2-ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ Θεοδόσιος Β’ ο Μικρός, Μαρκιανός, Ιουστινιανός Α’, Κωνσταντίνος Δ’, Ιουστινιανός Β’ Ρινότμητος

Θεοδόσιος Β’ ο Μικρός (408-450)

Αυτός ήταν εγγονός του Θεοδοσίου Α΄ και ανακηρύχτηκε αυτοκράτωρ σε ηλικία 7 ετών. Ονομάστηκε Μικρός για να διακρίνεται από τον παππού του. Αρχικά επίτροπος διορίστηκε ο ύπατος Ανθέμιος και μετά το 414 η μετέπειτα αυτοκράτειρα αδελφή του Πουλχερία, που λόγω της θρησκοληψίας της παρέμεινε σε όλη την ζωή της παρθένος.

Το 421 παντρεύτηκε την Αθηναΐδα,κόρη του Πλατωνικού φιλοσόφου Λεοντίου, μια έξυπνη και μορφωμένη γυναίκα που πριν τον γάμο της βαφτίστηκε χριστιανή. Η Αθηναΐδα αντιδρούσε στην θρησκοληψία που επικρατούσε στα ανάκτορα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα διάφοροι ραδιούργοι να την κατηγορήσουν πως είχε σχέσεις με ένα αξιωματούχο των ανακτόρων, τον Παυλίνο τον οποίο αφού τον φυλάκισαν τελικά τον σκότωσαν. Η Αθηναΐδα βρήκε ως δικαιολογία ότι θέλει να επισκεφτεί τον Πανάγιο Τάφο έφυγε για εκεί και δεν ξαναγύρισε.

Σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του οι διωγμοί των Εθνικών συνεχίστηκαν με αποκορύφωση το λυντσάρισμα της μαθηματικού και φιλοσόφου Υπατείας στην Αλεξάνδρεια το 415. 

Παραβολάνοι, δηλαδή σωματοφύλακες του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλου την συνέλαβαν την πήγαν σε μια εκκλησία και αφού την έγδυσαν της έγδαραν το δέρμα με κοχύλια, της έσπασαν τα κόκκαλα και αφού την έκοψαν σε κομματάκια τα πέταξαν στα σκυλιά και στην φωτιά.

Ο  Κύριλλος ανακηρύχτηκε Άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 9 Ιουνίου αλλά και στις 18 Ιανουαρίου μαζί με αυτήν του προκατόχου του Αγίου Αθανασίου.

Το 426 με διαταγή του πυρπολήθηκε ο ναός του Ολυμπίου Διός και το 429 πλιατσικολογούν τον Παρθενώνα καταστρέφοντας τον και γκρεμίζοντας το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς.

Με έδικτο του ο Θεοδόσιος επιβάλει την ποινή του θανάτου στους Έλληνες Εθνικούς και αναγνωρίζει ως νόμιμη θρησκεία εκτός του χριστιανισμού  μόνο την Ιουδαϊκή.

Για όλα αυτά ο Θεοδόσιος Β΄ ανακηρύχτηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 29 Ιουλίου.

Μαρκιανός (450-457)

Όταν πέθανε ο Θεοδόσιος η αδελφή του Πουλχερία, που στην ουσία διοικούσε το κράτος, ορκισμένη παρθένα παντρεύτηκε τον χιλίαρχο Μαρκιανό και αυτός αναβαθμίστηκε σε αυτοκράτορα. Αυτός βέβαια αναπόφευκτα, λόγω της παρθενίας της συζύγου του, πήρε στα ανάκτορα την παλλακίδα του.

Μπορεί να μειώθηκαν επί βασιλείας του οι διωγμοί των Εθνικών, αλλά υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις χριστιανών, μεταξύ Μονοφυσιτών της Αλεξάνδρειας και Ορθοδόξων της Αντιόχειας

Και αυτός, αλλά και η Πουλχερία ανακηρύχτηκαν άγιοι και η μνήμη τους εορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου.

Ιουστινιανός Α’(527-565)

Ο Ιουστινιανός παντρεύτηκε μία από τις διασημότερες γυναίκες στην παγκόσμια ιστορία και την διασημότερη αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, την Θεοδώρα. Ο επίσημος ιστορικός του αυτοκράτορα Προκόπιος στο έργο του «Ανέκδοτα» ή «Απόκρυφη ιστορία» θεωρεί ότι  αποτελούσε την ενσάρκωση της αδιαντροπιάς, της ακολασίας και της σκληρότητας. Ήταν ηθοποιός, που τότε ήταν αντίστοιχο της πόρνης, που κατάφερε και έγινε Αυτοκράτειρα.

Ο Προκόπιος αναφέρει επίσης για την Θεοδώρα τους ρόλους που έπαιζε και πως ότι πολλές γδυνόταν, αφήνοντας μία ποδίτσα στο αιδοίο της, ενώ περιφερόταν ανάμεσα στους θεατές, έπειτα κυλιόταν κάτω και την έραναν με κριθάρι κι έβαζαν χήνες που το έτρωγαν
Τον Ιανουάριο του 532 ξέσπασαν σοβαρές ταραχές μετά την καταδίκη κάποιων Πράσινων και Βένετων σε θάνατο για επεισόδια στον  Ιππόδρομο, με αποτέλεσμα ο λαός να προσπαθήσει να ανατρέψει τον Ιουστινιανό και να στέψει αυτοκράτορα τον Υπάτιο .  Η ιαχή «Νίκα» δονεί την ατμόσφαιρα. Είναι το σύνθημα που φώναζαν στον Ιππόδρομο για να εμψυχώσουν τους αρματοδρόμους, εξ ού και η ονομασία η Στάση του Νίκα.

Η Θεοδώρα έπεισε τον Ιουστινιανό, που είχε φοβηθεί, να μην φύγει και έτσι οι στρατηγοί του Ιουστινιανού Βελισάριος και Μούνδρος εγκλώβισαν τους εξεγερμένους στον Ιππόδρομο και κατέσφαξαν πάνω από 30.000 ανθρώπους.

Βέβαια εκτελέστηκαν και ο Υπάτιος με τον αδελφό του.

Ήδη το βάπτισμα είχε γίνει υποχρεωτικό επί ποινή θανάτου, ακόμη και για όσους δήλωναν ήδη χριστιανοί.

Ο Ιουστινιανός νομοθέτησε να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι «οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι εθνικοί.

Τα συγγράμματα ιατρικής των Ελλήνων έχουν απαγορευτεί και καεί και στην μεγάλη επιδημία πανούκλας, που υπολογίζεται πως εξόντωσε μεταξύ 541-543 εκατό εκατομμύρια ανθρώπους, ως θεραπεία εφαρμοζόταν οι αφαιμάξεις και οι εξορκισμοί. Η εκκλησία εύκολα απέδωσε  την επιδημία στην οργή του θεού, λόγω των ειδωλολατρών αλλά και των χριστιανικών αιρέσεων, που υπήρχαν εκείνη την εποχή.

Το 532 ένας φανατικός καλόγερος  ο Ιωάννης Ασιακός  με ένοπλους προσήλυτους εξορμά στην Μικρά Ασία και εξοντώνει τους εθνικούς και το 545 και 546 κάνει το ίδιο στην Κωνσταντινούπολη. Τόση δε είναι η μανία του χριστιανικού  όχλου που τα θύματα τους σταυρώνονται, κόβονται σε κομμάτια ή τα πνίγουν στην θάλασσα πετώντας τα μέσα σε σακιά. Σε μερικές περιπτώσεις από τον χριστιανικό όχλο τα έντερα των εκτελεσμένων περιφέρονται στους δρόμους ως τρόπαια.

Το 556 ο ιεροεξεταστής Αμάντιος ξαποστέλλεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια και ξεπαστρεύει όλους τους εθνικούς της πόλης καίγοντας και τις βιβλιοθήκες τους. 

Η μνήμη του Ιουστινιανού μαζί με της Θεοδώρας εορτάζεται στις 14 Νοεμβρίου.

Κωνσταντίνος Δ’ (668-685)

Ο πατέρας του ανέβηκε στον θρόνο μετά την ανατροπή του ετεροθαλούς αδελφού του Ηρακλεωνά και της μητέρας του Μαρτίνας.

Στον Ηρακλεωνά του έκοψαν την μύτη και στην Μαρτίνα την γλώσσα.

Την ευγενή αυτή παράδοση της οικογενείας του διατήρησε και ο  Κωνσταντίνος ο Δ΄ και έτσι αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, διέταξε τον ακρωτηριασμό των ρινών των δύο μικρότερων αδελφών του, προκειμένου να τους καταστήσει αδύναμους στον ανταγωνισμό για το θρόνο.

Δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτός ήταν ο έτερος αυτοκράτωρ ονόματι Κωνσταντίνος (μετά τον «Μέγα») που είναι Άγιος. Μερικά συναξάρια Αγίων της Εκκλησίας αναφέρονται στον Κωνσταντίνο Γ’ γιο του Ηρακλείου, που ήταν βασιλιάς μόνο για 6 μήνες το 641και πέθανε 29 ετών.

 Η γερουσία είχε κατηγορήσει την Μαρτίνα ότι τον δηλητηρίασε αλλά άλλες πηγές θεωρούν ως αιτία θανάτου του την φυματίωση

Η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Σεπτεμβρίου.

Ιουστινιανός Β’ Ρινότμητος (685-695 & 705-711)

Αυτός είχε δείγματα διανοητικής ανισορροπίας και διακρίθηκε ως τυραννικός και βάναυσος αυτοκράτορας.

Το 695 ο στρατός εξεγέρθηκε  και ανακήρυξε  Αυτοκράτορα έναν αξιωματικό τον Λεόντιο.

Ο Λεόντιος,  παλαιός φίλος του πατέρα του, χάρισε τη ζωή στον Ιουστινιανό αλλά τον τιμώρησε  με κόψιμο της μύτης του και τον έστειλε εξορία στην Χερσώνα της Κριμαίας από την οποία μετά από 10 χρόνια δραπέτευσε και κατάφερε να επανέλθει στην εξουσία   τιμωρώντας με θάνατο και ακρωτηριασμό εκατοντάδες συνεργάτες και αξιωματούχους των προηγούμενων δύο Αυτοκρατόρων,  

Έγιναν άλλες δύο εξεγέρσεις εναντίον του το 709 και το 711. Η δεύτερη ήταν επιτυχής και κατέληξε στην εκτέλεση του. Προηγουμένως όταν τον ενημέρωσαν ότι όλος ο στόλος καταστράφηκε στην Μαύρη θάλασσα γέλασε παρά το γεγονός ότι είχαν πνιγεί 70000 άνθρωποι.

Η μνήμη του εορτάζεται στις  2 Αυγούστου.

Το πρώτο μέρος :

• 1-ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΑΝ ...