να τους καταστρέψω δεν έχω απώλεια.
Το Tuol Sleng .Τα συρματοπλέγματα τοποθετήθηκαν για να μην αυτοκτονούν οι κρατούμενοι πηδώντας από ψηλά..
Επισκεπτόμενοι το Tuol Sleng ή S-21 ή μουσείο της γενοκτονίας που ανέφερα στην αρχή ,όλη αυτή φρίκη ξετυλίχτηκε μπροστά μας. Αυτό είναι ένα σχολείο μέσα στην Πνομ Πενχ που οι Ερυθροί Χμέρ το μετέτρεψαν σε φυλακή .
Στο κολαστήριο αυτό κρατούσαν λεπτομερή αρχεία και φωτογράφιζαν όλους τους κρατουμένους που είχαν θεωρηθεί εχθροί του καθεστώτος. Όλοι αυτοί είχαν κατηγορηθεί σαν πράκτορες του εχθρού και τους ζητούσαν να ομολογήσουν τους συνεργάτες τους. Από εκεί πέρασαν βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν 14.499 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μερικές φορές και ολόκληρες οικογένειες. Μόνο 7 άτομα επέζησαν από όλους αυτούς.
Άλλα 20 τέτοια κέντρα υπήρχαν σε όλη τη χώρα.
Όσοι δεν πέθαιναν στην φυλακή τους μετέφεραν 15 χιλιόμετρα έξω από την Πνομ Πενχ και τους σκότωναν με ένα κτύπημα στο κεφάλι, ενώ τα μικρά παιδιά τα σκότωναν κτυπώντας τα πάνω σε ένα δέντρο και στην συνέχεια τα πτώματα τα πέταγαν σε ένα κοινό τάφο. Η περίφημη ταινία του 1984, The Killing Fields ,που ανεπιφύλακτα συνιστώ να την δεί κανείς, από εκεί έχει πάρει και τον τίτλο της.
Αξίζει να αναφερθεί ή ιστορία του Καμποτζιανού Haing S. Ngor που βραβεύτηκε για τον ρόλο του στην ταινία. Ο Ngor ήταν γυναικολόγος που διώχτηκε με την έγκυο γυναίκα του από την Πνομ Πενχ .Η γυναίκα του πέθανε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης που τους είχαν κατά τον τοκετό της ,γιατί χρειαζόταν καισαρική τομή που ο άνδρας δεν μπορούσε εκεί να κάνει! Ο ίδιος διέφυγε μετά στην Αμερική όπου δυστυχώς τον σκότωσαν για να τον ληστέψουν στο Λος Άντζελες!
Ο διευθυντής της φυλακής ,που είναι μαθηματικός,έχει συλληφθεί από το 1999 και περιμένει να δικαστεί από Διεθνές Δικαστήριο από τον ΟΗΕ και την Καμπότζη αφού πρώτα καταφέρουν να μαζέψουν τα λεφτά για να γίνει το δικαστήριο!
Στο εύλογο ερώτημα πως συμμετείχαν τόσοι άνθρωποι σε όλες αυτές τις θηριωδίες η εξήγηση είναι ότι ένα μεγάλο μέρος από τα στρατεύματα του Πολ Ποτ ήσαν νέα παιδιά πολλές φορές ακόμα και 12 ετών, που με τον φανατισμό που είχαν αποκτήσει πολλές φορές στρέφονταν και κατά των ίδιων των γονιών τους.
Ο ξεναγός μας ένας 55ρης Καμποτζιανός με το χαμόγελο πάντα στο στόμα, μόνο στο μουσείο αυτό δεν χαμογέλασε ούτε μία φορά.
Κανένας δεν βρήκε το θάρρος να τον ρωτήσει που ήταν, τι έκανε, με ποιους ήταν, ή αν έχασε δικούς του εκείνα τα χρόνια.
Και εγώ ενώ συνήθως με πιάνει μια περιπαικτική διάθεση για τα πάντα, σήμερα αυτή με έχει εγκαταλείψει γιατί αυτά τα μάτια των τρομαγμένων ανθρώπων στις φωτογραφίες έχουν γραφτεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου και ήταν σαν να μας έλεγαν :
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΥΜΑΤΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
-Πίνακας με τις υποχρεώσεις των κρατουμένων. Υπήρχε σε κάθε χώρο.
-Όλοι οι κρατούμενοι είχαν φωτογραφηθεί άσχετα από ηλικία.
Ακόμα και αν δεν είχαν προλάβει να τους φωτογραφίσουν ζωντανούς φωτογράφιζαν το πτώμα τους.
-Κελί για επιφανείς κρατούμενους. Το κουτί ήταν για να ενεργούνται και το πλαστικό δοχείο για να ουρούν μετά από άδεια του φρουρού. Η σιδεριά ήταν για τα πόδια του κρατούμενου και τους τελευταίους κρατούμενους όταν μπήκαν οι Βιετναμέζοι στην Πνομ Πενχ τους βρήκαν νεκρούς και δεμένους.
-Πρόχειρα κατασκευασμένα κελιά 2 μέτρα επί 0.80-1μ. Φαίνεται η αλυσίδα που ο κρατούμενος ήταν δεμένος.
Με αυτές τις σιδεριές ήσαν δεμένοι ομαδικά στους μεγάλους θαλάμους οι κρατούμενοι όπως δείχνει η επόμενη ζωγραφιά .
Οι ζωγραφιές αυτές έχουν γίνει από ένα από τους 7 επιζώντες που ήταν ζωγράφος.
........................ Μεταφορά κρατουμένου ή νεκρού.
.........................Βγάλσιμο νυχιών και μαστίγωμα.
......................-Βασανιστήρια με νερό
....................Εκτέλεση κρατουμένων
......................Εκτέλεση των παιδιών τους.
Λείψανα από τους ομαδικούς τάφους από διάφορα μέρη της χώρας
-Στρατιώτες των Ερυθρών Χμερ.Νέα παιδιά θύτες και θύματα μιας παρανοϊκής ιδέας.
.
.
Στα 3 επόμενα βίντεο (3-4 λεπτών το καθένα ) μπορείτε να δείτε την φυλακή,τους κοινούς τάφους ,την εγκατάληψη της Πνομ Πενχ και την συγκλονιστική ομιλία ενός επιζώντος του Tuol Sleng.
UPDATE
Μόλις διάβασα στην Ε την είδηση του θανάτου του Ντιθ Πραν 65 ετών από καρκίνο στο πάγκρεας. Ο Πράν είναι ο καμποτζιανός φωτορεπόρτερ του οποίου την πραγματική ιστορία που έζησαν μαζί έκανε βιβλίο, που έγινε μπεστ σέλερ, ο δημοσιογράφος των Νιού Γιόρκ Τάιμς Σίντνεϊ Σάντμπεργκ .Το βιβλίο αυτό έγινε ταινία από τον Ρόναντ Τζόφι ,The killing Fields (ελληνικά Κραυγές στην σιωπή) .
ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ
VII-ΚΑΜΠΟΤΖΗ-ΣΙΕΜ ΡΕΠ -ΟΙ ΝΑΟΙ ΤΟΥ ΑΝΓΚΟΡ
VIII (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ) Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ANGKOR WAT – Η ΛΙΜΝΗ TONLE SAP ΚΑΙ Η ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ
