ΦΩΤΟΠΟΥΛΙΣΜΟΣ-Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑΣ

Σε συνέχεια της προχθεσινής ανακοίνωσης, ενημερώνω ότι έσκισα το φύλλο επίταξης που μου απέστειλε η δικτατορική κυβέρνηση μειοψηφίας του κ. Σαμαρά και επαναλαμβάνω τα όσα έγραψα προχθές. κ. Σαμαρά, μπορείτε να με απολύσετε, γονατιστό όμως δε θα με δείτε ποτέ!

Και λίγο πιο κάτω:

«Το σκισμένο χαρτί της επιστράτευσής μου ... το έχω καταθέσει αντί στεφάνου στο μνημείο των 11 ηρώων μαχητών του ΕΛΑΣ που στις 13.10.1944 έπεσαν, υπερασπιζόμενοι στη μάχη της ηλεκτρικής το εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι, που εσείς σήμερα ως υποτακτικοί της ΜΕΡΚΕΛ θέλετε να ξεπουλήσετε στα συμφέροντα». 

Τα παραπάνω δήλωσε ο υπόδικος, πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, Νίκος Φωτόπουλος, οποίος κατηγορείται για συνέργεια και απάτη σε υπόθεση άνω του 1 εκ. ευρώ και ο οποίος είναι εκτός φυλακής με εγγύηση 60.000 ευρώ, σε μία κορυφαία έξαρση  λαϊκισμού και δημαγωγίας.

Πιθανώς βέβαια όλα αυτά να τα είπε ευρισκόμενος σε αγωνιστική έξαρση και ευφορία μετά τον ασπασμό που αντάλλαξε με την Ζωή Κωνσταντοπούλου στην πρόσφατη συνάντηση που είχε μαζί της.

"Ο λαϊκιστής ψαρεύει στα θολά νερά της μαζικής ψυχολογίας, εμφανιζόμενος ως αυθεντικός εκφραστής αυτής της βούλησης.
Στην πραγματικότητα δεν αποδέχεται σε όλες της τις συνέπειες τη λειτουργία του δημοκρατικού συστήματος, αρνείται τη διαμεσολάβηση διεκδικώντας μια υπερβατική εξουσία πάνω στο εκλογικό σώμα, ελέω λαού" (κατά το «ελέω θεού»).

Έτσι με περισσή ευκολία μια κυβέρνηση που διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία χαρακτηρίζεται ως "κυβέρνηση μειοψηφίας"!

Ίσως με την ίδια ευκολία που ένας Συνταγματολόγος καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, όπως ο Κατρούγκαλος, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κάλεσε  σε πολιτική ανυπακοή τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, άσχετα αν τελικά όλοι τους τον "έγραψαν" δεόντως , ή τέλος με την ίδια ευκολία που ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλος θεώρησε θεμιτό ο  εννοούμενος ως τρομοκράτης από το Σύνταγμα και από το νόμο Σάββας Ξηρός να επιλέξει την ένοπλη πάλη για να αγωνιστεί.

 Βέβαια  τα δολοφονημένα θύματα της "επιλογής" του έχουν μια εκ των πραγμάτων δυσχέρεια στο να συμφωνήσουν με τον "ρηξικέλευθο" βουλευτή.

Επίσης, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Περικλής Δημητρολόπουλος στα ΝΕΑ:

Στον κόσμο ποιας αριστεράς μια εκλεγμένη κυβέρνηση είναι "δικτατορική"; Τι είδους αριστερά είναι αυτή που συγκρίνει μια ιδιωτικοποίηση με την ναζιστική θηριωδία και πόσο αριστερός είναι ένας λόγος συνωμοσιολογικός και επιθετικός που καταγγέλλει  εθνικές προδοσίες;

Στην ίδια εφημερίδα ο Γιώργος Παπαχρήστος ασχολείται με το ίδιο θέμα και γράφει τα παρακάτω απολαυστικά:

Προσπάθησα για λίγο να σκεφθώ πώς μπορείς να καταθέσεις ένα χαρτί αντί στεφάνου σε ένα μνημείο, με τα 6-7 μποφόρ που φυσούσαν χθες στην Αττική, αλλά δεν βρήκα άκρη. Το έδεσε με τίποτε σχοινιά; Με άγκιστρα; Το καπάκωσε με τίποτε πέτρες; Οσες υποθέσεις και να έκανα, δεν είχαν αποτέλεσμα. Τα παράτησα γρήγορα και ζήτησα τη γνώμη ενός ειδικού περί τη ΔΕΗ, μικρή και μεγάλη, του προέδρου του σωματείου Σπάρτακος Γ. Αδαμίδη.

- Μπορεί να απολυθεί ο Φωτόπουλος για την πράξη του; ρώτησα με έναν φόβο να μου σφίγγει την καρδιά ότι θα τον βρει το κακό (της απόλυσης) τον αγωνιστή...

- Από πού να απολυθεί; με ρώτησε εκείνος μαλακά.

- Από τη ΔΕΗ, απάντησα αυθόρμητα βρίσκοντας εντελώς παράξενη την ερώτηση...

- Μα απ' όσο ξέρω, δεν είναι εργαζόμενος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου είναι, μου ανέφερε...

Με βάση αυτό, και γεμάτος ανακούφιση, έκανα διάφορα τηλεφωνήματα εδώ και εκεί: ο αγωνιστής Φωτόπουλος,  στον οποίο ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ στάλθηκε χαρτί επιστράτευσης, βρίσκεται από τον Απρίλιο του '12 σε μόνιμη ειδική άδεια από την υπηρεσία επειδή εξελέγη εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ της ΔΕΗ.

Για να μπορέσει δε να επισυμβεί αυτή η συγκλονιστική εξέλιξη, συνωμότησε περίπου ολόκληρο το σύμπαν που θα έλεγε και εκείνος ο Κοέλιο: την τελευταία ημέρα πριν από τον διαχωρισμό της ΔΕΗ σε ΔΕΔΔΗΕ και άλλες εταιρείες, ο αγωνιστής μετακινήθηκε από το τμήμα διανομών (τη μετέπειτα ΔΕΔΔΗΕ δηλαδή) στη μητρική εταιρεία, ώστε να επιτευχθεί εν συνεχεία η μεταπήδησή του, εντελώς... αγωνιστικά πάντα, στο ΔΣ της ΔΕΗ!

Τούτων δοθέντων, με το ζόρι συγκρατούμαι να μην αναφωνήσω: σιγά μη σκίσεις (επιπλέον και) κανένα καλσόν αγωνιστή μου...

Γνωρίζω ότι είναι λιγάκι ακραία η τοποθέτησή μου, αλλά δεν τα μπορώ αυτά - αλήθεια. Διότι τι το σκίζεις, έστω και θεωρητικά, το χαρτί της επιστράτευσης; Από τη στιγμή που το παρέλαβες, και να το σκίσεις και να μην το σκίσεις το ίδιο κάνει. Το θέμα είναι, ήρθε η αστυνομία σπίτι σου να στο επιδώσει; Λες δεν το παραλαμβάνω και πάρτε με μέσα. Αλλά πού να τρέχει τώρα ο αγωνιστής - άσε δε που τον έχει ανάγκη και το κίνημα...

Προφανώς τον έχει ανάγκη το κίνημα γιατί είναι γνωστό πως ο  ΣΥΡΙΖΑ "εξέλεξε" τον Φωτόπουλο στο Δ.Σ. της ΔΕΗ .
Τώρα αν δεν μπορείς να διαψεύσεις τα παραπάνω τι κάνεις;

Τα χαρακτηρίζεις "οχετό", όπως έκανε η ΑΥΓΗ και έτσι ξεμπερδεύεις!

Μια εξ ίσου απολαυστική περιγραφή της ιστορικής στιγμής της κατάθεσης του  σκισμένου φύλλου επίταξης γράφει και ο  Χρήστος Χωμενίδης στην lifo στην οποία επίσης ο Άρης Δημοκίδης γράφει για τους 5 λόγους που ο Φωτόπουλος της ΔΕΗ θα ήταν τέλειος για ηθοποιός κωμικής σειράς παραθέτοντας  πλήθος αγωνιστικές φωτογραφίες του Φωτόπουλου:

Τον φαντάζομαι να στέκει προσοχή εμπρός στο μνημείο κι ενώ μια μπάντα μουσικών-συνδικαλιστών θα παιανίζει το «Βροντάει ο Όλυμπος κι αστράφτει η Γκιώνα», να κουρελιάζει με αργές κινήσεις το φύλλο επιστράτευσης και να ακουμπάει τα κομμάτια του στο μάρμαρο. Να αφήνει έπειτα ένα δάκρυ να κυλήσει και να ποτίσει τα άγρια γένια του και λίγο πριν αποχωρήσει, ένα πουλί –ένα λευκό, για την ακρίβεια, περιστέρι- να προσγειώνεται στον αριστερό του ώμο ή στην κορυφή του κεφαλιού του. Πριν με κατηγορήσετε ότι φαντασιοκοπώ, σάς θυμίζω πως ένα τέτοιο περιστέρι είχε καθίσει πάνω στα κορακίσια μαλλιά του Γιώργου Καρατζαφέρη κατά τον αγιασμό των υδάτων στην Κωνσταντινούπολη, το 2004. Ο ίδιος ο αρχηγός του ΛΑΟΣ δεν δίστασε να αξιοποιήσει το περιστατικό, υπονοώντας πως διαθέτει αποδεδειγμένα την ευλογία του Αγίου Πνεύματος.

Μπορεί  ο σοβαρός αναγνώστης να γελάει με όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η δημαγωγία στην Ελλάδα έχει πλούσιο παρελθόν.

Όπως επισημαίνει ο Χρήστος Χωμενίδης:

Αρκεί να θυμηθούμε τον Κώστα Καζάκο ως επικεφαλής λαϊκού δικαστηρίου στην Πλατεία Συντάγματος να μαστιγώνει λεκτικά τον πρόεδρο Κλίντον και τελικά να του επιβάλει την εσχάτη των ποινών. Ή, λίγα χρόνια νωρίτερα, τους «δημοκρατικούς» δημάρχους να κηρύσσουν τους δήμους τους «αποπυρηνικοποιημένες ζώνες», λες και έτσι, εάν ξεσπούσε Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Δάφνη και η Ηλιούπολη θα προστατεύονταν από τις βόμβες νετρονίου. Ή τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, δήμαρχο τότε Αθηναίων, να κηρύσσει τη λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου και να συμφιλιώνεται με τον δήμαρχο Σπάρτης. Ή τον μακαριστό Χριστόδουλο να ανεμίζει στις λαοσυνάξεις το λάβαρο του 1821 για να μην παραλειφθεί η αναγραφή του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες. Εμείς, εσείς κι εγώ, προφανώς καγχάζαμε με τα παραπάνω καμώματα. Κάποιοι άλλοι ωστόσο –περισσότεροι; λιγότεροι;- δεν μπορεί παρά να τα έπαιρναν στα σοβαρά...