ΟΣΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ

Οι κάτοικοι της γης χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ’ αυτούς που έχουν μυαλό και δεν έχουν θρησκεία και σ’ αυτούς που έχουν θρησκεία αλλά δεν έχουν μυαλό.
Αυτή τη ρύση δεν την έχει πεί κανένας σύγχρονος αμφισβητίας. Την έχει πει μια μεγάλη μορφή της Αραβικής λογοτεχνίας ο Αμπούλ-Αλά αλ Μααρί τον 11ο αιώνα.
Προφανώς ο αλ Μααρί δεν εννοεί ότι οι πιστοί είναι βλάκες ή ανόητοι.
Απλά λέει ότι όποιος έχει μια πίστη εκ των πραγμάτων εκχωρεί το πνεύμα του στο δόγμα που έχει αυτή η πίστη.
Το δόγμα είναι είτε εξ αποκαλύψεως αλήθεια η θεωρεία που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Roma locuta ,causa finitα. Από την στιγμή που μίλησε η Ρώμη (δηλαδή το Βατικανό),η συζήτηση θεωρείται λήξασα λένε οι Καθολικοί .
Όπου εμφιλοχωρεί αμφισβήτηση δημιουργεί αμφιβολία στον πιστό για την αλήθεια της πίστης του.
Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε πίστη είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική.
Ο λόγος είναι απλός. Εάν εγώ πιστεύω σε κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, έχω δίκιο, άρα αποκλείεται να έχεις και συ που δεν το πιστεύεις.
Ένα άλλο σύνηθες φαινόμενο στους πιστούς είναι η ανάγκη να διαδώσουν την αλήθεια τους ,γιατί πιστεύουν ότι οι άλλοι είναι τόσο στραβοί που δεν βλέπουν την αυταπόδεικτη γι’ αυτούς αλήθεια.
Ο ήπιος τρόπος είναι να προσπαθούν να δώσουν στην πίστη τους επιστημονική τεκμηρίωση ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τα γεγονότα, η με περιπτωσιολογία που αποδεικνύει κατ’ αυτούς την αλήθεια της πίστης τους.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα διάφορα θαύματα μονών και αγίων η οι προβλέψεις μάγων και αστρολόγων.
Ο άγριος τρόπος είναι αυτός που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ο χριστιανισμός ,ο μωαμεθανισμός αλλά και ο κομμουνισμός και ο φασισμός.
Όπως έχει πει ο Βολταίρος –Εκείνοι που σε κάνουν να πιστεύεις γελοιότητες είναι ικανοί να σε κάνουν να διαπράξεις ακρότητες.
Αλλά εξίσου γλαφυρά το έχει πει και ο Πασκάλ (ο Μπλέζ όχι ο μπλογκερ!) Ποτέ οι άνθρωποι δεν κάνουν κακό τόσο απόλυτα και με τόση χαρά απ’ όταν το κάνουν από θρησκευτικό φρόνημα.
Ακόμη ένα φωτισμένο μυαλό ο Ντιντερό είπε-Οι φιλόσοφοι είπαν πολλές κακίες για τους κληρικούς. Οι κληρικοί είπαν πολλές κακίες για τους φιλοσόφους. Όμως οι φιλόσοφοι ποτέ δεν σκότωσαν κληρικούς ,αλλά οι κληρικοί σκότωσαν πολλούς φιλοσόφους.
Εξ ίσου άγρια είναι επίσης και η αντιμετώπιση των πιστών οι όποίοι ξεφεύγουν από το ορθόδοξο δόγμα. Οι χριστιανοί εξοντώνουν όλους τους αιρετικούς, οι σουνίτες μάχονται τους σιϊτες, οι κομμουνιστές και οι φασίστες τους διαφωνούντες με τον αρχηγό.
Η πίστη λοιπόν φανατίζει πολλούς οπαδούς με αποτέλεσμα να αδιαφορούν ακόμα και για την ζωή τους.
Πρόσφατα παραδείγματα οι μάρτυρες του Ισλάμ που ανατινάζονται η οι καμικάζι στον πόλεμο. Αλλά και οι τόσοι κομμουνιστές που εκτελέστηκαν γιατί δεν υπέγραφαν μια δήλωση αποκήρυξης των ιδεών τους. Κορυφαίο παράδειγμα ο Πλουμπίδης που ενώ το κόμμα του τον χαρακτήριζε προδότη αυτός έφτασε στο απόσπασμα λέγοντας ότι για να το λέει το κόμμα αυτό έχει τους λόγους του.
Η ανθρωπότητα προόδευσε από ανθρώπους που είχαν ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα και δεν αποδεχόντουσαν δόγματα και τις εξ αποκαλύψεως αλήθειες.
Από αυτούς που ζούσαν μέσα στην αμφιβολία και το ανήσυχο μυαλό τους δεν ησύχαζε όταν αποδείκνυαν κάτι , αλλά συνέχιζαν και δεν σταμάταγαν την έρευνα.
Στην ιστορία έχουν μείνει άνθρωποι σαν τον Γαλιλαίο που επέμενε ότι- και όμως κινείται-η σαν τον Δαρβίνο που με την εξέλιξη των ειδών ανέτρεψε αιώνες θεολογικών δογμάτων.
Τα οποία δόγματα συντηρούνται με σχολαστική επιμέλεια από τα διάφορα ιερατεία τα οποία έτσι μπορούν να διατηρούν τον έλεγχο των πιστών και να εξασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο πολιτική δύναμη και οικονομική ευρωστία.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο Ανδρέας Λασκαράτος έλεγε:
Καταργήστε τις Θεολογίες. Καθ’ ότι προσβλητικές δια τον Θεόν, ανάξιες δια τον άνθρωπον και αντιπροοδευτικές δια το ανθρώπινον γένος.
Ακόμη πιο καίριος ο Μπέρτραντ Ράσελ τόνιζε :η θρησκεία είναι ένα κατάλοιπο από την παιδική ηλικία του πνευματός μας. Θα σβήσει σταδιακά καθώς θα υιοθετούμε τη λογική και την επιστήμη ως οδηγούς μας.
Νομίζω ότι τα λόγια του Νομπέρτο Μπόμπιο καλύπτουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Αντί για απόλυτες απαντήσεις εγώ διαπνέομαι από μία θρησκευτικότητα της αμφιβολίας.
Είμαι άνθρωπος της περιορισμένης και ταπεινωμένης λογικής μου.
Γνωρίζω πως δεν γνωρίζω.
Περνώ συνεχώς από την αμφιβολία στην αλήθεια, και πάλι στην αμφιβολία.