Η ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

Αυτή την φορά αντί για 40 παλληκάρια να πάνε να πατήσουν την Τοπολιτσά, μόνο 8 παλληκάρια σαν τον Γιαβρόγλου, τον Φίλη και τον Σκουρλέτη πήγαν για να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Εκεί όμως τους υποδέχθηκε ομάδα «αγανακτισμένων» η οποία τους έκανε καζούρα, χρησιμοποίησε βία και πέταξε γιαούρτια, με αποτέλεσμα να μην μπουν καν στο Πολυτεχνείο.

Προφανώς οι πούροι αγωνιστές που τους σταμάτησαν και τους πέταξαν γιαούρτια, έχουν ενστερνιστεί τα σοφά λόγια του Κατρούγκαλου που έλεγε στον Θεόδωρο Πάγκαλο:

Αν όμως όταν έρθετε σας γιουχαΐσουν καθώς θα έρχεστε είναι το ακριβώς ανάλογο της εποχής που ο κόσμος σας χειροκροτούσε στο δρόμο. Όποιος εκτίθεται στην πολιτική θα πρέπει να απολαμβάνει τον έπαινο , τον ψόγο αλλά ακόμα και την καζούρα όταν του χρειάζεται. 

Όσο για το γιαουρτάκι, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το έχει αθωώσει λέγοντας στον Παπαδάκη ότι «δύο χρόνια η προπαγάνδα έχει οργιάσει για τη βία του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια βία; Η βία είναι κάνα γιαουρτάκι; Μεγάλη βία»! ο δε Παπάς δήλωσε ότι ‘έφαγε ένα γιαούρτι ο Πάγκαλος σιγά το πολύ να μην κατέβει στις εκλογές γιατί δεν τον θέλει ο λαός»

Και βέβαια, όταν εκτός από το γιαούρτι λιθοβόλησαν και τα αυτοκίνητα της συντροφιάς του, τι δήλωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή Ανατολικής Αττικής του τότε ΣΥΝ; «Οι εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής είναι ελεύθεροι πολίτες και διαμαρτύρονται εναντίον του, γιατί τον ταυτίζουν με αυτή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί με τη βία των ΜΑΤ να περάσει τις απαράδεκτες πολιτικές της. Αυτοί οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του, γιατί παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο τους».

Ο κυβερνητικός του δε εταίρος δεν αρκούνταν σε γιαουρτάκια. Προτιμούσε πιο αποτελεσματικές δημοκρατικές μεθόδους, όταν προέτρεπε τους τοπικούς αγωνιστές με την φράση –Λυντσάρετε τον Πάχτα!

Η ανοχή της βίας από τον Τσίπρα είναι προφανής, ακόμα και όταν καταδίκασε την επίθεση στον Μπουτάρη, και έσπευσε να επισημάνει ότι η επίθεση δεν προερχόταν από αγανακτισμένους ή κάποιο συγκεκριμένο πλήθος. Δηλαδή από αυτούς θα ήταν αποδεκτή!

Όπως γράφει δε ο Ηλίας Κανέλλης:

Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τη, μόλις περσινή, συζήτηση στη Βουλή, όπου ο Πρωθυπουργός ρωτούσε τον νεοδημοκράτη βουλευτή Κώστα Τζαβάρα «τι κακό έχουν οι μολότοφ;» και αστειευόταν λέγοντας ότι «εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ! Εκεί όπου τις ρίχνουν ή εκεί όπου πέφτουν».

Η δε καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής, αλλά και ταλαντούχος μαγείρισσα γεμιστών, κ. Θεανώ Φωτίου  τι βρήκε να δηλώσει όταν έβαλαν γκαζάκια στο πολιτικό γραφείο του Άδωνη Γεωργιάδη:  «Είναι προφανές ότι και ο Άδωνις έχει προκαλέσει εξαιρετικά τον ελληνικό λαό»

Οπότε δεν μπορεί να προκαλεί εντύπωση όταν ο ογκόλιθος της δημοσιογραφίας Γιώργος Κυρίτσης θεωρεί ότι οι βανδαλισμοί του Ρουβίκωνα γίνονται από μια πολιτική ομάδα που κάνει ακτιβισμό!

Ο βουλευτής δε του ΣΥΡΙΖΑ Μπαλαούρας έχει ακόμα πιο προωθημένες απόψεις γιατί θεωρεί, όπως είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξη  πως «Οι οργανώσεις αυτές όπως η 17Ν είχαν ένα λαθεμένο αλλά ένα ιδεώδες που ήταν υπέρ του ανθρώπου...» και όταν ο κατάπληκτος δημοσιογράφος του είπε: «Υπέρ του ανθρώπου σκοτώνοντας ανθρώπους;» απάντησε με ειλικρίνεια: «Γενικά σας λέω, είχαν ας πούμε αντίληψη μιας κοινωνίας εντελώς διαφορετικής, μιας καλής κοινωνίας εν πάσει περιπτώσει και οι κακοί έπρεπε να τιμωρηθούν» 

Δεν αποτελεί λοιπόν περίεργο ότι  δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη είχαν ο μεν Γιωτόπουλος ως μάρτυρα υπεράσπισης το μέλος  της Διοικούσας Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ,  Βένιο Αγγελόπουλο που δήλωσε πως: Αυτό μου υπαγόρευσε η συνείδησή μου και το αίσθημά μου περί δικαιοσύνης. Δηλώνω ότι δεν έχω μετανιώσει στο παραμικρό για τη στάση μου αυτή»  ο δε καταδικασμένος για συμμετοχή στην δολοφονία του Μπακογιάννη Ηρακλής Κώσταρης τον Παναγιώτη Λάμπρου.

Όλες οι παραπάνω και πολλές άλλες παραπλήσιες δηλώσεις  βασίζονται σε  απόψεις που διακατέχουν ένα ευρύτατο ποσοστό των ακραιφνών Συριζαίων από την εποχή που ήσαν ένα γκρουπούσκουλο του 3%, διαποτισμένο από την μαρξιστική αντίληψη πως η βία είναι η μαμή της ιστορίας.

Με αυτήν λοιπόν οι μειοψηφίες μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα εναντίον της νόμιμης εξουσίας του κράτους.  

Γι΄ αυτό και σε όσα περιστατικά βίας εναντίον πολιτικών τους αντιπάλων είχαν γίνει μέχρι να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πάντοτε εμπλέκονταν μέλη του και οπαδοί του, σε αντίθεση με του ΚΚΕ, που παρά τις γνωστές του απόψεις για την κατάληψη της εξουσίας ,ποτέ δεν συμμετείχαν μέλη του.

Το δυστύχημα δε της ανοχής στην βία που καλλιέργησε όλα αυτά τα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε γόνιμο έδαφος και σε ένα μεγάλο μέρος αναρχοαυτόνομων, οι οποίοι την έχουν καταστήσει καθημερινή πρακτική.

 Μόνο μετά την κατάληψη της εξουσίας και την εφαρμογή βίας πλέον εναντίον των δικών του, άρχισε ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιλαμβάνεται ότι, στα πλαίσια ενός ευνομούμενου κράτους που ανήκει στην ΕΕ, οι πολιτικές αντιθέσεις δεν πρέπει να οδηγούν σε βία εναντίον των αντιπάλων τους.

Το κράξιμο των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο ενέργεια που στο παρελθόν και αυτοί είχαν συμμετάσχει εναντίον των τότε υπουργών, μου θύμισε αυτό που έλεγε η γιαγιά μου:

Εκεί που είσαι ήμουνα και εκεί που είμαι θα ρθεις!