ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ
Το πρωινό που φτάσαμε στην πόλη του Χο Τσι Μινχ, το πάλαι ποτέ γνωστή ως Σαϊγκόν ,πήγαμε στην κινέζικη συνοικία Cholon , κέντρο εδώ και 3 αιώνες χρηματιστών και εμπόρων.
Εδώ η παγόδα του 19ου αιώνα,Tam Son Hoi Quan είναι αφιερωμένη στην θεά της γονιμότητας.
Είπα να αφήσω ένα σημείωμα που να ενημερώνει τις Βιετναμέζες ότι το μήλο της Χρυσοβαλάντου είναι πιο αποτελεσματικό από την θεά τους ,αλλά το αυστηρό βλέμμα της συζύγου μου με απέτρεψε.
H παγόδα του 19ου αιώνα,Tam Son Hoi Quan που είναι αφιερωμένη στην θεά της γονιμότητας.
Επάνω τα σπιράλ είναι κεριά που καίνε και στάζει το καμένο κερί στο κεφάλι σου μέχρι να το πάρεις χαμπάρι!
Κάτω είναι οι επιθυμίες των πιστών προς εκπλήρωση (σας θυμίζει τίποτα αυτό;)
Βέβαια εκτός από το όνομα η περιοχή έχει και την χάρη, γιατί εκεί υπάρχει και μία από τις πιο γραφικές αγορές της πόλης που πουλιούνται τα πάντα ,την αγορά Binh Tay που σημαίνει μεγάλη αγορά και εκτός από τους Κινέζους και Βιετναμέζους που εμπορεύονται διάφορα είδη ,έρχονται να πουλήσουν τα προϊόντα τους και οι αγρότες από όλο το Νότιο Βιετνάμ. Εδώ το γυναικείο πλήθος αγόρασε με μανία σωρεία από μαρκέ τσάντες μαϊμού !
................ Η αγορά Binh Tay στο βάθος του δρόμου.
Εικόνες από τους δρόμους της Σαϊγκόν.Εικόνες της πόλης έχετε δεί και άλλες σε προηγούμενο ποστ με τα μηχανάκια.
Συγκλονιστική ήταν επίσκεψη στο War Remnants Museum.Έχουν ενδιαφέρον οι αλλαγές του ονόματος του Μουσείου ανάλογα με την εξέλιξη των σχέσεων της χώρας με τους Αμερικανούς. Ξεκίνησε ως "The House for Displaying War Crimes of American Imperialism and the Puppet Government"(εννοούν την αμερικανόφιλη κυβέρνηση του Ν.Βιετνάμ) μετά ονομάστηκε Museum of American War Crimes, στην συνέχεια War Crimes Museum και τέλος το 1993 έλαβε την σημερινή ονομασία και έτσι ικανοποιήθηκαν τελικά οι Αμερικανοί!
Στην αυλή του υπάρχουν από ελικόπτερα μέχρι τανκ από την εποχή του πολέμου με τους Αμερικανούς, αναπαράσταση των «κελιών των τίγρεων» όπως έλεγαν τα κελιά που έβαζαν τους πολιτικούς κρατούμενους και πλήθος από φωτογραφίες από εκείνη την εποχή από τον πόλεμο του Βιετνάμ όπως τον έλεγαν οι Αμερικανοί, ή τον Αμερικανικό πόλεμο όπως τον έλεγαν οι Βιετναμέζοι και από την διεθνή συμπαράσταση που υπήρχε για τον λαό του Βιετνάμ. Μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν υπάρχει εικόνα συμπαράστασης είναι η Ελλάδα που βέβαια εκείνα τα χρόνια στέναζε από την χούντα . Περισσότερες φωτογραφίες από το μουσείο μπορείτε να δείτε εδώ.
Στον πόλεμο αυτό υπήρχαν πολλοί ελεύθεροι φωτορεπόρτερ που πλήρωσαν με την ζωή τους την τόλμη τους να βρίσκονται στο πεδίο της μάχης.
8-6-1972 Η Kim Phúc, τρέχοντας γυμνή σε δρόμο κοντά στην Trang Bang καμένη από βόμβα Ναπάλμ.
