ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΘΕΊ!

Την αίτηση αυτή, που δεν θυμάμαι ποιος μου την είχε δώσει, την είχα φυλάξει από χρόνια και την βρήκα σκαλίζοντας ένα χαρτομάνι προς ξεκαθάρισμα ,για να ελευθερωθεί χώρος για πιο φρέσκο χαρτομάνι!
Ο ατυχής εργάτης κάνει μια σπαρταριστή περιγραφή του ατυχήματος του στην ασφαλιστική εταιρεία .
Δυστυχώς δεν ξέρω την έκβαση της υποθέσεως του ούτε της υγείας του.


Είμαι ένας επαγγελματίας κτίστης.
Την ημέρα του ατυχήματος δούλευα στην στέγη μιας εξαώροφης οικοδομής.
Μετά το πέρας της εργασίας μου είδα ότι μου περίσσευαν περίπου 250 κιλά τούβλα.
Αντί να τα κατεβάσω στα χέρια από την σκάλα αποφάσισα να τα βάλω σε ένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με μία τροχαλία ,που ευτυχώς υπήρχε στην στέγη από πριν.
Σπρώχνω λοιπόν το βαρέλι στο κενό, το γεμίζω με τα 250 κιλά τούβλα και κατεβαίνω στο δρόμο.
Λύνω το σκοινί κρατώντας το γερά για να κατεβάσω τα τούβλα αργά και σταθερά.
Όπως γράφω στο έντυπο που μου δώσατε το βάρος μου είναι 62 κιλά.
Ξαφνιασμένος από το δυνατό τράβηγμα τα΄χασα και ξέχασα να αμολήσω το σκοινί.
Όπως αντιλαμβάνεστε, απογειώθηκα και άρχισα μια ταχεία άνοδο, παράλληλα προς την οικοδομή.
Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που κατέβαινε.
Αυτό εξηγεί Τα κατάγματα του κρανίου και της ωμοπλάτης μου.
Η συνάντηση με το βαρέλι επιβράδυνε την άνοδο μου και συνέχισα να ανεβαίνω μέχρι που τα δάκτυλα του δεξιού μου χεριού χώθηκαν μέσα στην τροχαλία.
Έως τότε είχα βρει τον εαυτό μου και έτσι μπόρεσα να κρατήσω γερά το σκοινί παρά τον πόνο μου.
Την ίδια στιγμή το βαρέλι συγκρούστηκε με το πεζοδρόμιο και του φεύγει ο πάτος.
Ελευθερωμένο από το βάρος των τούβλων το βαρέλι ζύγιζε τώρα 25 κιλά.
Όπως καταλαβαίνετε ξεκίνησα μια γρήγορη κάθοδο παράλληλα προς την οικοδομή.
Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που ανέβαινε.
Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στους αστραγάλους και τα τραύματα στο κάτω μέρος του σώματος μου.
Αυτή την φορά η σύγκρουση με το βαρέλι με φρενάρισε αρκετά ώστε να απαλύνει την πτώση μου πάνω στον σωρό με τα τούβλα.
Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι ξαπλωμένος κατάχαμα ακινητοποιημένος από τον πόνο, κοιτώντας το άδειο βαρέλι έξη πατώματα πάνω από το κεφάλι μου, χάνω τις αισθήσεις μου και αμολάω το σκοινί.

Δυστυχώς λόγω της απώλειας των αισθήσεων του δεν ξέρουμε που κατέληξε το βαρέλι.
Και για μόνο αυτή την περιγραφή, αν ήμουν ασφαλιστής, θα τον αποζημίωνα στο ακέραιο.
Δεν συμφωνείτε;