ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΑΓΕ Η ΑΝΕΡΓΙΑ;

Πρόσφατα που βρισκόμουν στην Κρήτη άκουσα πως μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες  στην Γεωργιούπολη  ζητούσαν άτομα να εργαστούν σε αυτές και δεν εύρισκαν.

Θυμήθηκα πως κάτι αντίστοιχο είχα διαβάσει σε κύριο άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ και έψαξα και το βρήκα. Σε αυτό, με τίτλο Επιδοματούχοι ή δημιουργοί αναγράφονται τα εξής:

Τις προηγούμενες εβδομάδες ο κερκυραϊκός Τύπος φιλοξενούσε μικρές αγγελίες αναζήτησης περίπου 600 εργαζομένων για μεγάλη ξενοδοχειακή αλυσίδα, η οποία στα μέσα Μαΐου πρόκειται να εγκαινιάσει δύο μεγάλες τουριστικές μονάδες.

Προς μεγάλη έκπληξη των υπευθύνων της αλυσίδας η ανταπόκριση ήταν περιορισμένη. Μόλις 120 από τις 600 διαθέσιμες θέσεις εργασίας  καλύφθηκαν, με αποτέλεσμα να αναγκασθούν οι αρμόδιοι να απευθυνθούν σε άλλες χώρες και ήδη προχωρούν σε ταχύρρυθμη εκπαίδευση τσέχων και ρουμάνων εργαζομένων για την κάλυψη των αναγκών τους. Αντιστοίχως παραγωγική μονάδα ζυμαρικών αναζητούσε ματαίως όλο το προηγούμενο διάστημα μικρό αριθμό εργαζομένων για απασχόληση στη βιομηχανική ζώνη του Κιλκίς.

Πολλοί υποθέτουν ότι σε κάθε τοπική αγορά εργασίας υπάρχουν ιδιαιτερότητες.

Πιθανώς η Κέρκυρα να αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση καθώς υπάρχει πλήθος αυτοαπασχολουμένων στον τουριστικό τομέα και το τοπικό εργατικό δυναμικό όντως να μην επαρκεί. Για το Κιλκίς ωστόσο δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο.

Το παράδοξο είναι ότι δεν πρόκειται για μοναδικά παραδείγματα. Όπως και να έχει πάντως, τίποτε δεν δικαιολογεί αδυναμία κάλυψης κενών θέσεων εργασίας σε μια χώρα με ανεργία υψηλότερη του 20%!

Ορισμένοι αποδίδουν την παρατηρούμενη απροθυμία κάλυψης κενών θέσεων εργασίας στη διαμορφούμενη κουλτούρα αεργίας εξαιτίας της πολιτικής των επιδομάτων που εισήχθη συστηματικά τα τελευταία χρόνια.

Με άλλα λόγια, είναι αρκετοί αυτοί που «βολεύονται» και προτιμούν την ιδιότητα του άεργου επιδοματούχου από εκείνη του μισθωτού.

Αυτή τη στιγμή οι καλυπτόμενοι στην Ελλάδα από πολιτικές επιδομάτων υπολογίζονται σε περίπου 800.000. Αριθμός ικανός να διαμορφώσει συγκεκριμένη κουλτούρα και συμπεριφορά. 

Τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα προς επιβεβαίωση των ανωτέρω υπάρχουν εδώ.

Μια όμως άλλη αιτία για τον υψηλό αριθμό ανέργων στην χώρα μας, ενώ είναι προφανής η έλλειψη εξειδικευμένων τεχνιτών, είναι και αυτή που αναγράφει ο Νίκος Δήμου στο άρθρο του  Προοπτική: Μεσαίωνας!

Σε μια εκδήλωση γνώρισα έναν κύριο ο οποίος διαμαρτυρόταν έντονα για την ανεργία των νέων. «Ο γιος μου», έλεγε, «πήρε το πτυχίο του πριν από τρία χρόνια και είναι αδύνατον να βρει δουλειά! Τι κράτος είναι αυτό!».

«Τι σπούδασε ο γιος σας;» τον ρώτησα.

«Νομικά».

«Εμ, τότε δεν φταίει το κράτος - φταίει ο ίδιος» απάντησα προκαλώντας την έκρηξή του.

Είναι τραγικό: έχουμε ταυτόχρονα ένα εκατομμύριο ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας (1 στις 3: έρευνα McKinsey)! Παράγουμε μαζικά γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς (κάναμε και νέα Σχολή Αρχιτεκτόνων στα Γιάννενα για να αυξήσουμε την ανεργία) αλλά δεν παράγουμε τις ειδικότητες που χρειάζεται η αγορά μας. Λείπουν κυρίως οι τεχνολογικές δεξιότητες - αλλά πού να βρεθούν αυτές τώρα που όλα τα ΤΕΙ αναβαθμίζονται σε πανεπιστήμια;

Όμως φταίει και το κράτος. Γιατί όλη η παιδεία μας είναι όχι μόνο παρελθοντολάγνα και αρχαιολατρική, αλλά και σαφώς αντιτεχνολογική.

