ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΥΠΝΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ γ΄μέρος (τελευταίο)

 

Στα προηγούμενα δύο ποστ υπάρχουν οι ατάκες και τα δηλητηριώδη σχόλια των ξένων διακεκριμένων ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης.  
Αλλά και οι Έλληνες διανοούμενοι και καλλιτέχνες δεν είναι λιγότερο δηκτικοί όταν σχολιάζουν ομότεχνους τους.   

Έλεγε λοιπόν ο Σουρής στον Κωστή Παλαμά: 
Σε συμβουλεύω Κώστα μου αντί να γράφεις στίχους άρπαξε το κεφάλι σου και χτύπα το στους τοίχους. 

Μπορεί σήμερα ο Καρυωτάκης να έχει αναγνωριστεί απ΄ όλους, αλλά προπολεμικά ο κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας Κ.Θ. Δημαράς έγραφε τον Φεβρουάριο του 1938: 
«Ο Καρυωτάκης δεν ήταν μεγάλος ποιητής• εγώ πιστεύω πως καλά-καλά δεν ήταν καν ποιητής» 
 Ένα μήνα αργότερα, ο Θεοτοκάς υπερθεματίζοντας, πρόσθετε: «η δημιουργική του πνοή ήταν λιγοστή και η καλλιέργειά του ακόμη λιγότερη»

Την ίδια χρονιά ο Λαπαθιώτης, θέλοντας να διακωμωδήσει την ποίηση του Εμπειρίκου και του Εγγονόπουλου, αποστέλλει στη Νέα Εστία ένα «Υπερσουρρεαλιστικό σονέττο», σημειώνοντας πως εγκαινιάζει με αυτό ένα νέο, ακόμη πιο ακραίο, ποιητικό σύστημα . Είναι το γνωστό ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ.
Ο Ελύτης αντιδρώντας τον αποκαλεί «άνθρωπο θρασύ και ημιμαθή που δεν έχει την ελάχιστη ανατροφή».

Ο σατιρικός ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος επισκεπτόμενος τον Σολωμό, στην Κέρκυρα, αναγγέλλει στον βαλέ του ποιητή τον εαυτό του: «Πείτε στον κόντε ότι τον ζητάει ο ποιητής Σούτσος», για να πάρει μετά από λίγα λεπτά την απάντηση: 
«Ο κόντε μου είπε να σας πως ότι Σούτσος ποιητής δεν υπάρχει». 

Ο  «αφανισθείς αυτοθέλητα», όπως είχε γράψει πριν την εξαφάνιση του, Δημήτρης Λιαντίνης είπε για την Οδύσσεια του Καζαντζάκη: 
Δυστυχώς όμως το έργο δεν διαβαζόταν. Σήμερα είναι ζήτημα αν έχουν διαβάσει πάνω από εκατό, εκατόν πενήντα άνθρωποι όλο το έργο.

Ο Καζαντζάκης για τον Καβάφη:  
Νομίζω πως ο Καβάφης έκανε πολύ κακό στα ελληνικά γράμματα.Τους έδωσε μια κατεύθυνση κουρασμένη και παρακμιακή, απαράδεκτη για μια νεα λογοτεχνία σαν την δική μας.

Όπως έχω δημοσιεύσει στο παρελθόν ο Αγγελόπουλος είχε πει για τον Σαββόπουλο: «Άλλος ένας βλάκας και ο Σαββόπουλος. Δεν δέχομαι συστάσεις από αγράμματους και κρετίνους . Ο άνθρωπος φοράει μια σημαία και περιφέρεται στα σύνορα σαν μπαλαρίνα… 
Βέβαια και ο Σαββόπουλος τον είχε αποκαλέσει ως: την πιο  επηρμένη φαλάκρα του ελληνικού  κινηματογράφου!
Για τον αδικοχαμένο Αγγελόπουλο έχω γράψει γράψει το ποστ ΕΝΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ.

Αλλά στο ίδιο ποστ είχα γράψει ότι και στον χώρο των μουσικών οι αντιπαραθέσεις και με οξείς χαρακτηρισμούς δεν είναι ασύνηθες φαινόμενο.
Ήταν τέλος του Αυγούστου 1981, όταν ο Χατζηδάκις επρόκειτο να διευθύνει μια συναυλία της ΚΟΑ, η οποία τελικά ματαιώθηκε και  είχε έρθει σε  ρήξη  με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο (ΠΜΣ) του οποίου  ο πρόεδρός του, Ευάγγελος Κατσάμπας, δεν αναγνώριζε στον Χατζιδάκι διευθυντικές ικανότητες, επειδή δεν είχε σχετικό δίπλωμα και σε συνέλευση της ορχήστρας είπε: 
«Ο κ. Χατζιδάκις δεν ανήκει σ’ αυτό τον χώρο. Εχει εξυβρίσει τον ελληνικό λαό, τα πολιτικά κόμματα, τα πάντα. Μας έχει πει ηλίθιους, ανάπηρους, φρακοφορεμένους φελλούς. Πρέπει να διαφυλάξουμε την ακεραιότητά μας. …Αν παίξετε θα δικαιώσετε τον τίτλο του φελλού, του ηλίθιου, του ανάπηρου!..»
Προφανώς έτσι θα τους είχε χαρακτηρίσει ο Χατζιδάκις!

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης για τον υπέρμαχο της δημοτικής Γιάννη Ψυχάρη:  
«Η δημοτική του Ψυχάρη δεν ήταν λαϊκή γλώσσα, ήταν πλαστή». 

Ο Γιάννης Ψυχάρης για τον Κ.Π. Καβάφη:
«Ο Καβάφης δεν είναι ποιητής, είναι τζουτζές». 

Ο Γιώργος Σεφέρης για τον Άγγελο Σικελιανό
«Αυτός ο λυρισμός γορίλλα που θέλει όλα να τα καταβροχθίσει». 

Ο δε Καραγάτσης  γράφει σαρκαστικά για τους συναδέλφους του στον επικήδειο του: 
Δε επείραξα ποτέ μου συνάδελφο και είμαι συμπαθέστατος στους λογοτεχνικούς κύκλους. Αυτό θα αποδειχθεί στην κηδεία μου όπου θα έρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ιδίοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο. Και θα φύγει από το νεκροταφείο ο κόσμος και ο κοσμάκης βγάζοντας στεναγμούς ανακούφισης. Είμαι βέβαιος πως ο θεός θα με κατατάξει μεταξύ των αγίων στον Παράδεισο. Αμήν».  

Τέλος όπως έγραφα σε πρόσφατο ποστ ο  Γ. Πωπ απάντησε σε κάποια επίθεση που είχε δεχθεί από τον Γεώργιο Βλάχο με την αμίμητη φράση : «τοιούτον άρθρον δεν διενοήθη νους τις, ουδέ έγραψε χειρ τις, αλλά πους τις»
 
 
Μερικές ατάκες έχουν ληφθεί από εδώ και  εδώ.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.