Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 1- ΝΑΥΤΗΣ ΠΡΟΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥ "ΠΑΛΑΣΚΑ"

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως σκέφτηκα να μην αφήσω την ανθρωπότητα σε έρεβος άγνοιας για την τόσο σημαντική μου προσφορά προς την πατρίδα κατά τους 29 μήνες που υπηρέτησα στο ένδοξο Πολεμικό μας Ναυτικό.

Για τον λόγο αυτό από σήμερα και σε μερικές συνέχειες θα δημοσιεύσω τα πιο σημαντικά γεγονότα αυτής της ένδοξης πορείας ώστε ο ιστορικός του μέλλοντος να μπορέσει να κατανοήσει πλήρως πως αυτό το έθνος μεγαλουργεί όταν το υπηρετούν αντάξιοι του υπερασπιστές όπως ο υποφαινόμενος.

Οι συνέχεια των αφηγήσεων θα διακόπτεται μόνον εάν υπάρχουν  σημαντικά και ασυνήθη γεγονότα  όπως πχ ο Βαρουφάκης να αποφασίσει να δώσει συνέντευξη ή η Κωνσταντόπουλου να προσχωρεί στο κόμμα του Λεβέντη  ή τέλος όταν ο Τσίπρας μετά την συνέντευξη που έδωσε στο ΚΟΝΤΡΑ του Κουρή το αποκαλέσει, ως άλλος Ανδρέας Παπανδρέου "αγλάισμα της δημοσιογραφίας "

                                Ο Αθεόφοβος είναι με τα χέρια στην τσέπη.
                                Δίπλα του ο Δημήτρης. 

Γράφοντας πριν 3 χρόνια για τα φαγητά που μου έχουν μείνει στην μνήμη (ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΤΗΓΑΝΗΤΗ ΠΑΤΑΤΑ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!) την επόμενη μέρα που ξαναδιάβαζα το δημοσιευμένο κείμενο, θυμήθηκα ακόμα και άλλο ένα που έκτοτε δεν έχω ξαναφάει  τόσο νόστιμο.

Το ωραίο δε είναι ότι  το έφαγα εκεί που οι πατάτες μπλούμ αποτελούν το highlight των μαγείρων του!

Ήταν στο στρατόπεδο "ΠΑΛΑΣΚΑΣ" ως ναύτης προπαιδευόμενος και ήταν κοτόπουλο με πιλάφι μιλανέζα πασπαλισμένο από πάνω με κομματάκια από τα συκωτάκια των πουλιών!

Οι μάγειροι κατάφεραν να δείξουν όλη την μαγειρική τους ικανότητα για ένα απλό αλλά συνήθη στο στρατό λόγο : εκείνη την μέρα ο ναύαρχος έκανε επιθεώρηση!

Δεν χρειάζεται να τονίσω πως δεν ξαναφάγαμε πιλάφι μιλανέζα αλλά και πως ούτε ξαναδιαπιστώσαμε  ότι τα κοτόπουλα έχουν και εντόσθια!

Μπορεί αυτό να ήταν πεντανόστιμο γεύμα αλλά στο ίδιο στρατόπεδο είχα και την χειρότερη γευστική εμπειρία της ζωής μου, και  μάλιστα την πρώτη μέρα που παρουσιάστηκα εκεί.

Ξύπνιος από τα άγρια χαράματα, άρτι κουρεμένος γουλί, φορτωμένος στον ώμο με ένα σάκο με την στολή και τα υπόλοιπα είδη και με μια σιδερένια καπελιέρα κρεμασμένη από αυτόν κάτω από το σαγόνι μου για ισορροπία,με τα πηλήκια μέσα, έφτασα ξελιγωμένος από την πείνα στην τραπεζαρία.

Βέβαια η καπελιέρα  κανονικά χώραγε μέσα στο σάκο, αν τοποθετούσες με τάξη τα πράγματα  σε αυτόν, αλλά αυτό δεν προλάβαινες  να το μάθεις  την ώρα που μερικοί  ναύτες  σου πέταγαν με ταχύτητα ο καθένας από στολή , κουβέρτες μαχαιροπήρουνα , σώβρακα κτλ

Δεν προλάβαινες ούτε να δεις, όπως εγώ, ότι μου έδωσαν πχ 3 σώβρακα και τα 3 διαφορετικού μεγέθους από small μέχρι ΧΧΧ!

Πολύ  καλή εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι στην τραπεζαρία είχε αμερικανικού τύπου δίσκους φαγητού με χωρίσματα αλλά πριν να προλάβω να χαρώ καθώς τον κράταγα στην ουρά μια κουτάλα προσγειώθηκε με ορμή σε αυτόν και πριν να καταλάβω πως αυτό το πηχτό πράγμα είναι ρεβίθια, μια δεύτερη κουτάλα με την ίδια ευγένεια με την προηγούμενη,  προσγειώθηκε και αυτή επάνω σχεδόν στην μισή έκταση των ρεβιθιών!

Ήταν ρυζόγαλο!

Έκτοτε και για χρόνια δεν ξανάφαγα ούτε ρεβίθια ούτε ρυζόγαλο .

Με την πείνα όμως που είχα τότε, ενώ αρχικά σαν τον Καραγκιόζη που αφού έφαγε την καρδιά του καρπουζιού και κατούρησε στις καρπουζόφλουδες, όταν ξύπνησε πεινασμένος άρχισε να τις ξεκαθαρίζει λέγοντας αυτή δεν την κατούρησα, με αποτέλεσμα να τις φάει όλες, έτσι και εγώ αφού πρώτα έφαγα τα καθαρά μέρη από τα ρεβίθια τελικά τα έφαγα όλα διώχνοντας με το κουτάλι από πάνω τους το  ρυζόγαλο!

Αλλά την θητεία μας στην πατρίδα την κάνουμε για να μάθουμε να την υπερασπιζόμαστε εναντίον οποιουδήποτε την επιβουλεύεται.

Για τον λόγο αυτό και η πατρίς άμα κατατάσσεσαι σου δίνει ένα όπλο το οποίο το προσέχεις ως κόρην οφθαλμού.

Μας έδωσαν λοιπόν ένα τουφέκι Enfield  του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου  του οποίου η κάνη είχε χρησιμεύσει από τους προηγούμενους ναύτες σαν σταχτοδοχείο, οπότε το ίδιο έκανα και εγώ, καπνιστής τότε και γνήσιος  άνθρωπος των παραδόσεων!

Είχα από την αρχή την απορία τι θα κάνουμε με αυτό το όπλο που ήταν σαφές πως ανήκε στα μουσειακά είδη,  αλλά  η απορία μου λύθηκε ταχύτατα.

 Τους εχθρούς θα τους αντιμετωπίζαμε με αποφασιστικότητα εκπαιδευόμενοι στο πως παρελαύνει ένα σωστό στρατιωτικό  σώμα !

Και δώστου ατελείωτες καθημερινές παρελάσεις με το ασήκωτο όπλο στον ώμο κρατώντας το με την παλάμη προς τα επάνω, και με συνεχή παραγγέλματα όπως επί δεξιά (σπανίως επ` αριστερά ), προσχή, επ΄ώμου ,εφ` όπλου λόγχη, παρουσιάστε κτλ.

Όλα αυτά στο λιοπύρι και με άκρως πρωτότυπες ρυθμικές κραυγές όπως πχ Μαρία, Μαρία τα μπούτια σου! για να διατηρεί το σώμα τον σωστό βηματισμό και ακμαίο το ηθικό και ευτυχώς άκρως πεσμένο το ανήθικο.

Πάντως ένα μεγάλο δίδαγμα που κερδίζει κανείς στην θητεία του είναι ότι αποκτά μια πραγματική εικόνα της κοινωνίας που μέχρι τότε δεν την έχει.

Όλοι μας μεγαλώνουμε σε ένα δεδομένο οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον , έχουμε  ένα αντίστοιχο φιλικό περίγυρο, γνωρίζουμε άτομα που έχουν παρόμοια με μας εκπαίδευση και έτσι τελικά αποκτούμε μια πλασματική εικόνα του πραγματικού κόσμου .

Στην θητεία η εικόνα αυτή καταρρίπτεται σε ελάχιστο χρόνο καθώς βρίσκεσαι αναγκασμένος να διαβιώσεις με άλλα άτομα τελείως διαφορετικού κοινωνικού ,εκπαιδευτικού και διανοητικού επιπέδου από ότι έχεις συνηθίσει μέχρι τότε.  

Θα συναντήσεις από έξυπνους μέχρι βλάκες, εντίμους μέχρι απατεώνες, κοινωνικούς μέχρι ακοινώνητους , αγαθούς μέχρι καταφερτζήδες, πάμπλουτους μέχρι τελείως άφραγκους και πολλές φορές συνδυασμούς όλων των παραπάνω.

Στον θάλαμο τα κρεβάτια ήσαν σε στήλες με 3 το ένα επάνω στο άλλο.

Χαρακτηριστικό λοιπόν παράδειγμα  η στήλη που ήταν το κρεβάτι μου που ήταν το κάτω. 

Στο μεσαίο κοιμόταν ένας απολίτιστος  καράβλαχος που έβαζε τα λασπωμένα άρβυλα του για προσκέφαλο!

Στο κορυφαίο κοιμόταν ένα λεπτό, ακοινώνητο παιδί με γυαλάκια που δεν μίλαγε σε κανένα και το μόνο θόρυβο που άκουγες από αυτόν ήταν όταν ανέβαζε με μια αλυσίδα σαν άγκυρα στο κρεβάτι του τον σάκο του από το πάτωμα.

Την μέρα που ορκιστήκαμε και ύστερα από 40 μέρες θα ξαναβρισκόμαστε πια στον έξω κόσμο, το λεπτό αυτό ακοινώνητο παιδί  το περίμενε να το παραλάβει μια άσπρη Κάντιλακ με σωφέρ με στολή.

Ήταν γόνος μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της  Ελλάδας και  όλο αυτόν τον καιρό δεν μας είχε πει κουβέντα!

Σε αντίθεση με αυτόν ήταν ένας άλλος δικηγόρος, γόνος άλλης βιομηχανίας που το διαλαλούσε και μέσα στην  ανοησία που τον διέκρινε καθώς σε μια αγγαρεία του είχαν δώσει να καθαρίσει την μηχανή του κιμά  και ενώ παιδευόταν με μια οδοντογλυφίδα να βγάλει τον κιμά από τις τρύπες  είχε πει  το αμίμητο:

Είναι απαράδεκτο να κάνω αυτή την δουλειά όταν επί τόσα έτη έχουν λευκανθεί  αι τρίχαι της κεφαλής μου εις την υπηρεσίαν της Θέμιδος!

Και με το χέρι του προσπαθούσε να τραβήξει προς επίρρωση  των λόγων του τις ανύπαρκτες τρίχες  από το κουρεμένο περιφερειακά αλλά και κεντρικά φαλακρό κεφάλι του!

                                                                                                                                    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ

Επειδή μπορεί μερικοί να θεωρούν τα γραφόμενα μου σχετικά με την εκπαίδευση μας ως υπερβολικά, σας μεταφέρω την αντίστοιχη εμπειρία του Σταμάτη Φασουλή ο οποίος γράφει μεταξύ άλλων:

Διότι σ’ αυτό συνίστατο όλη η προπαίδευση. Στο να μάθουμε να παρελαύνουμε με τα όπλα στον ώμο.
Βέβαια όπλο ο ναύτης δεν έχει. Δεν χρεώνεται. Τι να το κάνει στα πέλαγα το όπλο ο ναύτης; Να χτυπάει κουτσομούρες;
Γι’ αυτό και μας δίνανε, για την παρέλαση πάντα, κάτι ξύλινα τουφέκια απ’ τους Βαλκανικούς; Απ’ τη μικρασιατική εκστρατεία στον Σαγγάριο; Από κάτι φιλοπόλεμο τέλος πάντων.
Ενα χάλι. Ούτε για το μουσείο.
Το όνειρο ήτανε ο γεμιστήρας. Ενα τσίγκινο χιλιοχτυπημένο τετράγωνο κουτί που σε κάθε «Παρουσιάστε, αρμ», μόλις το ακούμπαγες, γλίστραγε από το όπλο κι έπεφτε με πάταγο στο τσιμέντο μ’ έναν ήχο σαν να βρέχει μπακιρένια μπρίκια.
«Σας έπεσε, μαλακισμένα, η ταμπακιέρα» φώναζε ο εκπαιδευτής, ένας μόρτης από τη Δραπετσώνα.
Σε αυτήν την πρόβα της παρέλασης, δε, είχαμε για μουσική συνοδεία τον γνωστό πελαγίσιο θούριο:
«Είμαι ο ναύτης του Αιγαίου,
κρεβάτι έχω τα βαθιά νερά».
Αισιόδοξο.

ΤΑ ΕΠΌΜΕΝΑ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 2- ΝΑΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ "ΠΑΛΑΣΚΑ"

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 3-ΜΑΝΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ*

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 4-ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΑΛΙΕΥΤΙΚΑ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 5- Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΩΣΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 6-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 7) ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 8) ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ κ.ΑΘΕΟΦΟΒΟΥ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 9) ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ κ.ΑΘΕΟΦΟΒΟΥ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 10) ΤΟ "ΣΗΜΑΔΑΤΣΙ" ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 11) Η ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 12) ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