Θέλετε μια τρανταχτή απόδειξη;

Βρήκα στο Διαδίκτυο έναν κατάλογο (με την υπογραφή του φυσικομαθηματικού blogger Leo Kastanas) ο οποίος ξεκινάει με τον εξής πρόλογο:

«Για να μην έχετε απορίες περί της κυρίαρχης ιδεολογίας του έθνους μετά τη Μεταπολίτευση, σας παρουσιάζω τις κεντρικές ιδέες των θεμάτων της Έκθεσης στις εισαγωγικές εξετάσεις του Γενικού Λυκείου στο διάστημα 2000-2017. Ένα διάστημα με όλες τις πολιτικές παρατάξεις να έχουν παρελάσει από την εξουσία».

Δανείζομαι λοιπόν από αυτόν τον κατάλογο (με ευχαριστίες) και σχολιάζω. Από τα 17 θέματα που τέθηκαν στις εξετάσεις, τα δέκα περιέχουν είτε δαιμονοποίηση της τεχνολογίας είτε νοσταλγική ματιά προς το παρελθόν:

2001: Ο ρόλος του διανοουμένου στη σύγχρονη εποχή της εξειδίκευσης και της κατανάλωσης. (Κακό πράγμα και η εξειδίκευση και η κατανάλωση…)

2002: Η μοριακή βιολογία και η γενετική ως ανθρώπινη ματαιοδοξία προς αποφυγήν. (Αυτό αποτελεί σκέτη συκοφαντική δυσφήμηση της επιστήμης.)

2003: Οικολογική κρίση, ανισότητα κατανομής πόρων, κατανάλωση, αληθινή δημοκρατία κ.λπ. (Σαφής ο ιδεολογικός προσανατολισμός.)

2008: Η αξία της παράδοσης. (Ουδέν σχόλιον.)

2009: Το βιβλίο ως μέσο άμυνας κατά των ΜΜΕνημέρωσης. (Μέσο άμυνας - όχι μόρφωσης, καλλιέργειας, ή απόλαυσης.)

2010: Ο φόβος να χάσεις τη δουλειά σου λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και η ανάγκη της αυτομόρφωσης.

2011: Η βόμβα της πληροφορίας.

2012: Η αρχαία τέχνη ως πρωτοπόρα και ζωντανή... (Ενώ η σύγχρονη… πα πα πα!)

2013: Η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων λόγω της τεχνολογίας. (Το κακό είναι ότι το πιστεύουν αυτό που γράφουν και έχουν πείσει και το κοινό. Ολα τα μέσα που μας φέρνουν πιο κοντά, από το τηλέφωνο ως το Διαδίκτυο, μας… αποξενώνουν.)

Και η κορύφωση:

2017: Τα ευγενή ιδεώδη του ανθρωπισμού που διασύρονται στις μέρες μας και η ευθύνη της επιστήμης και της τεχνολογίας. (Διασύρονται! Καταλάβατε; Η επιστήμη και η τεχνολογία ΔΙΑΣΥΡΟΥΝ τα ευγενή ιδεώδη…)

Με αυτόν το σανό ταΐζονται οι νέοι μας. Αλίμονο δε σε αυτόν που θα γράψει διαφορετικά και θα ισχυριστεί π.χ. πως η ενασχόληση με τη μοριακή βιολογία είναι χρήσιμη και ευεργετική για τον άνθρωπο - και όχι σκέτη… ματαιοδοξία.

(Όλοι αυτοί οι τύποι, σαν τους συντάκτες των θεμάτων, είναι πάντα φανατικοί εχθροί της τεχνολογίας μέχρι να αρρωστήσουν - οπότε καταφεύγουν στην ιατρική τεχνολογία και τη βρίσκουν σωτήρια.)

Έτσι έχουν ενσταλάξει την τεχνοφοβία και την απαξίωση της επιστήμης μέσα στη σκέψη των νέων. Βάλτε και το πρόγραμμα των σχολείων από το οποίο απουσιάζουν - ή υποβαθμίζονται - όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, καταλαβαίνετε γιατί όλοι ακολουθούμε την προτροπή του μακαριστού Χριστόδουλου: «Οπισθεν ολοταχώς!».

Το παρακάτω είναι ένα ενδιαφέρον βίντεο για την Ανεργία των Νέων και τις Διαγενεακές Σχέσεις στην ΕΕ