ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μετά το σύμφωνο του Λιβάνου, η επικείμενη απελευθέρωση είχε οδηγήσει στον σχηματισμό της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Στην κυβέρνηση συμμετείχαν και 6 υπουργοί, εκ μέρους της ΠΕΕΑ του ΕΑΜ και του ΚΚΕ .
Στην Ελλάδα ήδη αφότου άρχισε να διαφαίνεται η νίκη των συμμάχων , είχαν αρχίσει οι αψιμαχίες μεταξύ του ΕΑΜ και των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων για το ποιός θα επικρατήσει μεταπολεμικά.
Για την νέα κυβέρνηση, ένα μείζον πρόβλημα αποτελούσε το μέλλον των δωσιλογικών γερμανοντυμένων Ταγμάτων Ασφαλείας, που είχαν ιδρυθεί από την κυβέρνηση Ράλλη για την αντιμετώπιση του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ και η προτεινόμενη λύση για αυτό το βασικό πρόβλημα στην Καζέρτα δεν ήταν ικανοποιητική για την αριστερά.
Παρά την εκρηκτική αυτή κατάσταση, που τελικά κατέληξε αργότερα σε εμφύλιο πόλεμο, την εποχή της απελευθέρωσης όλες οι πλευρές μιλούσαν για ειρηνική απελευθέρωση όπως διαβάζει κανείς στις αντιστασιακές τότε εφημερίδες την παραμονή της αποχώρησης των Γερμανών.

Στην Αθήνα το ΕΑΜ κυριαρχούσε στις συνοικίες ενώ στο κέντρο η εξουσία μοιραζόταν.
Στρατιωτικός διοικητής Αθηνών είχε οριστεί ο Σπηλιωτόπουλος που είχε διατελέσει πρώτος διοικητής Χωροφυλακής ,για ένα πεντάμηνο, στην κυβέρνηση Τσολάκογλου. Μετέπειτα διετέλεσε υπαρχηγός και αρχηγός της εθνικόφρονος οργάνωσης ΡΑΝ και συνεργάστηκε με την Χ του Γρίβα.
Στις 12 Οκτωβρίου ο Γερμανός διοικητής Φελμυ κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη και άρχισε η αποχώρηση των Γερμανών.
Πριν ακόμα καλά να αποχωρήσουν από το μνημείο οι Γερμανοί, ο κόσμος το καταπάτησε και άρχισε να πανηγυρίζει ενθουσιασμένος την λευτεριά του,όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στις εφημερίδες της επομένης.

Στις 15-10-44 γίνεται παρέλαση των δεξιών αντιστασιακών οργανώσεων και αρχίζουν τα πρώτα επεισόδια με 7 νεκρούς και 82 τραυματίες.
Στα κεντρικά ξενοδοχεία ,γύρω από την Ομόνοια είχαν οχυρωθεί μέλη των «εθνικών οργανώσεων» ενσωματωμένοι οι περισσότεροι πλέον στην Χ του Γρίβα οι οποίοι και άρχισαν να πυροβολούν εναντίον αυτοκινήτου του ΕΑΜ.

Την επόμενη πολιτοφύλακες του ΕΑΜ πήγαν να συλλάβουν τον στρατηγό Πάγκαλο, παππού του σημερινού, και έξω από το σπίτι του έγινε νέα αιματηρή μάχη.
Ο Πάγκαλος συνελήφθη αργότερα από τη Εθνική κυβέρνηση και εγκλείσθηκε στις φυλακές Αβέρωφ, χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία, αλλά κατάφερε να δραπετεύσει όταν στα Δεκεμβριανά ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε στις φυλακές.
Ο Πάγκαλος είχε θεωρηθεί ότι βοήθησε τον Ράλλη στον σχηματισμό των ταγμάτων Ασφαλείας. Ήδη δε το 1942 ο Αναστάσιος Ταβουλάρης, από τους ανθρώπους του Πάγκαλου, είχε διοριστεί ως υπουργός Εσωτερικών που ουσιαστικά είχε και τις αρμοδιότητες της Δημόσιας Ασφάλειας για την καταστολή του «εσωτερικού εχθρού»
Ο Πάγκαλος συνελήφθη εκ νέου και τελικά απαλλάχτηκε με δικαστικό βούλευμα τον Σεπτέμβριο 1945.

Στις 18-10-44 φθάνει στην Αθήνα η ελληνική κυβέρνηση και γίνεται η τελετή της έπαρσης της σημαίας στην Ακρόπολη.

Στις εφημερίδες της εποχής συνεχώς αναγράφεται ότι ανευρίσκονται πτώματα εκτελεσθέντων σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, τα οποία αποδίδονται σε εκτελέσεις των Γερμανών, αλλά προφανώς μερικά θα οφείλονται και σε ξεκαθάρισμα αντιπάλων των διαφόρων ενόπλων ομάδων, γι΄ αυτό και ο στρατιωτικός διοικητής εκδίδει διαταγή απαγορεύοντας τις συλλήψεις που γίνονται από αυτές τις ομάδες.

Ο Παπαδόγγονας, πατέρας του τεως υπουργού της ΝΔ, ήταν ο αρχηγός των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Πελοπόννησο και με 500 άνδρες του βρισκόταν στην πολιορκούμενη από τον ΕΛΑΣ Τρίπολη, όταν τον Σεπτέμβριο του 44 έφτασε εκεί σαν προπομπός της κυβέρνησης ο Παν. Κανελλόπουλος. Αυτός μεσολάβησε και ο Παπαδόγγονας παραδόθηκε στις επίσημες ελληνικές αρχές οι οποίες και τον μετέφεραν, με ένα τμήμα του που διατήρησε ελαφρό οπλισμό, στις Σπέτσες και μετά στο στρατόπεδο στο Γουδί* στην Αθήνα όπου και σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ.
Η ανησυχία για έκτροπα στην πρώτη επέτειο της 28ης Οκτωβρίου είναι έκδηλη στην ειδησεογραφία της παραμονής του εορτασμού.

Στην Αθήνα έχει έρθει ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Ήντεν στον οποίο ο γεν. γραμματέας του ΚΚΕ Γ. Σιάντος του εύχεται το «καλώς ώρίσατε»

Ανήμερα στις 28-10-44 το κύριο άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ θυμίζει ότι ο Μουσολίνι είχε καθιερώσει την 28η Οκτωβρίου σαν εθνική γιορτή της Ιταλίας γιατί τότε είχε καταλάβει την Ρώμη.
Δεν είχε φανταστεί ποτέ του όμως ότι αυτή η ημερομηνία θα γινόταν τελικά εθνική εορτή των Ελλήνων!

Ο εορτασμός ήταν λαμπρός και δυστυχώς μετά από αυτόν θα έπαιρνε αρκετά χρόνια πια για να ξαναγίνει το ίδιο λαμπρός με όλους τους Έλληνες μαζί και χωρίς επεισόδια σαν τα παρακάτω που ήταν το κακό προμήνυμα για την αδελφοκτόνο σύρραξη που θα επακολουθούσε.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

.

*Γράφω στο Γουδί ,όπως ακριβώς αναγράφεται και στο λήμμα Παπαδόγγονας , στην Πάπυρος –Λαρούς –Μπριτάννικα.

Μια εκτεταμένη και ενδιαφέρουσα συζήτηση για το αν είναι σωστό το –στο Γουδί ή στου Γουδή έχει γίνει στα σχόλια του ποστ μου
ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ ,ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΜΕ;

.

ΥΓ
Μια ανάρτηση που αναφέρεται και στην επιστράτευση της 28ης Οκτωβρίου 1940 είχα γράψει πέρυσι.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ!