ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΜΑΘΑΝ (;) ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!

Έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια για να αρχίσει να εξετάζεται με σοβαρότητα από διάφορες πλευρές η καταστροφική για την Ελλάδα περίοδος των 6 μηνών κατά την οποία ο Βαρουφάκης έπαιζε με την οικονομία της χώρας.

Μια σοβαρή μελέτη για τότε, γραμμένη όμως σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι το βιβλίο η Τελευταία μπλόφα των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού.  Το βιβλίο αυτό, βασίζεται σε πάνω από 230 ώρες off the record συνεντεύξεις με 95 πρωταγωνιστές των γεγονότων που σημάδεψαν τη χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 2015.

Στην παρουσίαση του, ο Τόμας Βίζερ,( στην φωτογραφία με τις συγγραφείς) είπε πως «αν είχαν πάει διαφορετικά τα πράγματα στο τέλος του 2014, αρχές 2015, το ελληνικό ΑΕΠ αυτή την στιγμή θα ήταν 20-25% υψηλότερα από ότι είναι τώρα»

Στην ίδια εκδήλωση ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας υπολόγισε ότι το κόστος της «πρώτης φοράς αριστεράς» στην οικονομία είναι 86δις ευρώ, όσο και το τρίτο μνημόνιο που εκείνη υπέγραψε.

Άλλοι, όπως ο Γιώργος Προκοπάκης ,πρώην καθηγητής στο Κολούμπια, το υπολογίζει στα 47δις.

Η ζημιά στην ελληνική οικονομία από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπολογίζεται από τον  Βίζερ στα 200δις, ενώ  ο Κλάους Ρέγκλινγκ το 2016, ως επικεφαλής του ESM κοστολόγησε την βαρουφακική θητεία στα 100δις.

Τελικά ίσως να έχουν δίκιο μερικοί να λένε πως αυτό είναι το κόστος της ψυχανάλυσης του ελληνικού λαού, γιατί  αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανυπομονούσε να κυβερνήσει η χώρα δεν θα είχε κερδίσει σε αυτογνωσία!

Μόλις τώρα και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να ψελλίζουν  μερικές διαπιστώσεις με αυτοκριτική διάθεση.

Ακριβώς σε αυτές τις διστακτικές αυτοκριτικές, από κορυφαίους Συριζαίους, αναφέρεται το άρθρο του Σωκράτη Τσιχλιά στο ΒΗΜΑ της 20-10-2019 με τίτλο Ασυνάρτητη αυτοκριτική.

Αυτό που κυριαρχεί στο αυτοκριτικό κουβεντολόι που ξεκίνησαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η χαλαρότητα. Χωρίς άγχος, μια ελίτ μοσχαναθρεμμένων με εξουσία και ουτοπίες αναφέρεται σε εκείνο το καταραμένο εξάμηνο του 2015, με ένα στυλ «τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά…». Ο Δραγασάκης ανακάλυψε, τώρα που είναι ξεκούραστος, ότι ο άπειρος Βαρουφάκης διαπραγματευόταν «χωρίς κανένα σχέδιο, κόβοντας γέφυρες αντί να χτίζει». Πού ακριβώς ήταν ο έμπειρος Δραγασάκης τότε;

Αν η πολιτική Βαρουφάκη ήταν επικίνδυνη για τη χώρα, αν βύθιζε ακόμη περισσότερο του συμπολίτες του στη φτώχεια, γιατί ο κύριος αντιπρόεδρος δεν μίλησε στους ψηφοφόρους του τουλάχιστον; Και στο κάτω-κάτω της γραφής, για την πατρίδα επρόκειτο, γιατί δεν τα βρόντηξε, γιατί δεν παραιτήθηκε ώστε να δημιουργηθεί ρήγμα στην κυβερνητική παραφροσύνη; Είναι βολικό, βλέπετε, να καις τον καμένο. Ο Βαρουφάκης φταίει, που δεν ήταν και δικός τους, που τον διώξανε, μόνος του τα έκανε.

Ο Στ. Κούλογλου πήγε πιο βαθιά το μαχαίρι, στην εκκίνηση του συριζαϊκού θριάμβου, στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά διά του εκβιασμού της καταψήφισης του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Έπρεπε να αφήσουμε τον Σαμαρά να κάνει τη βρώμικη δουλειά» είπε. Τώρα τον βρίσκει βιαστικό τον αρχηγό, τότε που έκανε το ρεσάλτο στην εξουσία ο Τσίπρας, πήδηξε κι αυτός στο σκάφος και από τότε ταξιδεύει.

Ο Ν. Βούτσης είναι απόλυτος. Το είχε πει, εξομολογείται, να μη βιαστούν γιατί ήταν άπειροι. Διαχωρίζει τη θέση του τώρα! Αλλά δεν τον είδα και πολύ σκασμένο με το θέμα, απ’ ό,τι κατάλαβα, εντάξει, και που βιάστηκαν δεν έγινε και τίποτα, μια χαρά περάσανε, έδωσε το «παρών» του ως Πρόεδρος της Βουλής, το δίνει και τώρα που αποκαλύπτει ότι τα έλεγε… Ήθελα να ήξερα αν ο κ. Βούτσης που θυμοσοφεί στην αντιπολίτευση θυμάται τι ύβρεις άκουγαν όσοι δημοσίως εξέφραζαν την άποψη ότι ήταν τραγικό λάθος να μην αφήσουν την κυβέρνηση της χώρας να ολοκληρώσει το πρόγραμμα, να κλείσει το Μνημόνιο.

Με τι ντροπιαστικούς χαρακτηρισμούς έλουζαν όποιον δεν είχε συλλάβει την περίφημη ιδέα Βαρουφάκη που μας έριξε στα βράχια.

Ο Ευ. Τσακαλώτος πρωτοτύπησε με ζεύγη αντιθέτων! Ήταν και άπειροι, είχαν και στελέχη, ήταν ανέτοιμοι, αλλά τι να έλεγαν στον κόσμο που έτρωγε από τα σκουπίδια; Είχαν και πρόγραμμα και σχέδιο, είπε ακόμη, αλλά νόμιζαν ότι κάποια πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Πάντα συμβαίνει αυτό, κατέληξε.

Πριν χάσουν τις εκλογές, όποιος τολμούσε να πει κάτι από όλα αυτά τον κατακεραύνωναν με ατράνταχτο επιχείρημα ότι τα πάντα εγκρίθηκαν από τον ελληνικό λαό. Τώρα, ορφανοί από λαϊκή επιδοκιμασία, επιχειρούν με αδικαιολόγητη ελαφρότητα μια ασυνάρτητη αυτοκριτική. Για πράξεις και παραλείψεις που ταλαιπώρησαν αφόρητα εκατομμύρια πολίτες.

Αν τα κίνητρα δεν είναι ταπεινά, ας θέσουν την αυτοκριτική προς ψήφιση στο επερχόμενο συνέδριο, όπως απαιτεί η δημοκρατία.

Σχετικό με τα αναγραφόμενα στο παραπάνω άρθρο είναι και το κείμενο του Λάμπρου Σταυρόπουλου στην ίδια εφημερίδα με τίτλο  Ποιοι δεν βιάζονταν να ρίξουν τον Σαμαρά

Προσωπικά, πολλά από όσα παραδέχονται σήμερα έστω και με μισόλογα οι του ΣΥΡΙΖΑ, τα έχω γράψει σε ποστ μου μέχρι την διενέργεια του δημοψηφίσματος και την κωλοτούμπα.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ 1-3-2015

ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 9-5-2015

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 23-6-2015

ΑΝΙΚΑΝΟΙ Ή ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ;  28-6-2015