Η ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μου ζητήθηκε από την rallou να γράψω ένα κείμενο που να περιέχει τις λέξεις παιδάκι, λαχταριστό, αλεξικέραυνο, ενίοτε, ωκεανός.
Στην αρχή μου φάνηκε λίγο σαν παιχνίδι γυμνασιακού επιπέδου αλλά διαβάζοντας μερικά από τα κείμενα που είχαν γράψει οι προηγούμενοι της αλυσίδας είδα ότι προέκυψαν με τον τρόπο αυτό πολύ ενδιαφέροντα κείμενα.
Έτσι γράφτηκε η παρακάτω ιστορία.
Στην συνέχεια μου ήρθε 2ο μπαλάκι από την Orelia με 5 άλλες λέξεις .

Στην αρχή είπα να αρνηθώ να γράψω και 2η ιστορία ,αλλά έλα που με ερέθισαν οι λέξεις και έκατσα και την έγραψα!
Θα την βάλλω μεθαύριο οπότε θα πετάξω και το μπαλάκι σε άλλους.

Είχε γεννηθεί σε ένα χωριό στο κέντρο ενός απέραντου κάμπου.
Οι γονείς του μεροδούλι μεροφάγι δούλευαν στα ξένα χωράφια και με δυσκολία τα έφερναν πέρα.
Όλα γύρω του ήσαν επίπεδα και το μόνο που άλλαζε στο τοπίο ήταν ο ουρανός ανάλογα με τα κέφια του και τις εποχές.
Από παιδάκι μέχρι να πάει στο στρατό δεν είχε φύγει από το χωριό του.
Το ψηλότερο μέρος στο χωριό του ήταν το αλεξικέραυνο στο καμπαναριό της εκκλησίας.
Ο παπάς όμως είχε κλειδώσει την πόρτα του καμπαναριού γιατί φοβόταν μην ανέβει κανένα παιδί και πέσει από κει.
Πολλές φορές κοίταζε το καμπαναριό και κλείνοντας τα μάτια του βρισκόταν με την παιδική του φαντασία εκεί επάνω από όπου πίστευε ότι μπορεί να δει και τον υπόλοιπο κόσμο.
Του άρεσε να βλέπει τα στάχυα λίγο πριν το θέρισμα να κυματίζουν όταν φύσαγε αέρας.
Στην φαντασία του ο κυματισμός αυτός του δημιουργούσε την αίσθηση ότι μπροστά του είναι ένας ωκεανός από θάλασσα .
Η επιθυμία του να δει πραγματική θάλασσα , ήταν τόσο έντονη που η σκέψη της και μόνο του έφερνε δάκρυα στα μάτια.
Στο σχολείο πολλές φορές ,ιδίως σε μαθήματα που τον άφηναν αδιάφορο άφηνε την φαντασία του να πηγαίνει στο πιο λαχταριστό πράγμα που μπορούσε να σκεφτεί, που ήταν αυτή , η θάλασσα.
Σκεφτόταν την στιγμή που θα την έβλεπε, θα την έβαζε στο στόμα του, θα την άφηνε να αγκαλιάσει το κορμί του και η σκέψη αυτού του αγκαλιάσματος του δημιουργούσε ηδονή μεγαλύτερη από το άλλο αγκάλιασμα που κι΄αυτό δεν είχε δοκιμάσει, της γυναίκας.
Ενίοτε τέκνον μου δεν ευρίσκεσαι εντός της τάξεως ,αλλά αλλαχού, τον επανέφερε στην πραγματικότητα ο θεολόγος -παπάς που τους έκανε θρησκευτικά.
Όταν ήρθε η ώρα του να πάει στο στρατό ήταν ο μόνος που χάρηκε στην οικογένεια.
Οι άλλοι μπορεί να έβλεπαν ένα στόμα λιγότερο αλλά έχαναν δύο γερά χέρια που βοηθούσαν ουσιαστικά.
Έφτασε με το τραίνο στην παραθαλάσσια πόλη που έπρεπε να παρουσιαστεί.
Με τον σάκο στον ώμο έτρεξε στην πιο κοντινή παραλία.
Και την είδε!
Απέραντη, γαλάζια, αλλού να ασπρίζει αλλού να γίνεται γκρίζα η ομορφιά ήταν μπροστά του.
Άρχισε να κλαίει από ευτυχία.
Έβαλε τα χέρια του μέσα της και με το νερό της έπλυνε το πρόσωπο του.
Στο δέρμα του και στο στόμα του αισθάνθηκε την αψάδα του αλατιού ,αίσθηση πρωτόγνωρη γι΄αυτόν.
Έβγαλε τα ρούχα του και αισθάνθηκε σε όλο το κορμί του τα αγκάλιασμα της.
Δεν είχε φανταστεί μέχρι τότε ότι υπάρχει τόση ηδονή στην ζωή.
Καθώς προχώρησε προς τα μέσα η θάλασσα σαν αχόρταγη γυναίκα τον σκέπασε ολόκληρο και τον έκανε δικό της.
Αφέθηκε σ΄αυτήν και δεν αντιστάθηκε.
Ανυπότακτος έγραψαν στην στρατολογία.

Κατετάγη ,έγραψε ο Θεός της Θάλασσας στα κιτάπια του.