ΠΩΣ Η ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑ ΒΟΗΘΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

 

Ο δαιμόνιος δικτάτωρ της Ρωσίας εδώ και πολλά χρόνια, εκτός της συστηματικής εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων, όπως γράφω στο  ΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ   και στο ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ χρησιμοποίησε με επιτυχία την μεγάλη θρησκοληψία του ρωσικού λαού για να πετύχει να επικρατήσει στην χώρα του.
Ήδη εδώ και πριν 14 χρόνια, είχα γράψει σχετικά στο  ΜΗΠΩΣ Η ΒΡΑΚΟΖΩΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ  ΕΥΡΟΖΩΝΗ; ... ότι:  Στο θαύμα πιστεύουν εκατομμύρια και όπως είπε ο Ambrose Bierce οι ανόητοι είναι μέλη μιας ισχυρής και μεγάλης φυλής η επιρροή της οποίας στις ανθρώπινες υποθέσεις είναι πάντα καθοριστική και εξουσιαστική.  
Τα παραπάνω  μου ήρθαν στο μυαλό όταν διάβασα πως : προσκύνησαν την Αγία Ζώνη περισσότεροι από τρία εκατομμύρια Ρώσων σε ολόκληρη τη χώρα, εκ των οποίων πάνω από ένα εκατομμύριο προσέρχονταν έως τις 4 σήμερα τα ξημερώματα στον πρώτο και τελευταίο σταθμό της, τον μητροπολιτικό ναό του Σωτήρος στη Μόσχα.
Αυτή την επιρροή στις μάζες και την δύναμη που αποκτάς από αυτή, την έχει κατανοήσει πολύ καλά εκείνος ο παμπόνηρος καλόγερος ο Εφραίμ που  διαβάζουμε πως:

Από τους πρώτους προσκυνητές ήταν και ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος συναντήθηκε δύο φορές με την αντιπροσωπεία της Μονής Βατοπεδίου υπό τον ηγούμενό της Εφραίμ, τη δεύτερη μάλιστα προχθές στην κατοικία του στο Νόβο Αγκαριόβο, όπου ο Ρώσος ηγέτης εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η παρουσία της Τίμιας Ζώνης στη Ρωσία όχι μόνο θα εδραιώσει την πνευματική εγγύτητα μεταξύ του ρωσικού και του ελληνικού λαού, αλλά και «θα συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη των διακρατικών σχέσεων».
Εξίσου δε αδίστακτος εκμεταλλευτής της ανθρώπινης αφέλειας με τον Εφραίμ, αποδείχτηκε και ο Πούτιν που σχολιάζοντας τα σχετικά με την τεκνοποιία θαύματα της Αγίας Ζώνης, εξέφρασε την ελπίδα ότι «το γεγονός αυτό θα βοηθήσει στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος της Ρωσίας». (!!!)
Αλλά βέβαια δεν μπορείς να αφήνεις μόνο τον Πούτιν να εκμεταλλεύεται το πόπολο.
  Έτσι την Τίμια Ζώνη προσκύνησε και ο ηγέτης των Ρώσων κομμουνιστών Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ζητώντας, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του ΚΚ, «τη βοήθεια της Παναγίας και προστάτιδας της Ρωσίας για να σώσει τη χώρα από τον 20ετή κύκλο της ματαιότητας» μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Τα όσα αναφέρονται για την Ρωσία ισχύουν καρμπόν και στην χώρα μας.
Ποτέ κανένα, από τα δήθεν προοδευτικά κόμματα στην Ελλάδα και κανείς πολιτικός τους, δεν έκανε τον παραμικρό σχολιασμό για την κραυγαλέα αυτή απάτη της ζώνης, γιατί αντί της αλήθειας θεωρούν ότι καλύτερα είναι να μην χαθούν μερικά ψηφαλάκια «προοδευτικών», αλλά θρησκευόμενων ψηφοφόρων. 

Στην φωτογραφία  μπορεί να δει κανείς τον εξευτελισμό του Ανδρέα να προσκυνάει την ζώνη του Εφραίμ κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της θρησκόληπτης Δήμητρας! Μόνο ο πρώην βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος μιλάει για ραδιοχρονολόγηση της ζώνης, αλλά ο Εφραίμ δεν είναι βλάξ, όπως οι Ιταλοί που δέχτηκαν να γίνει με την Σινδόνη του Τορίνου, που μέχρι να αποδειχθεί ότι είναι του 1290-1390 μΧ την πλασάριζαν ότι είχαν τυλίξει με αυτήν τον Χριστό μετά την αποκαθήλωση του! Έτσι ο Εφραίμ μπορεί να λέει  ανερυθρίαστα on camera ότι η ζώνη του θεραπεύει τον καρκίνο, περιφέροντας την και στα νοσοκομεία  αλλά και τη στειρότητα!

Βέβαια ως γνωστόν η Παναγία διέθετε μια μεγάλη γκαρνταρόμπα και έτσι στο  ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ! γράφω και για 3 άλλες ζώνες της που ατυχώς γι αυτές δεν διαθέτουν κάποιο εξίσου δαιμόνιο όπως ο Εφραίμ μάνατζερ, για να γίνουν ευρύτερα γνωστές.
Γράφει δε σχετικά ο Πέτρος Τατσόπουλος στο βιβλίο του "Το Παιδί του Διαβόλου" 

Μη βλέπετε που εμείς είμαστε γαϊδούρια και προσπαθούμε να την βγάλουμε καθαρή με τίποτε ψωρο-αγήματα και τίποτε ψωρο-κιλλίβαντες• σε άλλες χώρες –όπως η Κύπρος και η Ρωσία-, που αναγνωρίζουν την ανεκτίμητη συμβολή της στη μάχη εναντίον του καρκίνου και της στειρότητας, υποδέχονται την Αγία Ζώνη με τιμές αρχηγού κράτους. Ειδικά στη Ρωσία, κατά την αλησμόνητη τουρνέ του 2011, την προσκύνησε ο ίδιος ο Βλαδίμηρος Πούτιν, πασίγνωστος τόσο για την ευσέβειά του όσο και για την ειδική σχέση του με το Άγιον Όρος. Ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου βρισκόταν εκείνον τον καιρό σε ιδιότυπη πολιτική θέση, καθώς το ηλίθιο σύνταγμα τού απαγόρευε να θέσει υποψηφιότητα και να εκλεγεί πρόεδρος τρίτη φορά σερί• έως ότου διορθώσει λοιπόν αυτές τις συνταγματικές κουταμάρες, τοποθέτησε στον προεδρικό θώκο μια μαριονέτα ονόματι Μεντβέντεφ και περιορίστηκε στο πρωθυπουργικό αξίωμα μέχρι το 2012, οπότε κι επανήλθε ως πρόεδρος –ισοβίως, να φανταστούμε πλέον.
Η τουρνέ της Ζώνης καλύφθηκε τότε ευρύτατα από τα ρωσικά ΜΜΕ και αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στην ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, καθώς είναι άκρως αποκαλυπτική, όχι μονάχα για τις προτεραιότητες του Πούτιν, αλλά και για τις προτεραιότητες του Εφραίμ: «Η μεταφορά της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους στη Ρωσία έγινε στις 20 Οκτωβρίου 2011. Την οργάνωση της μεταφοράς ανέλαβε το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου κατόπιν ευλογίας του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κυρίλλου. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της παραμονής του στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, που το ιερό κειμήλιο εξέρχεται από την Ελλάδα. Καθώς ανέφερε στους δημοσιογράφους ο Καθηγούμενος της Μονής Αρχιμανδρίτης Γέροντας Εφραίμ, η λάρνακα με την Αγία Ζώνη της Παναγίας εξέρχεται συνήθως από το Άγιο Όρος μια φορά το χρόνο και μεταφέρεται σε πόλεις της Ελλάδας κατόπιν επίμονων αιτημάτων των πιστών. Σύμφωνα με τον Γέροντα Εφραίμ, στον οποίο παραπέμπει το πρακτορείο Interfax-Religia, η Μονή προηγουμένως απέρριψε όλα τα αιτήματα από άλλες χώρες όπως π.χ. ΗΠΑ και Ρουμανία, για τη μεταφορά του κειμηλίου. Η μόνη εξαίρεση ήταν η Ρωσία, όπου η Τιμία Ζώνη της Παναγίας θα φιλοξενείται από 20 Οκτωβρίου έως 23 Νοεμβρίου 2011. Να αναφερθεί ότι στο αεροδρόμιο “Pulkovo” της Αγίας Πετρουπόλεως η Τιμία Ζώνη έγινε δεκτή από τον Πρωθυπουργό της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Β. Πούτιν, τον Αναπληρωτή Πρόεδρο της Κυβερνήσεως κ. Δ. Κοζάκ, τον Κυβερνήτη της Αγίας Πετρουπόλεως κ. Γ. Πολτάβτσενκο και άλλους επισήμους, οι οποίοι προσκύνησαν το ιερό κειμήλιο. Στη συνέχεια κληρικοί της επαρχίας Αγίας Πετρουπόλεως τέλεσαν ευχαριστήρια δέηση στο χώρο του αεροδρομίου. Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου και της ΕΠΕ “Ρωσικοί σιδηροδρομικοί σταθμοί” κ. Β. Γιακούνιν προσέφερε στον κ. Πούτιν μια εικόνα της Παναγίας αγιογραφημένη στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου ειδικά με αφορμή την μεταφορά της Ζώνης στη Ρωσία. Από το αεροδρόμιο το ιερό κειμήλιο μεταφέρθηκε στο Καθολικό της Παναγίας του Καζάν της Ιερά Μονής Νοβοντέβιτσυ της Πετρουπόλεως, όπου ο Μητροπολίτης Αγίας Πετρουπόλεως και Λάντοκγας Βλαδίμηρος τέλεσε δέηση πλαισιούμενος από τους βοηθούς Επισκόπους της Μητροπόλεώς του και πλήθος κληρικών. Στο Ναό η Τιμία Ζώνη θα παραμένει μέχρι 24 Οκτωβρίου. Η πρόσβαση στο πιστούς είναι από 6:00 π.μ. έως 10:00 μ.μ. Σε όλο το διάστημα της παραμονής του κειμηλίου στο Ναό θα τελούνται συνέχεια δεήσεις».
Είναι ευνόητο λοιπόν ότι ένας λαός που δέχεται αδιαμαρτύρητα όλες αυτές τις γελοιότητες εύκολα χειραγωγείται και χάφτει ότι δεν έχει γίνει εισβολή σε μια ξένη ανεξάρτητη χώρα αλλά «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για την αποναζιστικοποίηση της!
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΕΧΕΙ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ.

Εάν με ρωτήσει κάποιος την γνώμη μου πχ για το ποδόσφαιρο θα του πω ότι δεν έχω καμία άποψη γιατί ούτε έχω παίξει ποτέ μου ούτε έχω παρακολουθήσει ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Όποτε με έχει εντυπωσιάσει το γεγονός ότι από το παρελθόν άτομα που υποτίθεται δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις, και ίσως γι΄αυτό εκφράζουν αντίθεση στο σεξ μαζί με τον ανοικτά μισογυνισμό τους, έχουν άποψη και δίνουν και συμβουλές, όπως γράφω στο ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΞ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ!.
Άλλοι, όπως ο μητροπολίτης Πειραιώς, χρησιμοποιούν, υπερβάλλοντας, τον υπαρκτό κίνδυνο μόλυνσης στο σεξ όπως έχω γράψει στο
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΙΚΟ ΣΕΞ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ.
Και
Ο ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ!
Βέβαια και ο Πάπας μιλάει ως ειδήμων της ανθρώπινης σεξουαλικότητας όπως γράφω στο
ΟΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ ΔΙΝΕΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ!
Θυμήθηκα όμως ότι πριν 19 χρόνια είχα γράψει το ΠΕΣΤΑ ΟΛΑ ΜΕΓΑΛΕ! σχετικά με τις θεόπνευστες οδηγίες του τότε μητροπολίτη Λαγκαδά, προφανώς με την εγκυρότητα του ειδικού για το πως πρέπει να είναι η σωστή σεξουαλική συμπεριφορά. Το μεταφέρω αυτούσιο εδώ.

Περνώντας από το περίπτερο το μάτι μου έπεσε στην Espresso .Η πλέον έγκυρη εφημερίδα της Ελλάδας δημοσιεύει αποκλειστική συνέντευξη με τον μητροπολίτη Λαγκαδά.
Ο μητροπολίτης δίνει σαφείς οδηγίες για την σωστή σεξουαλική συμπεριφορά !
Οι παντρεμένες δεν πρέπει να αρνούνται την συνουσία στον σύζυγο εκτός εάν έχουν πυρετό.
Ο αυνανισμός απαγορεύεται αλλά δεν θα τους πάρουμε και το κεφάλι !
Δυστυχώς δεν αγόρασα την εφημερίδα ώστε να δώ και άλλες ενδιαφέρουσες απόψεις αλλά ήδη το πρωτοσέλιδο μου δημιούργησε τις εξής απορίες:
1-Οι περισσότερες γυναίκες προφασίζονται πονοκέφαλο η περίοδο άμα δεν θέλουν πήδημα γιατί ο πυρετός εύκολα διαπιστώνεται.
Τι είναι λοιπόν το χριστιανικώς ορθόν, να πηδάμε την σύζυγο με παγοκύστη στο κεφάλι η να την ποτίζουμε με DEPON πριν το πήδημα;
Εάν έχει πράγματι περίοδο ποια είναι η θέση της εκκλησίας για την χρήση εναλλακτικών οπών;
2-Ποιο κεφάλι εννοεί ,το επάνω η το κάτω ;
Αν εννοεί το κάτω δυστυχώς πρέπει να το στείλω να εξομολογηθεί να λάβει συγχώρεση και να μεταλάβει γιατί διατηρεί μια μακροχρόνια εξωσυζυγική σχέση με δύο άκρως ευκίνητες και δραστήριες δίδυμες κυρίες ονόματι HUFTA

Δυστυχώς μάλλον τότε ντράπηκα να αγοράσω τη ΕSPRESSO, αλλά ευτυχώς κάποιοι άλλοι την αγόρασαν και έτσι, όποιος θέλει να πληροφορηθεί όλες τις θεόπνευστες οδηγίες του Μητροπολίτη μπορεί να τις διαβάσει εδώ.

Μεταφέρω τις σχετικές παραγράφους της συνέντευξης;

– Ποια είναι η άποψή σας για τη σύγχρονη γυναίκα και τα διαζύγια;
«Η Αγία Γραφή λέει ότι η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα να αρνείται το σεξ όταν το θέλει ο άντρας. Δεν έχει δικαίωμα να λέει “έπλυνα τα ρούχα και είμαι κουρασμένη”. Όταν το θέλει ο άντρας θα υπηρετήσει τη συνεύρεση, όσο κουρασμένη και αν είναι. Διότι οι δύο είναι ένας. Για το καλό του ζεύγους. Για να προλάβουμε τα διαζύγια. Εκτός αν είναι άρρωστη και έχει πυρετό. Όχι και να την εξοντώσει το αρσενικό, λέγοντας “να βυζάξω, δηλαδή για να εξοντώσω τη γυναίκα μου”».

– Στις «αδιαθεσίες» τι κάνουμε;
«Έχουμε και τέτοιες περιπτώσεις… (σ.σ. εννοεί την κατάσταση εμμήνου ρήσεως). Οι άλλες οι περιπτώσεις που μπορεί να γίνει, χωρίς καμία δυσκολία μεγάλη, χωρίς “βλάβη” εννοείται, έτσι, όχι με σκέρτσο (εδώ δεν είναι αρκετά σαφής). Όταν υπάρχει ένας κίνδυνος, πρέπει ο άντρας να το καταλάβει και να θυσιάσει την όρεξή του».

Είναι αμαρτία κατ’ εσάς η αυτοϊκανοποίηση;
«Ε, ναι. Είναι αμαρτία. Αλλά δεν παίρνουμε και κεφάλια. Ούτε το προγαμιαίο σεξ. Έρχονται παιδιά στην εκκλησία και λένε “πάτερ, είμαι βρόμικος, το βράδυ το έκανα με την γκόμενά μου, και χθες έκανα και απόψε θα κάνω. Και αύριο”. Του λέω, “όχι, παιδί μου, θα πάρεις το κορίτσι σου, θα πάρεις την γκόμενά σου και θα έρθεις στην εκκλησία, θα σου δώσω αντίδωρο, αλλά δεν θα σε κοινωνήσω”. Όσο για τον αυνανισμό, έχω να πω το εξής. Μου λένε “πάτερ, δεν μπορώ, δεν αντέχω”. Του λέω, “ναι παιδάκι μου, μη στεναχωριέσαι, μην απελπίζεσαι”. Του δίνω συμβουλές. Γιατί τέτοιες καταστάσεις βλάπτουν και την υγεία. Το λένε και οι γιατροί, ότι και το μυαλό και όλες οι δυνάμεις του οργανισμού εξαντλούνται. Φεύγουν από το σώμα οι ορμόνες και το. αφήνουν απροστάτευτο. Το υγρό αυτό, (σ.σ. εννοεί το σπέρμα) είναι μυελός. Δεν είναι για πέταμα. Το μυαλό, η καρδιά, τα κύτταρα, τα αγγεία, εξαντλούνται. Βέβαια, το περίσσευμα που υπάρχει στον οργανισμό βγαίνει στον ύπνο, με τις ονειρώξεις. Όχι, όμως, έξοδος σπέρματος εξαναγκαστικά».
  
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση

 

Δεν πάει έτσι, ρε κουμπάρε… του Πάνου Κολιόπουλου.

Ο Πάνος Κολιόπουλος έχει γράψει πολλά βιβλία με ιδιαίτερο χιούμορ, τα οποία διαθέτει δωρεάν στο ιντερνετ εδώ.
Όπως γράφει ο ίδιος, γεννήθηκε το 1949 στη Λάρισα και σπούδασε ζωγραφική και Ιστορία στη Γενεύη και στο Παρίσι. Εργάστηκε ως γραφίστας και επιμελητής εκδόσεων επί σειρά ετών. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 επιχειρεί να λειτουργήσει μια αίθουσα τέχνης στην Κέρκυρα, εγχείρημα που στέφεται από θεαματική αποτυχία. Την ίδια εποχή και στον ίδιο τόπο εκδίδει, με μια συντροφιά φίλων, το σατιρικό underground περιοδικό ΜΕΙΟΝ, προσπάθεια αξιέπαινη - πλην θνησιγενής. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με το γράψιμο και τα ηλεκτρονικά πολυμέσα.
Πριν μερικά χρόνια μου είχαν στείλει στο e-mail το βιβλίο του Μωρή Σούλα, τι γινήκανε οι άντρηδοι,μωρή; από το οποίο και είχα δημοσιεύσει ένα απολαυστικό κείμενο του.
Τώρα διάβασα το Δεν πάει έτσι, ρε κουμπάρε... το οποίο μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ  Download PDF
Και αυτό το βιβλίο, με υπότιτλο  Μέγας Σεξουαλικός Ονειροκρίτης (Με παραδείγματα βγαλμένα απ’ τη ζωή) είναι γραμμένο με εξαιρετικό χιούμορ και όπως γράφει ο ίδιος στην αρχή: .. έχουμε εδώ μια σειρά από αληθινές ιστορίες, με φανταστικά πρόσωπα, που διαδραματίζονται σε μια υποθετική χώρα, με πραγματικές καταστάσεις.
Μια από αυτές, που προσωπικά την διάβασα γελώντας συνεχώς, είναι και αυτή που μετέφερα ολόκληρη εδώ, μαζί με τα σκίτσα που την συνοδεύουν, που τα έχει σχεδιάσει ο ίδιος.

                                                                                                υπό: Σταυρούλας Καρεκλά

                                                                                               οικοκυράς              

Με τον Μένιο μόλις κλείσαμε εικοσιδύο χρόνια έγγαμου βίου. Μην κοιτάς που μικροδείχνω, μπήκα στα βάσανα μικρή. Λόγω ανωτέρας βίας, που λένε. Ήμουν βλέπεις σ’ ενδιαφέρουσα, στα δίδυμα, και δεν γινόταν να το τραινάρουμε το πράγμα, γιατί τι θα ‘λεγε ο κόσμος και κυρίως οι συγγενείς. Οπότε, τι να κάνει κι ο Μένιος, ήθελε δεν ήθελε, με κουκουλώθηκε και νά που πριν να το καταλάβουμε, πέρασε ο καιρός και τα παιδιά –ζωή να ‘χουν– σπουδάζουν και τα δυο πολιτικοί μηχανικοί στη Σαλονίκη. Δόξα τω Θεώ, παράπονο δεν έχω.

Ο Μένιος είναι εργολάβος κι αναλαμβάνει μεγάλα έργα, κρατικά, όπου, όπως λέει ο ίδιος, γίνεται το έλα να δεις κι όρεξη και μυαλό να ‘χει κανείς, να τρώει από εκατό μεριές και με χρυσά κουτάλια. Κι όχι που να το παινευτώ, αλλά ο Μένιος μου και όρεξη έχει –110 κιλά έφτασε το καμάρι μου... όσο ύψος και πλάτος, που λέει ο λόγος– κι όσο για μυαλό... ξουράφι! Είπαμε, παράπονο δεν έχω... Δηλαδή όχι ακριβώς...

Θα μου πεις... ποιο αντρόγυνο δεν έχει τα προβλήματά του; Και θα συμφωνήσω. Πλην όμως, ρε φιλενάδα, υπάρχουν προβλήματα και προβλήματα. Και το δικό μου, για να πω την αμαρτία μου, όλα αυτά τα χρόνια δεν το είχα πάρει είδηση. Κάτι η έγνοια των παιδιών, κάτι το νοικοκυριό... τι να μαγειρέψω πάλι σήμερα;... οι κοινωνικές υποχρεώσεις... ε, δεν είχα και πολύ καιρό να σκέφτομαι. Τώρα όμως που φύγαν τα μανάρια μου και μείναμε οι δυο μας κούτσουρα στο σπίτι διαπίστωσα ότι κάποια πράγματα δεν είναι όπως θα ‘πρεπε να ήταν, πανάθεμά τα!

Καλά το κατάλαβες, περί το σεξουαλικό μιλάω.

Εντάξει... δεν μπορώ να πω ότι ο Μένιος μου –ο Θεός να τον έχει καλά τον άνθρωπο, να μας φροντίζει– ήταν ποτέ κανένα φαινόμενο στον τομέα αυτό, να τον κάνουμε ταινία για μεταμεσονύκτιες προβολές. Μάλλον αδιάφορο θα τον έλεγες, αλλά δικαιολογημένα... Είχε τις σκοτούρες του, ο κουβαλητής μας, τη δουλειά, τις υποχρεώσεις του, τον καθημερινό αγώνα της βιοπάλης... Πού μυαλό για διασκέδαση! Κι όταν καμιά φορά του θυμόταν να επιτελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα... μη νομίζεις... τσακ-μπαμ και καληνύχτα σας, ένεκα που είχε να πάει την άλλη μέρα, αξημέρωτα, στα εργοτάξια.

 Να πω την αμαρτία μου εμένα αυτό με βόλευε. Είχα κι εγώ τις σκοτούρες μου, η γυναίκα. Τα παιδιά, το νοικοκυριό, το μαγείρεμα, τα ψώνια, πλύσιμο, σιδέρωμα... πού καιρός για πολυτέλειες και με τι μυαλό, που νύχτωνε κι έλεγα πότε να περάσει η ώρα, να πάω να ξεραθώ, να ξαποστάσουν τα κοκαλάκια μου. Για περιβουτήγματα ήμασταν τώρα, σοβαροί ανθρώποι; Σε παρακαλώ! Άσε που με τα παιδιά στο σπίτι αυτού του είδους τα καμώματα δεν έχουν θέση. Έτσι και σου ξεφύγει ένα «αχ! αχ!» πάνω στη εμπλοκή, άντε να εξηγείς μετά ότι ήταν ο πονόδοντος –χόρτα τρώνε τα διαόλια;

 Όταν όμως το σπίτι άδειασε και κατά συνέπεια ο φόρτος εργασίας της μάνας μειώθηκε, τότε βρέθηκα με κάμποσο χρόνο ελεύθερο και λίγο αυτό, λίγο οι ορμόνες, ε... άρχισα κι εγώ να σκέφτομαι κάπως διαφορετικά. Δηλαδή τι... αυτό είναι η ζωή; Φασίνα, φαγητό, τηλεόραση και ύπνος; Κι εντάξει να ήμασταν τίποτα ερείπια στη σύνταξη και να περιμένουμε τον Βαρκάρη να μας περάσει απέναντι, αλλά δεν ήμασταν... εγώ τουλάχιστον, γιατί ο Μένιος μου, σιδερένιος να ‘ναι... ε, τα χρονάκια του τα ‘χει... Δέκα χρόνια διαφορά είναι λογαριασμός στη φάση αυτή. Αλλά και πάλι... για απόσυρση δεν είναι ο πασάς μου. Εδώ άλλοι πολύ μεγαλύτεροί του κάνουν σημεία και τέρατα!... λίγα βλέπουμε στην τηλεόραση;

 Και τώρα κοίτα να δεις πώς δουλεύει ο άτιμος ο οργανισμός! Άμα σου μπει η ιδέα, μετά αρχίζει και το κορμί να διαμαρτύρε ται και να απαιτεί δικαιώματα που δεν είναι ακριβώς «ψωμί- -παιδεία-ελευθερία» κι «έξω οι βάσεις του θανάτου». Έρχεται ο διάολος (Θε μου ‘σχώρα με) και σου κατσικώνεται στον σβέρκο και ψου-ψου-ψού και μου-μου-μού στο αυτί... αρχίζεις και τρελαίνεσαι.

 Τώρα, κάτι νύξεις απέξω-απέξω που έκανα στον Μένιο μου έμειναν χωρίς ανταπόκριση. «Κάνε πιο πέρα, μωρή, και κάνει ζέστη... δεν δουλεύει καλά και το κλιματιστικό... να θυμηθείς να πάρεις τον μάστορα αύριο» μου ‘λεγε και το ‘ριχνε στον ύπνο και το ροχαλητό.

 Δεν λέω... κουράζεται ο άνθρωπος να κουμαντάρει τις δουλειές του όλη μέρα, αλλά κι εγώ, ως γυναίκα, ψυχή δεν έχω; Σε ρωτάω ευθέως, ρε φιλενάδα.

Η Σία –βαφτισμένη Αθανασία– είναι η κολλητή μου. Εξαπανέκαθεν, που λένε και τα πιτσιρίκια. Απ’ το σχολείο, στις καλόγριες, ακόμα. Ένας ύπνος μας χώριζε, που λέει ο λόγος, κι αυτό όχι πάντα. Που θα πει ότι μυστικά συναμετάξυ μας δεν είχαμε. Η Σία, σε αντίθεση με μένα, που σκλαβώθηκα νωρίς, έκανε τη ζωή της και είναι περπατημένη γυναίκα, φίνα και ντερμπεντέρισσα, όχι καμιά απόμαχη της ζωής –όπως καληώρα (γαμώτη μου!). Οι φαρμακόγλωσσες τη λένε «τεκνατζού», αλλά σάματι χρωστάει καλό ο κόσμος;... δεν τον ξέρουμε;

Τέλος πάντων, πήγα να δω τη Σία κι αυτή αμέσως, με τη μεγάλη της εμπειρία, αποφάνθηκε:

—Έχει γκόμενα!

—Αποκλείεται, της λέω. Ο Μένιος δεν είναι τέτοιος τύπος.

 —Το κινητό του το ‘ψαξες; με ρωτάει η έμπειρη.

—Ε, μέχρι εκεί μου κόβει, βρε φιλενάδα, της κάνω. Το ξετίναξα κανονικά. Τίποτα! Όλες οι κλήσεις και τα μηνύματα για δουλειά είναι. Τα μόνα συνθηματικά ονόματα που βρήκα είναι για υπουργούς και υψηλόβαθμους, για να μη γίνει καμιά στραβή. Μου τα ‘χει πει ο ίδιος αυτά και ξέρω ποιος είναι ποιος. Δεν υπάρχει τίποτα σου λέω.

—Μήπως είναι θέμα υγείας τότε, μου λέει η Σία. Ζωή να ‘χει το καμάρι σου... είναι και ενός κάποιου όγκου... Αν είχε και ύψος θα τον έλεγες και ντουλάπα.

—Ε, πώς... Ένα εβδομήντα... ψηλό τον λες, τον υπερασπίστηκα εγώ αυθορμήτως.

—Ναι, αυτός κι ο Κούγιας, μουρμούρισε η Σία. Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι που δεν του κάνει κούκου.

—Α, δεν είπα εγώ αυτό! διαμαρτυρήθηκα. Μια χαρά κούκου του κάνει του ανθρώπου... το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συνέχεια. Η Σία το σκέφτηκε.

—Τότε το θέμα μας είναι ψυχολογικό, αποφάνθηκε στο τέλος. Πρέπει να δεις έναν ειδικό.

—Τι ειδικό; απόρησα εγώ.

—Θα σε στείλω σε μια δικιά μου ψυχολόγα. Ψυχίατρος-σεξολόγος. Εξαιρετική επιστήμων! Όλα τα βρίσκει. Καλύτερα κι από καφετζού μην σου πω! Εμένα μ’ έσωσε.

Η ψυχίατρος-σεξολόγος δεν ήταν και κανένα τζόβενο... την εξηνταρού πατημένη την είχε, αλλά με τα μπότοξ και τα τραβήγματα ούτε πενηνταπέντε δεν έδειχνε.

Της εξήγησα το πρόβλημα κι αυτή κρατούσε σημειώσεις. Μετά άρχισε να με ρωτάει διάφορα, τόσο για τον Μένιο όσο και για μένα, που θα αποσιωπήσω εδώ, γιατί υπάγονται στον τομέα των προσωπικών δεδομένων –ίσως να εμπίπτουν και στον νόμο περί ασέμνων, δεν ξέρω... —Πρέπει να δω και τον σύζυγο, μου λέει μετά.

—Αυτό αποκλείεται, της το ξεκόβω εγώ. Με τι μούτρα θα τον φέρω εδώ; Θα με διαολοστείλει ο άνθρωπος –και με το δίκιο του.

—Χμμ..., κάνει η επιστήμων. Και μου λέτε ότι σίγουρα το πρόβλημα δεν είναι οργανικό... —Σίγουρα, της λέω μετά βεβαιότητος.

—Τότε πρέπει να είναι ψυχολογικό.

Αυτή είναι η επιστήμη! Δια της εις άτοπον απαγωγής βγάζει σοφά συμπεράσματα.

—Παρατηρώ, συνεχίζει η επιστήμων, ότι έχετε αρκετά παραμελήσει τον εαυτό σας. Θα ξεκινήσουμε μ’ αυτό. Φροντίστε να σουλουπωθείτε και βλέποντας και κάνοντας. Ο Θεός είναι μεγάλος. Εκεί συνειδητοποίησα ότι το πρόβλημα ήταν ενδεχομένως πιο σοβαρό απ’ όσο νόμιζα. Διότι όταν ακούς την επιστήμη να επικαλείται τον Θεό, φασκελοκουκούλωτα. Φρόντισα βεβαίως πάραυτα να εξωραϊστώ. Έβαψα το μαλλί κίτρινο Σκανδιναβί –σωστή Δανέζα η δική σου!– έφτιαξα νύχια, έκανα αποτρίχωση, φρύδια, τα πάντα όλα και βγήκα σωστό φιγουρίνι.

Περίμενα κάποια αντίδραση από τον Μένιο μου, αλλά... μπα!

—Για κοίτα με, του λέω στο τέλος απηυδισμένη. Δεν βλέπεις τίποτα το διαφορετικό; Με κοίταξε ο Μένιος...

—Τώρα που το λες... κάνα-δυο κιλά τα έχεις πάρει, μου κάνει. Να τρώμε το βράδυ πιο ελαφρά, ρε γυναίκα. Πρέπει να προσέχουμε στην ηλικία που είμαστε.

Πίσω στη σεξολόγα.

—Χμμ..., έκανε αυτή σημειώνοντας στο μπλοκάκι. Για να δούμε... Μήπως αν προχωρούσαμε σε κάτι κάπως πιο προκλητικό;... Πώς κυκλοφορείτε στο σπίτι;

—Πώς να κυκλοφορώ; της λέω. Με ρόμπα και παντούφλες, όπως όλος ο κόσμος.

—Θα κυκλοφορείτε προκλητικά ενδεδυμένη εφεξής, με διατάζει η επιστήμων. Πρέπει να αφυπνίσουμε τη λίμπιντο του συντρόφου κι αυτό, σας το υπογράφω, δεν γίνεται με ρόμπα και παντούφλες. Ακολούθησα τις επιταγές της επιστήμης κατά γράμμα.

Κι ο Μένιος...

—Ρίξε κάτι πάνω σου, ρε μάνα μου, μου λέει. Θα πουντιάσεις και θα ‘χουμε τρεχάματα.

Η σεξολόγα κούνησε το σοφό της κεφάλι και μετά από κάμποσα «χμμ» απεφάνθη.

—Θα βάλουμε τα μεγάλα μέσα, δήλωσε.

Κι εδώ είναι που αρχίζει η περιπέτεια.

Από το πατάρι ξέθαψα τη σχολική ποδιά της μάνας μου (τότε φορούσαν ακόμα ποδιές με άσπρο γιακαδάκι) καθώς και τη σάκα μου από την Τετάρτη Δημοτικού, που είχα φυλάξει γιατί ήταν από καλό δέρμα και υπολόγιζα κάποτε να την κάνω τσάντα.

Η ποδιά ήταν βέβαια τρία νούμερα και βάλε πιο στενή και ιλιγγιωδώς κοντή, αλλά μήπως αυτό δεν θέλαμε; Οπότε την άνοιξα λίγο στα πλάγια, που είχε περιθώριο, και την άφησα έτσι. Βρήκα και κάτι σοσόνια λευκά στο συρτάρι και ήμουν κομπλέ.

Έτσι, το βράδυ μετά το φαγητό, αφού έπλυνα τα πιάτα, κοτσάρισα τη στενοφήκαρη αρχαία ποδιά, τα σοσόνια, ελβιέλες, μια κορδέλα με φιόγκο στο μαλλί, πήρα και τη σάκα αγκαλιά και πήγα να παρουσιαστώ στον Μένιο που παρακολουθούσε με προσήλωση στην τηλεόραση το CSI.

Να με δει αυτός να ξεπροβάλλω έτσι μεταμφιεσμένη κόντεψε να του ‘ρθει νταμπλάς. Κοκκίνισε, γούρλωσε τα μάτια και με κοίταζε εντελώς έκθαμβος.

Πίστευα ότι θα με πρόγκαγε, ως συνήθως, όταν έκανα κάτι που του χαλούσε την ησυχία, αλλά διαψεύστηκα.

—Πού πας εσύ μανάρι μου; μου λέει με την τρεμάμενη φωνή του πορνοβοσκού.

Βλέπεις, ο Μένιος, λόγω ηλικίας, είχε προλάβει τις ποδιές, οπότε το φετίχ δούλεψε στο φουλ.

—Πού να πάω, καλέ κύριε, σχολείο πάω, του απαντάω με το νάζι το τσακίρικο της μαθητριούλας, που το τραβούσε ο οργανισμός της.

—Και δεν φοβάσαι μην σε πειράξουν τίποτις αλήτες στο δρόμο; μου λέει ο Μένιος, αφήνοντας τον καναπέ και το CSI και πλησιάζοντας σαν καλοθρεμμένος αίλουρος.

—Φοβάμαι, πώς δεν φοβάμια, του λέω εγώ. Αλλά τι να κάνω; Να μην πάω σχολείο;

—Να πας, μανάρι μου, είπα εγώ να μην πας; λέει ο όψιμος σάτυρος απλώνοντας κιόλας χερούκλες. Εγώ θα σε πάω... μην σε πειράξουν τα αλητόπαιδα...

Και όντως με πήγε και μια χαρά φτάσαμε στον προορισμό μας, επιτέλους, μετά από τόσο και τόσο καιρό! Η επιστήμη, για μια ακόμη φορά, θριάμβευσε!

Κατενθουσιασμένη επικοινώνησα με την κυρία Κική (έτσι έλεγαν την ειδικό) και της διηγήθηκα τα συμβάντα, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.

—Όπως το υπέθεσα, μου λέει. Έχουμε να κάνουμε με πεσμένη λίμπιντο η οποία τεχνηέντως, στη φάση αυτή τουλάχιστον, δύναται ν’ ανορθωθεί. Καλά, συνεχίστε έτσι κι αναλόγως των αποτελεσμάτων θα καταστρώσουμε το πλάνο θεραπείας.

—Μα τι θεραπεία μου λέτε; διαμαρτύρομαι εγώ. Δεν είπαμε ότι είχαμε ριζική ανόρθωση των πάντων; Πάει, θεραπεύτηκε ο άνθρωπος.

—Μην αυταπατάσθε, κυρία Σταυρούλα μου, ήρθε η κοφτή απάντηση της επιστήμονος. Μια μάχη κερδίσαμε μόνο, όχι τον πόλεμο. Συνεχίστε εσείς με αμείωτο ζήλον και βλέπουμε. Οπότε, τι να ‘κανα η γυναίκα, ακολούθησα τις συμβουλές της επιστήμης κι επανέλαβα το πείραμα. Και τη δεύτερη φορά είχαμε αξιοσημείωτη επιτυχία, την τρίτη όμως...

—Άσε με, μανάρι μου, που βλέπω CSI, μου λέει ο Μένιος, χωρίς να ξεκολλήσει τα μάτια του από την τηλεόραση. Εσύ πήγαινε να κάνεις τα μαθήματά σου, μη σε σηκώσει ο δάσκαλος αύριο και δεν ξέρεις.

Άντε πάλι από την αρχή στην κυρία Κική. Και να μου ‘χουν πέσει και τα μούτρα!

—Εμ σας το είπα, δεν σας το είπα, κυρία Σταυρούλα μου; θριαμβολόγησε εκείνη. Απλώς ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση κάναμε. Η οριστική επιτυχία βρίσκεται ακόμη, φοβούμαι, παρασάγγας μακράν.

—Μα τι άλλο να κάνω, η έρμη; αναφώνησα εγώ άπελπις. Έτσι και μου ξαναπεί να πάω να κάνω τα μαθήματά μου θα του κοπανήσω τη σάκα στο κεφάλι.

Η κυρία Κική φάνηκε να το σκέφτεται, σημειώνοντας διάφορα στο μπλοκάκι της κι αφήνοντας διάφορα περισπούδαστα «χμμμ...».

—Πείτε μου, λέει μετά. Ο σύζυγός σας είναι άτομο θρησκευόμενο;

—Εντάξει... δεν έχει και στασίδι ρεζερβέ στην εκκλησία, της λέω. Μια φορά τον σταυρό του τον κάνει.

—Υπέροχα, μου λέει. Θα απευθυνθούμε λοιπόν στα θρησκευτικά του απωθημένα. Να έχετε υπόψη σας πως η θρησκεία, στην επιστήμη μας, αποτελεί μία σχεδόν ανεξάντλητη περιοχή άντλησης φετίχ.

—Δηλαδή; απορώ εγώ.

—Η αίσθηση της αμαρτίας είναι ένα από τα ισχυρότερα αφροδισιακά, μου εξηγεί η επιστήμων. Ετοιμαστείτε να ασπασθείτε τον μοναστικό βίο. Μου πήρε αρκετό κόπο και ψάξιμο, αλλά στο τέλος και ράσα βρήκα και κεφαλομάντηλο και σταυρούς και κομποσκοίνια κι απ’ όλα. Μια μικρή επέμβαση στο ντεκολτέ (που όχι να το περηφανευτώ, αλλά είναι το μεγάλο μου προσόν) και ήμουν έτοιμη να λάβω την ευλογία του Αγίου Πρεβέζης –εάν ενθυμείστε.

Να με δει ο Μένιος να παρουσιάζομαι οσία Πουλχερία βάρεσε συναγερμό –πλήρη, με έπαρση σημαίας.

—Αγία Ηγουμένη! αναφώνησε. Ποιος καλός άνεμος σας φέρνει στο φτωχικό μας;

—Έχω προς πώληση –δια την ανέγερση του τέμπλου της οσίας Ευλαμπίας, μεγάλη η χάρη της– αγιασμένα εικονίσματα και κομποσκοίνια, τέκνον μου, του λέω εγώ –Παξινού κανονική πια.

—Ω, μα ενδιαφέρομαι προσωπικώς, με διαβεβαίωσε ο Μένιος επιτελώντας τις γνωστές κυκλωτικές του κινήσεις. Περάστε από την κρεβατοκάμαρη να μου τα δείξετε

Και βέβαια έγινε ευλογητός ο Κύριος, σε σεπτή ολονυχτία. Όπως θα ‘λεγε κι ο χύδην όχλος: είπα τον Δεσπότη Παναγιώτη και είδαμε τον Χριστό φαντάρο, κανονικά, με παλάσκες και άρβυλα. Η παράσταση επαναλήφθηκε άλλες δυο φορές και μετά ο Μένιος σταυροκοπήθηκε, είπε «βοήθειά μας» κι επέστρεψε στην τηλεόρασή του.

Η κυρία Κική είχε βγάλει όμως κάποια επιστημονικά συμπεράσματα.

—Χμμ..., είπε κατά το συνήθειό της. Φαίνεται ότι η ενδυνάμωση ή καλύτερα θα έλεγα η επαναφορά της λίμπιντο του υποκειμένου που μας απασχολεί είναι μικράς διαρκείας. Πεπερασμένης θα πρόσθετα. Με την ικανοποίηση της φαντασίωσης το ενδιαφέρον φθίνει και φθίνει τάχιστα, δυστυχώς. Που σημαίνει ότι το ενδιαφέρον πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς με νέες παραστάσεις και προτάσεις.

—Δηλαδή, γιατρέ μου;...

—Δηλαδή, κυρία Σταυρούλα μου, να σου το θέσω αλλιώς. Όταν μια θεατρική παράσταση παύει να προσελκύει κόσμο, τι κάνει ο θιασάρχης; Την αλλάζει. Ανεβάζει καινούργια παράσταση, το ταχύτερο δυνατόν.

—Παναπεί ότι εγώ, η έρμη, θα υποδύομαι συνεχώς ρόλους; ρώτησα κάπως ανήσυχη.

—Μέχρις ότου το κοινό μας –στην προκειμένη περίπτωση ο σύζυγος– πάψει να απαιτεί ποικιλία εναλλασσόμενη αενάως και εκτιμήσει τον θίασο –εσάς δηλαδή, κυρία Σταυρούλα μου– όχι για την ικανότητα εναλλαγής των ρόλων, αλλά για την αξία της υποκριτικής –με τη θεατρική έννοια το εννοώ– ανεξαρτήτως ρεπερτορίου. Θέλουμε δηλαδή να τον πιάσουμε πελάτη, που θα προσέρχεται ακόμα κι αν ανεβάζουμε πατάτες. Κάτι σαν το κοινό του Κουν δηλαδή.

—Ο Μένιος στου Κουν!... να ζήσω να το δω κι αυτό! μουρμούρισα. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση εγώ, το τίποτα, να αμφισβητήσω ολόκληρη επιστήμη, και μάλιστα όταν υπήρχαν σοβαρές ενδείξεις ότι η θεωρία ήταν σωστή.

Κι έτσι ξεκίνησε ένας μαραθώνιος παραστάσεων που ούτε το πλέον δραχμοσυντήρητο θεατρικό μπουλούκι δεν είχε ποτέ βιώσει. Έπαιξα διαδοχικά τη δασκάλα, την εφοριακό, την αστυνομικίνα, τη στριπτητζού σε σκυλάδικο, την καμπαρετζού, την κυρία του κόσμου, την αεροσυνοδό (εδώ ο Μένιος απαίτησε να τον φωνάζω «Ανδρέα»), την παραδουλεύτρα, την Κοκκινοσκουφίτσα, τη Χιονάτη, τη Τζαίην (όπου έπρεπε να τον αποκαλώ «Ταρζάν»), την περιπτερού της γειτονιάς, τη φιλενάδα μου τη Σία (κατόπιν δικής του επιθυμίας –που μου έβαλε κάποιους ψύλλους στ’ αυτιά) κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του (μερακλή) ανθρώπου.

Δεν έχω παράπονο, κάθε φορά η ανταπόκριση του κοινού ήταν ενθουσιώδης κι εγώ ανακάλυψα σε μένα ένα ταλέντο που ούτε να το υποπτευθώ πριν.

—Κάποια στιγμή θα σταθεροποιηθούμε σ’ ένα ρόλο, με παρηγορούσε η επιστήμων Κική. Και μόλις συμβεί αυτό θα δείτε ότι η απαίτηση σύντομης αλλαγής έργου θα ατονήσει. Υπομονή.

Υπομονή έκανα, γιατί –εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, φιλενάδα– το όλο σκηνικό καθόλου δεν με χάλαγε. Μια χαρά περνάγαμε. Γιατί ποιος είχε ιδιωτικές Απόκριες στο σπίτι του σχεδόν κάθε μέρα;

Και να δεις που για μια ακόμη φορά η επιστήμη είχε δίκιο. Η στροφή έγινε υπό την μορφή έκφρασης επιθυμίας από το ίδιο το φιλοθεάμον κοινό.

—Ξέρεις τι σκέφτομαι, ρε γυναίκα; μου λέει ένα βράδυ που είχαμε αργία ο Μένιος.

—Τι σκέφτεσαι, πασά μου; ενδιαφέρθηκα εγώ.

—Νά... σκεφτόμουν ότι την πολιτική την έχουμε αφήκει απόξω, μου λέει ο Μένιος.

—Μπα; του κάνω. Και τι σχέση έχει η πολιτική με τα σώβρακα –μετά συγχωρήσεως;

Γέλασε ο Μένιος, αφήνοντας να του ξεφύγουν και δυο πορδές –ένεκα που του είχα μαγειρέψει στιφάδο και τα κρεμμύδια του φέρνουν πάντα αέρια.

—Αμ, αν δεν έχει η πολιτική ποιος έχει; μου λέει. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Όπως ξέρεις, εγώ, ένεκα η δουλειά μου – ολόκληρη αυτοκρατορία, μιλάμε!– έχω πάρε-δώσε μ’ ένα σωρό πολιτικάτζες. Άνευ αυτοί δουλειά δεν γένεται. Αλλά, πάνε ρώτα όποιον θες... άπαξες και μπλέξεις με δαύτους θα σε κουτουπώσουν, δεν υπάρχει περίπτωση. Οπόταν, ρε μανάρι μου, καημό το έχω να βρεθώ κι εγώ μια φορά από πάνω. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις...

—Σε καταλαβαίνω, Μένιο μου, πώς δεν σε καταλαβαίνω, του λέω εγώ πρόθυμα. Από πού θες να ξεκινήσουμε;

—Απ’ τη δικιά μας, μου λέει ο Μένιος. Την Υπουργό Δημοσίων Έργων. —Μα αυτή, Μένιο μου, είναι ένα πατσούρι απερίγραπτο! διαμαρτύρομαι εγώ.

—Γιατί, οι άλλες τι είναι; γέλασε ο Μένιος. Αν εξαιρέσεις δυο-τρεις βουλευτίνες (που βγήκαν λόγω μόστρας) όλες τους είναι να κλαις τους άντρηδοί τους με μαύρο δάκρυ. Και να σε παρακαλάνε, που λέει ο λόγος, δεν τους κάθεσαι. Οπόταν, με σένα, κορμάρα μου εσύ ατελείωτη!... μου δίνεται η ευκαιρία να πάρω τουλάχιστον το αίμα μου πίσω και να το ‘φχαριστηθώ.

Η επιστήμων Κική να το ακούσει ενθουσιάστηκε.

—Ορίστε! αναφώνησε. Η ευκαιρία που περιμέναμε! Μέχρι να μας τελειώσουν όλες –ως και την Προεδρίνα της Δημοκρατίας υπολογίζω– θα περάσουν μήνες. Οπότε θα έχουμε καταφέρει να τον σταθεροποιήσουμε, παρέχοντας στη λίμπιντό του ομοιογενή ερεθίσματα. Όμως, για να έχουμε αποτελέσματα, θα πρέπει κι εσείς, κυρία Σταυρούλα μου, να είστε απταίστως πειστική στον ρόλο σας. Χρειάζεται μελέτη.

—Δεν έχω αφήσει βίντεο για βίντεο της Παξινού στο YouTube, τη διαβεβαίωσα.

—Χμμ..., μου κάνει η κυρία Κική. Σκεφτόμουν κάτι πιο αποτελεσματικό... Το Κανάλι της Βουλής ας πούμε.

                                            * * *

Βρισκόμαστε στον δεύτερο μήνα πλέον και δεν έχουμε φτάσει ούτε στα μισά της κυβερνητικής παράταξης. Ουδέποτε θυμάμαι τον Μένιο μου τόσο ενθουσιώδη. Αυτό το «Τι σου κάνω, υπουργάρα μου;» έχει γίνει πια το λάϊτ-μοτίβ της κάπως ιδιόμορφης ερωτικής ζωής μας. Παναπεί το σύστημα δουλεύει ρολόϊ. Τόσο που το σκέφτομαι σοβαρά στις επόμενες εκλογές να βάλω υποψηφιότητα. Με τις άκρες που έχει ο Μένιος μου βόλτα στο πάρκο θα είναι.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΑΝΔΡΑΣ ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΝΥΦΙΚΟ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ !

 

Η φωτογραφία ενός άνδρα με νυφικό είναι λίγο παλιά μεν, αλλά η όλη ιστορία είναι απολαυστική!
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε σε μια διαφήμιση το 2004 στο eBay.
Η διαφήμιση επεξηγεί τι πωλείται.
Ένα ελαφρώς χρησιμοποιημένο νυφικό, μέγεθος 12. Φορεμένο μόνο δύο φορές: Μία στο γάμο και μια για τούτες τις φωτογραφίες. Πωλείται λόγω διαζυγίου.
Από κάτω ακολουθεί η φωτογραφία ενός μεγαλόσωμου άνδρα με μερικά τατουάζ στα χέρια, με το πρόσωπο σβησμένο, που φοράει ένα νυφικό.
Βρήκα το νυφικό της πρώην γυναίκας μου στη σοφίτα όταν μετακόμισα.  Πήρε το δαχτυλίδι των αρραβώνων που έκανε 4000 δολάρια  αλλά άφησε το φόρεμα.  Στην πραγματικότητα επρόκειτο να κάνω ένα πάρτι για να κάψω το νυφικό  όταν το διαζύγιο έγινε οριστικό, αλλά η αδερφή μου με απέτρεψε.  Είπε, "Αυτό είναι ένα τόσο υπέροχο φόρεμα. Κάποια τυχερή κοπέλα θα χαιρόταν να το έχει. Θα πρέπει να το πουλήσεις στο EBay. Τουλάχιστον να πάρεις  κάτι πίσω για αυτό." 
Λοιπόν, γι΄ αυτό το πουλάω ελπίζοντας να πάρω αρκετά χρήματα για ίσως μερικά εισιτήρια για τους Mariners (ομάδα μπείζμπόλ)  και λίγη μπύρα.  Αυτό το φόρεμα μου κόστισε 1200 δολάρια που  μεθυσμένος ο πρώην πεθερός μου ορκιζόταν παντού  ότι θα πλήρωνε, αλλά δεν το έκανε και έτσι πλήρωσα εγώ  τον λογαριασμό.
Ευτυχώς  με την κόρη του έζησα μόνο για 5 χρόνια. Δόξα τω Θεώ που δεν είχαμε παιδιά. Αν υπήρχαν και είχαν γίνει όπως εκείνη ή η οικογένειά της, θα είχα κόψει τις φλέβες μου. Τέλος πάντων, είναι ένα πολύ ωραίο φόρεμα όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες.  Προσωπικά, νομίζω ότι μοιάζει με κουρτίνα μπάνιου 1200$, αλλά τι ξέρω να πω εγώ  για αυτό.  Προσπαθήσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες από αυτό το υπέροχο λευκό ρούχο, αλλά δεν φαινόταν ωραίο στην κρεμάστρα όπως μπορείτε να δείτε, οπότε η αδερφή μου είπε: "Χρειάζεσαι ένα μοντέλο".  Λοιπόν,  η αδερφή μου δεν χωρούσε για να ποζάρει  για τη φωτογραφία. Βλέποντας ότι  προς το παρόν έχω ξεκόψει τις γυναίκες και δεν είμαι φίλος με καμία, κατέληξε να το φορέσω εγώ. Αποφάσισα να κρύψω το πρόσωπό μου - όχι για να προστατεύσω την πρώην σύζυγό μου, αλλά για να προστατευθώ εγώ από το να το μάθουν οι φίλοι μου στο μπαρ και οι συνάδελφοί μου.  Δεν θα το άντεχα.  Στην πραγματικότητα δεν πίστευα ότι το κεφάλι μου θα χωρούσε στην τρύπα του λαιμού, αλλά μετά σκέφτηκα ότι έβγαζε από εκεί την μαλούρα που είχε ως cheerleader στο Τέξας οπότε το κεφάλι μου θα χωρούσε.

 Όταν τελικά κοίταξα τις φωτογραφίες, σκέφτηκα ότι το νυφικό με  έκανε να φαίνομαι χοντρός.  Πως οι γυναίκες φοράτε αυτό το χάλι; Τρία βήματα έκανα και σκόνταψα δύο φορές.
Μην ανησυχείτε κυρίες - φοράω ρούχα από κάτω.  Πρέπει να πω ότι με έκανε να νιώθω πολύ όμορφος.  Έτσι, αν μπορεί να κάνει εμένα να νιώθω όμορφα, μπορεί να  κάνει και σας να νιώσετε όμορφα, ειδικά την πιο σημαντική μέρα της ζωής σας, σωστά;  Τέλος πάντων, μου είπαν να πω ότι έχει ουρά και πέπλο και κάθε λογής γυαλιστερές χάντρες.  Νομίζω ότι είναι αστείο που μια φωτογραφία το κάνει να μοιάζει με τον θώρακα ενός ιππότη από τα Star Wars.  Ανέφερα ότι το μόνο που θέλω είναι ένα παιχνίδι με μπάλα και μια μπύρα;  Είναι πάμφθηνο.  Κυρίες, δεν θα το μετανιώσετε.  Μπορεί να μετανιώσεις για τον μάγκα που παντρεύεσαι αλλά όχι για το φόρεμα.
 
Μια μικρή παράπλευρη σημείωση - Καθώς έβαζα αυτή τη διαφήμιση στο EBay, μου ζήτησαν ένα χρώμα.  Υπάρχει νυφικό σε κάποιο άλλο παράξενο χρώμα από το λευκό ή το ιβουάρ;;!!  Αν υπήρχε δεν θα ήταν νυφικό.  Υποθέτω πάντως ότι το μαύρο θα λειτουργούσε...
 
Η αγγελία είχε 113 προσφορές και το νυφικό πουλήθηκε ταχύτατα.
Όπως προσέθεσε ο πωλητής δέχτηκε πλήθος από e-mail.  

Οι περισσότεροι τον  ευχαριστούσαν για το γέλιο.
Και τους απαντά με χιούμορ: Είστε απόλυτα ευπρόσδεκτοι.  Πέντε χρόνια μιζέριας άξιζαν την εγκάρδια ατάκα που είχα την χαρά να σας δώσω.
Είχε επίσης 5 προσκλήσεις για αγώνες μπέιζμπολ σε άλλες πολιτείες.
Έλαβε δε και 3 προτάσεις για γάμο!
Και γράφει: Ναι, καλά διαβάσατε - τρεις προτάσεις γάμου.  Νιώθω σαν ένας από αυτούς τους μαζικούς δολοφόνους που καταδικάζονται σε θάνατο.  Ποτέ δεν κατάλαβα πώς στο διάολο πήραν περισσότερες γκόμενες από εμένα.  Τώρα ξέρω.  Πουλούσαν αηδίες στο eBay.
Τέλος έλαβε και ένα  e-mail  από τη Σκωτία για το οποίο γράφει:  Είναι καλό που το έγραψε γιατί δεν θα μπορούσα να καταλάβω ούτε μια λέξη που μου είπε.  Ποτέ δεν πέρασα από το Braveheart.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 
 
 

ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΑΝΕΣ.

 

Σε κάποιο θαμμένο  από χρόνια φάκελο αρχείων βρήκα μερικά εξαιρετικά χιουμοριστικά κείμενα που μου είχαν στείλει αλλά και φωτογραφίες, που τα είχα φυλάξει για να τα δημοσιεύσω στο μπλογκ, αλλά τα ξέχασα.
Έτσι σήμερα δημοσιεύω τον σχετικό φάκελο που έχει τίτλο Ελληνίδα Μάνα και σε αυτόν υπάρχουν 25+1 πράγματα από αυτά που μαθαίνουν και λένε στα παιδιά τους οι περισσότερες Ελληνίδες μητέρες.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΟΔΗΓΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ

Σήμερα το μπλογκ μου έχει μια special προσφορά προς τις αναγνώστριες του
Υπάρχουν μερικές  κλασσικές  φράσεις που οι  άνδρες προσπαθούν να ρίξουν μια γυναίκα.
Στο e-mail που μου ήρθε υπάρχουν οι κατάλληλες απαντήσεις για αυτές .
Η προσφορά βέβαια απευθύνεται και στο ανδρικό κοινό για να γνωρίζει τι απάντηση μπορεί να του έρθει αν χρησιμοποιεί κάποιες από αυτές τις φράσεις κλισέ.
 
Άντρας: Να σε κεράσω ένα ποτό; 
Γυναίκα: Βασικά θα προτιμούσα να μου δώσεις τα λεφτά.

 
Άντρας: Είμαι φωτογράφος. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου! 
Γυναίκα: Είμαι πλαστική χειρουργός. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου .

Άντρας: Καλησπέρα. Δεν είχαμε βγει ραντεβού μια φορά; Ή μήπως δύο; 
Γυναίκα: Μάλλον μία φορά. Δεν κάνω ποτέ το ίδιο λάθος δύο φορές.

 
Άντρας: Μα πώς γίνεται να είσαι τόσο πολύ όμορφη; 
Γυναίκα: Μάλλον ο Θεός μου έδωσε και το δικό σου μερίδιο ομορφιάς.

 
Άντρας: Θα ήθελες να βρεθούμε αυτό το Σάββατο; 
Γυναίκα: Λυπάμαι. Θα έχω πονοκέφαλο αυτό το Σαββατοκύριακο.

 
Άντρας: Βλέποντας το πρόσωπό σου, πρέπει να γυρίζουν πολλά κεφάλια!! 
Γυναίκα: Και βλέποντας το δικό σου, πρέπει να γυρίζουν αρκετά στομάχια! 

Άντρας: Έλα, μην είσαι ντροπαλή, ζήτα μου να βγούμε! 
Γυναίκα: Βεβαίως, βγες έξω.

 
Άντρας: Πιστεύω ότι θα μπορούσα να σε κάνω πολύ ευτυχισμένη... 
Γυναίκα: Γιατί; Φεύγεις;

 
Άντρας: Τι θα απαντούσες αν σου ζητούσα να με παντρευτείς; 
Γυναίκα: Τίποτα. Δεν μπορώ να μιλάω και να γελάω ταυτόχρονα. 

Άντρας: Μπορώ να έχω το ονοματάκι σου; 
Γυναίκα: Γιατί, δεν έχεις δικό σου;

 
Άντρας: Θέλεις να πάμε να δούμε μια ταινία; 
Γυναίκα: Όχι, την έχω δει

. 
Άντρας: Κούκλα μου που ήσουν όλη τη ζωή μου;
Γυναίκα: Κρυβόμουν από εσένα... 

Άντρας: Νομίζω ότι κάπου σε έχω ξαναδεί! 

Γυναίκα: Όντως. Γι' αυτό το λόγο δεν έχω ξαναπάει εκεί. 

Άντρας: Η θέση δίπλα σου είναι άδεια; 
Γυναίκα: Ναι, και θα είναι και η δικιά μου αν καθίσεις.

 
Άντρας: Λοιπόν, τι δουλειά κάνεις; 
Γυναίκα: Μιμούμαι γυναίκες...

Άντρας: Το κορμί σου είναι σαν ναός! 
Γυναίκα: Λυπάμαι, δεν έχω λειτουργία σήμερα. 

Άντρας: Αν μπορούσα να σε δω γυμνή, θα μπορούσα να πεθάνω ευτυχισμένος. 
Γυναίκα: Αν σε έβλεπα γυμνό, πιθανώς θα πέθαινα από τα γέλια!

 
Άντρας: Που κρυβόσουν όλη τη ζωή μου;
Γυναίκα: Εκεί που θα είμαι και στην υπόλοιπη ζωή σου - στα πιο τρελά όνειρά σου.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΣΤΟ ΣΟΥΝΙΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΝΤΕΝΙΣΟΒΙΤΣ

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που από την πρώτη φορά που τους συναντάς καταλαβαίνεις ότι θα δεθείς μαζί τους για όλη την υπόλοιπη ζωή σου.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Θόδωρος Φουντουλάκης που  εδώ και 8 χρόνια δεν είναι πια μαζί μας, έχοντας δημιουργήσει δυστυχώς ένα αναπλήρωτο κενό στην καρδιά μας. Στην φωτογραφία με την γυναίκα του από ένα αξέχαστο ταξίδι στην Κρήτη.
Στο ποστ μου Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ γράφω για τα αλησμόνητα χρόνια που περάσαμε μαζί στο ίδιο συγκρότημα με μπανγκαλόου στην Πούντα Ζέζα και τα μοναδικά βράδια που περάσαμε εκεί, γελώντας και διασκεδάζοντας χάρις στις πρωτότυπες, ευφυείς και απολαυστικές του ιδέες για σατιρικές παραστάσεις με την συμμετοχή όλων μας σε κείμενα δικά του.
Δυστυχώς είχε αφήσει ανεκμετάλλευτο το ταλέντο του στο γράψιμο. Στο παρελθόν στο μπλόγκ μου έχω δημοσιεύσει μερικά κείμενα του που μου είχε στείλει, στα οποία μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει την πηγαία σατιρική του φλέβα. (στο παραπάνω ποστ υπάρχουν τα σχετικά λίνκ)
Το τελευταίο του κείμενο που είχα δημοσιεύσει μετά τον θάνατο του, υπάρχει στο ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ
Είναι αφιερωμένο στην κόρη του και  είναι έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, για τους λόγους που έχει γράψει  ο ίδιος στην αρχή και στο τέλος του,  αλλά και γιατί το διήγημα αυτό περιέχει και προσωπικά του βιώματα από τα νιάτα του, όταν ζούσε και γνώρισε και την γυναίκα του στις περιοχές που περιγράφει, την εποχή που δούλευε ως προμηθευτής πλοίων στο εξωτερικό.
Ψάχνοντας κάτι παλιούς φακέλους βρήκα σήμερα και ένα ακόμα κείμενο του, που δεν το έχω δημοσιεύσει, στο οποίο σατιρίζει μια μέρα από τις καλοκαιρινές διακοπές.   
Ο Φιοντόρ Φουντούλοβιτς είναι ό ίδιος, η Χιλτρούντα Τεοντόροβνα η γυναίκα του, η Irena Κωνσταντίνοβα η θεατρόφιλη αδελφή του που έμενε δίπλα τους, ο Κωσταντίν Αλεξαντροβιτς ο άνδρας της, Αμαλία η παραδίπλα γειτόνισσα και οι κότες που κολυμπάνε η παρέα των γνωστών μας γυναικών που κουβεντιάζουν κολυμπώντας και η τσαμαδούρα εγώ που κουβεντιάζω μαζί τους! Αλεξέι είναι βέβαια ο Τσίπρας!
 
Ο μακαρίτης (2008) Αλεξάντρ Σολζενίτσιν πήρε το Νόμπελ το 1970
με το βιβλίο του  ΄ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΝΤΕΝΙΣΟΒΙΤΣ΄ 
Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, αποφάσισα να την ξαναγράψω επανατοποθετώντας την από ένα Σταλινικό Γκουλάγκ σε μία Μερκελική ντάτσια στην εξωτική Πούντα Ζέζα μέσα από ένα διήγημά με τίτλο΄ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΦΙΟΝΤΟΡ ΦΟΥΝΤΟΥΛΟΒΙΤΣ΄ από το οποίο δεν διεκδικώ καμία διάκριση παρά μόνο την συμπόνια μερικών δίποδων με παντελόνια, γιατί από φουστάνια δεν έχω να περιμένω καμία κατανόηση για δύο λόγους :
α) Ξεχνούν ότι η κριτική της γυναικείας συμπεριφοράς δεν είναι σεξισμός που αποτελεί την βάση του μισογυνισμού και
β) Δεν λαμβάνουν υπ’ όψη ότι πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες, παλιά όταν ήταν ξύπνιες στο κρεβάτι και τα τελευταία χρόνια κοιμισμένες και αυτό για καθαρά τεχνικούς λόγους.
 
