Φέτος
συμπληρώνονται 80 χρόνια από τα Δεκεμβριανά ,καθοριστικό σταθμό για τις έκτοτε πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας.
Η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση στην κατοχή ήταν το ΕΑΜ με στρατιωτικό σκέλος του τον ΕΛΑΣ. Κυρίαρχο ρόλο στην ηγεσία του είχε το ΚΚΕ με τα στελέχη του Σιάντο και Ιωαννίδη άτομα χαμηλής παιδείας, χωρίς ευρύτερη αντίληψη των διεθνών συσχετισμών και πλήρως εξηρτημένα από την σοβιετική καθοδήγηση του Ρώσου απεσταλμένου Γκριγκόρι Ποπώφ.
Έτσι σύμφωνα με τις οδηγίες του τον Μάιο 1944 στο Συνέδριο του Λιβάνου υπογράφεται το Έθνικό Συμβόλαιο για την συγκρότηση κυβέρνησης Εθνικής ενότητας με 6 βουλευτές από το ΚΚΕ σε σύνολο 22 και στην οποία τίθενται τα ένοπλα τμήματα στο εσωτερικό και το εξωτερικό υπό τις διαταγές της νέας κυβέρνησης.
Τον Σεπτέμβριο στην συμφωνία της Καζέρτας υπογράφεται συμφωνία με την οποία οι αντάρτικές δυνάμεις υπάγονται στην δικαιοδοσία του Βρεττανού αντιστράτηγου Σκόμπι ο οποίος αναλαμβάνει απευθείας την διοίκηση Αττικής και Πελοποννήσου.
Τον ίδιο μήνα σε συνάντηση υψηλού επιπέδου Βρετανών και Γερμανών στην Λισαβώνα, παρά το γεγονός ότι διαρκούσε ακόμα ο πόλεμος, και συμφωνείται η αναίμακτη αποχώρηση των χιτλερικών από την Ελλάδα, που έγινε στις 12 Οκτωβρίου, με απώτερο σκοπό να ανακόψουν την προέλαση του κόκκινου στρατού.
Στις 9 Οκτωβρίου στην Μόσχα ΄συναντάται ο Τσώρτσιλ με τον Στάλιν ο οποίος σε ένα κωλόχαρτο συμφωνεί την εκχώρηση της Ελλάδας κατά 90% στους Βρεττανούς.
Στις 7 Νοεμβρίου γράφει ο Τσώρτσιλ στον υπουργό Εξωτερικών του ‘Ιντεν :
Προβλέπω με βεβαιότητα σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να υποχωρήσουμε ενώπιον αυτής της προοπτικής υπό τον όρο ότι θα έχουμε επιλέξει πολύ καλά τον λόγο και το έδαφος.
Τον ίδιο μήνα παραιτούνται από την κυβέρνηση οι 6 υπουργοί του ΚΚΕ, μετά από τελεσίγραφο του πρωθυπουργού να έχουν διαλυθεί οι ανταρτικές ομάδες μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, ενώ δεν δέχτηκε τη διάλυση των στρατιωτικών σωμάτων της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού λόχου που είχαν σχηματιστεί στην Μέση Ανατολή και είχαν πολεμήσει με τις συμμαχικές δυνάμεις.
Στις 3 Δεκεμβρίου σε διαδήλωση του ΕΑΜ στο Σύνταγμα η αστυνομία πυροβολεί τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα τον θάνατο 28 και τον τραυματισμό 128.
Αυτή η μέρα αποτελεί την αρχή των Δεκεμβριανών που έληξαν στις 11 Ιανουαρίου με την ήττα του ΕΑΜ και την συμφωνία για εκεχειρία.
Στις 2 Φεβρουαρίου υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας που οδηγεί στην οριστική διάλυση του ΕΛΑΣ, την παράδοση του οπλισμού του, συγκρότηση εθνικού στρατού και δημοψήφισμα για το πολιτειακό.
Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό αν το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ είχαν την έγκριση του Στάλιν ή λόγω της άπειρης ηγεσίας τους ενήργησαν αυτοβούλως χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τα σχέδια και τους συσχετισμούς μεταξύ των συμμάχων κατά του άξονα. Ο Κ. Δεσποτόπουλος λέει πάντως πως είχαν λάβει τηλεγράφημά από την Σόφια που έλεγε: « Παππούς (ο ΓΓ του ΚΚ Βουλγαρίας Γκιόργκι Δημητρώφ , έμπιστος της Μόσχας) συμβουλεύει συνεχίστε αντίσταση. Κάνουμε παν το δυνατόν προς βοήθειαν σας»
"Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή¨δώρον του υψίστου¨. Αλλά δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπεν προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του Κ.Κ.Ε. εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρεττανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπεν προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να μην γίνη η Στάσις-το «δώρον του Υψίστου»- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθεί ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως, πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντρβήν του... Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια."
Χάρις λοιπόν στο «Δώρον του Υψίστου» ,το οποίο προσέφερε απερίσκεπτα το ΚΚΕ στην τότε κυβέρνηση με τα Δεκεμβριανά , κατέληξε όλοι οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των Γερμανών όχι μόνο να μην λογοδοτήσουν μετά την απελευθέρωση και να τιμωρηθούν, αλλά αγωνιζόμενοι κατά των κομμουνιστών να σώσουν το τομάρι τους και ιδίως μετά τον Εμφύλιο, να καταλάβουν και περίοπτες θέσεις στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η δε ηρωική αντίσταση του λαού στους κατακτητές να φτάσουμε στην μεταπολίτευση για να καταλήξει να αναγνωριστεί από την πολιτεία.
Σχετικό
με το θέμα είναι το ποστ μου ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ
1944- ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ Ο ΦΡΑΝΣΙΣ ΝΟΕΛ ΜΠΕΪΚΕΡ ΤΟ 1946
Τα
σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Η μεγαλύτερη αντιστασιακή οργάνωση στην κατοχή ήταν το ΕΑΜ με στρατιωτικό σκέλος του τον ΕΛΑΣ. Κυρίαρχο ρόλο στην ηγεσία του είχε το ΚΚΕ με τα στελέχη του Σιάντο και Ιωαννίδη άτομα χαμηλής παιδείας, χωρίς ευρύτερη αντίληψη των διεθνών συσχετισμών και πλήρως εξηρτημένα από την σοβιετική καθοδήγηση του Ρώσου απεσταλμένου Γκριγκόρι Ποπώφ.
Έτσι σύμφωνα με τις οδηγίες του τον Μάιο 1944 στο Συνέδριο του Λιβάνου υπογράφεται το Έθνικό Συμβόλαιο για την συγκρότηση κυβέρνησης Εθνικής ενότητας με 6 βουλευτές από το ΚΚΕ σε σύνολο 22 και στην οποία τίθενται τα ένοπλα τμήματα στο εσωτερικό και το εξωτερικό υπό τις διαταγές της νέας κυβέρνησης.
Τον Σεπτέμβριο στην συμφωνία της Καζέρτας υπογράφεται συμφωνία με την οποία οι αντάρτικές δυνάμεις υπάγονται στην δικαιοδοσία του Βρεττανού αντιστράτηγου Σκόμπι ο οποίος αναλαμβάνει απευθείας την διοίκηση Αττικής και Πελοποννήσου.
Τον ίδιο μήνα σε συνάντηση υψηλού επιπέδου Βρετανών και Γερμανών στην Λισαβώνα, παρά το γεγονός ότι διαρκούσε ακόμα ο πόλεμος, και συμφωνείται η αναίμακτη αποχώρηση των χιτλερικών από την Ελλάδα, που έγινε στις 12 Οκτωβρίου, με απώτερο σκοπό να ανακόψουν την προέλαση του κόκκινου στρατού.
Στις 9 Οκτωβρίου στην Μόσχα ΄συναντάται ο Τσώρτσιλ με τον Στάλιν ο οποίος σε ένα κωλόχαρτο συμφωνεί την εκχώρηση της Ελλάδας κατά 90% στους Βρεττανούς.
Στις 7 Νοεμβρίου γράφει ο Τσώρτσιλ στον υπουργό Εξωτερικών του ‘Ιντεν :
Προβλέπω με βεβαιότητα σύγκρουση με το ΕΑΜ και δεν πρέπει να υποχωρήσουμε ενώπιον αυτής της προοπτικής υπό τον όρο ότι θα έχουμε επιλέξει πολύ καλά τον λόγο και το έδαφος.
Τον ίδιο μήνα παραιτούνται από την κυβέρνηση οι 6 υπουργοί του ΚΚΕ, μετά από τελεσίγραφο του πρωθυπουργού να έχουν διαλυθεί οι ανταρτικές ομάδες μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, ενώ δεν δέχτηκε τη διάλυση των στρατιωτικών σωμάτων της Ορεινής Ταξιαρχίας και του Ιερού λόχου που είχαν σχηματιστεί στην Μέση Ανατολή και είχαν πολεμήσει με τις συμμαχικές δυνάμεις.
Στις 3 Δεκεμβρίου σε διαδήλωση του ΕΑΜ στο Σύνταγμα η αστυνομία πυροβολεί τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα τον θάνατο 28 και τον τραυματισμό 128.
Αυτή η μέρα αποτελεί την αρχή των Δεκεμβριανών που έληξαν στις 11 Ιανουαρίου με την ήττα του ΕΑΜ και την συμφωνία για εκεχειρία.
Στις 2 Φεβρουαρίου υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας που οδηγεί στην οριστική διάλυση του ΕΛΑΣ, την παράδοση του οπλισμού του, συγκρότηση εθνικού στρατού και δημοψήφισμα για το πολιτειακό.
Δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό αν το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ είχαν την έγκριση του Στάλιν ή λόγω της άπειρης ηγεσίας τους ενήργησαν αυτοβούλως χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τα σχέδια και τους συσχετισμούς μεταξύ των συμμάχων κατά του άξονα. Ο Κ. Δεσποτόπουλος λέει πάντως πως είχαν λάβει τηλεγράφημά από την Σόφια που έλεγε: « Παππούς (ο ΓΓ του ΚΚ Βουλγαρίας Γκιόργκι Δημητρώφ , έμπιστος της Μόσχας) συμβουλεύει συνεχίστε αντίσταση. Κάνουμε παν το δυνατόν προς βοήθειαν σας»
"Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή¨δώρον του υψίστου¨. Αλλά δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπεν προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του Κ.Κ.Ε. εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρεττανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπεν προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να μην γίνη η Στάσις-το «δώρον του Υψίστου»- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθεί ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως, πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντρβήν του... Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια."
Χάρις λοιπόν στο «Δώρον του Υψίστου» ,το οποίο προσέφερε απερίσκεπτα το ΚΚΕ στην τότε κυβέρνηση με τα Δεκεμβριανά , κατέληξε όλοι οι δωσίλογοι και οι συνεργάτες των Γερμανών όχι μόνο να μην λογοδοτήσουν μετά την απελευθέρωση και να τιμωρηθούν, αλλά αγωνιζόμενοι κατά των κομμουνιστών να σώσουν το τομάρι τους και ιδίως μετά τον Εμφύλιο, να καταλάβουν και περίοπτες θέσεις στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η δε ηρωική αντίσταση του λαού στους κατακτητές να φτάσουμε στην μεταπολίτευση για να καταλήξει να αναγνωριστεί από την πολιτεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου