ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΕΣ ΠΙΣΙΝΕΣ ΜΟΥ!

Σε ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην Ελλάδα με πούλμαν, είχα την ατυχία  να έχω στο πίσω από μένα κάθισμα δύο κυρίες που με μια καταπλήσσουσα συνέπεια δεν έβαλαν σε όλη την διαδρομή γλώσσα μέσα στο στόμα τους.

Δυστυχώς σκέφτηκα πως έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί η εποχή που είχαν βρει τον παραπάνω αποτελεσματικό τρόπο για να επιλύουν ριζικά αυτό το πρόβλημα.

Από την άλλη μεριά είχα έτσι την ευκαιρία να πάρω μια γεύση από τις απόψεις και τα θέματα που απασχολούν ένα πλήθος ατόμων που δεν ανήκουν στον συνήθη κύκλο των ανθρώπων που συναναστρέφομαι.

Και οι δύο είχαν μεταλάβει για το Πάσχα σε διαφορετικές εκκλησίες της ίδιας συνοικίας  και ανέλυσαν το θέμα με λεπτομέρειες αλλά και με εκτενή σχολιασμό για τους νέους παπάδες που είχαν πάει σε αυτές, με ιδιαίτερη αναφορά στην οικογενειακή τους κατάσταση και τα παιδιά που έχουν.

Συμφώνησαν επίσης πως ο Χριστόδουλος τα έλεγε πολύ ωραία και γι΄ αυτό  τελικά τον έφαγαν! 

Όμως εκτός από θρήσκες ήσαν και θεατρόφιλες και τουλάχιστον για 3 φορές η μία υπενθύμιζε στην άλλη για το πότε θα πάνε στο θέατρο γιατί αυτή το ξέχναγε συνεχώς. Την 4^η φορά δεν άντεξα και όταν την ξαναρώτησε αν θυμάται πότε θα πάνε στο θέατρο γύρισα πίσω και είπα:

-Στις 26 του μηνός!

Από την εκκλησία και το θέατρο η συνέχεια της συζήτησης έφτασε στην τηλεόραση όπου έμαθα με λεπτομέρειες ποιος παρουσιαστής χώρισε ποια, ποιοι τα ξανάφτιαξαν ενώ συμφώνησαν και οι δύο με μια φωνή πως η Μενεγάκη είναι σπουδαία γυναίκα. (είπα μέσα μου πως έπρεπε αντί για μένα να σας ακούει ο Καρανίκας  να ανοίξει η ψυχή του)

Βέβαια  και οι δύο με ειλικρινή μετριοφροσύνη παραδέχτηκαν πως δεν βλέπουν πολλή τηλεόραση, αλλά από τον διάλογο και τα σχόλια τους διαπίστωσα πως ήσαν πλήρως ενήμερες για τα σήριαλ που παίζει κάθε βράδυ, μάλιστα δε ομοφώνως παραδέχτηκαν πως, δεν ξέρω σε ποιο, ο δολοφόνος έχει φοβερά μάτια.

Η μία ήταν γιαγιά οπότε είχε αρκετό υλικό να αναπτύξει για την ευφυΐα των εγγονιών της και το πόσο την αγαπάνε, ιδίως το μικρότερο που πριν να φύγει την αγκάλιασε και της είπε :γιαγιά η μαμά δεν μου δίνει σοκολάτα, θα μου δώσεις εσύ;

Στο σημείο αυτό η άλλη ανύπανδρη και χωρίς παιδιά, έμπειρη όμως στην αντιμετώπιση των παιδιών από τις οδηγίες των ψυχολόγων της Μενεγάκη,  της είπε πως δεν πρέπει να τους κάνει τα χατίρια και πως τελικά είναι ευτυχής που δεν έχει παιδιά, γιατί τελικά οι γονείς τα κάνουν και τα φορτώνουν στις γιαγιάδες.

Για να ξεπεράσουν την στιγμιαία αμηχανία που προέκυψε μεταξύ τους κατέφυγαν σε ένα καταιγισμό από κοινοτυπίες, στις οποίες είχαν ομοφωνία, βλέποντας έξω από τα παράθυρα του πούλμαν:

Τι ωραία θάλασσα, δέντρα, βουνά κτλ και μετά στο βαρύ πυροβολικό:

-Ζούμε στη ωραιότερη χώρα!

Στην συνέχεια έκαναν μια λεπτομερή αναφορά στο ποια προβλήματα υγείας έχει η καθεμία και αναπόφευκτα στο  τι φάρμακα παίρνει και πότε έχει κανονίσει η μία να κάνει μέτρηση οστικής πυκνότητας, άλλη του σακχάρου της  κτλ 

Επακολούθησε μια λεπτομερής επεξήγηση ποιες τροφές είναι υγιεινές, πόσα αυγά μπορούνε να φάνε, τι πίνει η μια το πρωί και τι ή άλλη το βράδυ πριν κοιμηθεί, ποια μαντζούνια ρίχνουν το ουρικό και ποια την χοληστερίνη κτλ

Υπήρξε μια μικρή διαφωνία μεταξύ τους σχετικά με τα καρότα.

Η μία υποστήριξε πως τα καρότα που παίρνει στον Σκλαβενίτη είναι πολύ καλά ενώ η άλλη επέμενε πως σαν τα καρότα της λαϊκής δεν υπάρχουν άλλα!

Άμεσα από την διατροφή η λογόρροια πέρασε στις κρέμες που είχε πάρει η μια από προσφορά της τηλεόρασης  για να δείχνει φρέσκο το πρόσωπο της, ενώ η άλλη είχε ενδοιασμούς για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του Botox.

Αναπόφευκτα στο σημείο αυτό άρχισε ο σχολιασμός των διάφορων γνωστών και φιλενάδων τους, για τις οποίες είχαν επιφυλάξει  κάποιο φιλικά δηλητηριώδες σχόλιο,τόσο για την φάτσα τους όσο βέβαια και για την ηλικία τους.

Για ένα λεπτό μετά από τον καταιγισμό της πολυλογίας επεκράτησε μια ελπιδοφόρος σιγή οπότε υπέθεσα πως εξαντλήθηκαν τα προς συζήτηση θέματα και ένας αναστεναγμός  ανακούφισης  βγήκε από μέσα μου.

Φευ!

Αντί να συνεχίσουν την πολυλογία άρχισαν να τραγουδάνε ντουέτο έξω καρδιά.

Στην επιστροφή στην Αθήνα μια καλλίφωνος  πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδάει από κει όλες τις τελευταίες επιτυχίες του Αττίκ.

Το γεγονός αυτό ενθουσίασε την μία από τις πισινές μου και έτρεξε να την ενισχύσει από τα μπροστινά καθίσματα.

Και ω του θαύματος!

 Η εναπομείνασα πίσω μου, προφανώς θιγείσα από την αιφνίδια εγκατάλειψη της από την φίλη της και την προσκόλληση της στην καινοφανή αοιδό, δεν καταδέχτηκε ούτε σε ένα τραγούδι να τις σιγοντάρει, συμβάλλοντας έτσι στην μουσική ευωχία που μετέδιδαν τα μεγάφωνα του πούλμαν.

Ίσως  επειδή της αρκούσε η γαστρονομική ευωχία που είχαμε σε μια παραθαλάσσια ψαροταβέρνα πριν να ξεκινήσουμε για την επιστροφή.

Μόλις χορτάτοι μπήκαμε στο πούλμαν το πισινό μου δίπτυχο άρχισε να κάνει το ξεκαθάρισμα του λογαριασμού που πλήρωσαν.

Εκεί διαπίστωσα ότι προ της πληρώσεως του στομάχου τους με κάτι εύγεστο, υγιεινό και σε ικανοποιητική ποσότητα  δεν είχαν πρόβλημα στο τι θα πληρώσουν μιας και η μοιρασιά του λογαριασμού θα γινόταν ακριβοδίκαια.

-Το ψάρι σου έκανε 22,5, ευρώ υπολόγισε εκείνη που έκανε τους υπολογισμούς. (δηλαδή ήταν πάνω ½ κιλό!)

Το πούλμαν το οδηγούσε ο ιδιοκτήτης του, συνοδός ήταν η γυναίκα του ένα συμπαθέστατο, ευγενικό και εξυπηρετικό ζευγάρι και μαζί τους είχαν και το τρισχαριτωμένο 18μηνο παιδάκι τους που το φρόντιζε η γιαγιά του.

Πρότειναν μερικοί να μαζέψουμε μερικά ευρώ για να κάνουμε ένα δωράκι στο παιδάκι και οι περισσότεροι συμφώνησαν με χαρά.

Όποτε άκουσα αυτήν που είχε καταβροχθίσει την ψαρούκλα των 22,5 ευρώ να λέει αγανακτισμένη:

-Είπαμε να βάλουμε από 1 ευρώ για να του πάρουμε κανένα μπλουζάκι και μερικοί λένε τώρα να δώσουμε από 5!

-Ε δε θα του πάρουμε και διαμέρισμα!