ΜΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ….

Το κείμενο αυτό είναι από το 2ο μπαλάκι που μου ήρθε από την Orelia.
Στην αρχή είπα να αρνηθώ να γράψω και 2η ιστορία ,αλλά έλα που με ερέθισαν οι λέξεις και έκατσα και την έγραψα!


Ο Θανάσης υπηρετούσε στα ΜΑΤ .
Βλαστημούσε την ώρα και την στιγμή που ο θείος του ,για τον οποίο έλεγαν ότι στα νιάτα του ήταν ταγματασφαλίτης, και προφανώς γι΄ αυτό έπαιρνε τελικά και δεύτερη σύνταξη ,απετέλεσε τον ισχυρότερο υποκινητή του να καταταγεί στην αστυνομία.
Βέβαια πιθανώς έπαιξε κάποιο ρόλο ο θείος του, με τις γνωριμίες του στα σώματα ασφαλείας για να τον πάρουν ,αλλά επίσης και το ότι είχε υπηρετήσει στους λοκατζήδες συν το ευσταλές του παράστημα .
Αυτό που δεν είχε υπολογίσει ήταν ότι με αυτά τα προσόντα θα τον έβαζαν στα ΜΑΤ ενώ αυτός πίστευε ότι με λίγο σπρώξιμο από τον βουλευτή που ψήφιζε όλη η οικογένεια, θα κατάφερνε να την αράξει σε κανένα γραφείο και να βγάζει διαβατήρια σαν τον κωλόφαρδο τον φίλο του τον Νώντα.
Αυτά σκεπτόταν στημένος με τις ώρες όρθιος , με όλη αυτή την άβολη εξάρτηση να περιμένει πότε θα περάσουν εκείνα τα κωλόπαιδα που κάθε τόσο διαδήλωναν και τους είχαν ταράξει στην επιφυλακή και στην ορθοστασία.
Τους μισούσε μέχρι το τελευταίο του κύτταρο και είχε ετοιμαστεί να ανοίξει όσα περισσότερα κεφάλια μπορούσε. Το μίσος του δεν προέρχονταν μόνο από την ταλαιπωρία που τράβαγε με τις διαδηλώσεις , αλλά και από μία ζήλια που ούτε τον εαυτό του δεν άφηνε να παραδεχτεί, για το ότι αυτοί πέτυχαν εκεί που αυτός δεν είχε πετύχει.
Είχε δώσει 3 φορές εξετάσεις αλλά και τις 3, οι βαθμοί που συγκέντρωσε ήσαν χιλιόμετρα μακρυά από την βάση. Τον πλήγωνε ακόμη, και ας μην έλεγε τίποτα, και η σύγκριση που έκαναν όλοι με την μικρότερη αδελφή του που είχε περάσει με την πρώτη στο Πανεπιστήμιο.
Κούναγε τα πόδια του να ξεμουδιάσουν ,γιατί είχαν πρηστεί μέσα στις μπότες, όταν άρχισαν να τους πλησιάζουν οι διαδηλωτές με το σύνθημα που του ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι, Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι.
Μια φευγαλέα σκέψη που την έδιωξε αμέσως ,πέρασε από το μυαλό του.
Αν είχε πετύχει στις εξετάσεις θα ήταν και αυτός εκεί και όχι εδώ που βρισκόταν τώρα.
Την στιγμή που είχαν πλησιάσει ένας συνάδελφος που ήταν πίσω του κάτι του φώναξε που δεν μπόρεσε να το ακούσει μέσα στον ορυμαγδό .Την στιγμή που είχε γυρίσει για να ακούσει τι του έλεγε, έσκασε στο κράνος του μια μολότωφ.
Αισθάνθηκε σαν να έγινε πυρηνική σύντηξη στο κεφάλι του και άρχισε να χοροπηδά για να σβήσει την φωτιά που έκαιγε τα ρούχα του.
Με το σβήσιμο το θηρίο ξύπνησε μέσα του.
Όρμησε στο πλήθος και άρχισε να βαράει με το γκλόμπ όποιον έβλεπε μπροστά του.
Οι διαδηλωτές υποχώρησαν και αυτός έτρεχε και κτυπούσε μέχρι την στιγμή που μια κοπέλα μπροστά του από το κτύπημα που της έδωσε έπεσε κάτω και αυτός σκόνταψε καθώς έτρεχε επάνω της και έπεσε δίπλα της. Της έδωσε μια κλωτσιά, αλλά αυτή δεν κουνήθηκε οπότε και την γύρισε ανάσκελα για να δει αν είναι αναίσθητη η υποκρίνεται.
Η κραυγή που έβγαλε ήταν λυγμός πληγωμένου θηρίου.
Ευδοκία ! φώναξε και την αγκάλιασε κλαίγοντας.
Ήταν η αδελφή του.


Πριν να προλάβω να συνέλθω από τα δύο μπαλάκια μου έρχεται και τρίτο από τον Καπετάνιο.
Λόγω φόρτου εργασίας δεν είχα δει τα νεώτερα μπαλάκια που κυκλοφορούν και διαβάζοντας το κείμενο του Καπετάνιου νόμισα ότι μου ζητάει να γράψω ένα κείμενο που να περιλαμβάνει τουλάχιστον 7 κινηματογραφικές ταινίες.
Οπότε με το νέο αυτό ερέθισμα μου ήρθε και έγραψα το παρακάτω κομμάτι που έχει μόνο ταινίες που παίζονται αυτή την εβδομάδα στην Αθήνα.
Όσες είναι με κόκκινο τις έχω δει
Σήμερα όμως κάνοντας μια περατζάδα από διάφορα μπλόγκ διαπίστωσα στο μπλογκ της .Maika ότι το μπαλάκι που μου πετά αφορά τις 7 πιο αγαπητές στον καθένα ταινίες .
Αυτές λοιπόν μετά από πρόχειρο συλλογισμό είναι:

Πολίτης Καίην
Επαναστάτης χωρίς αιτία
Μανχάταν
Ρεζερβουάρ ντογκς
Ευδοκία
Σινεμά ο Παράδεισος
Η κυρία και ο ναύτης.

Ο ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ

Μία ζωή τον απασχολούσε το κυνήγι της ευτυχίας .
Πίστευε ότι θα την αποκτούσε αν θα μπορούσε, χωρίς να έχει και τα αντίστοιχα προσόντα, να αναρριχηθεί στην ιεραρχία της εταιρείας που δούλευε ,γλύφοντας χωρίς ενδοιασμό τον ξένο Ιταλό διευθυντή της , τον Εντουαρτ.
Έτρεχε πάντα με την ψυχή στο στόμα να προλάβει ,ακόμα και τις κρυφές επιθυμίες του, μεταφέροντας τις εντολές του στους άλλους υπαλλήλους. Συγχρόνως φρόντιζε να τους ρουφιανεύει στον διευθυντή και να είναι ο βασικός του πληροφοριοδότης.
Με την συμπεριφορά του αυτή είχε αποκτήσει την γενική αντιπάθεια όλων των 300 περίπου υπαλλήλων ,και το παρατσούκλι ο καθοδηγητής αλλά είχε κερδίσει την συμπάθεια του Διευθυντού ο οποίος και τον είχε αναβαθμίσει.
Η ευτυχία του κράτησε δυστυχώς λίγο ,γιατί τον Διευθυντή τον τύλιξε μία καπάτσα μικρή που μέχρι τότε ήταν το κορίτσι που γύριζε τις σελίδες σε ένα πιανίστα την οποία και παντρεύτηκε ντάλα καλοκαίρι.
Με αυτήν μετά τον γάμο πήγε γαμήλιο ταξίδι σε ένα νησί, και μια μέλισσα τον Αύγουστο τσίμπησε τον Διευθυντή ,που ήταν αλλεργικός ,με αποτέλεσμα μετά από έντονο αλλεργικό σόκ να τα τινάξει .
Ο νέος διευθυντής ήταν απόστρατος Συνταγματάρχης ,δεν χώνευε τους ρουφιάνους ,τον ξαπέστειλε στο πρωτόκολλο να βάζει σφραγίδες και δύο νέα παιδιά που διόρισε έγιναν οι αγγελιοφόροι του προς τους υπαλλήλους.
Έτσι ενώ ή πηγή της ζωής του, που ήταν η ρουφιανιά στέρεψε, οι ζωές των άλλων υπαλλήλων επανήλθαν στην ηρεμία τους.
Και αυτός έμεινε με την απορία που θα τον βασάνιζε μια ζωή.
Ήταν άραγε προειδοποίηση το όνειρο που είχε δει την προηγουμένη μέρα με αυτό τον μάγο του Αϊζενχάιμ ;
Είχε δει στο όνειρο του ,σαν να έβλεπε τηλεόραση, ένα μάγο που είπε ότι είναι από το Αϊζενχάιμ που έβγαλε μία βασίλισσα μέλισσα από το καπέλο του και αυτή άρχισε να πετάει σε ένα λιβάδι με χρυσά λουλούδια .Όταν έκατσε επάνω σε ένα από αυτά , αυτό μεταβλήθηκε σε ένα μυστηριώδη λαβύρινθο του Πάνα και αισθάνθηκε σαν η μέλισσα με ένα μαγικό χέρι να τον οδηγεί σε μία μακρινή χώρα που την έλεγαν Βαβέλ.
Μήπως ήταν αυτή η ρουφιάνα που σκότωσε τον Διευθυντή του και τον κατέστρεψε; ρώτησε τον μόνο συνάδελφο που αναγκαστικά του μίλαγε αφού ήσαν μαζί στο ίδιο γραφείο.
Μπά ,του απάντησε αυτός, θα φταίει η σκορδαλιά που έφαγες πριν να κοιμηθείς ,και έφυγε από το γραφείο γιατί δεν του άρεσαν οι παρέες μαζί του.


Από δω και πέρα τέρμα τα μπαλάκια και επειδή έχω χάσει τον λογαριασμό ποιος έχει πάρει και πιο μπαλάκι θα κάνω ότι οι νύφες με την ανθοδέσμη.
Πετάω το μπαλάκι και όποιος το πιάσει ,με τις λέξεις :μονογραφή, επαίσχυντος, αυτοπειθαρχία, κηδεύω, τένις