ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΧΑΓΗ

Το 2020 ήταν το έτος που η Τουρκική προκλητικότητα απέναντι στην Ελλάδα ξεπέρασε κάθε όριο. Ήταν όμως και το έτος που η Ελλάδα έδειξε πως έχει σκοπό να μεταβάλλει την ως πρόσφατα παγιωμένη για χρόνια κατάσταση και η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο , η συμφωνία με την Αλβανία και η σύναψη συμφωνίας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ έδειξαν στην Τουρκία πως δεν υπάρχει για αυτούς πιθανότητα υποχώρησης μας από τις αδιαπραγμάτευτες  θέσεις μας.
Μπορεί λοιπόν  το 2021 να είναι το έτος που η Τουρκία να δεχτεί να προσφύγει στην Χάγη οπότε είναι χρήσιμο  να ξέρουμε που μπορεί να βασιστεί η κάθε μια πλευρά.
Πρώτον πρέπει να γνωρίζουμε πως η Τουρκία δεν έχει υπογράψει την συμφωνία για το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά στην ουσία έχει αποδεχθεί το όριο των 6 ν. μιλιών για τα χωρικά ύδατα των νησιών μας αλλά χωρίς δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα τους.
Η Τουρκία πρόσφατα έχει αρχίσει  την προσπάθεια  να αμφισβητήσει την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, που καθόρισε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας παραβλέποντας πως αυτή δεν είναι ελληνοτουρκική αλλά υπογράφεται από 7 κράτη, τις νικήτριες χώρες του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου και την ΕΣΣΔ.
Η ελληνική κυριαρχία σε όλα τα νησιά, νησίδες και βράχους του Βορειοανατολικού Αιγαίου, πλην των Ιμβρου, Τενέδου και Λαγουσών και όσων βρίσκονται εντός τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές έχει κατοχυρωθεί με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης .
Η Τουρκία υπέγραψε το 1932 δύο συμφωνίες με την Ιταλία, όπου οι δύο χώρες επιβεβαίωσαν και αποδέχθηκαν ρητά τον καθορισμό της ιταλικής κυριαρχίας στα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες της Δωδεκανήσου, έως και το Καστελλόριζο, καθώς και τη χαραχθείσα οριοθετική γραμμή στην περιοχή αυτή. Οι διατάξεις αυτές από το 1947 ισχύουν και για την Ελλάδα ως διάδοχο κράτος της Ιταλίας μετά την ένωση της Δωδεκανήσου  με την χώρα μας με τις ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις. Το σημαντικό μάλιστα είναι ότι η Τουρκία παραιτήθηκε κάθε τίτλου και δικαιώματος σε όλα αυτά τα νησιά (Συνθήκη της Λωζάννης, άρθρο 16).
Μέχρι την κρίση των Ιμίων η Τουρκία δεν είχε προβάλει καμία επίσημη αμφισβήτηση για το νομικό καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. 

 Μόνο μετά από τότε άρχισαν να αναπτύσσουν την θεωρία της   «Γαλάζιας Πατρίδας» με αποτέλεσμα το Κέντρο Ναυτικών και Στρατηγικών Σπουδών του πανεπιστημίου Μπαχτσεσεχίρ της Κωνσταντινούπολης να δημοσιεύσει στο Google Maps τον διαδραστικό αυτό χάρτη μαζί  με την  αυθαίρετη χάραξη θαλάσσιων συνόρων με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς και η πρόταση Γιαϊτζί για ορισμό ΑΟΖ ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ, σε βάρος της Κύπρου. Το ίδιο και με την Παλαιστινιακή Αρχή.

Είναι προφανές ότι σε απάντηση των ανωτέρω Τουρκικών ισχυρισμών η χάραξη  της ΑΟΖ  ανάμεσα στον 26ο και τον 28ο μεσημβρινό με την Αίγυπτο της Ελλάδας είναι απολύτως σύμφωνη με το δίκαιο της θάλασσας όπως έχει εφαρμοσθεί σε πρακτική και σε νομολογία. Επιβεβαιώνεται πανηγυρικά η πάγια θέση μας ότι τα νησιά έχουν κυριαρχικά και δικαιώματα  υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Έτσι ακυρώνεται εκ των πραγμάτων το παράνομο Τουρκολιβικό σύμφωνο. Ακόμη, κατοχυρώνεται η επήρεια των νησιών μας σε θαλάσσιες ζώνες.

Η δε επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο στα 12 ν. μίλια και η συμφωνία με την Αλβανία να μετατεθούν οι διαφορές μας στην οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων μας στο Διεθνές Δικαστήριο, δείχνει μια διάθεση της χώρας μας να προχωρήσει η από χρόνια παραμελημένη διευθέτηση αυτών των θεμάτων.
Σε σχέση τώρα με την αποστρατιωτικοποίηση  των νησιών που προβάλλει συνεχώς η Τουρκία , η αποστρατιωτικοποίηση της Λήμνου και της Σαμοθράκης προβλεπόταν αρχικά από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, αλλά αυτή καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936 η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λωζάννης.
Το δικαίωμα της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την Τουρκία, σύμφωνα και με την επιστολή που απηύθυνε στον Έλληνα Πρωθυπουργό στις 6 Μαΐου 1936 ο τότε Τούρκος Πρέσβης στην Αθήνα Roussen Esref, κατόπιν οδηγιών της Κυβέρνησής του. Η Τουρκική Κυβέρνηση επανέλαβε αυτή τη θέση, όταν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Rustu Aras, απευθυνόμενος προς την Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την ευκαιρία της κύρωσης της Συμβάσεως του Montreux, αναγνώρισε ανεπιφύλακτα το νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας να εγκαταστήσει στρατεύματα στη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, με τις εξής δηλώσεις του: "Οι διατάξεις που αφορούν τις νήσους Λήμνο και Σαμοθράκη, οι οποίες ανήκουν στη γειτονική μας και φιλική χώρα Ελλάδα και είχαν αποστρατικοποιηθεί κατ' εφαρμογήν της Σύμβασης της Λωζάννης του 1923, επίσης καταργήθηκαν με τη νέα Σύμβαση του Montreux και αυτό μας ευχαριστεί ιδιαίτερα" (Εφημερίδα των πρακτικών της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, τεύχος 12, Ιούλιος 31/1936, σελ. 309). Παρόμοιες διαβεβαιώσεις εδόθησαν σχετικώς, κατά την ίδια περίοδο, εκ μέρους της Τουρκίας προς τις Κυβερνήσεις τρίτων ενδιαφερομένων χωρών.
Σχετικά με το καθεστώς των νησιών Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας αυτό διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 δεν προβλέπεται ότι αυτά θα τελούν υπό καθεστώς αποστρατικοποιήσεως.
Η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την υποχρέωση σύμφωνα με το άρθρο 13 της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις ή οχυρωματικά έργα και η πολεμική αεροπορία μας να μην πετάει στην ακτή της Ανατολίας όπως και η Τουρκική πάνω από τα νησιά.
Επίσης: Αι ελληνικαί στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ΄ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην".
Ενώ η Ελλάδα τηρεί με συνέπεια αυτή την υποχρέωση είναι τοις πάσι γνωστό το τι κάνει η Τουρκία.
Το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων τον Απρίλιο του 1947, που προβλέπουν "Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι"
Η πρόβλεψη περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων έγινε μετά από αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχεί τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο.
Η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί "res inter alios acta" γι' αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, "μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες" εκτός των συμβαλλομένων.
Τα καθεστώτα αποστρατικοποίησης έχασαν το λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς.
Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά.
Η θέσπιση των 10 μιλίων εναέριου χώρου από την Ελλάδα είναι η μόνη αυθαίρετη από την μεριά μας ενέργεια η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα διεθνώς, όπως γράφω σχετικά στο  ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ  Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται επίσης πως η Ελλάδα ενώ συνεχώς επικαλείται τα 200 μίλια για την αποκλειστική οικονομική ζώνη στα θαλάσσια ύδατά μας, δεν έχει προβεί στη νόμιμη κατοχύρωσή της με υποβολή σχετικών χαρτών στον ΟΗΕ, όπως έχει πράξει η επιμελέστερη Τουρκία.
Βάσει πάντως των ανωτέρω η θέση της Ελλάδας για ένα διάλογο εντός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου και του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και για ένα διάλογο σχετικά με τη μόνη διαφορά με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι η μόνη και αποδεκτή λύση των διαφορών μας με την γείτονα χώρα, όπως σχετικά γράφω στο :
ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΙΠΙΔΑ ΜΑΣ ;
Τέλος στο ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΙΠΙΔΑ ΜΑΣ ; εξηγώ γιατί δεν είναι πρακτικώς εφικτή η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια στο Αιγαίο, αλλά και το τι μπορούμε να περιμένουμε από μια προσφυγή στην Χάγη .
Και αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο θα πρέπει να προετοιμαστεί και η κοινή γνώμη της χώρας μας.
 
 
 
Αρκετές πληροφορίες που έχουν ενσωματωθεί στο κείμενο προέρχονται από τα παρακάτω άρθρα:
https://www.tovima.gr/2020/11/05/opinions/kypros-kai-apostratiotikopoiisi-ton-nison-tou-anatolikou-aigaiou/
 
https://www.tovima.gr/2020/12/15/opinions/i-apantisi-sti-galazia-patrida/
 
https://www.iefimerida.gr/news/317044/apostratikopoiisi-nision-giati-i-toyrkia-peftei-se-gkafes-ti-pragmatika-ishyei
 
Μερικά πρόσφατα ποστ μου σχετικά με το θέμα:
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΜΑΣ;
ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
 ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΛΟΥΚΟΤΟΠΟ