I’m walking to New Orleans

Εάν είστε φίλοι του γνήσιου rock μόλις κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό cd το Last man standing με ένα από τους τελευταίους μεγάλους από την αρχική γενιά του rock τον 70χρονο πλέον Jerry Lee Lewis.Τα 21 τραγούδια του cd, όλα κλασσικά κομμάτια του rock του blues και της country τα τραγουδάει ντουέτο με αγέραστη φωνή με όλη την αφρόκρεμα αυτών των μουσικών ειδών όπως είναι οι Jimmy Page,BB King,Bruce Springsteen,Mick Jacker,Ronnie Wood,Neil Young,Robbie Robertson ,John Fogerty,Keith Richards,Ringo Starr,Merle Haggard,Kid Rock,Rod Stewart,George Jones,Willie Nelson,Toby Keith,Eric Clapton,Little Richard,Delaney Bramlett,Buddy Guy,Don Henley,Kris Kristofferson.


Ακούγοντας αυτό το cd θυμήθηκα ένα πρόσφατο ποστ της Ελληνίδας για την Νέα Ορλεάνη.
Από όλη την Αμερική ήταν από τα παιδικά μου χρόνια η πόλις που θα ήθελα να επισκεφτώ. Άλλωστε ο πρώτος LP δίσκος που αγόρασα εκείνα τα χρόνια ,ήταν με τον μόνιμο κάτοικο της Νέας Ορλεάνης τον Fats Domino.Με ιδιαίτερη συγκίνηση είδα στην τηλεόραση την διάσωση του από τον τυφώνα που κατέστρεψε την πόλη. Τελικά είχα την τύχη να βρεθώ στην Νέα Ορλεάνη τον Μάιο πριν να καταστραφεί. Είχα φροντίσει να βρεθώ εκεί τις μέρες που στη πόλη γινόταν το Φεστιβάλ μουσικής της Γαλλικής συνοικίας.
Ήταν μια μαγεία να γυρνάς στην πόλη στην γλύκα του Μαΐου και διάσπαρτα στη πόλη να έχουν στηθεί εξέδρες και διάφορες μπάντες να παίζουν jazz, rock η country μουσική. Πολλοί κουβάλαγαν μαζί τους πτυσσόμενες πολυθρόνες από αυτές που μαζεύουν σε θήκη που μπορείς να την κρεμάσεις στο ώμο, την έστηναν μπροστά στην μπάντα και απολάμβαναν την μουσική με το ποτό τους στην ειδική θήκη που έχει στο χερούλι. Περιττό να σας πω ότι μόλις γύρισα στην Αθήνα έτρεξα και πήρα και εγώ από αυτές τις πολυθρόνες.
Αυτό όμως που με έκπληξη διαπίστωσα ήταν ότι τα περισσότερα συγκροτήματα ήταν λευκοί ! Πιθανόν αυτό να οφείλονταν στο ότι το φεστιβάλ ήταν της Γαλλικής συνοικίας και να αφορούσε περισσότερο τον λευκό πληθυσμό. Η γαλλική συνοικία που είναι και στο κέντρο της πόλης είχε διατηρηθεί εξαιρετικά και φαίνεται ότι είναι από τις περιοχές της πόλης που υπέστησαν τις λιγότερες ζημιές. Εκεί βέβαια είναι και όλη η βραδινή ζωή με τα μπαράκια με ζωντανή μουσική και τα εστιατόρια με το δικό τους χρώμα .
Το βραδάκι η βόλτα με φαΐ στο ποταμόπλοιο είναι από τα must κάθε τουρίστα. Ένα όμως από τα πρωινά είναι απαραίτητο να πας στα έλη της περιοχής και με ένα καραβάκι να κάνεις την γνωριμία με τους αλιγάτορες οι οποίοι εμφανίζονται μόλις ο οδηγός τους φωνάξει με το όνομα τους αφού βέβαια τους πετάξει ένα κομμάτι κοτόπουλο!
Ένα άλλο εντυπωσιακό πράγμα στη πόλη είναι οι χοντροί. Δεν έχω δει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου τόσο χοντρούς ανθρώπους. Όταν λέω χοντροί εννοώ 150-200 κιλά !
Ρώτησα ένα έλληνα ιατρό στο Μαϊάμι- πώς τους χειρουργείτε αυτούς με τόσο πάχος; Άσε μου λέει ,είναι μόνιμο πρόβλημα πολλές φορές ακόμα και ο προεγχειρητικός τους έλεγχος Μια φορά χρειάστηκε για να κάνουν αξονική τομογραφία σε ένα τέτοιο κήτος να τον πάνε στον αξονικό του ζωολογικού κήπου γιατί δεν χώραγε στον κανονικό!

H πρώτη φωτογραφία είναι από το αεροδρόμιο της Νέας Ορλεάνης
Η δεύτερη από την παραλία στο ποτάμι .Φαίνεται και ένα ποταμόπλοιο.
Η τρίτη από χαρακτηριστικό σπίτι της Γαλλικής συνοικίας.
Η τέταρτη είναι το Preservation Hall. H μπάντα του είχε έρθει και στην Αθήνα και έπαιξε με τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη , 
Η πέμπτη από τα έλη.

ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Β΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
 Γ΄ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Δ΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ 

 ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΡΛΙΝΓΚΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΚΕΝΕΝΤΥ.