Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Γ΄ ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ



Στο κέντρο της Ινδίας κοντά στο Indore  υπάρχουν τα κτίσματα μιας άγνωστης στους πολλούς πολιτείας το Μαντού. Η ιστορία της αρχίζει ουσιαστικά στα τέλη του 14ου αιώνα όταν ο κυβερνήτης της περιοχής μετά από την εξασθένηση της εξουσίας από το Δελχί ανεξαρτητοποιήθηκε, ανακήρυξε τον εαυτό του σουλτάνο και όρισε το Μαντού ως πρωτεύουσα του ονομάζοντας το "Πόλη της Χαράς".
 ΄Ομως μόλις μετά 4 χρόνια πέθανε, τον διαδέχτηκε ο γιός του  Hoshang Shah  ο οποίος στα 30 χρόνια της βασιλείας του φρόντισε εκτός από την πόλη  και όλη την  περιοχή των  43 τετρ. χιλιομέτρων γύρω της  που την περιέκλειαν τείχη που  είχαν 12 πύλες.
Μέσα σε αυτό τον χώρο υπάρχουν 61 μνημεία που έχουν χαρακτηριστεί εθνικής σημασίας για την Ινδία.

 Χαρακτηριστικό είναι το τετράγωνο μαυσωλείο  του ίδιου του Hoshang Shah (1440),που  έχει τοίχους ύψους 9,6 μέτρων πάνω από την τετράγωνη πλατφόρμα που είναι τοποθετημένο και έχει επίσης πυργίσκους στις 4 γωνίες του. Το μαυσωλείο έχει επιρροές από την ινδουιστική αρχιτεκτονική.
Το μαυσωλείο είναι από άσπρο μάρμαρο και  ο Σαχ Τζαχάν το 1659 είχε στείλει 4 ειδικούς για να το μελετήσουν πριν κατασκευάσει το Ταζ Μαχάλ.


 Στο προαύλιο υπάρχει ένας επιμήκης περίστυλος χώρος με δίπλα του ένα ενιαίο χώρο στο ίδιο μήκος, που χρησίμευε σαν πανδοχείο για τους προσκυνητές και θεωρείται ως το πρώτο που κατασκευάστηκε για αυτό το σκοπό
Δίπλα είναι το μεγαλόπρεπο και εξαιρετικής αισθητικής 4γωνο συγκρότημα του   Jami Masjid (1454) με την στεγασμένη είσοδο του στην μια πλευρά μέσα από την οποία περνάς στην  αυλή του και αντικρίζεις απέναντι το ανοικτό προς την αυλή τζαμί. Η αυλή  έχει στις 3 πλευρές της ένα περιστύλιο το οποίο  στην στέγη του έχει  64 μικρούς τρούλους όσοι και οι άγιοι του Ισλάμ. 

 Ο διάδοχος του δεν πρόλαβε να γλυκαθεί στον θρόνο γιατί ένας από τους  δικούς  του  Ιζνογκούτ κατάφερε να τον δηλητηριάσει και να γίνει αυτός χαλίφης για  τα επόμενα 33 χρόνια, που ουσιαστικά όμως τα πέρασε μαχόμενος με τα γειτονικά βασίλεια .
 Ο γιός του, Ghiyas-ud-din όταν τον διαδέχτηκε, ήταν αυτός που κατασκεύασε το  περίφημο Jahaz Mahal στο συγκρότημα των ανακτόρων , μήκους 120 μέτρων για το χαρέμι του.




 Το διώροφο Jahaz Mahal (παλάτι πλοίο)(1469-1500) ονομάστηκε έτσι γιατί μοιάζει με πλοίο καθώς από κάτω του είχε κανάλια με νερό και  βρίσκεται ανάμεσα σε δύο τεχνητές λίμνες, με την μεγάλη άδεια όταν βρισκόμαστε εκεί,  που όμως  γεμίζει  την εποχή των μουσώνων.
Το παλάτι φτιάχτηκε ως τόπος αναψυχής για το χαρέμι με τις 15000 γυναίκες  του που είχαν και τον ρόλο των σωματοφυλάκων του !.
 Έχει ένα μοναδικό σύστημα με αυλάκια που τροφοδοτούσαν, από δεξαμενές ψηλά, με νερό τα δωμάτια αλλά και τις 2  πισίνες γιατί ο κάθε όροφος είχε και την δικιά του!
Εξαιρετικής αισθητικής  είναι τα  περίτεχνα ελικοειδή αυλάκια που φαίνονται στην επάνω πισίνα.
 Τα σημερινά spa ωχριούν μπροστά στην πολυτέλεια αυτού του ανακτόρου!


