Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ!

........................... Χωριό Μότσανη Αλβανίας 20 Δεκεμβρίου 1940

Και εκεί που ετοιμαζόμουνα να σας γράψω για το ταξίδι στο Λάος, όσα έγραψε ο Στάθης για το άλλο ΛΑΟΣ με γέμισαν με πιεστικές αναμνήσεις που δεν έπαιρναν αναβολή. Βλέπετε αυτές δεν τις έλεγαν Αϊβαλιώτη και ζητούσαν άμεση στράτευση στο χαρτί.
Ε μην μου πείτε ότι δεν ξέρετε ποιος είναι ο Αϊβαλιώτης!
Κοτζάμ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του πιο πούρου Ελληνοχριστιανικού κόμματος στην χώρα μας ,που έχει ως σημαία του το Πατρίς-Θρησκεία –Οικογένεια και παρ΄ όλα αυτά η Πατρίς τον βρήκε Ανυπότακτο!
Βέβαια ο Αρχηγός του κόμματος τον έβγαλε από κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο αλλά όχι βέβαια και από βουλευτή, γιατί τότε την θέση του θα πάρει, η δια του χαστουκίου στην Δήμητρα ηρωποιηθείσα από την δεξιά κ.Αθήνη, την οποία διέγραψε μεν ο Αρχηγός (ε, ποιος είναι ο Αρχηγός, ένας είναι ο Αρχηγός!) αλλά από ότι φαίνεται δεν θα είχε αντίρρηση να την πάρει ο Κωστάκης.(σάμπως καλύτεροι είναι μερικοί από αυτούς που έχει;)
Βέβαια και ο Βουλγαράκης σαν βουλευτής έκανε την θητεία του, αλλά αυτός είχε φροντίσει να είναι νομότυπος, άσχετα τώρα που όλοι καταλαβαίνουν τι θητεία έκανε.
Δεν με έκανε όμως να γράψω αυτό το ποστ η σύγκριση με την 29 μηνη θητεία που υπηρέτησα στο Ναυτικό σε σχέση με τον ανυπότακτο βουλευτή.
Ούτε επίσης οι αναμνήσεις από την βασική εκπαίδευση που είχε ως βασικό στόχο να μάθουμε να κάνουμε παρέλαση φωνάζοντας το Εθνικοπατριωτικόν σύνθημα –Μαρία, Μαρία, τα μπούτια σου, όπως μου θύμισε το κείμενο του Στάθη.
(Άλλη φορά θα σας περιγράψω την ιλαροτραγωδία όταν για πρώτη και μοναδική φορά βρέθηκα να παρελαύνω στην περιφορά της εικόνας του Αγίου Νικολάου στον Πειραιά)
Το κομμάτι που με παρακίνησε να γράψω αυτό το ποστ είναι το παρακάτω:

Αλλωστε δεν έκανε και τίποτε διαφορετικό απ' τα παιδιά της παράταξης -ναι τη χρυσή νεολαία της δεξιάς- που, όταν κήρυξαν τον πόλεμο οι Ιταλοί στη χώρα μας, έτρεχε η μισή αστική τάξη των Αθηνών σαν μουρλή στο Επιτελείο στο Υπουργείο Στρατιωτικών και στα Φρουραρχεία για να εξασφαλίσει απαλλακτικά χαρτιά για τους γόνους της, να μην πάνε στον στρατό ή αν πάνε, να μείνουν πίσω στα έμπεδα, μακρυά απ' το μέτωπο.

Ο μακαρίτης ο πατέρας μου είχε επιστρατευθεί 7 φορές συνολικά στην ζωή του.
Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος είχε ήδη υπηρετήσει την θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός, αλλά έτρεξε να δει που θα παρουσιαστεί.
Όταν πήγε στην στρατολογία και ενώ ήταν σε στρατεύσιμη ηλικία και όλοι οι συνάδελφοι του ιατροί είχαν επιστρατευθεί ,του είπαν προς μεγάλη του έκπληξη ότι δεν τον επιστρατεύουν!
Του έδωσαν μάλιστα και ένα χαρτί που το βεβαίωνε και γύρισε στο σπίτι.
Την επόμενη μέρα όμως είπε της μάνας μου -εγώ ντρέπομαι να μείνω πίσω, την φίλησε και πήγε και κατατάχτηκε εθελοντικά και βρέθηκε από την αρχή στην Αλβανία .
Όταν έγινε η συνθηκολόγηση με την Γερμανία πήρε το δρόμο της επιστροφής, ευτυχώς έφιππος και έφτασε κάπου κοντά στην Λάρισα ,χάρισε το άλογο σε κάποιον, γιατί οι Γερμανοί είχαν ήδη φτάσει στην πρωτεύουσα και είχε κυκλοφορήσει ότι οι αξιωματικοί θα μπορούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους με τα τραίνα.
Φτάνοντας όμως στο σταθμό του τραίνου είδε κάτι αξιωματικούς να τους έχουν βάλει οι Γερμανοί να κουβαλάνε καδρόνια οπότε την κοπάνησε και το έκοψε με τα πόδια μέχρι την Αθήνα!
Όταν έφτασε κοιμήθηκε συνέχεια σχεδόν 3 μέρες και έκτοτε δεν ξαναπερπάτησε ποτέ του!
Από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια έπαιρνε ταξί λέγοντας –ότι είχα να περπατήσω το περπάτησα τότε!
Αυτά τα λίγα για κάποιον που δεν είχε τα προσόντα για κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.

Τίποτα άλλο.

............................................ Αλβανία 31 Ιανουαρίου 1941