Η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ, ΟΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ!

Τις τελευταίες μέρες η κοινή γνώμη ασχολείται στην τηλεόραση, τον τύπο και το ιντερνέτ με την απαράδεκτη φυλάκιση για 10 χρόνια της καθαρίστριας για την πλαστογραφία  που έκανε στο χαρτί του Δημοτικού σχολείου  που κατέθεσε για να διοριστεί.

Δυστυχώς η Δικαιοσύνη αρκετές φορές δεν είναι μόνο τυφλή αλλά είναι και παράλογη ιδίως όταν δεν ασχολείται με την ουσία μιας υπόθεσης , όπως αυτή, ή σε άλλες περιπτώσεις όταν παρακάμπτοντας την κοινή λογική εκδίδει παράλογες αποφάσεις.

 Σε πρόσφατη δικαστική απόφαση που αφορά συγγενικό μου πρόσωπο, δεν αναγνώρισε στην οικία του του 1910 σε χωριό, ότι της ανήκουν πίσω της 80τμ χώρος, στον οποίο μάλιστα υπήρχε και  ο βόθρος της οικίας! Ακόμα και στην Πανεπιστημίου την ίδια εποχή τα κτίσματα είχαν πίσω τους ελεύθερους χώρους!

Η καταδίκη της καθαρίστριας πάντως βασίστηκε στον  νόμο 1608/1950, περί καταχραστών του δημοσίου που προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα βέβαια ισόβια κάθειρξη.

Η αυστηρότητα του νόμου αυτού στην εποχή του ήταν δικαιολογημένη, γιατί είχαν έρθει πολλά χρήματα στην χώρα για την ανασυγκρότηση της μετά τον πόλεμο και αντίστοιχα υπήρχαν και πολλά λαμόγια που τα εποφθαλμιούσαν.

Μόλις 25 χρόνια είχαν περάσει από την εποχή που, παρά τις αντιδράσεις, είχαν οδηγήσει στην κρεμάλα δύο στρατιωτικούς ως καταχραστές του δημοσίου. (Σχετικά στο ποστ μου ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ)

Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο νόμος που επιβάλλει παράλογες ποινές.

Το ίδιο παράλογες ποινές προέβλεπε και ο N.4229/24 Ιουλίου 1929  του Βενιζέλου, το περίφημο ιδιώνυμο, που καθιέρωνε την δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και την καταστολή συνδικαλιστικών κινήσεων, ο οποίος ίσχυε μάλιστα  μέχρι το  1974.

Ο λογοτέχνης, ποιητής, πεζογράφος και πολιτικός Ασημάκης Πανσέληνος ήταν δικηγόρος. Ήταν κατά τον μεσοπόλεμο  δικηγόρος της Εργατικής Βοήθειας, οργάνωσης που βοηθούσε τους διωκόμενους με το ιδιώνυμο και έτρεχε κάθε μέρα στα δικαστήρια για να υπερασπιστεί απεργούς εργάτες, που «τους πιάνανε κατοσταριές κατοσταριές», όπως έλεγε, και τους καθίζανε στο σκαμνί για παραβίαση του νόμου αυτού, καταδικάζοντας  τους συνήθως σε  δυο χρόνια φυλακή και δυο εξορία.

Από την εμπειρία του αυτή και την αναλγησία των δικαστών, όπως στην πρόσφατη καταδίκη της καθαρίστριας εμπνεύστηκε το παρακάτω σαρκαστικό του ποίημα.

Τριμελές Πλημμελειοδικείον

Πάνω στην ξύλινη έδρα καθισμένοι,
μια γνώμη, μια καρδιά ευχαριστημένη,-
τρεις ομοιόμορφοι, ήσυχοι ανθρωπάκοι
κι ο εισαγγελέας, με Φαίρμπανξ* μουστακάκι!

'Ενας εργάτης κάθεται στον μπάγκο,
από ένα σπάγγο κρέμεται ο Χριστός
κι απ' το Χριστό κρεμιέται, δίχως σπάγγο,
το Καθεστώς!

"Εσύ είσουν αρχηγός στην απεργία;"
"Αυτό για μένα θα είτανε τιμή".
"Και τι σας φταίει το Κράτος κι η Θρησκεία";
"Βοηθούν όσους μας κλέβουν το ψωμί"!

Ο πρόεδρος είναι μάνα στη δουλειά του
κι είναι αυστηρός στα ήθη και στους τρόπους,
κοιτάει το νόμο μέσα απ' τα γιαλιά του
και μέσα από το νόμο τους ανθρώπους.

"Δυο χρόνια φυλακή και δυο εξορία"!
Και τον ακούει ο εργάτης καθιστός,
κλαίει μια γριούλα με ήμερη πικρία,
μειδιά κάτου απ' τη σκόνη του ο Χριστός,

Πάνω στην ξύλινη έδρα καθισμένοι,
μια γνώμη, μια καρδιά ευχαριστημένη,
δικάζουνε τον κλέφτη, τον αλήτη
κι απέ παίρνουν το τραμ και πάνε σπίτι.

Τρων και μιλάν για το 'Αδικο με πάθος,
διδάσκουν τα παιδιά τους ηθική,
βέβαιοι αυτοί πως είναι κατά βάθος,
πιο τίμιοι απ' όσους κλειούν στη φυλακή.

*Φαίρμπανξ μουστακάκι = μουστάκι σαν αυτό που είχε ο πασίγνωστος τότε ηθοποιός   Douglas Fairbanks.