 Το 1616 ο Τσαχανγκίρ το επισκεύασε, γιατί είχε εγκαταλειφθεί, και πέρασε εκεί 7 μήνες με την Νουρ Τζαχάν.

 Πιο κάτω από αυτό είναι το Hindola Mahal(το λικνιζόμενο παλάτι),κτισμένο στα τέλη του 15ου αιώνα, και είναι ένα ιδιόρρυθμο κτήριο με σχήμα Τ που  ονομάστηκε έτσι γιατί με  τους επικλινείς  τοίχους  του  μοιάζει σαν να λικνίζεται. Εσωτερικά είναι χαρακτηριστικές οι υψηλές αψίδες του.
 Ο χώρος αυτός  ήταν αίθουσα συσκέψεων.

  Δίπλα του είναι το χαμάμ και το Champa Baoli με  υπόγειους  χώρους που άλλοι χρησιμοποιούνταν  για να περνούν σε δροσιά τις καλοκαιρινές μέρες οι κυρίες της αυλής, και άλλοι  για δεξαμενές και για καταυλισμούς στρατιωτών.
Γύρω στο 1405 φτιάχτηκε στην περιοχή των ανακτόρων και το τζαμί  Dilawar Khan's με την χρήση υλικού από προυπάρχοντα ινδουιστικό ναό. Το τζαμί  αποτελεί και ένα από τα πρώτα δείγματα της Ινδο-ισλαμικής αρχιτεκτονικής, φτιάχτηκε δε  αποκλειστικά για τις γυναίκες του παλατιού και αποτελεί έτσι το πρώτο γυναικείο τζαμί στον κόσμο.

  Όταν ο Ghiyas-ud-din έφτασε  80 ετών ο γιος του, ακολουθώντας  την οικογενειακή παράδοση του παππού του,  τον δηλητηρίασε. Η δυναστεία αυτή έληξε το 1526 όταν κατέλαβε την πόλη ο Σάχης Baz Bahadur .
Ο Baz Bahadur άκουσε μια μέρα που είχε βγει για κυνήγι, μια πανέμορφη βοσκοπούλα την Rupmati να τραγουδάει καθώς έκανε το μπάνιο της στο ποτάμι , όποτε όπως καταλαβαίνει κανείς, ερωτεύτηκαν  και την παντρεύτηκε.
Ο έρωτας αυτός έχει οδηγήσει σε αρκετές απεικονίσεις του ζεύγους όπως αυτή που ιππεύουν ρομαντικά  στο σεληνόφως.


 Επέκτεινε μάλιστα και ένα περίπτερο σε ένα ύψωμα του Μαντού όπου με την  Ρουπμάτι πήγαινε αγκαλιά  για να βλέπει αυτή το χωριό της 5 χιλιόμετρα μακριά και για να τραγουδάνε μαζί λέγοντας ταυτόχρονα και ερωτόλογα.
Όμως  δυστυχώς και  αυτό το love story δεν  είχε ευτυχές τέλος.
Ο Adham Khan ένας στρατηγός του Ακμπάρ ,γιός της θετής του μητέρας, ήταν και αυτός ερωτευμένος με την Ρουπμάτι  οπότε πολύ εύκολα νίκησε τον μικρό στρατό του Baz Bahadur που το είχε  ρίξει στους έρωτες παραμελώντας την άμυνα της χώρας του, κατάλαβε το Μαντού, ενώ αυτός πρόλαβε και το έσκασε, αφήνοντας πίσω την Ρουπμάτι αμανάτι.
 Αυτή μόλις την αιχμαλώτισε ο Adham Khan  αποδείχτηκε ποιό γενναία από τον άνδρα της  γιατί πήρε δηλητήριο και πέθανε.
Στην απεικόνιση περιγράφεται η ήττα του Baz Bahadur ενώ η Rupmati παρακολουθεί την μάχη μαζί με τις άλλες γυναίκες.
 Όμως ο θεός του έρωτα εκδικήθηκε!
Ο Adham Khan κράτησε τα περισσότερα  λάφυρα από την κατάληψη του Μαντού  και έστειλε πολύ λίγα στον Ακμπάρ ο οποίος όταν το έμαθε πήγε αιφνιδιαστικά και τον ξήλωσε από την θέση του. Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό αλλά στο Δελχί μέσα στα ανάκτορα σκότωσε ένα υπουργό του Ακμπάρ οπότε αυτός μόλις το έμαθε του έριξε μια γροθιά και διέταξε και τον σκότωσαν πετάγοντας τον  έξω από τα τείχη.
Από τα υπόλοιπα αξιόλογα μνημεία ισλαμικής τέχνης που επισκεφτήκαμε στο ταξίδι ήταν  στην Άγκρα ο τάφος του Itimad-ud-Daulah's που έχει κατασκευάσει το 1622-28 η Νούρ Τζαχάν για τον πατέρα της. 

 Είναι από λευκό μάρμαρο και  έχει χαρακτηριστεί ως ένα "μαρμάρινο κοσμηματοδοχείο" και θεωρείται ως το μεταίχμιο μεταξύ των ογκωδέστερων κτηρίων της αρχιτεκτονικής από ψαμμόλιθο της εποχής του Άκμπαρ στην εκλεπτυσμένη αρχιτεκτονική του Σαχ Τζαχάν κατασκευαστού του Ταζ Μαχάλ.
Σε αυτό το κτίσμα  πρωτοχρησιμοποιήθηκε η τεχνική της Pietra Dura
Ένα άλλο σημαντικό μαυσωλείο είναι το Gol Gumbaz, στην Bijapur για τον Muhammad Adil Shah και την οικογένεια του(1626 –56)   

 Έχει ένα τεράστιο θόλο διαμέτρου 43 μέτρων ,τον δεύτερο μετά του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη, που είναι τοποθετημένος σε ένα τετράγωνο κτήριο με τοίχους  πάχους 3 μέτρων. Εσωτερικά στην βάση του θόλου υπάρχει περιφερειακά μια γαλαρία σε ύψος 33 μέτρων που ονομάζεται "η γαλαρία που ψιθυρίζει"  γιατί από εκεί ακούγεται παντού μέσα στο μαυσωλείο κάθε ψίθυρος.
Στην ίδια πόλη υπάρχει άλλο ένα μαυσωλείο του Ibrahim Rausa (1580-1627) που θεωρείται το καλύτερο κτίσμα ισλαμικής τέχνης στην περιοχή του Deccan.

 Σε αυτό σε μια υπερυψωμένη βάση, υπάρχουν αντικριστά  ο τάφος του ίδιου και της γυναίκας του και ένα τζαμί ενώ στην μέση υπάρχει μια πηγή με δεξαμενή.
Το τζαμί είναι ορθογώνιο με πρόσοψη που έχει 5 καμάρες.
 Στο ταξίδι επισκεφτήκαμε και δύο ενδιαφέροντα τζαμιά
Στην γνωστή για την τραγωδία του 1984 πόλη του Μποπάλ, όπου  15000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από διαρροή τοξικού αερίου από το εργοστάσιο της Union Carbide, υπάρχει το τρίτο μεγαλύτερο τζαμί της Ινδίας το μεγαλοπρεπές  Taj-ul- Masjid.
 Η πόλη σήμερα είναι αρκετά σύγχρονη και ταυτόχρονα  γραφική με λόφους και δύο τεράστιες τεχνητές λίμνες.
Το τζαμί είναι αρκετά πρόσφατο γιατί η ανοικοδόμηση του ξεκίνησε το 1878 αλλά λόγω χρεοκοπίας του τότε σουλτάνου κατάληξε να ολοκληρωθεί το 1971.
Έχει τρείς τρούλους και δύο 18ροφους μιναρέδες ενώ στο κέντρο της αυλής του μια μεγάλη δεξαμενή νερού.


Το τζαμί Jama Masjid στην Bijapur είναι πολύ παλιότερο (1557-1580) και θεωρείται σαν ένα από τα πρώτα της Ινδίας. Στην τεράστια έκταση του των 10.000τμ μπορεί να δεχτεί πάνω από 2250 προσκυνητές σε αντίστοιχες θέσεις που ζωγράφισε στο πάτωμα ο Αουραγκαζέμπ που έκτισε επίσης και την πύλη της αυλής.

7 σχόλια:

  1. Mπαααα , για ιστορικό τον "κόβω" καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξερά οι φωτογραφίες από τα μνημεία δεν λένε τίποτα αν δεν γράψεις και δυό λόγια για την ιστορία τους.

      Διαγραφή
  2. Εμένα πάλι οι αφηγήσεις σου μου θυμίζουν τις εξαιρετικές ταξιδιωτικές εντυπώσεις που έγραφε ο Ζυρίνης στο Γεωτρόπιο.
    http://www.zyrinis.gr/el

    ΑπάντησηΔιαγραφή