1-2-1968 Ο Αρχηγός της Νοτιοβιετναμικής Αστυνομίας Nguyen Ngoc χωρίς να διστάσει ,μπροστά στον φακό του Loan Eddie Adams(πήρε βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την φωτογραφία) δολοφονεί τον αξιωματικό των Βιετκόγκ Nguyen Van Lem.Όταν δημοσιεύτηκε στην Αμερική αυτή η φωτογραφία επηρέασε σημαντικά την κοινή γνώμη κατά του πολέμου.
Αναπαράσταση των «κελιών των τίγρεων» με πρόπλασμα που δείχνει πως έδεναν εκεί τον κρατούμενο.
Η καρμανιόλα τους έμεινε ενθύμιο από την εποχή της Γαλλικής Αποικιοκρατίας.
Από τα αξιοθέατα είναι το Μέγαρο Επανένωσης ή της Ανεξαρτησίας. Εδώ ήταν πρώτα η έδρα του Γάλλου Κυβερνήτη και όταν χωρίστηκε ή χώρα εγκαταστάθηκε ο πρόεδρος Ντιέμ, αλλά το κτήριο καταστράφηκε το 1962 όταν η αεροπορία του σε πραξικόπημα το βομβάρδισε για να τον σκοτώσει. Ο Ντιέμ ήταν λαομίσητος και ως φανατικός καθολικός που ήταν ,κυνήγησε τους βουδιστές που ήταν πάνω από το 90% του πληθυσμού. Διαμαρτυρόμενος εναντίον αυτών των διωγμών αυτοπυρπολήθηκε ο μοναχός που την φωτογραφία του είχα δημοσιεύσει εδώ. Ο Ντιέμ το ξανάφτιαξε με όλες τις ανέσεις για να βολέψει το δικό του τομάρι και της συζύγου του εκεί ,αλλά πριν να εγκατασταθεί τον σκότωσαν.
Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν(επάνω) , ο καθεδρικός ναός της Notre Dame (1883), ο μεγαλύτερος ναός της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Στην ίδια πλατεία είναι (κάτω) και το κεντρικό ταχυδρομικό γραφείο(1886-91) ένα όμορφο κτήριο σχεδιασμένο από τον Γουσταύο Άϊφελ .
Σε περίπου 40 χιλιόμετρα από την Σαϊγκόν είναι η περιοχή του Cu Chi.Εδώ οι Βιετκογκ είχαν φτιάξει ένα δίκτυο με υπόγεια τούνελ συνολικού μήκους 220 χιλιομέτρων! Το δίκτυο ουσιαστικά ήταν μια υπόγεια πολιτεία με θαλάμους ,μαγειρεία ,ιατρεία κτλ που τους επέτρεπε να κινούνται αθέατοι, να κτυπούν και να εξαφανίζονται αμέσως. Οι Αμερικανοί είχαν φτιάξει ειδική ομάδα με μάσκες τους Tunnel rats για να μπαίνει στα τούνελ και αναγκάζει με αέρια τους Βιετκόγκ να βγαίνουν έξω.
Βέβαια τα περισσότερα τούνελ ήσαν ιδιαίτερα στενά που δεν χώραγαν εύκολα οι Αμερικανοί. Ο Αθεόφοβος με 5 άλλες τολμηρές κυρίες, μπήκε μέσα σκυφτός σε ένα από τα φαρδύτερα, δηλ. περίπου 1 μέτρο ύψος επί 0,80 πλάτος και όσο βλέπαμε ένα φως από τους προπορευόμενους το πράγμα τρωγόταν. Όμως μετά από λίγο το φως χάθηκε γιατί το τούνελ έκανε ορθή γωνία, οπότε ελαφρώς σοκαρισμένη η κυρία που ήταν πίσω μου υπέβαλλε το εύλογο ερώτημα :τι είναι μπροστά μου ; για να λάβει την εύλογη απάντηση από μένα :ο κώλος μου! Με ιδιαίτερη ανακούφιση είδαμε μετά από 100 μέτρα την φωτεινή τρύπα με την σκάλα προς τα επάνω περιστοιχισμένη από τα κεφάλια των υπολοίπων που κοίταζαν με ενδιαφέρον αν θα βγούμε από εκεί μέσα σώοι.
Εκτός από τις αιφνιδιαστικές επιθέσεις των Βιετκόγκ από τα τούνελ ,τους Αμερικανούς τους περίμεναν και πολλές άλλες παγίδες μέσα σε τρύπες με όρθια καρφιά, παγίδες σαν και αυτές που κλείνουν και με μυτερές δαγκάνες σου πιάνουν το πόδι, παγίδες που με το άνοιγμα μιας πόρτας καλύβας έπεφτε ολόκληρη μια κατασκευή με μυτερά καρφιά κτλ
Ένας πόλεμος αμείλικτος ,απάνθρωπος και βάρβαρος και από τις δύο μεριές .
Πρόπλασμα που δείχνει πως είναι το δίκτυο των τούνελ.Προσέξτε την έξοδο διαφυγής δεξιά κάτω από το νερό. Θυμηθείτε τους στίχους του Σαββόπουλου από το Βιετνάμ γιέ-γιέ
Τώρα κρυμμένος στο ποτάμι
ανασαίνεις
Φο Μι Τσίν, ανασαίνεις
ανασαίνεις με καλάμι με καλάμι
Φιλόξενος τόπος υποδοχής για τους Αμερικανούς επισκέπτες της περιοχής.
Συνύπαρξη παραδοσιακών παράκτιων σπιτιών με σύγχρονα πολυόροφα ,αλλά πάντα στενά σπίτια.
VIII (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ) Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ANGKOR WAT – Η ΛΙΜΝΗ TONLE SAP ΚΑΙ Η ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ
Το πρωινό που φτάσαμε στην πόλη του Χο Τσι Μινχ, το πάλαι ποτέ γνωστή ως Σαϊγκόν ,πήγαμε στην κινέζικη συνοικία Cholon , κέντρο εδώ και 3 αιώνες χρηματιστών και εμπόρων.
Εδώ η παγόδα του 19ου αιώνα,Tam Son Hoi Quan είναι αφιερωμένη στην θεά της γονιμότητας.
Είπα να αφήσω ένα σημείωμα που να ενημερώνει τις Βιετναμέζες ότι το μήλο της Χρυσοβαλάντου είναι πιο αποτελεσματικό από την θεά τους ,αλλά το αυστηρό βλέμμα της συζύγου μου με απέτρεψε.
H παγόδα του 19ου αιώνα,Tam Son Hoi Quan που είναι αφιερωμένη στην θεά της γονιμότητας.Επάνω τα σπιράλ είναι κεριά που καίνε και στάζει το καμένο κερί στο κεφάλι σου μέχρι να το πάρεις χαμπάρι!
Κάτω είναι οι επιθυμίες των πιστών προς εκπλήρωση (σας θυμίζει τίποτα αυτό;)
Βέβαια εκτός από το όνομα η περιοχή έχει και την χάρη, γιατί εκεί υπάρχει και μία από τις πιο γραφικές αγορές της πόλης που πουλιούνται τα πάντα ,την αγορά Binh Tay που σημαίνει μεγάλη αγορά και εκτός από τους Κινέζους και Βιετναμέζους που εμπορεύονται διάφορα είδη ,έρχονται να πουλήσουν τα προϊόντα τους και οι αγρότες από όλο το Νότιο Βιετνάμ. Εδώ το γυναικείο πλήθος αγόρασε με μανία σωρεία από μαρκέ τσάντες μαϊμού !
................ Η αγορά Binh Tay στο βάθος του δρόμου. 
Εικόνες από τους δρόμους της Σαϊγκόν.Εικόνες της πόλης έχετε δεί και άλλες σε προηγούμενο ποστ με τα μηχανάκια.
Συγκλονιστική ήταν επίσκεψη στο War Remnants Museum.Έχουν ενδιαφέρον οι αλλαγές του ονόματος του Μουσείου ανάλογα με την εξέλιξη των σχέσεων της χώρας με τους Αμερικανούς. Ξεκίνησε ως "The House for Displaying War Crimes of American Imperialism and the Puppet Government"(εννοούν την αμερικανόφιλη κυβέρνηση του Ν.Βιετνάμ) μετά ονομάστηκε Museum of American War Crimes, στην συνέχεια War Crimes Museum και τέλος το 1993 έλαβε την σημερινή ονομασία και έτσι ικανοποιήθηκαν τελικά οι Αμερικανοί!
