ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ 40 ΜΕΡΕΣ

Οι τελευταίες εκλογές μου θύμισαν εκείνο το τραγούδι του Παπαζογλου που έλεγε:

Όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι όλα τα ίδια μένουν

Χάσαμε 7 μήνες εξέλιξης της χώρας και αρκετά δις, για να κερδίσει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ την απαλλαγή του από την Κωνσταντοπούλου , τον Λαφαζάνη και τον Βαρουφάκη και η κυβέρνηση  την απαλλαγή της στην ουσία από την κ. Τασία και τον επαρκέστατο πλην όμως μη αρεστό στους πούρους συριζαίους  Πανούση.

Όπως επισημαίνει πολύ σωστά η Βάσω Κιντή:

Οι τελευταίες εκλογές κερδήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ όχι γιατί ο Τσίπρας είναι φαινόμενο όπως ακούω (έχασε κι η λέξη τη σημασία της) ,αλλά γιατί εξέφρασε τη βασική πολιτική γραμμή που κυριαρχεί στην Ελλάδα διακομματικά από την εποχή του ΠΑΣΟΚ. Εξέφρασε δηλαδή με πληρότητα αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε γραμμή ΠΑΣΟΚ: παροχές, διορισμοί στο δημόσιο, συναλλαγές με συντεχνίες, κ.λπ.

Παρά την κρίση, επί 6 χρόνια, αυτή η γραμμή κυριάρχησε στον έναν ή στον άλλο βαθμό τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση όχι μόνο γιατί τα κόμματα δεν μπορούσαν εύκολα ν’ αλλάξουν αλλά, κυρίως, γιατί ήταν η μόνη γραμμή που μπορούσε να κρατήσει τα κόμματα σε επαφή με την κοινωνία η οποία είχε γαλουχηθεί με αυτή. Ακόμη και οι μνημονιακοί εφάρμοζαν το Μνημόνιο από αντιμνημονιακές, παραδοσιακά «πασοκικές» θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερθεμάτισε στη γραμμή αυτή και κέρδισε ως αντιμνημονιακός τον Ιανουάριο και ως μνημονιακός τώρα. Η γραμμή παρέμεινε βασικά σταθερή. Ο κόσμος εμπιστεύθηκε το λιγότερο φθαρμένο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω κι αν αυτή εικόνα αδικεί το πραγματικό ΠΑΣΟΚ (οι πιο φθαρμένοι -αλλά δευτεροκλασάτοι- πασόκοι βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ). 

Μπορεί λοιπόν ο Τσίπρας να πέτυχε την επανεκλογή του καθώς  μίλησε στο θυμικό των πάλαι ποτέ Πασόκων μιμούμενος επιτυχώς την φωνή, τις κινήσεις αλλά και την δομή των λόγων του τον Ανδρέα Παπανδρέου, ήρθε όμως πλέον η ώρα που αναγκαστικά και επιτακτικά πλέον πρέπει να κυβερνήσει.

Αντιγράφω λοιπόν από το άρθρο του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου τι πρέπει να γίνει τις προσεχείς σαράντα ημέρες, από τις οποίες κυριολεκτικά εξαρτάται η παραμονή μας ή όχι στην ευρωζώνη. (δικές του οι επισημάνσεις με τα έντονα γράμματα και με κόκκινο οι δικές μου)

*Μέσα στον Σεπτέμβριο αναμένεται το αίτημα της νέας κυβερνήσεως για την έλευση στην Αθήνα της νέας ομάδος τεχνικής βοήθειας. Πρόκειται για την Ομάδα Δράσης, στην οποία επικεφαλής είναι ο Ολλανδός πρώην ΥΠΟΙΚ Maarten Verwey και έχει ήδη οργανώσει τα πεδία στήριξης της κυβερνήσεως.

*Το αργότερο μέχρι τις 5 Οκτωβρίου, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης περιμένουν αναφορά από την νέα κυβέρνηση ως προς την πολιτική της, αλλά και δύο πολύ κρίσιμα «πακέτα» –τον συμπληρωματικό προϋπολογισμό 2015 και το προσχέδιο προϋπολογισμού 2016– τα οποία πρέπει να κατατεθούν την ίδια μέρα στην Βουλή, βάσει συμβατικής υποχρέωσης.

*Στις 15 Οκτωβρίου λήγει η προθεσμία για την κατάθεση στην Βουλή του Μακροπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Πολιτικής 2016-2019. Σε αυτό θα γίνουν οι όποιες «προσαρμογές» ζητήσουν οι υπουργοί της ευρωζώνης, με στόχο να διασφαλίζεται δημοσιονομική προσαρμογή ύψους 6,9 δισεκατ. ευρώ έως το 2019 (θεωρητικά, το μνημόνιο λήγει τον Αύγουστο 2018).

*Στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου ξεκινά η αξιολόγηση, που είναι εξαιρετικά κρίσιμη και την οποία ο κ. Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να ξέχασε στην προεκλογική του ρητορική. Η κατάθεση του Μακροπρόθεσμου, αν θεωρηθεί επαρκής, μαζί με την επίτευξη των προαπαιτούμενων και των στόχων του μνημονίου, θα φέρει την εκκίνηση της πρώτης και εξαιρετικά κρίσιμης αξιολόγησης του Μνημονίου-3. Η αξιολόγηση αυτή θα οδηγήσει, όταν ολοκληρωθεί, στην διαπραγμάτευση περί χρέους και στην κατανομή των υπολοίπων δόσεων του πακέτου των 85,5 δισεκατ. ευρώ. Η ολοκλήρωσή της μοιραία θα περικλείει την διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ, αλλά και με το σύνολο των «θεσμών» για τα «θολά» σημεία της συμφωνίας, περιλαμβανομένου του υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων και του εργασιακού.

*Έως την 30η Οκτωβρίου, όπως τονίζει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιάννης Στουρνάρας, θα πρέπει να ολοκληρωθεί η αποτίμηση των κεφαλαιακών αναγκών και να προχωρήσει η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης με την λήψη δύσκολων αποφάσεων (π.χ. με την έλευση επιτηρητών του ESM στα ΔΣ των τραπεζών), ώστε να μην χαθεί το δικαίωμα της χρήσης της Οδηγίας που προβλέπει bail in και τίθεται πανευρωπαϊκά σε ισχύ από 1/1/2016. Ωστόσο, για να καταστούν διαθέσιμα τα –αναγκαία– 15 δισεκατ. ευρώ που απομένουν προς έγκριση (προς το παρόν διαθέσιμα είναι τα 10 δισεκατ. ευρώ), θα πρέπει να ολοκληρωθεί παράλληλα και η πρώτη αξιολόγηση / επικαιροποίηση του μνημονίου.

Πρόκειται, δηλαδή, για μία πολύ κρίσιμη περίοδο, που απαιτεί σοβαρούς και υπεύθυνους χειρισμούς και όχι θεαματοποίηση της γελοιότητας, που ο «πιο έξυπνος λαός του κόσμου» θεωρεί επίδειξη αξιοπρέπειας!

*Όπως πολύ σωστά επισημαίνει η εβδομαδιαία οικονομική εφημερίδα Κεφάλαιο, για να κυλήσει «ομαλά» η αξιολόγηση θα πρέπει ως τότε να ολοκληρωθούν οι περίπου 50 δεσμεύσεις που περιλαμβάνει το μνημόνιο μόνον για τον μήνα Οκτώβριο –και με το …δεδομένο ότι οι προηγούμενες δεσμεύσεις Αυγούστου-Σεπτεμβρίου έχουν ήδη γίνει. Και οι πλέον φιλόδοξες και δύσκολες. Κορωνίδα το ασφαλιστικό, με το μνημόνιο να απαιτεί πλήρη μεταρρύθμιση κύριων και επικουρικών συντάξεων για να ασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, κάτι που προδικάζει εκ βάθρων ανατροπές στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Επίσης, μεταξύ πολλών άλλων, προβλέπει αντισταθμιστικά μέτρα για τις αποφάσεις του ΣτΕ, το νομοσχέδιο για την μείωση μισθών/προσωπικού στο Δημόσιο, αλλά και την νέα καταιγίδα φορολογικών παρεμβάσεων (κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων, αύξηση φορολογίας στα ενοίκια, περικοπή επιδότησης του πετρελαίου θέρμανσης, αλλαγή του κώδικα φορολογίας εισοδήματος και ολοκλήρωση του νέου IRS).

Ας ελπίσουμε ότι τώρα πια η νέα κυβέρνηση μετά την "αναδόμηση" της (σύμφωνα με τον όρο που καθιέρωσε ο Ανδρέας) θα πάρει στα σοβαρά τον ρόλο της και δεν θα χάσει και άλλο χρόνο, εφαρμόζοντας ΟΛΑ όσα έχει υπογράψει άσχετα από τις αντιδράσεις που μπορεί να έχει από τους κομματικούς 53 δικούς της.

Ο εταίρος της και τώρα δεν πρόκειται να της φέρει προσκόμματα, καθώς έχει αφομοιώσει καλά τι παθαίνει κανείς όταν διαφοροποιείται από κυβέρνηση συνεργασίας, όπως στο παρελθόν το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ.και γι΄αυτό ο Καμμένος θα είναι συνεπής στην στήριξη της,  άσχετα αν φάνηκε τελείως ασυνεπής  στην υπόσχεση που είχε δώσει για υπουργοποίηση στην  Ξουλίδου!

  Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα (1963) είναι του Οδυσσέα Ελύτη, σε μουσική  Μίκη Θεοδωράκη και το τραγούδησε για πρώτη φορά η Ντόρα Γιαννακοπούλου.