ΗΡΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ;

 Μετά τις τελευταίες εκλογές και τα γνωστά αποτελέσματα πολλοί μιλούν πως αυτές σηματοδοτούν και το τέλος του δικομματισμού.

Προσωπικά δεν θεωρώ πως αυτή η αντίληψη είναι σωστή γιατί  σε όλες τις πολιτισμένες χώρες υπάρχουν δύο μεγάλα κόμματα που καλύπτουν τον δεξιό και κεντρώο χώρο ενώ συνήθως υπάρχει και ένα μικρότερο  που πολλές φορές παίζει τον ρόλο του μπαλαντέρ μεταξύ των δύο μεγάλων για τον σχηματισμό κυβερνήσεων.

Μπορεί σήμερα ο δικομματισμός να βρίσκεται στο ναδίρ του αλλά είμαι σίγουρος πως σε x διάστημα χρόνου θα ξαναποκτήσει την θέση του, ίσως όχι στα παλιά ποσοστά που έφταναν το 85% και  άσχετα αν τότε τα κόμματα μπορεί να μην λέγονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλλά να έχουν κάποια άλλα αρχικά .

Αυτό όμως που σηματοδοτούν, κατά την προσωπική μου γνώμη, αυτές οι εκλογές είναι το τέλος των πελατειακών σχέσεων μεταξύ πολιτικών και ψηφοφόρων, σχέσεις  που έπαιζαν  σημαντικό ρόλο  στα κόμματα εξουσίας που είχαν, εκ των πραγμάτων, και την δυνατότητα να τις διατηρούν .

Η κρίση και τα συνεπακόλουθα μέτρα που ελήφθησαν σταμάτησαν την δυνατότητα στους πολιτικούς να ρουσφετολογούν είτε με διορισμούς είτε με πλάγιες παροχές μέσω έργων, μελετών κτλ  χρημάτων του δημοσίου.

Από την στιγμή που ο πολιτικός δεν μπορεί να εξασφαλίζει το βόλεμα σε άτομα ή συνηθέστερα σε ολόκληρες οικογένειες ή και χωριά τότε και τα "κουκιά" δεν έχουν τον λόγο να τον στηρίξουν βάσει της κλασσικής αρχής της αμοιβαιότητας do ut des.

Αυτό έχει τελικά το επωφελές αποτέλεσμα ψηφοφόροι που για σειρά ετών βρισκόντουσαν δέσμιοι προσωπικών ή και ακόμα οικογενειακών "υποχρεώσεων" προς κάποιο πολιτικό να αποδεσμεύονται από αυτή την σχέση και να ψηφίζουν  με σαφώς πιο ιδεολογικά κριτήρια.

Αλλά και από την πλευρά των πολιτικών και αυτών που θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική, είναι ευεργετικό γιατί απελευθερώνει και αυτούς από αυτό το απαράδεκτο "αλισβερίσι" για την  εκπλήρωση διαφόρων και ποικιλότροπων ρουσφετιών, αναγκαίο τις περισσότερες φορές για να επιβιώσουν στον αδίστακτο χώρο της πολιτικής .

Αυτή η προδικτατορικά κυρίαρχη σχέση με τα κόμματα εξουσίας στην μεταπολίτευση είχε μετατεθεί  από τους κλασσικούς κομματάρχες στα  ίδια τα κόμματα  που η εγγραφή σου στις κομματικές οργανώσεις  σε τοποθετούσε στην σίγουρη θέση για κάθε είδους ρουσφετολογική εξυπηρέτηση.

Όταν δε έγινε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια   αποδέσμευσης των πολιτικών από το ρουσφέτι των διορισμών,  με τον νόμο  2190/1994 δημιουργίας του ΑΣΕΠ του Πεπονή, συνάντησε από την αρχή σημαντικές αντιδράσεις που τον οδήγησαν τον ίδιο χρόνο σε παραίτηση από  το υπουργείο Προεδρίας, καταγγέλλοντας  την συνεχή υπονόμευση που δεχόταν ακόμα και από στελέχη του κόμματος του.

Μια από τις συνέπειες λοιπόν της κρίσης ήταν αναπόφευκτα και η διάλυση των άλλοτε πανίσχυρων κομματικών οργανώσεων,

Η καταβαράθρωση  δε του  δικομματισμού στις πρόσφατες εκλογές οδήγησε στο χαμηλότερο ιστορικά ποσοστό τον δικομματισμό όχι μόνο από τους λόγους που αναφέρθηκαν αλλά κυρίως  από την σαφή διάθεση  προς τιμωρία των κομμάτων που άσκησαν εξουσία τα χρόνια της κρίσης για τα μέτρα που έλαβαν και οδήγησαν μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στην εξαθλίωση.

