ΑΣ ΕΡΧΟΣΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ...

Πριν λίγες μέρες άκουγα μουσική  από τον ΕΝ ΛΕΥΚΩ που είναι από τους λίγους σταθμούς που ακόμα την μουσική επιλέγουν παραγωγοί .

Μεταξύ των ξένων τραγουδιών που έπαιζε σε μια στιγμή έβαλε και μια άκρως επιτυχή μίξη ενός παλιού ελληνικού τραγουδιού με σύγχρονη μουσική επένδυση.

Προσπαθώντας να θυμηθώ ποια είναι αυτή η θεία γυναικεία φωνή που ακουγόταν και μου έφερνε αναμνήσεις από την μητέρα μου που το τραγούδαγε, αναφώνησα σε μια στιγμή με ενθουσιασμό:

-Είναι η Λίζα Μινέλι!

-Σιγά μην είναι η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ είπε με σαρδόνιο χαμόγελο η κ. Αθεόφοβου που έπινε εκείνη την ώρα τον καφέ της, ενθουσιασμένη που είχε συλλάβει τον παντογνώστη σύζυγο της να  έχει πει μια τεραστίου μεγέθους κοτσάνα.

Τελικά αυτό που ακούγαμε ήταν το παρακάτω audio mix του μοναδικής ευαισθησίας τραγουδιού  Ας ερχόσουν για λίγο..σε στίχους Μίμη Τραϊφόρου, μουσική Μιχάλη Σουγιούλ με την ανεπανάληπτη φωνή της Δανάης.

Όσοι θέλουν να απολαύσουν την γνήσια αρχική εκτέλεση του τραγουδιού του 1947 αυτή υπάρχει στο παρακάτω βίντεο όπου και ακούγονται και όλοι οι στίχοι του.

Ο Τραϊφόρος είχε με την Βέμπο ένα πολυκύμαντο δεσμό από την 10 τια του 40 που κατέληξε τελικά σε γάμο το 1957 . Έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατο της το 1978.

Το 1947 η Βέμπο είχε πάει στην Αμερική και ο Τραϊφόρος, που του έλειπε, έγραψε τους παρακάτω στίχους τους οποίους μελοποίησε ο  Σουγιούλ.

Το τραγούδησε η φίλη της η Δανάη και μετά έστειλαν τον δίσκο με το καράβι στην Αμερική για να το ακούσει !

Πού να `σαι αλήθεια το βράδυ αυτό

που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος

Πού να `σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ’ άγριο τ’ αγέρι
να `ρθεις και μ’ ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Πού να `σαι, να `ρθεις το βράδυ αυτό
σ’ αυτούς τους δρόμους που σ’ αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε

Πού να `σαι να `ρθεις το βράδυ αυτό
που `γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να `ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Ψάχνοντας στο γιουτούμπι βρήκα τελικά πως μου ήρθε στο μυαλό αυτόματα η Λίζα Μινέλι !

Το τραγούδι αυτό το έχει πεί και η άλλη εξαιρετική φωνή του ελληνικού πενταγράμμου η  Ελίζα Μαρέλλι!

Πολλοί τραγουδιστές και τραγουδίστριες έκτοτε το έχουν τραγουδήσει όπως ο Πάριος, ο Θωμαϊδης ντουέτο με την Λοτσάρη,ο Μπάμπης Τσέρτος, ο Μανώλης Φάμελλος, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η Μαρινέλλα και η Ελένη Δήμου.

Προσωπικά από τους άνδρες πιστεύω πως μόνο ο  Γιάννης Κούτρας κατάφερε να εκφράσει την εσωτερική τρυφερότητα και θλίψη που έχουν οι στίχοι αυτοί και από τις γυναίκες η Αρλέτα και η Τάνια Τσανακλίδου, ενώ ενδιαφέρουσα είναι και η εκτέλεση από την Κλειώ Δανάη Οθωναίου.
Αξίζουν  ίσως δυο λόγια για τους συντελεστές αυτού του τραγουδιού γιατί έχουν συμβάλλει στην δημιουργία πλήθους τραγουδιών που έχουν πλέον διαχρονική αξία και παραμένουν γνωστά και αγαπητά καθώς τραγουδιούνται πλέον ανεξαρτήτως ηλικίας από όλα τα στόματα όταν ακούγονται.

Τραϊφόρος Μίμης (1912-1998) Συγγραφέας και σκηνοθέτης του ελαφρού-μουσικού θεάτρου.

Σπούδασε στο Παν/μιο Αθηνών (νομικά) και στη Δραματική Σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου. 

Έγραψε τους στίχους σε πλήθος τραγουδιών μεταξύ των οποίων στα: Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά", "Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου", "Αθήνα και πάλι Αθήνα", "Χωριό μου, χωριουδάκι μου", "Σ’ αγαπώ και μ’ αρέσει η ζωή", "Να με παίρνανε τα σύννεφα", "Ταμπακιέρα", "Ο άνθρωπός μου", "Έρι-Ερήνη", "Χαράμι", "Ας ερχόσουν για λίγο", "Καινούργια τώρα ζωή", κ.λπ

Σουγιούλ Μιχάλης(1906-1958) συνθέτης ελαφράς μουσικής.