Μια ημέρα του Φιοντόρ Φουντούλοβιτς
 
Τον Φιοντόρ Φουντούλοβιτς τον ξύπνησαν τα χαρούμενα τιτισβίσματα του αδελφού της Ευρυδίκης πηγαίνοντας στην Νονά που τον περίμενε στην πόρτα της διπλανής ντάτσιας με δυνατά κελαρυστά γελάκια :
- Καλώς τον κι΄ ας άργησε ….
Έριξε μια ματιά στο ρολόι του που έλεγε 8.00 ακριβώς, μια δεύτερη  στο ημερολόγιο που έγραφε Πέμπτη 21 Αυγούστου Σωτηρίου έτους 2015 και μια τρίτη ματιά στην συμβία του που ροχάλιζε τον ύπνο του δικαίου ( να μείνει εντελώς μεταξύ μας γιατί μία συμβία ούτε ροχαλίζει ούτε αφήνει άλλους εύοσμους ήχους που ως γνωστόν αποτελούν προνόμιο του άλλου φύλου)   και σηκώθηκε να ξεφορτώσει τον προστάτη του πριν φτιάξει το τσάι του.
Στην συνέχεια πήγε στο P/C του στην παλιά του συνήθεια να μπαίνει στο side του Αθεόφοβου πρωί για να μάθει τα νέα που από βραδύς είχε δημοσιεύσει, (αποκλειστικά το τελευταίο διάστημα για τα χάλια της κυβέρνησης του Αλεξέι,) προπαγανδίζοντας τον εκθρονισμό  του Τσάρου. Ο Αθεόφοβος δεν έχει καταλάβει ότι όποιος καταλάβαινε δεν χρειαζόταν την προπαγάνδα του για να καταλάβει και όποιος δεν ήθελε να καταλάβει, δεν την καταλάβαινε …!
Μαύρα χαράματα ακόμα (λίγο πριν τις 9.00 πρωτοφανές τόσο πρωί)  άνοιξε το ζερβό της μάτι η Χιλτρούντα Τεοντόροβνα. Έριξε μία επιτιμητική ματιά στον χώρο να ελέγξει μήπως κάποιο βρακί ήταν πεσμένο στο πάτωμα και βρίσκοντας όλα εντάξει του ανακοίνωσε (επειδή οπωσδήποτε κάπου θα πρέπει να φταίει) ότι αυτός φταίει που δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ γιατί εκείνος ανοιγόκλεινε το κλιματιστικό, ότι μια κρύωνε και μια ζεσταινόταν , αγνοώντας μια μικρή λεπτομέρεια ότι εκείνη είχε το τηλεκοντρόλ κάτω από το μαξιλάρι της αδιαφορώντας αν εκείνος έσκαγε ή όχι ….
 Της σερβίρισε το τσάι της και κάθισε στο σκεπαστό να περιμένει την Irena Κωνσταντινοβνα στις 10.00 να πάνε για ψώνια, Πέμπτη σήμερα, Λαϊκή day γαρ …  
Στις 10.00 εμφανίστηκε η Irena Κωνσταντίνοβα με την νυκτικιά και το γνωστό προβληματισμένο της ύφος να συμβουλευτεί την γερμανίδα για το εξαιρετικά επείγον θέμα αν μεθαύριο που θα βάλει πλυντήριο μόνο για τα άσπρα, ( τα χρωματιστά τα είχε πλύνει προχθές), να βάλει και την λευκή πετσέτα με την κίτρινη μπορντούρα ή θα ξεβάψει… !
Ακολούθησε ένα δεκάλεπτο λεπτομερούς περιγραφής των χρωματιστών που είχαν ήδη πλυθεί και ένα δεκάλεπτο λεπτομερούς περιγραφής των λευκών που επρόκειτο να πλυθούν, αγνοώντας τον ήλιο να μεσουρανεί, το θερμόμετρο να ανεβαίνει επικίνδυνα έξω και μέσα και την πετσέτα με την κίτρινη μπορντούρα να προσπαθεί να αποφασίσει  σε ποιο πρόγραμμα θα πλυθεί μια και οι κυρίες δεν μπορούσαν να βρουν λύση σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα ….
Σχεδόν 12.00 ξεκινήσανε για το Λαύριο με την Irena Κωνσταντίνοβα ντυμένη σαν να πήγαινε στο Ηρώδειο και τον Φιοντόρ Φουντούλοβιτς πάντα κομψό να τον συνοδεύουν τα γνωστά ρατσιστικά της συμβίας του :
-  Πως πας έτσι; Είσαι χειρότερος από Αλβανός !!
Την φουντάρισε στον Βερόπουλο για να πάει μόνος του στην Λαϊκή επειδή η Irena είναι για όλες τις Λαϊκές της χώρας persona non grata από την ημέρα που επέμενε σε ένα κρεμμυδοπώλη να της δείξει το Certificate of Origin για να πειστεί ότι τα κρεμμύδια του ήταν όντως Βατικιώτικα και όχι από τον …Ορχομενό !
Το ότι θα ψώνιζε μόνος του δεν θα πει ότι θα πήγαινε και χωρίς οδηγίες :
- Θα προσέξεις καλά τις ντομάτες και αν δεν είναι καλές θα μου τηλεφωνήσεις να τις πάρω από τον Βερόπουλο !
< Πολλά έχουν δει τα μάτια μου
   μα αυτό μου φέρνει τρόμο >
(όπως θα έλεγε και ο Καββαδίας)
Σκεφτόταν τον εαυτό του με 40 βαθμούς σε τηλεδιάσκεψη με τον Βερόπουλο την ώρα που θα τον ποδοπατούν τα δεκάδες καρότσια που σέρνουν ιδρωμένες νοικοκυρές,  να περιγράφει την ποιότητα των ντοματών και δίπλα του να ξεφωνίζει ένας θεόρατος τύπος
 – Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, και αυτός να θέλει να τον ρωτήσει αν σφάζει μόνο καρπούζια …
Τσάντες, τσαντάκια, σακούλες, σακουλάκια, το καρπούζι στην μασχάλη, τις απαραίτητες τσικουδιές από τον Κρητικό για να βγάλει την βδομάδα, στο περίπτερο για τσιγάρα (η μόνη παρηγοριά) μετά στον φούρνο και τρεχάλα για τον Βερόπουλο να μην τον περιμένει.
Τρίχες. Αυτός ήταν που την περίμενε και μάλιστα για πολύ.
Κάποτε αποφάσισε να μπει μέσα να την μαζέψει. Δίπλα στην είσοδο κόσμος μαζεμένος και δύο πωλήτριες του μαγαζιού λιπόθυμες στο πάτωμα. Κάποιος του είπε ότι μία κυρία κάτι τις ρώτησε και αυτές λιποθύμησαν !
Την βρήκε να περιφέρεται άσκοπα με ένα τεράστιο άδειο καρότσι μπροστά στα διάφορα ράφια. Είχε ψωνίσει μόνο ένα ταπεράκι κατσίκι ή κατίκι (ένα είδος τυριού για δίαιτα) μία αντιχοληστερινούχα μαργαρίνη και 4 κουτάκια Coca Cola Light !
Επιστροφή στην ντάτσια.
Άλλος να κουβαλάει το ταπεράκι και άλλος τις πατάτες και τα καρπούζια.
Γνωστά πράγματα καθημερινής πραγματικότητας.
Η Χιλτρούντα Τεοντόρεβνα στην υποδοχή :
- Άντε κουνήσου, θα χάσεις το μπάνιο σου ! (λες κ΄αυτός φταίει που άργησαν)
Κατέβηκε στα βραχάκια να απολαύσει τα θαύματα του θεού :
Ένας αντισυμβατικός παππούς να πλατσουλίζει με τα εγγόνια του υπό τις ιαχές ενός συμπαθέστατου κοπρίτη , τριγύρω ένα κοπάδι κότες μεταμφιεσμένες σε πάπιες να κολυμπάνε ανέμελα με ένα άσπρο καπελάκι στο κεφάλι η καθεμία, (σήμα κατατεθέν του κοπαδιού ή της γκαρνταρόμπας τους, - η αλήθεια αγνοείται) μια τσαμαδούρα (ή γιατρός δεν φαινόταν καθαρά) να πλέει στην μέση του κοπαδιού και το λακρεντί σε ρυθμό κρόουλ να σπάει κάθε ρεκόρ !
Μεσημέρι, ώρα 2.30, όλοι στις ντάτσιες τους αλλά όχι και στο τραπέζι.
Πρέπει πρώτα να στεγνώσουν τα δακτυλάκια των ποδιών με το …σεσουάρ, μετά άλλα χρονοβόρα μυστήρια που συντελούνται στις ντουζιέρες των γυναικών και το στομάχι του Φιοντόρ να γουργουρίζει …!
Στις 4.30 επιτέλους στο κρεβάτι μπας και κοιμηθεί κανένα μισάωρο αλλά
στις 5.00 το μάτι γαρίδα και το μυαλό να γυρίζει στα παλιά καλά χρόνια, κάπου στην Ιουδαία,  τότε που ζούσε ένας σοφός τύπος κάποιος Ηρώδης ….
Πέμπτη απόγευμα σήμερα , Η ημέρα του Ευαγγελίου. Αθηνόραμα day.
Μέχρι τις 11,00 το βράδυ η Irene Κωνσταντίνοβνα θα το έχει διαβάσει όλο 3 φορές μπας και της έχει ξεφύγει τίποτα !
Κάθε 5λεπτο διαλέγοντας την ώρα που χύνεται ο καφές ή ανακοινώνει η TV την πτώση της κυβέρνησης, ή που ο Φιοντόρ προσπαθεί  να ηρεμήσει παίζοντας πασιέντζες στο P/C του,  θα μπουκάρει στην ντάτσια του να τους ανακοινώσει τα συνταρακτικά νέα, φέρνοντας την γερμανίδα σε απόγνωση :
-  Τα μάθατε;; O θίασος Χατζηπαπάρα ανεβάζει στην Κωλοπετινίτσα το
<τρείς πους και λαπούς>  μόνο για 2 παραστάσεις,  αλλά δεν ξέρω αν ο Κωσταντίν Αλεξαντροβιτς θέλει να πάμε και σκέφτομαι αν η Χιλτρούντα μπορεί ….
 - Άντε @#$&@@@?: $#@&??
Τα φώτα χαμηλώνουν όχι όμως και η ζέστη. Οι κότες μαζεύονται στο κοτέτσι και μαζί τους ο καπετάν-κόκορας. Σε λίγο θα αρχίζουν τα κακαρίσματα.
Ο Φιοντόρ βαριέται, βαριέται μέχρι θανάτου. Όλοι τον έχουνε χεσμένο.
Ακόμα και η Χιλτρούντα που κόλλησε στο κοτέτσι αλλά αυτή είναι παλιά ιστορία..! (Το κοτέτσι είναι καινούργιο. Το χεσμένο είναι παλιό )
Στην αυλή του που κάθεται ακούει τις διάφορες συνταγές μαγειρικής μπερδεμένες με οδηγίες για το πώς παίρνεις λεφτά από τα ΑΤΜ, ανακατεμένες με ιατρικές συμβουλές,  στο ίδιο μίξερ κριτική για την σημερινή πολιτική κατάσταση, ακούει την σιωπή να πέφτει όταν λαλεί ο κόκορας πριν  τα κακαρίσματα μέχρι να κατουρηθούνε οι κότες. 
Παρατηρεί τον κουρνιαχτό να σηκώνεται από το διπλανό κοτέτσι μέσα σε μία ομίχλη Αλτσχάϊμερ και κουφαμάρας, ποτισμένη από την ευωδία του βιολογικού αλλά δεν ανησυχεί. 
Θα ανησυχήσει αν κάποια μέρα ακούσει κάποια να ρωτά :
-  Δεν μου λες Αμαλία, εσένα πως σε λένε ;;;
Σε λίγο η ώρα θα γίνει 10.00, το κοτέτσι θα πέσει για ύπνο και την ώρα που οι κανονικοί άνθρωποι φωνάζουν τις παρέες τους για κανένα κοψίδι και να πιούν ένα κρασάκι για να ξορκίσουν την Αυγουστιάτικη νύκτα, πέφτει η τελευταία διαταγή :
-Εμείς δεν τρώμε το βράδυ και θα πάμε ένα γύρο στο συγκρότημα. Για εσένα υπάρχει γιαούρτι στο ψυγείο ….!
Κοντεύει μεσάνυχτα, η ώρα της περισυλλογής (παλιότερα ώρα για κάτι άλλο) και ο Φιοντόρ Φουντούλοβιτς αναπολεί τον Πατερούλη που έλεγε λιγότερα ψέματα από τον Αλεξέι, την Σιβηρία που δεν έσκαγες από την ζέστη και το Γκουλάγκ που η συντροφιά των συγκαταδίκων το έκανε πιο ευχάριστο τον χειμώνα από την ντάτσια της Πούντα  Ζέζας το καλοκαίρι …!
Αύγουστος 2015
Θ.Φ.
 
 Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.