Στην αυλή του υπάρχουν από ελικόπτερα μέχρι τανκ από την εποχή του πολέμου με τους Αμερικανούς, αναπαράσταση των «κελιών των τίγρεων» όπως έλεγαν τα κελιά που έβαζαν τους πολιτικούς κρατούμενους και πλήθος από φωτογραφίες από εκείνη την εποχή από τον πόλεμο του Βιετνάμ όπως τον έλεγαν οι Αμερικανοί, ή τον Αμερικανικό πόλεμο όπως τον έλεγαν οι Βιετναμέζοι και από την διεθνή συμπαράσταση που υπήρχε για τον λαό του Βιετνάμ. Μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν υπάρχει εικόνα συμπαράστασης είναι η Ελλάδα που βέβαια εκείνα τα χρόνια στέναζε από την χούντα . Περισσότερες φωτογραφίες από το μουσείο μπορείτε να δείτε εδώ.
Στον πόλεμο αυτό υπήρχαν πολλοί ελεύθεροι φωτορεπόρτερ που πλήρωσαν με την ζωή τους την τόλμη τους να βρίσκονται στο πεδίο της μάχης.
8-6-1972 Η Kim Phúc, τρέχοντας γυμνή σε δρόμο κοντά στην Trang Bang καμένη από βόμβα Ναπάλμ.
1-2-1968 Ο Αρχηγός της Νοτιοβιετναμικής Αστυνομίας Nguyen Ngoc χωρίς να διστάσει ,μπροστά στον φακό του Loan Eddie Adams(πήρε βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την φωτογραφία) δολοφονεί τον αξιωματικό των Βιετκόγκ Nguyen Van Lem.Όταν δημοσιεύτηκε στην Αμερική αυτή η φωτογραφία επηρέασε σημαντικά την κοινή γνώμη κατά του πολέμου.
Αναπαράσταση των «κελιών των τίγρεων» με πρόπλασμα που δείχνει πως έδεναν εκεί τον κρατούμενο.
Η καρμανιόλα τους έμεινε ενθύμιο από την εποχή της Γαλλικής Αποικιοκρατίας.
Από ότι φαίνεται οι Αμερικανοί δεν τους προμήθευσαν ηλεκτρική καρέκλα για να εκσυγχρονιστούν!
Από τα αξιοθέατα είναι το Μέγαρο Επανένωσης ή της Ανεξαρτησίας. Εδώ ήταν πρώτα η έδρα του Γάλλου Κυβερνήτη και όταν χωρίστηκε ή χώρα εγκαταστάθηκε ο πρόεδρος Ντιέμ, αλλά το κτήριο καταστράφηκε το 1962 όταν η αεροπορία του σε πραξικόπημα το βομβάρδισε για να τον σκοτώσει. Ο Ντιέμ ήταν λαομίσητος και ως φανατικός καθολικός που ήταν ,κυνήγησε τους βουδιστές που ήταν πάνω από το 90% του πληθυσμού. Διαμαρτυρόμενος εναντίον αυτών των διωγμών αυτοπυρπολήθηκε ο μοναχός που την φωτογραφία του είχα δημοσιεύσει εδώ. Ο Ντιέμ το ξανάφτιαξε με όλες τις ανέσεις για να βολέψει το δικό του τομάρι και της συζύγου του εκεί ,αλλά πριν να εγκατασταθεί τον σκότωσαν.
Στο κέντρο της πόλης υπάρχουν(επάνω) , ο καθεδρικός ναός της Notre Dame (1883), ο μεγαλύτερος ναός της Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Στην ίδια πλατεία είναι (κάτω) και το κεντρικό ταχυδρομικό γραφείο(1886-91) ένα όμορφο κτήριο σχεδιασμένο από τον Γουσταύο Άϊφελ .
Σε περίπου 40 χιλιόμετρα από την Σαϊγκόν είναι η περιοχή του Cu Chi.Εδώ οι Βιετκογκ είχαν φτιάξει ένα δίκτυο με υπόγεια τούνελ συνολικού μήκους 220 χιλιομέτρων! Το δίκτυο ουσιαστικά ήταν μια υπόγεια πολιτεία με θαλάμους ,μαγειρεία ,ιατρεία κτλ που τους επέτρεπε να κινούνται αθέατοι, να κτυπούν και να εξαφανίζονται αμέσως. Οι Αμερικανοί είχαν φτιάξει ειδική ομάδα με μάσκες τους Tunnel rats για να μπαίνει στα τούνελ και αναγκάζει με αέρια τους Βιετκόγκ να βγαίνουν έξω.Βέβαια τα περισσότερα τούνελ ήσαν ιδιαίτερα στενά που δεν χώραγαν εύκολα οι Αμερικανοί. Ο Αθεόφοβος με 5 άλλες τολμηρές κυρίες, μπήκε μέσα σκυφτός σε ένα από τα φαρδύτερα, δηλ. περίπου 1 μέτρο ύψος επί 0,80 πλάτος και όσο βλέπαμε ένα φως από τους προπορευόμενους το πράγμα τρωγόταν. Όμως μετά από λίγο το φως χάθηκε γιατί το τούνελ έκανε ορθή γωνία, οπότε ελαφρώς σοκαρισμένη η κυρία που ήταν πίσω μου υπέβαλλε το εύλογο ερώτημα :τι είναι μπροστά μου ; για να λάβει την εύλογη απάντηση από μένα :ο κώλος μου! Με ιδιαίτερη ανακούφιση είδαμε μετά από 100 μέτρα την φωτεινή τρύπα με την σκάλα προς τα επάνω περιστοιχισμένη από τα κεφάλια των υπολοίπων που κοίταζαν με ενδιαφέρον αν θα βγούμε από εκεί μέσα σώοι.
Εκτός από τις αιφνιδιαστικές επιθέσεις των Βιετκόγκ από τα τούνελ ,τους Αμερικανούς τους περίμεναν και πολλές άλλες παγίδες μέσα σε τρύπες με όρθια καρφιά, παγίδες σαν και αυτές που κλείνουν και με μυτερές δαγκάνες σου πιάνουν το πόδι, παγίδες που με το άνοιγμα μιας πόρτας καλύβας έπεφτε ολόκληρη μια κατασκευή με μυτερά καρφιά κτλ
Ένας πόλεμος αμείλικτος ,απάνθρωπος και βάρβαρος και από τις δύο μεριές .
Πρόπλασμα που δείχνει πως είναι το δίκτυο των τούνελ.Προσέξτε την έξοδο διαφυγής δεξιά κάτω από το νερό. Θυμηθείτε τους στίχους του Σαββόπουλου από το Βιετνάμ γιέ-γιέΤώρα κρυμμένος στο ποτάμι
ανασαίνεις
Φο Μι Τσίν, ανασαίνεις
ανασαίνεις με καλάμι με καλάμι
Φιλόξενος τόπος υποδοχής για τους Αμερικανούς επισκέπτες της περιοχής.
Από την άλλη μεριά οι Αμερικανοί μετά από τέτοια υποδοχή, πρώτα πυροβολούσαν και μετά ρώταγαν με ποιό μέρος είναι οι Βιετναμέζοι που έβλεπαν μπροστά τους.
Κρυψώνα των βιετκόγκ.Το ένα μου πόδι οπωσδήποτε χωράει να περάσει !
Είσοδος τούνελ που αν προσπαθούσε να μπεί χαμπουργκεροδιατρεφόμενος Αμερικανός θα είχε φρακάρει.
Εξαερισμός των τούνελ που φαίνεται σαν μυρμηγκοφωλιά!
Την επόμενη ημέρα μας περίμενε το Δέλτα του ποταμού Μεκόγκ και το My Tho, από όπου με καραβάκι βρεθήκαμε σε ένα από τα νησάκια της περιοχής. Η βόλτα με μια πιρόγα σε ένα από τα στενά κανάλια της περιοχής μας έδωσε την δυνατότητα να δούμε όλη την τροπική βλάστηση που υπάρχει στο Δέλτα .
Μετά την διανυκτέρευση στο Can Tho το πρωί είχε επίσκεψη με καραβάκι στην φημισμένη πλωτή αγορά της περιοχής. Εδώ υπάρχει ένα μοναδικό θέαμα από εκατοντάδες πλοιαράκια που οι αγρότες φέρνουν τα προϊόντα τους για να τα πουλήσουν . Σε κάθε καραβάκι υπάρχει ένα ψηλό κοντάρι με το τι πουλάει ο καθένας ώστε να το βλέπουν οι αγοραστές
Εδώ τελειώνει το ταξίδι στο Βιετνάμ και με το αεροπλάνο το βράδυ βρισκόμαστε στο Σιεμ Ρεπ στη 3η και σημαντικότερη από αρχαιολογικής πλευράς χώρα του ταξιδιού, την Καμπότζη.
...........................................Can Tho από τον ποταμό
Η πλωτή αγορά.Προσέξτε τα κοντάρια με τα προϊόντα στα σκάφη .
Πλωτή καντίνα γιατί ο κόσμος σε όλες τις αγορές πεινάει!
Κρυψώνα των βιετκόγκ.Το ένα μου πόδι οπωσδήποτε χωράει να περάσει !
Είσοδος τούνελ που αν προσπαθούσε να μπεί χαμπουργκεροδιατρεφόμενος Αμερικανός θα είχε φρακάρει.
Εξαερισμός των τούνελ που φαίνεται σαν μυρμηγκοφωλιά!
Την επόμενη ημέρα μας περίμενε το Δέλτα του ποταμού Μεκόγκ και το My Tho, από όπου με καραβάκι βρεθήκαμε σε ένα από τα νησάκια της περιοχής. Η βόλτα με μια πιρόγα σε ένα από τα στενά κανάλια της περιοχής μας έδωσε την δυνατότητα να δούμε όλη την τροπική βλάστηση που υπάρχει στο Δέλτα .
Μετά την διανυκτέρευση στο Can Tho το πρωί είχε επίσκεψη με καραβάκι στην φημισμένη πλωτή αγορά της περιοχής. Εδώ υπάρχει ένα μοναδικό θέαμα από εκατοντάδες πλοιαράκια που οι αγρότες φέρνουν τα προϊόντα τους για να τα πουλήσουν . Σε κάθε καραβάκι υπάρχει ένα ψηλό κοντάρι με το τι πουλάει ο καθένας ώστε να το βλέπουν οι αγοραστέςΕδώ τελειώνει το ταξίδι στο Βιετνάμ και με το αεροπλάνο το βράδυ βρισκόμαστε στο Σιεμ Ρεπ στη 3η και σημαντικότερη από αρχαιολογικής πλευράς χώρα του ταξιδιού, την Καμπότζη.
...........................................Can Tho από τον ποταμό
Η πλωτή αγορά.Προσέξτε τα κοντάρια με τα προϊόντα στα σκάφη .
Πλωτή καντίνα γιατί ο κόσμος σε όλες τις αγορές πεινάει!
Συνύπαρξη παραδοσιακών παράκτιων σπιτιών με σύγχρονα πολυόροφα ,αλλά πάντα στενά σπίτια.
ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ
VII-ΚΑΜΠΟΤΖΗ-ΣΙΕΜ
ΡΕΠ -ΟΙ ΝΑΟΙ ΤΟΥ ΑΝΓΚΟΡVIII (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ) Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ANGKOR WAT – Η ΛΙΜΝΗ TONLE SAP ΚΑΙ Η ΠΝΟΜ ΠΕΝΧ
Αθεόφοβε μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα και ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ. Γύρισα κι εγώ από ένα ταξιδάκι (όχι τόσο μακρινό όσο το δικό σου) και είπα να κάνω μια επίσκεψη στους διαδικτυακούς μου φίλους. Πολύ ωραία αυτά που μας πληροφορείς και μας θυμίζεις με τις αναρτήσεις σου.
Θέλω όμως να σου κάνω μια αφελή ερώτηση: Απ' ότι είδες εκεί στο μακρινό Βιετνάμ, άξιζε όλος αυτός ο αγώνας και οι θυσίες που έκανε ο Βιετναμικός λαός;;; Κέρδισαν πραγματική ελευθερία ή ελευθερία τύπου "Κίνας";;;Την είχα πάντα αυτήν την απορία.
Το Βιετνάμ είναι μια χώρα που δεν γνώρισε στην ιστορία του ελευθερία Δυτικού τύπου γιατί από αποικία βρέθηκε χωρισμένο στα δύο με το Βόρειο τμήμα με ένα κομμουνιστή ηγέτη που είχε γενικώτερη αποδοχή για τον απελευθερωτικό αγώνα που έκανε εναντίον των Γάλλων και των Αμερικανών και ένα Νότιο τμήμα με μια στυγνή δικτατορία υποστηριζόμενη από τους Αμερικανούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά την νίκη των Βορείων και την επανένωση της χώρας έγινε λαϊκή δημοκρατία,με χιλιάδες νοτίων συνεργατών των Αμερικανών να αναγκαστούν να γίνουν πρόσφυγες.Όμως με την απελευθέρωση της οικονομίας το 1986 και την αποκατάσταση των σχέσεων με όλες τις χώρες και κατ΄εξοχήν με την Αμερική ,κατάφερε να μειώσει το ποσοστό των κατοίκων που ζούν σε φτώχεια από 58% το 1993 κάτω από το 20% το 2005.
Η ιδιοκτησία είναι ελέυθερη, οι πρόσφυγες μπορούν να γυρίσουν πίσω ,ο τουρισμός έχει ένα 20% αύξηση ετησίως,η διαφορά στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ πόλεων και επαρχίας είναι μεγάλο αλλά δεν διαπιστώνεις ως τουρίστας να υπάρχει κοινωνική πίεση προς την εξουσία.
Διασχίζοντας τη χώρα από τον βορρά έως το νότο διαπιστώνεις ότι πουθενά δεν βλέπεις να υπάρχει καμία αστυνόμευση ή ύπαρξη στρατού.
Σαφώς το κόμμα ελέγχει την κατάσταση με ποσοστά στις εκλογές 98% αλλά θα έλεγα ότι πρέπει να έχει μια ευρύτερη αποδοχή από μεν τους μεγαλύτερους που έχουν δεινοπαθήσει στο παρελθόν αλλά και από τους νεώτερους που περισσότερο ενδιαφέρονται για βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης παρά για την πολιτική.
Υπέροχο άρθρο. Πραγματικά το ρούφηξα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σε πρόλαβα αθεόφοβε και πριν δω αυτό το υπέροχο ποστ ανέβασες καινούργιο με θέμα τον πιτσιρίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απορία που εξέφρασε η Μερόπη δημιουργήθηκε και σε μένα βλέποντας τις φωτό και διαβάζοντας το κείμενο: άξιζε τον κόπο στ αλήθεια;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν έχει απάντηση ή μάλλον έχει πολλές απαντήσεις ανάλογα από την σκοπιά που το βλέπει κανείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν είχαν ξεσηκωθεί κατά των Γάλλων δεν θα είχαν ένα ισχυρό αριστερό απελευθερωτικό κίνημα υπό τον Χο Τσι Μινχ.
Ρώτα το ίδιο τους Κυπρίους αν άξιζε να κάνουν την ΕΟΚΑ την ίδια περίπου εποχή ,που ήταν και ελεγχόμενο από την δεξιά και δες πως έφτασε να διχοτομηθεί το νησί.
Ετσι τους διχοτόμησαν και αυτούς και στό νότο τους έβαλαν μια στυγνή δικτατορία.
Από κεί και πέρα τι θα έπρεπε να κάνουν,να μείνουν δύο κράτη σαν την Γερμανία και να περιμένουν να πέσει το παραπέτασμα για να ενωθούν;
Όπως βλέπεις μπορεί ο καθένας να δώσει την δική του απάντηση ανάλογα με την δική του αντίληψη των πραγμάτων.
Εγώ ως τουρίστας την εικόνα που είχα ήταν μιας φτωχής χώρας που βρίσκεται σε συνεχή άνοδο και που σε 10-15 χρόνια θα είναι αγνώριστη.
Όσο για τις πολιτικές ελευθερίες εκεί προφανώς δεν είναι σαν τις δικές μας αλλά δεν πιστεύω ότι είναι στα πρωταρχικά τους ενδιαφέροντα.Πρωταρχικό τους ενδιαφέρον είναι η καθημερινή επιβίωση.