 Οι δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές μπορεί να μην έδιναν αυτοδυναμία σε κανένα κόμμα  αλλά κανείς  είτε ψηφοφόρος είτε δημοσκόπος δεν προέβλεψε πως τα πρώην κόμματα εξουσίας θα βρισκόντουσαν κάτω από το 20 % και δεν θα μπορούσαν, έστω και μόνα  τους να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας.

Η βεβαιότητα της πλειονότητας των ψηφοφόρων πως τελικά τα ΝΔΣΟΚ θα αναγκαζόντουσαν εκ των πραγμάτων να σχηματίσουν κυβέρνηση οδήγησε σημαντικό αριθμό σε ψήφο καταδίκης τους και διαμαρτυρίας προς παραδειγματισμό.

Εάν όμως υπήρχε η υπόνοια πως τελικά θα φτάναμε στα πρόσφατα  αποτελέσματα με την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης και την ανάγκη καταφυγής σε νέες εκλογές, εν μέσω τραγικής οικονομικής κρίσης, πιστεύω πως πολλοί ψηφοφόροι από την δεξαμενή των αναποφάσιστων θα είχε ψηφίσει πιθανώς διαφορετικά.

 Η υπόθεση αυτή είναι πολύ πιθανό κατά την γνώμη μου  να επιβεβαιωθεί στις επόμενες εκλογές που μπορεί να δούμε πάλι μια σημαντικά διαφορετική εικόνα του εκλογικού σώματος που κυρίως θα αποδυναμώνει τα μικρά κόμματα ενισχύοντας τα 3 μεγαλύτερα.

Υπάρχει μια αδήριτη πραγματικότητα που καθορίζει και ορθά, την ψήφο  μεγάλου τμήματος του εκλογικού σώματος .

Αυτή είναι η εκλογή μιας κυβέρνησης που να μπορέσει να κυβερνήσει με αποφασιστικότητα την χώρα αυτές τις κρίσιμες ώρες.

Αν διαβάσει κανείς την μετεκλογική δημοσκόπηση (13-5-12)  της Κάπα Research βλέπει πως το 72% πιστεύει πως τα κόμματα πρέπει να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και να συνεργαστούν, με όποιο κόστος, στο σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Επίσης το 78,1% πιστεύει πως η νέα κυβέρνηση πρέπει να κάνει ότι είναι απαραίτητο για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ.

Τέλος στην ερώτηση ποιά κόμματα θα ήθελαν να μπουν στην κυβέρνηση  με πάνω από 50 %  των απαντήσεων , αυτά είναι η ΔΗΜΑΡ με 72,6% ,ο ΣΥΡΙΖΑ με 68%, η ΝΔ με 54,3% και το ΠΑΣΟΚ με 52,9%.

Από τα παραπάνω καθίσταται προφανές ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ να μην συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας είναι μειοψηφική στο εκλογικό σώμα και έρχεται και σε αντίφαση με την πάγια θέση του για απλή αναλογική.

 Απλή αναλογική,  σημαίνει πως για να κάνεις κυβέρνηση αναγκαστικά πρέπει να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙΣ με άλλα κόμματα στην βάση κάποιου κοινού προγράμματος και όχι βάσει του δικού σου και μόνο προγράμματος  ζητώντας ταυτόχρονα από τους άλλους δηλώσεις μετανοίας.

Ήδη στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις για την πρόθεση ψήφου ,παραμένει η ίδια σειρά στην προτίμηση των ψηφοφόρων, με την ΝΔ ξανά πρώτη και τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο.
Στις επόμενες εκλογές λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ , ακόμα και να έρθει πρώτο κόμμα, αυτοδυναμία είναι προφανές ότι δεν θα μπορέσει να έχει.

Συνεργασία με το ΚΚΕ την έχει αποκλείσει η Αλέκα ιδίως μετά την προβλεπόμενη  εκλογική της συρρίκνωση.   

Τα εθνικόφρονα αποκαΐδια του Καμμένου, όσα εκλεγούν, το πιθανότερο θα είναι να ακολουθήσουν την ίδια πορεία όπως οι τέως βουλευτές του ΛΑΟΣ προς την ΝΔ, διαπιστώνοντας εκ των πραγμάτων πως αυτό το αλαλούμ μόρφωμα δεν μπορεί να έχει μακρό χρόνο επιβίωσης.

Η δεξιά, όπως ήδη έχει αποδείξει έχει πλήρως κατανοήσει αυτό που είχε πει ο Αβέρωφ: όποιο αρνί φύγει από το μαντρί το τρώνε οι λύκοι!  

 Άσχετα λοιπόν από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτος ή δεύτερος, αυτή την φορά θα είναι πολύ δύσκολο να επιμείνει  στην μη συμμετοχή του στην διακυβέρνηση της χώρας γιατί προφανώς ακόμα και ο Στρατούλης φαντάζομαι ότι θα αντιλαμβάνεται πως αν οδηγήσουν την χώρα για 3η φορά σε εκλογές σε αυτές θα ξαναθυμηθούν τις μέρες που αγωνιούσαν αν θα ξεπεράσουν το 3%.

Η συμμετοχή όμως στην κυβέρνηση δεν είναι και αυτή στρωμένη με ροδοπέταλα γιατί εκ των πραγμάτων θα έρθει τούμπα  όλη η προεκλογική τους ρητορική.

Εκτός των άλλων σε αντίθεση με την δεξιά η αριστερά έχει μια καταπλήσσουσα   ικανότητα να διασπάται σε κομματίδια και γκρουπούσκουλα.

Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς την γενεαλογία του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελείται από 12 συνιστώσες ενώ υπάρχουν επίσης και 5-6 άλλα αριστερά γκρουπούσκουλα πέρα από αυτόν. 

 Η αναγκαία συνεργασία για μια κυβέρνηση συνεργασίας ή εθνικής ενότητας είναι πιθανόν να μην είναι αποδεκτή από τις πιο ακραίες μαοϊκές και τροτσκιστικές συνιστώσες που η κυριαρχούσα τάση του Συνασπισμού προσπαθεί προεκλογικά να μην τις προβάλλει, "διορθώνοντας", κατά το σταλινικό πρότυπο, ακόμα και τις φωτογραφίες που δημοσιεύει στην Αυγή διαγράφοντας τα σφυροδράπανακαι τα αρχικά!  

 Μην ξεχνάει κανείς όμως πως πχ η μαοϊκής προέλευσης ΚΟΕ έχει πλέον εκλέξει 3 βουλευτές και η προερχόμενη από τους τροτσκιστές ΔΕΑ μία βουλευτή και χωρίς να αποκλείεται να εκλεγούν στις επόμενες εκλογές και άλλοι  από αντίστοιχες  τροτσκιστικές  συνιστώσες όπως το Κόκκινο και η ΑΠΟ (Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα)

Όλοι αυτοί είναι αρκετά συζητήσιμο αν θα μπορέσουν να συμβιώσουν σε μια κυβέρνηση με κόμματα που θεωρούν πως εκπροσωπούν  πουλημένους στους εγχώριους καπιταλιστές και το διεθνές κεφάλαιο, πολιτικούς .

Δεν μπορώ βέβαια να προβλέψω τι θα γίνει τελικά αλλά αυτό που θεωρώ πολύ πιθανό είναι πως , όπως έγραψα και στην αρχή, μετά από διεργασίες που δεν αποκλείεται να τις δούμε  αρκετά σύντομα, θα έχουμε ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με σχηματισμό ενός  κεντροαριστερού κόμματος  που θα καλύπτει τον χώρο από το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΚΚΕ  στο οποίο θα περιλαμβάνεται το πιο φιλοευρωπαϊκό μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.

Ουσιαστικά δηλαδή θα προκύψει εκ νέου ένας νέος δικομματισμός γιατί με τις φετινές εκλογές έγινε σαφές ότι ακόμα και με ενισχυμένη αναλογική, και σε εποχές κρίσιμες για την χώρα, η συνεργασία των κομμάτων είναι προβληματική.

 Ως εκ τούτου η καθιέρωση  της απλής αναλογικής που οδηγεί αναπόφευκτα  σε συνεργασία τα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι πρακτικά ανεφάρμοστη γιατί θα οδηγούσε σε πλήρη ακυβερνησία.

Και σε αυτές τις στιγμές που διακυβεύεται η μελλοντική πορεία της χώρας το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής που θα πρέπει να αντιμετωπίσει κατάματα την πραγματικότητα και να λάβει όσα μέτρα είναι αναγκαία για να μην καταντήσουμε αλλιώς  "Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, να προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα..."

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 2-6-2012

Σχετικά με τον δικομματισμό είχα γράψει στις 7 Οκτωβρίου 2009 το ποστ

 ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙΟΙΚΟΛΟΓΟΙ