ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πολύ φοβάμαι πως το επόμενο διάστημα θα αντιμετωπίσουμε σοβαρά προβλήματα με τους Τούρκους και τις προθέσεις τους να διενεργήσουν έρευνες σε περιοχές έξω από τα 6 ναυτικά μίλια πολλών νησιών μας.

Ήδη πρόσφατα, τον Δεκέμβριο 2019 έγραψα ένα αναλυτικό ποστ σχετικά με την υφαλοκρηπίδα μας και το δίκαιο που σχετίζεται με αυτήν (ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΦΑΛΟΚΡΙΠΙΔΑ ΜΑΣ ;)

Νωρίτερα τον ίδιο μήνα, μετά την υπογραφή του μνημονίου μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, είχα γράψει το άρθρο ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΛΟΥΚΟΤΟΠΟ και στο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ είχα μεταφέρει ένα προφητικό σχετικό άρθρο του Γιάννη Μαρίνου.

Το ζουμί από αυτά τα άρθρα είναι πως:

1-    Μπορεί να επικαλούμαστε συνεχώς το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, αλλά η αλήθεια είναι ότι το μόνο που έχουμε κατοχυρώσει είναι τα χωρικά μας ύδατα στα 6 μίλια.

2-    Έχουμε το δικαίωμα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12νμ αλλά αν το κάνουμε η Τουρκία θα το θεωρήσει αιτία πολέμου (το περίφημο casus belli)

3-    Αν το κάναμε όμως στο Αιγαίο, εκτός του  casus belli λόγω των πολλών νησιών μας, ουσιαστικά αυτό θα γινόταν μια κλειστή θάλασσα και σε αυτό θα αντιδρούσαν και οι μεγάλες δυνάμεις.

4-    Το 1931 επί Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν η αεροπλοΐα ήταν ακόμα στα σπάργανα, η Ελλάδα θέσπισε εναέριο χώρο 10 μιλίων. Πρόκειται για μια αυθαίρετη και αίολη πρωτοβουλία, καθώς τα χωρικά της ύδατα είναι μόνο 6 μίλια και σύμφωνα με τα διεθνή θέσμια ο εναέριος χώρος είναι προέκταση των χωρικών υδάτων, άρα για την Ελλάδα τα 6 μίλια. Έτσι η διεθνής κοινότητα αλλά και το ΝΑΤΟ δεν μας αναγνωρίζουν εναέριο χώρο 10 μιλίων. Όσο διατηρούμε αυτό το καθεστώς η Τουρκία θα συνεχίσει τις καθημερινές παραβιάσεις και θα ξοδεύουμε τεράστια ποσά κάθε χρόνο σε άσκοπες και άνευ αποτελέσματος αναχαιτίσεις, τις οποίες, εκτός από εμάς, κανένας δεν τις θεωρεί παραβιάσεις.

5-     Ενώ συνεχώς επικαλούμαστε  τα 200 μίλια για την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) στα θαλάσσια ύδατά μας, δεν έχουμε προβεί στη νόμιμη κατοχύρωσή τους με υποβολή σχετικών χαρτών στον ΟΗΕ, σε αντίθεση με την  Τουρκία. Έτσι η τελευταία  επικαλείται αυθαίρετες υπέρ αυτής θαλάσσιες εκτάσεις με κατάρτιση και κυκλοφορία σχετικών χαρτών, ενώ η ελληνική πλευρά τους αμφισβητεί αορίστως χωρίς όμως να αντιπαρατάσσει τους ανύπαρκτους δικούς της χάρτες.

6-    Η υφαλοκρηπίδα υφίσταται ως ‘’φυσικό δικαίωμα’’ ανεξάρτητα από τη βούληση του παράκτιου κράτους να την αποκτήσει, σε αντίθεση με την Α.Ο.Ζ. για την οποία το κράτος πρέπει να εκδηλώσει τη βούληση να αποκτήσει αυτή τη ζώνη μέσα από μια εθνική πράξη κήρυξης  σε μια περιοχή που εκτείνεται ως τα 200 ν.μ. από την ακτή με την προϋπόθεση βέβαια ότι το εύρος της θάλασσας στην περιοχή, του παρέχει μια τέτοια δυνατότητα. Τελικά το γεγονός είναι ότι όλα τα παράκτια κράτη διαθέτουν υφαλοκρηπίδα τόσο για τα ηπειρωτικά τους εδάφη όσο και για τα νησιωτικά, ενώ ΑΟΖ διαθέτουν μόνον εκείνα που το επιθυμούν. Η Τουρκία όμως  δεν έχει υπογράψει την σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας μαζί με τις ΗΠΑ, Ισραήλ και Βενεζουέλα.

7-    Δυστυχώς οι διατάξεις της οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. και της υφαλοκρηπίδας που περιέχονται στη Σύμβαση του Montego Bay δεν προσδιορίζουν ακριβώς τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που εφαρμόζονται σε περιπτώσεις γεωγραφικής στενότητας. Οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρούν ανθρώπινη κατοίκηση ή οικονομική ζωή με δικές τους δυνάμεις δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδα και Α.Ο.Ζ. (άρθρο 121, παρ.3 της Δ.Δ.Θ.)

8-    Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια για το πρόβλημα της ΑΟΖ: Η οριοθέτηση γίνεται ή με διμερή συμφωνία, ή με προσφυγή στην διαιτησία ή με προσφυγή σε διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Δεν υπάρχουν άλλες λύσεις. Είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα μιας διεθνούς δικαιοδοτικής κρίσης; Εννοούμε αυτό που λέμε; Ότι αναγνωρίζουμε μια και μόνη ελληνοτουρκική διαφορά, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο; Είμαστε έτοιμοι να συνυπογράψουμε το συνυποσχετικό και να οδηγηθούμε σε διεθνή δικαιοδοτική κρίση και να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα της απόφασης; Το δεδικασμένο;

9-    Μπορεί η Τουρκία να δικαιούται το 10% περίπου της ΑΟΖ στο Αιγαίο αλλά διεκδικεί το 50%. Σε μια τέτοια απόφαση καταφυγής στην Χάγη μπορεί να κερδίσει το 20% και μετά από παζάρι να κερδίσει το 30%.

Τελικά η προσωπική μου άποψη είναι αυτό που οφείλει άμεσα να κάνει η Ελλάδα μετά από μια συμφωνία όλων των μεγάλων πολιτικών δυνάμεων της χώρας είναι να προβεί σε δύο ενέργειες:

1-Να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο που προβλέπει εναέριο χώρο ίσο με τα χωρικά μας ύδατα και

2-Να δημοσιεύσει τους δικούς μας χάρτες της ΑΟΖ με την υποβολή τους στον ΟΗΕ εξαναγκάζοντας έτσι την Τουρκία να δεχθεί καταφυγή σε κάποιο διεθνές δικαιοδοτικό όργανο για τις περιοχές που υπάρχουν επικαλύψεις και αμφισβητήσεις.

Κάποτε οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να καταλάβουν ότι όσο παρατείνονται τέτοιες καταστάσεις με τον φόβο ότι μια απόφαση διεθνούς οργάνου δεν θα ικανοποιεί πλήρως τις θέσεις μας, τελικά θα αποβαίνει προς όφελος της Τουρκίας ή οποία συνεχώς παγιώνει τις δικές της θέσεις σε βάρος των δικών μας.

Το ότι θα βρεθούν και μερικοί πατριδοκάπηλοι που θα κατηγορήσουν όποια κυβέρνηση έρθει σε συμφωνία με την Τουρκία, ως εκχωρούσα εθνικά εδάφη, που μας ανήκουν βάσει των επιθυμιών μας βέβαια και όχι βάσει συμφωνιών, είναι σίγουρο πως θα υπάρξουν.

Κάποτε αυτές οι φοβίες πρέπει να ξεπεραστούν γιατί το κάθε πέρσι και καλύτερα στο κυπριακό αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα που οδηγούν οι συνεχείς αναβολές επίλυσης των προβλημάτων που έχουμε με την Τουρκία.