Τον περασμένο αιώνα έγιναν δύο μεγάλες επαναστάσεις.Η πρώτη, στις αρχές του στην Ρωσία, έφερε στο προσκήνιο την εργατική τάξη η οποία τελικά μέσα στον ίδιο αυτόν τον αιώνα κατέρρευσε με πάταγο.
Η δεύτερη, στα μέσα του αιώνα, στην Αμερική έφερε στο προσκήνιο την νεολαία και την μαύρη μειονότητα και πέτυχε δε να εξαπλωθεί και σε όλο τον κόσμο .
Αυτή ήταν η επανάσταση του ροκ εντ ρόλ.
Εκείνα τα χρόνια η οικονομική άνθηση της Αμερικής ήταν τεράστια. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της (ΑΕΠ) το 1958 ήταν περίπου το μισό από το παγκόσμιο.
Η μέση τιμή ενός αυτοκινήτου ήταν 1500 δολάρια ,ενός σπιτιού στην Καλιφόρνια περίπου 10000 δολάρια ενώ ένας μέσος μισθός ήταν περίπου τα μισά.
Από την άλλη μεριά στην κοινωνία επικρατούσε πουριτανισμός και συντηρητισμός εμποτισμένος με την προτεσταντική ηθική και υπήρχε ταυτόχρονα πλήρης κοινωνικός διαχωρισμός με τις φυλετικές διακρίσεις σε πλήρη ισχύ.
Η έναρξη το 1955 του αγώνα των μαύρων για ισότητα σηματοδοτείται όμως εκείνη την εποχή μετά την σύλληψη της Rosa Parks επειδή δεν είχε παραχωρήσει την θέση της σε λευκό για να κάτσει στο λεωφορείο.
Ταυτόχρονα το 1954 γίνεται μια σημαντική αλλαγή στην μουσική βιομηχανία.
Οι εταιρείες δίσκων εγκαταλείπουν τους δίσκους των 78 στροφών και εγκαινιάζουν τα 45ρια, ενώ τον ίδιο χρόνο στην Ιαπωνία η εταιρεία ΤΤΚ (η μετέπειτα Sony) εισάγει στο εμπόριο τα ραδιόφωνα με τρανζίστορ.
Έτσι το άκουσμα της μουσικής αποκτά τεράστια διάδοση, ο κόσμος και ειδικά οι νέοι, μπορεί να ακούει την μουσική που θέλει και όπου την θέλει σε φτηνά γραμμόφωνα και φορητά ραδιόφωνα.
Μέχρι τότε οι λευκοί που είχαν και μεγαλύτερη οικονομική άνεση άκουγαν αποκλειστικά την μουσική που προοριζόταν γι΄ αυτούς ενώ οι μαύροι την δική τους, που όμως ήταν και η πιο ενδιαφέρουσα γιατί ήσαν τα blues,η jazz και τα gospel τραγούδια.
Παρ΄ όλα αυτά ένας μαύρος όσο καλός να ήταν δεν ήταν ποτέ δυνατόν στην ρατσιστική Αμερική της εποχής να γίνει δημοφιλής όπως πχ ο Φρανκ Σινάτρα.
Γι΄ αυτό ο ιδρυτής της Sun Records στο Memphis (Tennessee), Sam Phillips είχε πει το περίφημο: Εάν θα εύρισκα ένα λευκό που να τραγουδά με νέγρικο συναίσθημα θα έκανα ένα εκατομμύριο δολάρια.
Τελικά τον βρήκε και τον Ιούλιο του 1954 ο Elvis Presley ηχογράφησε εκεί "That's All Right (Mama)" ενώ ήδη δυό μήνες νεώτερα ο Bill Haley και οι Κομήτες του είχαν ηχογραφήσει το "Rock Around the Clock".
Η επανάσταση του ροκ εντ ρολ είχε αρχίσει, όμως ουσιαστικά εδραιώθηκε όταν μαύροι καλλιτέχνες μπόρεσαν να διαδώσουν την μαύρη μουσική στο λευκό ακροατήριο των νέων.
Καλλιτέχνες όπως ο Fats Domino, ή ο Chuck Berry άρχισαν να έχουν επιτυχία σε αυτό το κοινό, αλλά αυτός που ουσιαστικά έδωσε την επαναστατική χροιά σε αυτή την μουσική με τον ξέφρενο ρυθμό του, τις κραυγές του, την μεταλλαγή της φωνής του από αισθησιακή σε άγρια, με τραγούδια που είχαν στοιχειώδεις στίχους οι οποίοι απλά εξυπηρετούσαν την μουσική ,μια μουσική βασισμένη στην μουσική gospel από την Νέα Ορλεάνη και με κύριο όργανο το πιάνο αντί της κιθάρας, που το έπαιζε με ένα δικό του τρόπο που δεν ήταν των μαύρων μπλουζιστών ούτε των λευκών της κάντρυ μουσικής, ήταν ο Little Richard.
Μικρόσωμος, εξ ου το Little, μαύρος, ομοφυλόφιλος, με μεικάπ στο πρόσωπο και φανταιζί ρούχα και μαλλί σε στυλ Πομπαντούρ ήταν σίγουρα από τα πρόσωπα που δεν αποτελούσαν για τους γονείς, τους δασκάλους , την εκκλησία και γενικότερα το κατεστημένο πρότυπο για τα παιδιά τους.
Σαν κομήτης εισβάλλει στην μουσική σκηνή της εποχής με το πρώτο του, και από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της εισβολής της μαύρης κουλτούρας στην νέα μουσική πραγματικότητα της εποχής, το κλασσικό πλέον Tutti Frutti.Οι στίχοι του τραγουδιού είναι απλοί χωρίς να αφηγούνται κάποια ιστορία και ουσιαστικά εξυπηρετούν τον ρυθμό που αποτελεί την εξέλιξη του rhythm and blues σε rock.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε με τους παρακάτω στίχους μετά από μια χωρίς μουσική φωνητική εισαγωγή που μιμείται τον ήχο των ντράμς:
..
A-Wop-bop-a-loo-lop a-lop-bam-boo
Tutti Frutti, all over rootie,.....
A-wop-bop-a-loo-lop a-lop bam boo
..
I got a gal, named Sue,
She knows just what to do. .....
I've been to the east, I've been to the west, but
she's the gal
That I love the best.
..
Tutti Frutti, all over rootie,....
A-wop-bop-a-loo-lop a-lop bam boo
..
I got a gal, named Daisy,
She almost drives me crazy ....
She knows how to love me ,
Yes indeed
Boy you don't know,
What she's doing to me
..
Tutti Frutti, all over rootie,.....
A-wop-bop-a-loo-lop a-lop bam boo
I got a gal, named Daisy...
..
Tutti Frutti είναι ένα βανίλια παγωτό με κομμάτια fruit glacé, όπως επίσης ένα άρωμα φρούτων που χρησιμοποιείται σε γλυκά.
All rooty στην slang των hipster σημαίνει "all right".( hipster ονομάζονταν οι φανατικοί της τζαζ που υιοθετούσαν εκτός από την ενδυμασία μέχρι και τον τρόπο ζωής των μουσικών της)
Το τραγούδι αυτό το τραγουδούσε προηγουμένως σε μαύρα κλάμπ με τελείως διαφορετικά λόγια και σημασία .
Αρχικά η έννοια στην slang των μαύρων του Tutti Frutti σηματοδοτεί με το fruit τον gay άνδρα.
Η εισαγωγή a wop bam boom ήταν A good Goddamn που σημαίνει γκαντέμης.
Αντί στην συνέχεια να λέει: Tutti Frutti, all rooty! έλεγε:
.
..
Tutti Frutti είναι ένα βανίλια παγωτό με κομμάτια fruit glacé, όπως επίσης ένα άρωμα φρούτων που χρησιμοποιείται σε γλυκά.
All rooty στην slang των hipster σημαίνει "all right".( hipster ονομάζονταν οι φανατικοί της τζαζ που υιοθετούσαν εκτός από την ενδυμασία μέχρι και τον τρόπο ζωής των μουσικών της)
Το τραγούδι αυτό το τραγουδούσε προηγουμένως σε μαύρα κλάμπ με τελείως διαφορετικά λόγια και σημασία .
Αρχικά η έννοια στην slang των μαύρων του Tutti Frutti σηματοδοτεί με το fruit τον gay άνδρα.
Η εισαγωγή a wop bam boom ήταν A good Goddamn που σημαίνει γκαντέμης.
Αντί στην συνέχεια να λέει: Tutti Frutti, all rooty! έλεγε:
.
Tutti Frutti, good ή loose booty
If it don’t fit, don’t force it
You can grease it, make it easy
If it don’t fit, don’t force it
You can grease it, make it easy
.........
δηλαδή νεοελληνιστί μεταφραζόμενο
...
Tutti Frutti, ωραία ή χαλαρά κωλομέρια ,
εάν δεν χωράει, μην το ζορίσεις,
μπορείς να το γρασάρεις, έτσι γίνεται πιο εύκολα.
Το "Tutti Frutti" ανέβηκε στο νούμερο 1 στον κατάλογο των επιτυχιών R&B του Billboard αλλά η δισκογράφηση ταχύτατα του τραγουδιού από τον Πατ Μπούν που απευθυνόταν στο λευκό κοινό οδήγησε στην λίστα των ποπ επιτυχιών την δική του εκτέλεση στο νούμερο 12 ενώ του Little Richard παρέμεινε στο νούμερο 17!
Αυτό εκείνη την εποχή ήταν μια συνήθης πρακτική από τους λευκούς τραγουδιστές οι οποίοι κοπιάριζαν σχεδόν αμέσως τις επιτυχίες των μαύρων τραγουδιστών και πουλούσαν βέβαια αυτοί περισσότερους δίσκους λόγω του ευρύτερου και οικονομικά πιο εύρωστου κοινού.
Το "Tutti Frutti" πάντως σήμερα βρίσκεται στο νούμερο 1 στην λίστα των 100 τραγουδιών που, κατά το μουσικό περιοδικό Mojo Music άλλαξαν τον κόσμο.
Με τις συναυλίες του σε όλη την Αμερική ο Little Richard πέτυχε να καταρρίψει τα φυλετικά ταμπού που υπήρχαν ακόμα και στις συναυλίες, στις οποίες, βάσει του νόμου, οι φυλές διαχωρίζονταν και συνήθως η μια βρισκόταν στην πλατεία και η άλλη στον εξώστη.
Στο τέλος της συναυλίας όλο το νεανικό κοινό είχε γίνει ένα!
Χάρις στην προσφορά του στην μουσική ροκ στο μουσείο Rock and Roll Hall of Fame με την έναρξη του το 1986 βρέθηκε στην πρώτη ομάδα που έγινε η τιμητική εισαγωγή τους στο μουσείο μαζί με τους Chuck Berry, James Brown, Ray Charles, Sam Cooke, Fats Domino, The Everly Brothers, Buddy Holly, Jerry Lee Lewis και Elvis Presley.
Το Tutti Frutti" σε ζωντανή εκτέλεση από τον Little Richard το 1995
η κλασσική ηχογράφηση που έγινε στην Νέα Ορλεάνη τον Σεπτέμβριο 1955 με την μπάντα του Fats Domino που ήταν οι Lee Allen και ο Alvin "Red" Tyler στα σαξόφωνα, ο Frank Fields στην κιθάρα και ο Earl Palmer στα ντραμς.
Η εκτέλεση του "Tutti Frutti" το 1956 στην ταινία του Alan Freed "Don't Knock the Rock" με τον Little Richard κοστουμαρισμένο (!) και χωρίς πολλές κινήσεις και σε πιο ήπιο ρυθμό για να μην υπάρξουν προβλήματα με το κοινό των συντηρητικών γονέων.
Η απονευρωμένη εκτέλεση του "Tutti Frutti "από τον Pat Βoone πλήρως αποδεκτό από τους λευκούς, με την εικόνα του καλού παιδιού και χριστιανού που όλοι οι γονείς θα ήθελαν για γαμπρό!
εάν δεν χωράει, μην το ζορίσεις,
μπορείς να το γρασάρεις, έτσι γίνεται πιο εύκολα.
Το "Tutti Frutti" ανέβηκε στο νούμερο 1 στον κατάλογο των επιτυχιών R&B του Billboard αλλά η δισκογράφηση ταχύτατα του τραγουδιού από τον Πατ Μπούν που απευθυνόταν στο λευκό κοινό οδήγησε στην λίστα των ποπ επιτυχιών την δική του εκτέλεση στο νούμερο 12 ενώ του Little Richard παρέμεινε στο νούμερο 17!
Αυτό εκείνη την εποχή ήταν μια συνήθης πρακτική από τους λευκούς τραγουδιστές οι οποίοι κοπιάριζαν σχεδόν αμέσως τις επιτυχίες των μαύρων τραγουδιστών και πουλούσαν βέβαια αυτοί περισσότερους δίσκους λόγω του ευρύτερου και οικονομικά πιο εύρωστου κοινού.
Το "Tutti Frutti" πάντως σήμερα βρίσκεται στο νούμερο 1 στην λίστα των 100 τραγουδιών που, κατά το μουσικό περιοδικό Mojo Music άλλαξαν τον κόσμο.
Με τις συναυλίες του σε όλη την Αμερική ο Little Richard πέτυχε να καταρρίψει τα φυλετικά ταμπού που υπήρχαν ακόμα και στις συναυλίες, στις οποίες, βάσει του νόμου, οι φυλές διαχωρίζονταν και συνήθως η μια βρισκόταν στην πλατεία και η άλλη στον εξώστη.
Στο τέλος της συναυλίας όλο το νεανικό κοινό είχε γίνει ένα!
Χάρις στην προσφορά του στην μουσική ροκ στο μουσείο Rock and Roll Hall of Fame με την έναρξη του το 1986 βρέθηκε στην πρώτη ομάδα που έγινε η τιμητική εισαγωγή τους στο μουσείο μαζί με τους Chuck Berry, James Brown, Ray Charles, Sam Cooke, Fats Domino, The Everly Brothers, Buddy Holly, Jerry Lee Lewis και Elvis Presley.
Το Tutti Frutti" σε ζωντανή εκτέλεση από τον Little Richard το 1995
η κλασσική ηχογράφηση που έγινε στην Νέα Ορλεάνη τον Σεπτέμβριο 1955 με την μπάντα του Fats Domino που ήταν οι Lee Allen και ο Alvin "Red" Tyler στα σαξόφωνα, ο Frank Fields στην κιθάρα και ο Earl Palmer στα ντραμς.
Η εκτέλεση του "Tutti Frutti" το 1956 στην ταινία του Alan Freed "Don't Knock the Rock" με τον Little Richard κοστουμαρισμένο (!) και χωρίς πολλές κινήσεις και σε πιο ήπιο ρυθμό για να μην υπάρξουν προβλήματα με το κοινό των συντηρητικών γονέων.
Η απονευρωμένη εκτέλεση του "Tutti Frutti "από τον Pat Βoone πλήρως αποδεκτό από τους λευκούς, με την εικόνα του καλού παιδιού και χριστιανού που όλοι οι γονείς θα ήθελαν για γαμπρό!
Αθεόφοβε, μου αρέσει το συγκεκριμένο τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, η γενιά μας, που δεν είναι τραγούδια της, έχει μεγάλη γνώση και ακούσματα της εποχής που περιγράφεις, σε αντίθεση με τη σημερινή, που σπάνια γνωρίζει τη δική μας.... παράξενο.
Μία ανάρτηση, πλήρης, όπως μας έχεις συνηθίσει!
Καλό βράδυ
:-)
Είχα πάντα την απορία για το σημαίνουν τα λόγια σε αυτό το πασίγνωστο τραγούδι και έτσι έψαξα σχετικά το θέμα για να καταλάβω ότι δεν σημαίνουν στην ουσία τίποτα και ουσιαστικά εξυπηρετούν το ρυθμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πόσο καιρό έφαγες για να το ανεβάσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο!
Μήπως όμως προετοιμάζεσαι για ραδιοφωνικός παραγωγός σε μουσικές εκπομπές;
Τι αναδρομή! Από τις αρχές των '50 ο κόσμος ήταν έτοιμος για κάτι καινούργιο. Tutti Frutti, έχοντας ξεκινήσει από γεύση τσίχλας, σήμαινε νοηματικά και συμβολικά και αρκετά αφηρημένα, κυρίως στοιχεία εκτός του κατεστημένου και περίεργα "φρούτα". Επίσεις θαυμάσια εισαγωγή κάνεις για την ατμόσφαιρα τότε στην Αμερκική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά το θέτεις ως ορόσημο, αν και στην πιο ευρεία "κατανάλωση" αυτός που θεωρείται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο σαν πατέρας του ροκ είναι βέβαια ο Buddy Holly, που έγινε γνωστός τρία χρόνια μετά από το πρωτοπόρο Tutti Frutti.
To '54 ήταν ακόμα η μουσική του διαβόλου. Μα μετά το 59 ο διάβολος έγινε λευκός! Ο Don MacLean στο κλασσικό American Pie έγραψε τον στοίχο The day the music died αναφερόμενος στις 3 Φεβρουαρίου του 1959 όταν το αεροπλάνο που μετέφερε τους Buddy Holly, Richie Valens, Dion και τον Big Bopper έπεσε τις πρωινές ώρες κοντά στην Μέησον Σίτυ...
Μόνο και μόνο για αυτό το άρθρο σου, θα σου ωφείλω αιώνια ευγνωμοσύνη.....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙκανοποίησες μια 35πενταετή απορία μου!
"Μα μόνο εγώ δεν καταλαβαίνω τι λέει ο στίχος;"
και για να μην γίνω ρεζίλι, δεν τόλμησα ποτέ να ρωτήσω....
Σήμερα έμαθα ότι και οι άλλοι το ίδιο δεν καταλάβαιναν , αλλά προσποιούνταν....