Ανάμεσα στα γνωστότερα τραγούδια του, που παραμένουν κοσμαγάπητα για περισσότερο από μισόν αιώνα αφότου γράφτηκαν, συμπεριλαμβάνονται τα: «Ασ’ τα τα μαλλάκια σου», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Κάτι με τραβά κοντά σου», «Ο μήνας έχει εννιά», «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά», «Μας χωρίζει ο πόλεμος», «Το τσαρούχι», «Αρχισαν τα όργανα», «Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα» (γνωστότερο και ως ο «Μανόλης ο Τραμπαρίφας»), «Το τραμ το τελευταίο», «Μια ζωή την έχουμε», «Αδύνατον να κοιμηθώ», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Άσε τον παλιόκοσμο να λέει», «Μονά - Ζυγά», «Άτιμη Τύχη», «Σβήστε με απ' τον χάρτη» και πάρα πολλά άλλα. Στο πασίγνωστο «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά» χρησιμοποίησε τη μελωδία του δικού του τραγουδιού «Ζεχρά» (αρχικά γραμμένου το 1938 σε στίχους Αιμίλιου Σαββίδη) με νέους στίχους του Μίμη Τραϊφόρου  γραμμένους για τη Σοφία Βέμπο. 

 Δανάη Στρατηγοπούλου (1913-2009) Τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγκο της Χιλής καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία.

Ενταγμένη στο ΕΑΜ στην κατοχή ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση, που την οδήγησε στις φυλακές Αβέρωφ.

Έγραψε περισσότερα από 300 τραγούδια, πολλά σε στίχους δικούς της και πολλά βιβλία, ενώ ασχολήθηκε και με μεταφράσεις. Μεταξύ άλλων, μετέφρασε ελληνικά δημοτικά τραγούδια στα ισπανικά και ποιήματα στα ελληνικά του Πάμπλο Νερούδα.

Κόρη της η Λήδα Χαλκιαδάκη, η οποία με τον Σπύρο Βλασσόπουλο είχαν δημιουργήσει τη δεκαετία του '70 το συγκρότημα «Λήδα & Σπύρος».

Την Σοφία Βέμπο (1910-1978) πιστεύω πως όλοι την γνωρίζουν οπότε δεν χρειάζεται να γράψω πολλά πράγματα.

Απλά για να γίνει κατανοητό σήμερα πως ένα άπειρο κοριτσάκι 23 χρονών κατάφερε μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κατακτήσει όλη την Ελλάδα με την φωνή της, αναφέρω  τι έγινε στην πρώτη εμφάνιση της στην Αθήνα μία μόλις εβδομάδα μετά που πρωτοεμφανίστηκε στην Θεσσαλονίκη.

Μέσα σε μια μόλις εβδομάδα η φήμη της έχει φθάσει στην Αθήνα όπου και αμέσως της γίνεται πρόταση να εμφανιστεί στο θέατρο του Φώτη Σαμαρτζή. Η Μπέμπο (αυτό ήταν το πραγματικό της όνομα), ενημερώνοντας σχετικά τους γονείς της που δεν έφεραν αντίρρηση, αποδέχθηκε την πρόταση και στις 25 Οκτωβρίου του 1933 βρίσκεται στην αθηναϊκή σκηνή του θεάτρου "Κεντρικόν", του Φώτη Σαμαρτζή, στη πλατεία Κολοκοτρώνη, συμμετέχοντας στην επιθεώρηση "Παπαγάλος 33", με τον θίασο Σαμαρτζή - Μηλιάδη.
Στην επιθεώρηση αυτή η Μπέμπο παρουσιαζόταν σαν τσιγγάνα με μια κιθάρα με την οποία και απέδιδε το πρώτο της τραγούδι που ήταν "Μια γυναίκα πέρασε". Η επιτυχία που είχε ήταν εκπληκτική, όταν στο τέλος υποκλίθηκε και περνώντας την κιθάρα της στον ώμο κατευθύνθηκε προς τα παρασκήνια, οι άλλοι ηθοποιοί της φώναζαν
- Που πας, δεν ακούς τον κόσμο που σου φωνάζουν "μπιζ"
- Και τι με νοιάζει εμένα αν φωνάζουν μπιζ; αποκρίθηκε η Μπέμπο, μη γνωρίζοντας τον όρο που σήμαινε επανάληψη.
Τέσσερις φορές χρειάστηκε η Μπέμπο να επαναλάβει αυτό το τραγούδι κατά τη πρεμιέρα προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό που παραληρούσε και χειροκροτούσε όρθιο. 

Ο Μίμης Τραϊφόρος τα είπε όλα με το επίγραμμα που έγραψε στον τάφο της.