ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Το σημαντικό αυτό άρθρο του Γιάννη Μαρίνου αξίζει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες, για να καταλάβουν ποια είναι η πραγματικότητα σχετικά με τις σχέσεις μας με τα γειτονικά μας κράτη, ιδίως μάλιστα με την Τουρκία, σχετικά με τα χωρικά μας ύδατα, τον εναέριο χώρο και την αποκλειστική οικονομική ζώνη στα θαλάσσια ύδατα.

Οι υποσημειώσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου.

Είναι πια καιρός που θα πρέπει, πέρα από τις ηρωικές ενέσεις αυτοπεποίθησης για το δίκιο μας στις σχέσεις μας με την Τουρκία, να τις κατοχυρώσουμε με τις απαιτούμενες νομιμοποιητικές ενέργειες, για τις οποίες έχουμε πολύ καθυστερήσει. Γιατί μπορεί να επικαλούμαστε συνεχώς το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, αλλά η αλήθεια είναι ότι το μόνο που έχουμε κατοχυρώσει είναι τα χωρικά μας ύδατα.

Και μάλιστα συρρικνωμένα στο 50% απ’ όσο μας δίνει την ευχέρεια το διεθνές δίκαιο. Ίσως οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουν ότι το διεθνές δίκαιο επιτρέπει χωρικά ύδατα 12 μιλίων. Και όλες σχεδόν οι χώρες του ΟΗΕ τα έχουν επεκτείνει σε 12 μίλια, πλην Ελλάδας. Και αυτή η παράλειψη είναι θλιβερό αποτέλεσμα της τουρκικής απειλής ότι αν τα 6 μίλια τα επεκτείνουμε και εμείς σε 12 αυτό θα είναι αιτία πολέμου (το περίφημο casus belli). Δεν ασκούμε δηλαδή ένα δικαίωμα κατοχυρωμένο, επειδή φοβόμαστε ότι θα μας κηρύξει τον πόλεμο ο ιδιαίτερα επικίνδυνος άρπαγας γείτονας.

Μια άλλη ανορθογραφία στο διεθνές status της Ελλάδας αφορά στον εναέριο χώρο. Το 1931 επί Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν η αεροπλοΐα ήταν ακόμα στα σπάργανα, η Ελλάδα θέσπισε εναέριο χώρο 10 μιλίων. Πρόκειται για μια αυθαίρετη και αίολη πρωτοβουλία, καθώς τα χωρικά της ύδατα είναι μόνο 6 μίλια και σύμφωνα με τα διεθνή θέσμια ο εναέριος χώρος είναι προέκταση των χωρικών υδάτων, άρα για την Ελλάδα τα 6 μίλια.

Η διεθνής κοινότητα αλλά και το ΝΑΤΟ δεν μας αναγνωρίζουν εναέριο χώρο 10 μιλίων. Το ίδιο και η Τουρκία, τον οποίο καθημερινά προκλητικότατα παραβιάζει με τα πολεμικά της αεροσκάφη, υποχρεώνοντας τα ελληνικά σε αναχαιτίσεις (που παρεμπιπτόντως έχουν τεράστιο οικονομικό κόστος). Εννοείται ότι προστασία του εναέριου χώρου, δηλαδή των συνόρων σου, σημαίνει ότι δεν επιτρέπεις ατιμωρητί την παραβίασή τους. Π.χ. όταν ένα ρωσικό αεροπλάνο παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο το κατέρριψαν χωρίς δισταγμό. Στην περίπτωση της Ελλάδας την παραβίαση του εναέριου χώρου την ανεχόμαστε χωρίς συνέπειες. Εξ ου και οι ουρανοί μας έχουν καταντήσει σουρωτήρι. Τελευταίως μάλιστα οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών σε ελληνικά νησιά έχουν ξεπεράσει τις 50 ημερησίως, χλευάζοντας τις καθημερινές σχεδόν υπερήφανες αλλά άσφαιρες δηλώσεις του ημέτερου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τρίτη και σοβαρότερη παράλειψη της ελληνικής διπλωματίας είναι ότι, ενώ συνεχώς επικαλείται τα 200 μίλια για την αποκλειστική οικονομική ζώνη στα θαλάσσια ύδατά μας, δεν έχει προβεί στη νόμιμη κατοχύρωσή της με υποβολή σχετικών χαρτών στον ΟΗΕ, όπως έχει πράξει η επιμελέστερη Τουρκία. Έτσι αφήνεται η τελευταία να επικαλείται αυθαίρετες υπέρ αυτής θαλάσσιες εκτάσεις με κατάρτιση και κυκλοφορία σχετικών χαρτών, ενώ η ελληνική πλευρά τους αμφισβητεί αορίστως χωρίς όμως να αντιπαρατάσσει τους ανύπαρκτους δικούς της χάρτες.

Αντιλαμβάνομαι ότι τα προαναφερθέντα θα εκπλήξουν μερικούς αναγνώστες και θα ενοχλήσουν περισσότερους. Όμως πρόκειται για την ωμή πραγματικότητα την οποία εθελοτυφλούντες αντιπαρερχόμαστε επικαλούμενοι αορίστως το διεθνές δίκαιο. Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να τολμήσει τις αναγκαίες διορθωτικές πρωτοβουλίες πριν είναι πολύ αργά.