Επίσης με βοήθησες να νικήσω την φοβία που είχα αναπτύξει για την αγγλικήν γλώσσα, “....αφού δεν καταλαβαίνω τόσο απλούς στίχους , θα καταλάβω εγώ ποτέ William Shakespeare ;;
Τώρα όμως μπορώ! :))
EleftheRita-
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες από εδώ!
Βαρδάκας-
Όταν γράφω κάτι με ευχαριστεί να ερευνήσω πρώτα το θέμα καλά και αυτό που θα γράψω θα πρέπει να ικανοποιήσει πρώτα εμένα άσχετα από το πόσοι θα το διαβάσουν τελικά.
Είναι μια επαγγελματική μου συνήθεια που δεν μπορώ να την ξεπεράσω ακόμα και σε θέματα ανάλαφρα σαν και αυτό.
thinks-
Ο Buddy Holly ήταν μέσα στους πρωτοπόρους του ροκ, ουσιαστικά δε του rockabilly, αλλά βέβαια όχι και πατέρας του όπως γράφεις !
Ο πρόωρος θάνατος του δημιούργησε και τον μύθο του, όπως όλων όσων πέθαναν νέοι.
Ακριβώς αυτό αναφέρω και σε ένα από τα πρώτα μου ποστ Οι μύθοι πεθαίνουν νέοι
Ουσιαστικά το ροκ κυρίευσε τον κόσμο το 1955 με την ταινία η ζούγκλα του μαυροπίνακα όταν πρωτακούστηκε ο Bill Haley στο Rock Around the Clock.
Ηδη δε το 1954 ο Elvis Presley είχε ηχογραφήσει το πρώτο του 45ρι, και το 1955 εκτός από το Tutti Froutti με τον Little Richard επιτυχίες είχαν ο Big Joe Turner με το Shake, Rattle & Roll,και ο Chuck Berry,με το "Maybellene (1955),το "Roll over Beethoven (1956), το Rock and Roll Music (1957). Ακόμα και στο rockabilly το 1956 είχαν επιτυχίες ο Johnny Cash με το Folsom Prison Blues ο Carl Perkins με το Blue Suede Shoes και ο Presley με το Heartbreak Hotel.
Ο Buddy Holly εμφανίστηκε πολύ αργότερα, στα τέλη του 1957 με το "That'll Be the Day" και το "Peggy Sue"
Φυσικά! Μα, όπως γράφω παραπάνω: "στην πιο ευρεία κατανάλωση". Σε πολλές πηγές, ακόμα και Wikipedia βρίσκεις να λένε ότι ο Buddy Holly είναι "περισσότερο από κανέναν άλλο" πατέρας της ροκ. Αλλά, όπως σωστά γράφει η ανάρτησή σου, αυτή η εκδοχή δεν είναι σωστή. Ο Buddy Holly πράγματι ήρθε πιο πίσω κι από τρίτος, και καταϊδρωμένος. Αλλά, τέλος πάντων, ήταν κι εκείνος εντάξει παιδί :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήglam-
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να παρηγορηθείς διάβασε στα σχόλια του ποστ μου ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
ένα ποίημα του Χυτήρη και σκέψου τι θα καταλάβαινε ένας Εγγλέζος αν θα το διάβαζε!
Σε ένα ποστ πάντως που ετοιμάζω έχω φάει 2-3 ώρες ψάχνοντας μέχρι να καταλάβω τι έννοεί ο William Shakespeare σε ένα και μόνο στίχο του!
Εξοχο ποστ, όπως και τα τραγούδια που αναφέρεις, μόνο που η Σοβιετική επανάσταση απέτυχε παταγωδώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήM' έφτιαξες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούς και σήμερα πολλές παλιές καραβάνες του ροκ ή ροκ'ν΄'ρολ να λένε πως οι στίχοι δεν έλεγαν τίποτα, δεν τους ενδιέφερε να πουν κάτι. Απλά ήθελαν κάποια λόγια να κολλήσουν στο ρυθμό.
Εμείς οι έλληνες όμως που τ΄ακούγαμε δίχως να γνωρίζουμε καλά αγγλικά και επηρρεασμένοι απο τους δικούς μας έντεχνους που μελοποιούσαν ποιητές νομίζαμε πως λένε σπουδαία πράγματα.
Βέβαια και στο ροκ αυτό άλλαξε στην πορεία με τον Ντύλαν κι αργότερα με τον Τζιμ Μόρισσον και το προγκρέσιβ ροκ. Το αγνο rock'n'roll όμως ήταν βασικά ρυθμός
υγ. πολύ ξενέρωτη η εκτέλεση του Πατ Μπουμ!