Ο ΜΠΟΣΤ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΥΡΙ-ΓΛΑΣΕ !

Στο ποστ μου ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΤΗΓΑΝΗΤΗ ΠΑΤΑΤΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!  ο Δείμος σχολίασε λανθασμένα πως  οι τηγανιτές πατάτες εισήχθησαν στην ελληνική κουζίνα κι έγιναν γρήγορα λαϊκό φαγητό μόνο κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Στις παραδοσιακές ταβέρνες του '60 δεν υπήρχε τέτοιο πιάτο.

Του απάντησα πως κάνει λάθος και πως όσοι ζούσαμε εκείνα τα χρόνια έχουμε φάει τόσο στο σπίτι μας όσο και σε ταβέρνες τόνους πατάτες 

Για πρώτη φορά τα τσίπς ήρθαν στην Αθήνα την 10ετία του 60.
Τα πούλαγε χύμα το ζαχαροπλαστείο του Τσίτα στην Πανεπιστημίου απέναντι από την Βιβλιοθήκη σε μεγάλες σακούλες.
Θυμάμαι δε χαρακτηριστικά ότι είχα κατέβει από το σπίτι μου, στην Ασκληπιού τότε, μαζί με τον κουμπάρο μου να πάρουμε τσίπς γιατί οι τότε συμφοιτήτριες, και νυν σύζυγοι μας, είχαν πεινάσει μετά από εξαντλητική μελέτη επί κλίνης!
Καθώς ανεβαίναμε αγκαλιά με μια θηριώδη σακούλα με τσίπς ένα πλήθος διαδηλωτών μπούκαρε, τρέχοντας από την Κοραή πίσω μας ,και με την ορμή που είχε έσπρωξε τον κρατούντα αγκαλιά την σακούλα επάνω σε ένα αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να γίνουν θρύψαλα.
Αργότερα μάθαμε τι είχε γίνει.
Ήταν η μέρα των Ιουλιανών που η Αστυνομία είχε αποκλείσει την Σταδίου στο ύψος του Στρογγυλού για να σταματήσει μια διαδήλωση προς το Σύνταγμα και από εκεί άρχισε να πετάει δακρυγόνα.
Ήταν 21-7-1965,η μέρα που σκοτώθηκε από δακρυγόνο ο Σωτήρης Πέτρουλας οπότε μπορείς να καταλάβεις γιατί το θυμάμαι.
Παρεμπιπτόντως ο Τσίτας εκτός από τα τσίπς ήταν και ο πρώτος που έφτιαχνε χυμούς φρούτων σε μίξερ, πρωτοπορία τότε!
Βέβαια μια φορά σε ένα από τα γλυκά του βρέθηκε κομμάτι ποντικού οπότε ο Μποστ είχε γράψει το αμίμητο πως αντί για φρουί γλασέ έχει σουρί γλασέ!

Δεν μπόρεσα να βρω που το είχε γράψει αλλά προ ημερών χάρις σε ένα λινκ που είχε βάλει ο Σαραντάκος βρήκα 2 από τις σχετικές με το γεγονός αυτό γελοιογραφίες του Μποστ, που σήμερα όποιος δεν ξέρει το τι έγινε τότε δεν μπορεί να καταλάβει τι σατιρίζουν.

Ο προαναφερθείς  κουμπάρος μου, παιδιόθεν θαυμαστής του Μποστ, μου  έστειλε  και μια 3η σχετική γελοιογραφία.

Η ιστορία λοιπόν έχει ως εξής:

Στις 22-7-1959 ο υποδιευθυντής της Αστυνομίας μαζί  με γιατρούς του Υγειονομικού κέντρου, έκανε αιφνιδιαστικό έλεγχο σε κεντρικά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας,

μεταξύ των οποίων και στο τότε γνωστό ζαχαροπλαστείο του Τσίτα.

Εκεί εκτός από  11 κιλά σουμάδας μουχλιασμένης, βρήκαν να βράζουν και 52 κιλά σιρόπι από υπολείμματα παλιών σιροπιών.

Από εκεί και πέρα  η ιστορία λαμβάνει κωμικοτραγικό χαρακτήρα!

Για να αποδείξει ο υπεύθυνος του καταστήματος πως το σιρόπι αυτό είναι απολύτως κατάλληλο και καθαρό  έχωσε μέσα το δάκτυλο του και το δοκίμασε.

Όμως ο υποδιευθυντής της Αστυνομίας πήρε την κουτάλα και ανακατεύοντας το σιρόπι βρήκε τα υπολείμματα όχι μόνο από 1 αλλά από 4 ποντικούς!

Ο υπεύθυνος που είχε γλύψει το δάκτυλο του άρχισε τότε να έχει τάση για εμετό και ζητούσε να απολυμαντικό για να απολυμάνει την γλώσσα και τα χείλη του! 

Εκτός από του Τσίτα και σε άλλα 2 κεντρικά κοσμικά ζαχαροπλαστεία του Ζόναρς και του Φλόκα βρέθηκαν τρόφιμα αλλοιωμένα και με σκουλήκια.

Στις φωτοτυπίες η ειδησεογραφία της εποχής από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Όπως είναι αυτονόητο η ιστορία αυτή προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στην Αθήνα και βέβαια ο Μποστ δεν μπορούσε να μην την σατιρίσει με το καυστικό του χιούμορ.

 Με αυτή την γελοιογραφία ο Μποστ αποδεικνύει πόσο σημαντική  ήταν πένα του.

Μέσα σε μία γελοιογραφία  έχει ενσωματώσει ένα σωρό από ατάκες που θα μπορούσαν από άλλους γελοιογράφους να αποτελέσουν από μόνες τους ξεχωριστές γελοιογραφίες.

Εκτός από τους  ευρηματικούς τίτλους  βλέπουμε  τον ποντικό στο γλυκό του Τσίτα να λέει:

Τσίτα με να σε τσιτώ

να πελνούμε τον κελό

ή βλέπουμε την μια πινακίδα να γράφει:

ΟΙΚΟΓΕΝΙΑΚΟΝ  ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΟΝ

"ΟΙ ΜΥΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ"

ΕΧΟΜΕΝ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΑΛΕΎΕΙ

και την άλλη:

PATISSERIE

ftu skolikomirmigotripa

BONBON

POUR L' ORIENT

Επίσης  ο νεκραναστηθής  γάτος, σε παρωδία στίχου του εθνικού ύμνου, λέει μεταξύ άλλων- το γλυκό σας και νεκρούς αναστένοι  ενώ ο άλλος θέτει το ερώτημα:

Γιατί τους περνάτε από δίκη;

υπάρχει θρεπτικότερο από το ποντίκι;

Τέλος με την ΙΦΗΓΕΝΙΑ ΕΝ ΠΑΥΛΙΔΙ σατιρίζει τα αποτελέσματα που είχε μετά λίγες μέρες ένας άλλος έλεγχος στην σοκολατοποιία Παυλίδου όπου βρέθηκαν 2691 κιλά σοκολάτας και καραμελών  με σκουλήκια.

Επειδή βέβαια για τα κακά αυτής της χώρας δεν μπορεί να φταίνε οι Έλληνες είναι λογικό αποτέλεσμα πως θα φταίνε κάποιοι ξένοι που μας επιβουλεύονται.

Από τότε λοιπόν η  συνομωσιολογία καλά κρατούσε και για αυτό τον λόγο σε συγκέντρωση των ζαχαροπλαστών ο ιδιοκτήτης του Τσίτα, αλλά και πρόεδρος της Ομοσπονδίας τους, συνιστά στην πολιτεία να ερευνά μήπως τα ποντίκια στο σιρόπι του οφείλονται σε ξένη προπαγάνδα!

 Το θέμα βέβαια  απασχολούσε για μέρες την κοινωνία, έφτασε μάλιστα να γίνει  και  κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

 Όσο το γεγονός παρέμενε στην επικαιρότητα  ο Μποστ δεν μπορούσε να το αφήσει ανεκμετάλλευτο, οπότε με την γελοιογραφία του ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΠΑΡΟΙΜΙΕ στο μεν ζαχαροπλαστείο η τζαμαρία του διαφημίζει τις ξένες γλώσσες που μιλάνε οι σερβιτόροι του, διαθέτοντας  επίσης και TSIRLA HELLENICO (!) ενώ  ο πελάτης του μετά την πάστα που έφαγε τρέχει κάθιδρος για να τα κάνει πίσω από μια μάντρα μιας και δεν υπάρχουν αποχωρητήρια!

 Η λεζάντα γύρω από το σκίτσο λέει:

ΘΕΛΟ ΜΑΝΤΡΑΝ ΚΕ ΤΟ ΚΕΦΙ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟ

ΚΕ ΝΑ ΠΟ ΚΕ ΔΙΟ ΚΟΒΕΝΤΑΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΟ

ΘΑ ΓΛΗΤΟΝΑΜΕ ΑΦΤΑ ΤΑ ΡΕΖΙΛΙΚΕΙΑ

ΕΑΝ ΔΙ΄ΑΡΓΟΤΑΙΡΑ  ΑΦΕΙΝΑΜΑΙ ΤΑ ΠΟΝΤΗΚΕΙΑ

ΔΙΟΤΙ ΕΝΟ ΕΧΟΜΑΙΝ ΑΝΑΝΓΓΑΣ ΑΦΘΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΠΟΛΗΚΑΣ

Η ΠΡΩΣΟΧΥ ΜΑΣ ΟΛΩΝ ΕΙΝΕ ΗΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΕΙΚΟΥΣ ΚΕ ΤΟΥΣ ΣΚΟΛΕΙΚΑΣ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΕΟΝ ΟΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΑΛΟΜΕΝ ΟΥΔΕΝΑ ΚΟΠΟΝ

ΚΕ ΚΑΤΑΠΙΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΓΚΑΜΕΙΛΟΝ ΚΕ ΔΕΙΕΙΛΪΖΟΜΕ ΤΟΝ ΚΟΝΟΠΟΝ

Το καλοκαίρι του 1959 που έγιναν αυτά, το Φεστιβάλ των Αθηνών είναι στις δόξες του, είναι δε αυτό στο οποίο έγινε το μεγάλο σκάνδαλο όταν  απαγορεύτηκε η συνέχιση των παραστάσεων των Ορνίθων του Κούν.

Η καλή κοινωνία των Αθηνών σύσσωμη πάντως παρακολουθεί όλες τις διεθνείς συμμετοχές στο φεστιβάλ μεταξύ των οποίων είναι και η συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ισραήλ με σολίστ την διάσημη πιανίστρια Τζίνα Μπαχάουερ 

 Γι αυτό και ο Μπόστ με τις  ταμπέλλες στο κάτω μέρος της γελοιογραφίας άλλους τους οδηγεί στις πλάζ και άλλους στο Ηρώδειο.

Ακόμα και προς τα τέλη Αυγούστου ο Μπόστ με την ευκαιρία της παγκόσμιας πρεμιέρας του έργου του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Λε Μαρουά Αλέξανδρος, από γαλλικό θίασο, βάζει τον γαλλομαθή Αλέξανδρο να βγάζει ένα ποντικό από μια πάστα!

Όπως έχει γράψει ο Γιάννης Κακλέας η σάτιρα είναι η κριτική διακωμώδηση καταστάσεων, ανθρώπων και θεσμών με σκοπό τη διόρθωση των κακώς κειμένων. Από τον Αρχίλοχο και τον Αριστοφάνη, ως τη σημερινή σατιρική ποίηση και επιθεώρηση, για τους Έλληνες όλων των εποχών, η σάτιρα αποτελεί τρόπο ζωής. Συνάμα, και μια ξεχωριστή έκφραση του φιλελεύθερου και δημοκρατικού πνεύματος.

Ο Μποστ με τις γελοιογραφίες του, τα κείμενα του και τα θεατρικά έργα του πιστεύω πως αποτελεί  ένα από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους του είδους και γνήσιος συνεχιστής αυτής της παράδοσης.

Θα τα ξαναπούμε μετά τις γιορτές του Πάσχα και ως Πασχαλινό έδεσμα σας προσφέρω ένα παλιότερο ποστ μου, με άκρως ευσεβές θέμα, εμπνευσμένο από  αυτές τις μέρες και με τίτλο ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΘΕΟΣΕΒΟΥΜΕΝΟΥ ΑΜΝΟΥ