ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Πρίν δυο μέρες γύρισα ξεπατωμένος από το ενδιαφέρον αλλά και περιπετειώδες ταξίδι στις ΗΠΑ .Για ένα 24ωρο βρισκόμουν 14 ώρες σε αεροπλάνα και τις υπόλοιπες σε αεροδρόμια όπου για περάσει η ώρα ενημερώθηκα πλήρως για τα ρούχα, τις τσάντες, τα βαλιτσάκια, τα ρολόγια, τα ηλεκτρονικά, τα αρώματα κτλ όλων των γνωστών οίκων, με αποτέλεσμα να καταλήξω στο εμβριθές συμπέρασμα ότι πχ τα Prada και τα Dolce Cabana που πουλάνε οι μαύροι στους σταθμούς του μετρό είναι μάλλον φθηνότερα και δεν ξεχωρίζουν σημαντικά από τα πραγματικά .
Το χειρότερο που μας έτυχε ήταν ότι στα μισά του ταξιδιού η κ. Αθεόφοβου μαζί με την αδελφή της πήγαν σε ένα μεγάλο κατάστημα στο Τορόντο για να πάρει ένα ρούχο για το ΠΑΙΔΙ, και αφού έβγαλε τα γυαλιά της από την κρεμασμένη στον ώμο τσάντα της για να δει τα νούμερα και την τιμή, όταν πήγε να τα ξαναβάλει πίσω στην τσάντα, αυτή είχε κάνει φτερά μαζί με το διαβατήριο, το κινητό και το πορτοφόλι της.
Προφανώς με τέχνη της είχαν κόψει το λουρί και την είχαν βουτήξει χωρίς να πάρει χαμπάρι τίποτα.
Αναγκαστικά λοιπόν κάναμε δήλωση της κλοπής στην αστυνομία όπου βρήκαμε ένα συμπαθέστατο νεαρό Έλληνα αστυνομικό που η οικογένεια του είχε μεταναστεύσει εκεί όταν ήταν 3 ετών, ο οποίος μας εξυπηρέτησε πλήρως . Παρά την ζοχάδα που είχα για αυτό που μας είχε συμβεί, μηχανικά έκανα την σκέψη ότι αντίστοιχα μάλλον χλωμή θα ήταν η πιθανότητα να δούμε σε λίγα χρόνια Αλβανικής καταγωγής αστυνομικό στην ΕΛΑΣ.
Τελικά μετά την σχετική ελληνική γραφειοκρατία στο προξενείο, με ένα lessez passez η κ Αθεόφοβου αποχαιρέτησε τους υπόλοιπους και τον τεθλιμμένο βαθύτατα σύζυγό της και επέστρεψε, γιατί δεν μπορούσε χωρίς διαβατήριο να ξαναμπεί στις ΗΠΑ, πάραυτα στην Αθήνα από όπου καθημερινά ρωτούσε με σπαραγμό στο τηλέφωνο, άξιζε εκεί που πήγατε; ήταν ωραία;Η μικρότερη περιπέτεια ήταν ότι επιστρέφοντας ταλαιπωρημένος στις 2 1/2 την νύχτα στην Αθήνα, παρακολούθησα για μια ώρα την παραλαβή από όλους τους επιβάτες των βαλιτσών τους, πλην της δικιάς μου , ενός άλλου Έλληνα που ερχόταν και αυτός από το Λος Άντζελες και ενός ζεύγους ταλαίπωρων Ελληνοαμερικανών από ένα άλλο μέρος των ΗΠΑ .
Η British Airways είχε φροντίσει να τις αφήσει στο Heathrow, φαίνεται για να αποκτήσουν λίγο Λονδρέζικο αέρα. Αντιμετώπισα το θέμα εξωτερικά με αγγλικό φλέγμα και εσωτερικά περνώντας γενεές 14 όλους τους υπεύθυνους εγγλέζους κερατάδες της εταιρείας, οι οποίοι πηγαίνοντας είχαν καταφέρει να μου διαλύσουν την καινούργια μου βαλίτσα , με αποτέλεσμα να την πετάξω και να αναγκαστώ στην Νέα Υόρκη να τρέχω στην 7η Λεωφόρο να πάρω νέα, την απολεσθείσα, κόκκινη και λαμπερή.
Τελικά ευτυχώς την επομένη ήρθε η βαλίτσα μου και μόλις την είδα σαν την «απολεσθείς κόρη» που λέει και ο Μπόστ, με λαχτάρα την αγκάλιασα και την χάιδεψα, δεν την φίλησα όμως γιατί τώρα ήταν πλέον μαύρη και μέσα στην βρώμα από τις φορές που μπήκε και βγήκε στα αεροπλάνα.
Αρκετά όμως με αυτά.
Ας ασχοληθούμε πλέον με αρκετά σοβαρότερα θέματα που αφορούν τον Αμερικανικό τρόπο ζωής και κάνουν εντύπωση σε ένα Ευρωπαίο.
Όλες τις μέρες που βρισκόμουν εκεί σε διάφορα ξενοδοχεία έβγαλα ένα εμβριθές συμπέρασμα.
Οι Αμερικανοί είναι δυσκοίλιοι με κόπρανα σκληρά και στεγνά και δεν παθαίνουν ποτέ διάρροια !
Το βαθυστόχαστο αυτό συμπέρασμα το έβγαλα γιατί σε όλα τα ξενοδοχεία στις μπανιέρες τους έχουν ένα ντούς σταθερό, ψηλά στον τοίχο πάνω από το κεφάλι σου και μια βρύση χαμηλά για να γεμίζει η μπανιέρα.
Σε καμιά μπανιέρα δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο με το δικό μας τηλέφωνο!
Έτσι λοιπόν ένα χέσιμο μετά το πρωινό σου μπάνιο για να πλύνεις τον κώλο σου σε αναγκάζει να ξανακάνεις μπάνιο από την κορφή μέχρι τα νύχια!
Η διεστραμμένη φαντασία μου σκέφτηκε τι σκηνές απείρου κάλλους θα έχουν γίνει με Αμερικανίδες που μόλις επέστρεψαν από το κομμωτήριο έτοιμες να ντυθούν για έξοδο και ξαφνικά τις πιάνει κόψιμο!
Στις ΗΠΑ επίσης αποφάσισα να μην ξαναπώ κακιά κουβέντα για τα μονοθεματικά Ελληνικά δελτία της τηλεόρασης. Από την μέρα που πέθανε ο Μάικλ Τζάκσον ειδήσεις άλλες δεν υπήρχαν. Έχω μάθει απέξω και ετοιμάζομαι να χορέψω με την ίδια χάρη σαν τον μακαρίτη, μετά από τις συνεχείς επαναλήψεις που το είδα, το χορευτικό από την τελευταία πρόβα που έκανε.
Η νοσοκόμα του, που έδινε συνεντεύξεις συνεχώς ,μου έχει γίνει πιο οικεία από τον περιπτερά μου , όπως επίσης κατασυγκινήθηκα με τον προβληματισμό πολλών τι θα γίνει με την κηδεμονία των παιδιών του. Μετά από όλα αυτά τα βαρυσήμαντα κάπου προς το τέλος του δελτίου εμφανιζόταν η Πέιλιν να παραιτείται και κάποιοι G8 κάπου να συναντιόνται, αν και ένας σήριαλ κίλερ που σκότωσε μόνο 5 ήταν σε καλύτερη σειρά.
Βέβαια ο Αθεόφοβος που βρισκόταν στο Λος Άντζελες την μέρα της κηδείας του, πριν να ξεκινήσει για πίσω, δεν μπορούσε παρά να πάει να δει τι γίνεται έξω από το Staples stadium που γινόταν η τελετή προς τιμή του, μιας και το ξενοδοχείο του ήταν εκεί κοντά .

Κλειστοί δρόμοι, ένα τετράγωνο πριν το στάδιο, πολλοί αστυνομικοί, λίγοι θαυμαστές του μαζεμένοι και περισσότεροι περίεργοι με φωτογραφικές μηχανές και αρκετοί πλανόδιοι με μπλουζάκια και κονκάρδες με τον Τζάκσον .
Ακόμα και μερικοί διαμαρτυρόμενοι για πού παν οι φόροι τους!

Όμως εκεί κοντά είχαν μεταφερθεί πάνω από 10-12 χημικές τουαλέτες για τον κόσμο που πιθανόν να μαζευόταν.

Αρκετοί ήσαν επίσης την προηγούμενη μέρα στο Χόλυγουντ στο πεζοδρόμιο της Sunset Blvd, που υπάρχει το αστέρι με το όνομα του και έβαζαν λουλούδια.

Αν έγραψα προηγουμένως για τις χημικές τουαλέτες για τον κόσμο που μπορεί να μαζευόταν γύρω από το στάδιο, είναι γιατί ένα πράγμα είναι απολύτως εμφανές στις 9 μεγάλες πόλεις που πέρασα.
Άσχετα με τις δικαιολογημένες αντιρρήσεις που μπορεί να έχουμε οι υπόλοιποι λαοί με την αμερικανική πολιτική και την συμπεριφορά τους στους άλλους ως επικυρίαρχοι του κόσμου, αυτό που διαπιστώνει κανείς μέσα στην Αμερική είναι πως η πολιτεία σέβεται τον πολίτη ,τα δικαιώματα του και τις υποχρεώσεις της απέναντι του αλλά αντίστοιχα και οι πολίτες σέβονται το κράτος τους.
Η εικόνα που αποκόμισα από όσα βέβαια μπορεί να δει ένας τουρίστας που κυκλοφορεί κυρίως στα αξιοθέατα μέρη αυτών των πόλεων, είναι ότι ΟΛΕΣ οι πόλεις είναι καθαρές και οι πολίτες της φροντίζουν για αυτό. Μπροστά μου στο Σικάγο σήκωσε ένας ένα πεταμένο διαφημιστικό από το δρόμο και το πέταξε στο καλάθι των σκουπιδιών.
Επίσης πουθενά δεν είδα τοίχο γραμμένο με συνθήματα, ενώ στην Venice του Λος Άντζελες είχε ειδικούς τοίχους για τους οπαδούς των γραφίτι.
Σε πολλά δε παρτέρια των δρόμων υπάρχουν φυτεμένα και περιποιημένα λουλούδια.

Δεν συζητάω δε ότι για τους ανάπηρους πολίτες με καροτσάκι δεν υπάρχει μέρος που να μην μπορούν να επισκεφτούν χωρίς να αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα .
Ακόμα και για τους τυφλούς στο Art Institute του Σικάγου υπήρχε ειδικό τμήμα για να μπορούν να ψηλαφίσουν έργα τέχνης για να μπορέσουν έτσι να αποκτήσουν μια εικόνα για αυτά.

Το δικαίωμα στην διαμαρτυρία είναι σεβαστό από την πολιτεία με ακραίο παράδειγμα την παρακάτω εικόνα στο απέναντι ακριβώς πεζοδρόμιο από τον Λευκό Οίκο.(Φανταστείτε τι θα γινόταν αν κάποιος πήγαινε να εγκατασταθεί απέναντι από του Μαξίμου!)

Σε συναυλία ισραηλιτικού συγκροτήματος στο Central Park της Νέας Υόρκης οι αντιτιθέμενοι διαδήλωναν λίγο μακρύτερα από τον χώρο της συναυλίας με 3-4 έφιππους αστυνομικούς ανάμεσα.
Στο κέντρο του Σικάγου ,άλλη ηχηρότατη διαδήλωση γινόταν στο πεζοδρόμιο γύρω από ένα τετράγωνο ,χωρίς να θίγεται η λειτουργία και η κυκλοφορία της πόλης.

Οι δημόσιοι χώροι και τα πάρκα φροντίζουν ώστε να μπορεί ο πολίτης να περάσει ευχάριστα εκεί.
Στην Βοστόνη, το Σικάγο και το Beverly Hills έχει επίπεδα σιντριβάνια που πετάνε νερό σε άτακτα διαστήματα και έτσι αποτελούν την χαρά της πιτσιρικάδας που προσπαθεί να τα αποφύγει, αλλά τελικά γίνεται μούσκεμα, προς μεγάλη της απόλαυση και δυστυχία των μανάδων τους.

Στην Times Square της Νέας Υόρκης υπάρχουν μέχρι ξαπλώστρες που μπορεί να την αράξει κανείς να κάνει χάζι όλο το τζέρτζελο που γίνεται στο Broadway.

Στο Millenium Park του Σικάγου η τέχνη καταφέρνει να προσφέρει χαρά στους πολίτες με το απίθανο Cloud Gate, έργο του Άγγλου Anish Kapoor ,ένα τεράστιο γυαλιστερό έργο ,το φασόλι όπως το λένε οι κάτοικοι , 110 κιλών, με επιφάνεια που καθρεπτίζεται επάνω της ο κόσμος και τα γύρω κτήρια .

Αντίθετα με την ευρύτατα διαδεδομένη φοβία στην Ελλάδα, ότι κυκλοφορώντας στους δρόμους στην Αμερική κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να σε ληστέψουν σε καμία πόλη ,εκτός ίσως του Λος Άντζελες, δεν αισθάνεσαι ανασφαλής ακόμα και το βράδυ.

Σήμερα πλέον και το κάποτε επικίνδυνο Harlem είναι πια μια μποέμ συνοικία.
Σχετικά δε με την νέα γρίπη, ούτε άκουσα ούτε είδα στην τηλεόραση να απασχολούνται με αυτήν ούτε να υπάρχει καμία σχετική φοβία.
Εκτός από δύο Ελληνίδες του γκρούπ και 3 Γιαπωνέζους σε αεροδρόμιο, κανένας άλλος δεν κυκλοφορούσε με μάσκες στην μύτη. Φαίνεται ότι και στην Ιαπωνία θα έχουν κάποιο αντίστοιχο Αβραμόπουλο που θα βρήκε την ευκαιρία να προβάλλεται ανέξοδα στην τηλεόραση κάνοντας δηλώσεις.
Βέβαια ούτε επιστρέφοντας είδα στο ΕΛ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ να υπάρχει.κάποια θερμική κάμερα
Τέλος οι καπνιστές είναι υπό διωγμό σε όλες τις πόλεις.
Ακόμα και έξω από τα ξενοδοχεία υπάρχουν ταμπέλες που τους υποχρεώνουν να καπνίζουν 9-25 !! μέτρα μακριά από την είσοδο!
Και όμως υπάρχουν κλειστοί χώροι στις ΗΠΑ που ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ελεύθερα το κάπνισμα !
Έτσι και αλλιώς μόνο ασθενείς κυκλοφορούν εκεί.
Είναι στις αίθουσες των καζίνων του Λας Βέγκας!

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ

ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

I’m walking to New Orleans
Β΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
 Γ΄ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Δ΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ 

 ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΡΛΙΝΓΚΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΚΕΝΕΝΤΥ.