ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΡΑΚΙ

Φέτος το καλοκαίρι γνώρισα μια κυρία που μου διηγήθηκε μια ιστορία για την μάνα της, που με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα νοσηλευόταν στην μονάδα εντατικής θεραπείας ενός μεγάλου νοσοκομείου.

Ήταν η δεύτερη φορά που υπήρξε ανάγκη νοσηλείας της σε μονάδα, μέσα στον ίδιο μήνα και πλέον αυτή την φορά περίμενε το μοιραίο και αναπόφευκτο τέλος, όπως την είχε ήδη προειδοποιήσει η ιατρός που την παρέλαβε, λόγω της βαρύτατης κατάστασης της .

Κατά τις 7 το απόγευμα η ίδια γιατρός βγήκε και την ενημέρωσε ότι η μητέρα της ζούσε και πιθανόν να ξεπερνούσε και αυτή την κρίση.

Με δάκρυα στα μάτια η γνωστή μου, αφού την ευχαρίστησε για την καλή είδηση ,την ρώτησε αν μπορεί να την φιλήσει και καθώς την αγκάλιαζε η ιατρός της είπε:

Αυτό είναι το μεγαλύτερο ευχαριστώ που μπορώ να πάρω από σας για τον αγώνα που έδωσα για την μητέρα σας γιατί πίστεψα από την αρχή πως θα μπορούσε να σωθεί. Το ωράριο μου έχει τελειώσει εδώ και 3 ώρες!

Σε απάντηση της είπα και εγώ μια παλιότερη ιστορία που λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα: Στην ιατρική δεν υπάρχει ωράριο, υπάρχει μόνο ο ασθενής και η σωτηρία του μαζί με το μεράκι του γιατρού για αυτό που κάνει.

Στην προΕΣΥ εποχή το ωράριο των γιατρών ήταν 5 1/2 ώρες του βοηθού και αντίστοιχα κλιμακωτά κατά 1/2 ώρα λιγότερο, του επιμελητή και του διευθυντή.

Σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας ο διοικητής αποφάσισε μια μέρα και έβαλε μηχάνημα για να κτυπάνε κάρτες οι γιατροί.

Την ίδια μέρα κατά το μεσημέρι εμφανίστηκε στο γραφείο του ο διευθυντής μιας χειρουργικής κλινικής και του είπε :τελείωσε το ωράριο μου, κτύπησα την κάρτα. άφησα στο χειρουργείο τον επιμελητή μου με τον βοηθό μου να συνεχίσουν την εγχείρηση και πάω να πιω τον καφέ μου στο κιλικίο!

Μετά από μισή ώρα εμφανίστηκε στο γραφείο του ο επιμελητής και του είπε και αυτός: τελείωσε το ωράριο μου, κτύπησα την κάρτα. άφησα στο χειρουργείο τον βοηθό αλλά μου φαίνεται λίγο δύσκολο να τελειώσει μόνος του την εγχείρηση!

Εγώ πάω να πιώ ένα καφέ με τον διευθυντή μου!

Έντρομος ο διοικητής έτρεξε στο κιλικίο και τους παρακάλεσε να επιστρέψουν στο χειρουργείο και βέβαια πάραυτα ξήλωσε το μηχάνημα με τις κάρτες.

Είναι αυτονόητο βέβαια ότι και στους γιατρούς πρέπει να υπάρχει ένα ωράριο αλλά όταν η περίσταση το επιβάλλει προέχει ο ασθενής και οι ανάγκες του και αυτό γίνεται συνήθως τις περισσότερες φορές.

Σαφώς και υπάρχουν πολλά επαγγέλματα που οι εργαζόμενοι σε αυτά δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνουν ούτε στιγμή παραπάνω μετά την λήξη του ωραρίου τους.

Υπάρχουν όμως και εργασίες που αν δεν έχεις μεράκι για αυτό που κάνεις δεν έχεις λόγο να βρίσκεσαι εκεί.

Θυμάμαι πόσο κακή εντύπωση είχε κάνει παλιότερα η διαμαρτυρία κάποιων ηθοποιών κρατικού θεάτρου για τον σκηνοθέτη τους, που οι πρόβες του θεατρικού έργου που θα ανέβαζαν σε λίγες μέρες κρατούσαν περισσότερο από το επίσημο ωράριο τους!

Σκεφτείτε να γίνονται πχ πρόβες της Τραβιάτας και ενώ ακούγεται το ντουέτο Un dì, felice, eterea να βαράει ένα βάρβαρο κουδούνι για την λήξη του ωραρίου!

Άνθρωποι που έχουν μεράκι και αγάπη για την δουλειά τους δεν θα υπολογίσουν τον χρόνο που θα διαθέσουν σε αυτήν.

Ένας μάγειρας μπορεί να περάσει ώρες ολόκληρες μέχρι να πετύχει η συνταγή που έχει στο μυαλό του, ένας μεταφραστής να κατεβάσει τόμους ολόκληρους για να αποδώσει σωστά μια λέξη ή μια φράση στο κείμενο που μεταφράζει, ένας τεχνικός μπορεί να ξημερωθεί μέχρι επισκευάσει ένα μηχάνημα, ένας αθλητής να φτάνει να πέφτει κάτω από την εξάντληση για να βελτιώσει την απόδοση του.

Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι σε διάφορες εργασίες εκτός από την εκπλήρωση των βιοποριστικών τους αναγκών έχουν άλλο ένα βασικό κίνητρο για αυτό που κάνουν.

Το μεράκι και την αγάπη για την δουλειά τους .

Το μεράκι έχει ουσιαστικά σχέση με την προσωπική ικανοποίηση που αισθάνεται ο άνθρωπος από αυτό που κάνει και από την ικανοποίηση που αυτό το έργο μπορεί να δώσει στους άλλους ανθρώπους.

Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό όταν διάβασα πως πολλοί φύλακες των αρχαιολογικών χώρων αρνήθηκαν να τους ανοίξουν το βράδυ που το αυγουστιάτικο φεγγάρι θα έχει πανσέληνο.

Το άνοιγμα των αρχαιολογικών χώρων με διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ήταν μια πολύ καλή ιδέα που αγκαλιάστηκε με θέρμη από τον κόσμο τα τελευταία 10-15 χρόνια.

Φέτος που διανύουμε την εποχή που το κράτος λέει επισήμως δια των Λοβέρδιων χειλέων -Στα ταμεία δεν υπάρχει φράγκο- το ΥΠΠΟΤ έκανε στην αρχή του μήνα, έκκληση προς τους αρχαιοφύλακες, να εργαστούν, όσοι το επιθυμούν, το βράδυ της Πανσελήνου εθελοντικά.

Βρέθηκαν 86, με μεράκι για την δουλειά τους, που δέχτηκαν να δουλέψουν εθελοντικά και να απολαύσουν και αυτοί μαζί με τον κόσμο την μαγεία της βραδιάς που στα περισσότερα μέρη η ομορφιά του φεγγαριού μαζί με μουσική στους μοναδικούς αρχαιολογικούς χώρους δημιουργεί μια ονειρική ατμόσφαιρα .

Όλοι οι άλλοι αρνήθηκαν όπως βεβαίως είχαν κάθε δικαίωμα.

Έχω τύχει 2-3 φορές σε αρχαιολογικούς χώρους ,από αυτούς που δεν συγκεντρώνουν πολύ κόσμο, να μας ξεναγήσει αφιλοκερδώς και με προθυμία ο φύλακας που αγαπάει αυτό τον χώρο και τον θεωρεί σαν το σπίτι του. Μπορεί οι φύλακες αυτοί να μην είχαν τελειώσει ούτε γυμνάσιο ,όμως είχαν ρουφήξει σαν σφουγγάρι τα λόγια των αρχαιολόγων που δούλεψαν εκεί, και προσπάθησαν με τον καλύτερο τρόπο να μας τα μεταφέρουν σχεδόν λέξη προς λέξη, περήφανοι για το έργο τους και τον τόπο που τους είχαν αναθέσει να φυλάνε.

Είμαι σίγουρος ότι αυτοί θα είναι μέσα στους εθελοντικώς προσφερθέντες να υποδεχτούν το βράδυ της Τρίτης μαζί με τον κόσμο, σαν οικοδεσπότες στο σπίτι τους, την εμφάνιση του ολόγιομου αυγουστιάτικου φεγγαριού στον καλοκαιρινό ουρανό.

Τελικά για την μέρα της πανσέληνου το υπουργείο εξασφάλισε ένα κονδύλι για να πληρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι ,και οι εθελοντικώς προσφερθέντες, για την υπερωριακή τους απασχόληση.

Αποτέλεσμα;

Οι συνδικαλιστές τους αρνήθηκαν να εργαστούν γιατί φέτος το υπουργείο θα τους έδινε την ΝΟΜΙΜΗ αποζημίωση ενώ στο παρελθόν με διάφορους ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ τρόπους έπαιρναν τα τριπλάσια!

Φαίνεται ότι τα προηγούμενα χρόνια τα λεφτά δεν έμπαιναν στο μισθό τους αλλά τα κατέθεταν άλλοτε στο σωματείο (!!),άλλοτε στο ταμείο διαχείρισης ή στο ταμείο Αλληλοβοηθείας (!!) και από εκεί περνούσαν στους εργαζόμενους.

Έτσι φέτος για πρώτη φορά ο βράχος της Ακρόπολης θα παραμείνει κλειστός τη βραδιά της πανσελήνου.

Θα στερηθούμε ακόμη τη Ρωμαϊκή Αγορά, το Σούνιο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό μουσείο, τον Κεραμεικό και το Ολυμπιείο.

Ο συνδικαλισμός του γ. γραμματέα των αρχαιοφυλάκων με την λογική του ότι -εμείς δεν ζητάμε από το κράτος να παρανομήσει ας μας πληρώσει με όποιο τρόπο θέλει- δηλαδή με άλλα λόγια να παρανομήσει για πάρτη μας!, έχει τελικά μαζί με τον πρόσφατη δήλωση -του θα ματώσουμε- των νταήδων της ΔΕΗ ,πετύχει να ολοκληρώσει την, δυστυχώς από καιρό πλέον εδραιωμένη , απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος στα μάτια του κόσμου.