Η ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Η ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ

Η Ελλάδα συνήθως δεν πρωτοτυπεί συνήθως σε τίποτα, όμως πέρυσι παρ΄ όλα αυτά απέκτησε μια παγκόσμια πρωτοτυπία

Δεν νομίζω να υπάρχει προηγούμενο σε όλο τον κόσμο μια κυβέρνηση να κάνει εκλογές με σκοπό να τις χάσει για να απαλλαγεί από την εξουσία.

Δυστυχώς ο Καραμανλής ο μικρός δεν είχε τα κότσια να ακολουθήσει την στάση του Χαρίλαου Τρικούπη που παρά το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», παρέμεινε στην εξουσία και αγωνίστηκε για την σωτηρία της χώρας, παρά το ότι είχε σαν αντιπάλους, μια φαύλη αντιπολίτευση που υποκινούσε διαδηλώσεις με σύνθημα την μη πληρωμή των φόρων, αλλά και τα Ανάκτορα με τον διάδοχο να εμφανίζεται έφιππος στις διαδηλώσεις!

Η ουσιαστική ή έστω η επικείμενη χρεοκοπία της χώρας είναι επί θύραις και βέβαια δεν θα είναι η πρώτη φορά από την εποχή που απελευθερώθηκε από τους Τούρκους.

Ήδη 4 φορές στην νεώτερη ιστορία μας καταφέραμε να χρεωκοπήσουμε!

Διαβάζω διάφορες αναλύσεις σχετικά με τα ελλείμματα και το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας σε σύγκριση με άλλες χώρες, και στις οποίες διαπιστώνει κανείς ότι αυτές έχουν δημοσιονομικά ελλείμματα ακόμα μεγαλύτερα από τα δικά μας.

Οι συγκρίσεις όμως που γίνονται με χώρες ,όπως πχ οι ΗΠΑ ή η Ιαπωνία που πράγματι έχουν μεγαλύτερα ελλείμματα από την Ελλάδα, παραβλέπουν ότι αυτές έχουν αντίστοιχα και νομίσματα τα οποία μπορεί να μην έχουν σαφές αντίκρισμα σε αξίες έχουν όμως ένα μείζον πλεονέκτημα ότι σε αυτά βασίζεται η διεθνής οικονομία οπότε όλοι τα στηρίζουν, αλλά επίσης ότι οι χώρες αυτές παράγουν και προϊόντα με διεθνή ζήτηση οπότε και τα νομίσματα τους ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ σε όλο τον κόσμο.

Την σημασία της κυκλοφορίας μπορεί να την καταλάβει κανείς καλύτερα από το παρακάτω γνωστό μεν, αλλά ουσιαστικό και συνάμα απολαυστικό παράδειγμα που έδωσε ο Ρουμελιώτης.

Σ' ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό, τα πάντα έχουν νεκρωθεί λόγω της κρίσης. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλον. Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα, ώσπου ύστερα από έναν μήνα, όπου όλοι βαράνε μύγες, έρχεται επιτέλους κάποιος τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.

Ο ξενοδόχος τού λέει την τιμή και την έκπτωση, κι εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιό του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στον χασάπη, στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας. Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και σπεύδει στο μπουρδελάκι, να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες ώρες άγριου, απύθμενου σεξ που πέρασαν μαζί. Εκείνη, με τη σειρά της, δίνει τα 100 ευρώ στον ξενοδόχο για τις βραδιές που χρησιμοποίησε με πίστωση τα δωμάτιά του για τους πελάτες της.

Μόλις η επί χρήμασι εκδιδομένη άφησε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατεβαίνει ο τουρίστας από το δωμάτιό του και λέει στον ξενοδόχο ότι τελικά άλλαξε γνώμη και θα φύγει απ' το χωριό. Ο ξενοδόχος τού δίνει πίσω τα 100 ευρώ, που πήρε απ' την πουτάνα, αφού έκαναν τον γύρο του χωριού.

Αυτό είναι ο σουρεαλισμός στην οικονομία. Τελικά, δεν υπήρξε καθόλου εισόδημα για το χωριό, τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε, και όλα τα χρέη του χωριού ξεπληρώθηκαν...

Όμως δυστυχώς η πραγματικότητα στην Ελλάδα είναι αυτή που έγραψε ο Τάκης Φωτόπουλος.

Μολονότι ούτε το δημόσιο χρέος ούτε το δημοσιονομικό έλλειμμα, σε σχέση με το ΑΕΠ, είναι από μόνα τους τα υψηλότερα στην ευρωζώνη, καμία άλλη χώρα σ' αυτή δεν παρουσιάζει παρόμοιο συνδυασμό υψηλών μεγεθών (113% και 12,7% αντίστοιχα), ούτε είναι αναγκασμένη μέσα σε μόλις πέντε χρόνια να ξεπληρώσει ή να αναχρηματοδοτήσει τα 150 από τα 300 δισ. ευρώ που φτάσαμε να χρωστάμε σήμερα (κυρίως σε Γερμανούς και Γάλλους τραπεζίτες) και ήδη να δαπανά πάνω από τα μισά συνολικά δημόσια έσοδα στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων!

Δεν είμαι οικονομολόγος, έσουρα δε αρκετά σε αυτούς πρόσφατα, αλλά με απλά μαθηματικά αυτό σημαίνει ότι για τα επόμενα 5 χρόνια σε κάθε 100 ευρώ που βγάζουμε τα 50 πρέπει να τα δίνουμε στους δανειστές και με τα υπόλοιπα 50 να την περνάμε, και εάν είναι δυνατόν ,που προφανώς δεν είναι, να μας περισσεύουν και μερικά για να επενδύσουμε.

Εάν τα σκατώσουμε, και δεν μπορέσουμε να ξοφλήσουμε τα χρέη μας, όπως έγινε μετά την ατιμωτική ήττα από τους Τούρκους στον πόλεμο του 1897, οι δανειστές μας δεν έχουν να φοβηθούν για τα λεφτά τους.

Θα βρουν το τρόπο για να τα πάρουν με κάτι αντίστοιχο με τον ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος) του 1897, που εισέπραττε για λογαριασμό των δανειστών τους φόρους των ειδών μονοπωλίου (αλάτι, σπίρτα, πετρέλαιο, παιγνιόχαρτα, σιγαρόχαρτο και σμύριδα) και ακόμη τον φόρο του καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και τους δασμούς του τελωνείου Πειραιώς για τα επόμενα 80 χρόνια ,δηλαδή μέχρι το 1978 που καταργήθηκε!

Όμως από ότι βλέπω οι περισσότεροι, όπως άλλωστε και εγώ, είναι πρόθυμοι να συζητάνε για το που πήγαν τα λεφτά και να μην έχουν καμιά διάθεση να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και τις δυστυχώς αναπόφευκτες λύσεις.

Εμείς όμως είμαστε περήφανοι Έλληνες και έχουμε μάθει να ζούμε αρχοντικά με δανεικά, και δεν είμαστε σαν και κείνους τους Γερμανούς που έχουν αποδεχτεί να καθηλωθούν οι μισθοί τους για 8 χρόνια για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα τους, με αποτέλεσμα να είναι μαζί με τους Κινέζους στην κορυφή των εξαγωγικών χωρών στον κόσμο.

Ούτε έχουμε εμείς ξεπουλημένα εργατικά σωματεία σαν το Γερμανικό συνδικάτο των εργατών μετάλλου, των 3.000.000 εργατών, που αντί για αυξήσεις θα ζητήσει την εξασφάλιση από την κυβέρνηση και τους εργοδότες των θέσεων εργασίας.

Εμείς είμαστε πιστοί στο ρητό -αμύνεστε περί πάρτης!

Άμα δε είναι να κάνουμε απεργία θα φροντίσουμε να παραλύσουμε την χώρα είτε κλείνοντας τα λιμάνια ,είτε κλείνοντας με τα τρακτέρ τους δρόμους ή τα σύνορα ή ακόμα καίγοντας τα αυτοκίνητα μας στο Σύνταγμα όπως απειλούν οι ταξιτζήδες αν τους φορολογήσουν!(αμήν και πότε να τα κάψουν!)

Μόνο αυτοί οι ξενέρωτοι Γερμανοί όταν λένε «σήμερα απεργεί το μετρό στο Βερολίνο», αυτό σημαίνει ότι τα τρένα δεν περνούν με ρυθμό ανά τρία λεπτά από κάθε σταθμό, όπως είναι το σύνηθες, αλλά περίπου ανά τέταρτο αντί να νεκρώσουν όλη την χώρα.

Αλλά τι περιμένει κανείς από λαούς που έτρωγαν βελανίδια όταν οι ένδοξοι ημών πρόγονοι μας κληροδοτούσαν το τιμημένο τους DNA,και σήμερα αντί να μας αναγνωρίσουν αυτό το ένδοξο παρελθόν και να μας δώσουν κάνα φράγκο να συνεχίσουμε να την περνάμε κοτσάνι το 67% των Γερμανών δηλώνει ότι δεν θέλουν η χώρα τους και άλλες χώρες μέλη της ΕΕ να βοηθήσουν οικονομικά την Ελλάδα για να ξεπεράσει τη δημοσιονομική της κρίση και το 53% εκτιμά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει, αν χρειασθεί, να αποβάλει την Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ.

Τελικά μέσα σε όλη αυτή την δίνη που ζούμε τον τελευταίο καιρό αυτό που μου την δίνει περισσότερο είναι η σκέψη ότι κάποιος εκεί στην Ραφίνα, συνταξιούχος ετών 53(και μισό..) που λέγεται ότι έχει φτάσει τα 125 κιλά, παίζοντας με το τηλεκοντρόλ του και βλέποντας ένα μάλλον αμήχανο, σχεδόν λυπημένο Παπανδρέου ανάμεσα στους υπομειδιώντες Σαρκοζί και Μέρκελ θα λέει χαμογελαστά μέσα του : ούτε ψύλλος στον κόρφο του!

Στο βιντεάκι πως μας βλέπουν στην Αγγλία, χώρα που είναι εκτός ευρώ, ως ZORBA THE GR€€K.(από τον Guardian)