ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

 

Ψάχνοντας στο ιντερνέτ βρήκα τυχαία αυτό το άγνωστο τραγουδάκι του Διονύση Σαββόπουλου, το τραγούδι του Δ.
Βρίσκεται στην  βραβευμένη  συλλογή της Ράνιας Μπουμπουρή Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα (Ψυχογιός) που περιέχει 25 σπιρτόζικα ποιήματα: κάθε ποίημα και μια διαφορετική, πρωτότυπη ιστορία για κάθε γράμμα της Αλφαβήτας. Και, στο τέλος, ένα ποίημα για όλα τα γράμματα μαζί, που ξέρουν να περνούν ωραία και κάνουν την καλύτερη παρέα!
Δώρο το CD με τα 25 αντίστοιχα τραγούδια σε μουσική του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου. Ερμηνεύουν κατά αλφαβητική σειρά οι: Σαβίνα Γιαννάτου, Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Ζουγανέλης, Βασιλική Καρακώστα, Νικήτας Κλιντ, Μάρκος Κούμαρης, Χρήστος Λούλης, Πάνος Μουζουράκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Διονύσης Σαββόπουλος, Σπύρος Σακκάς, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Βικτωρία Ταγκούλη, Τζώρτζια.
Για τα παιδιά του νηπιαγωγείου υπάρχουν επίσης αρκετά στιχάκια και ποιηματάκια που τα βοηθούν στο να μάθουν την αλφαβήτα, αλλά προτίμησα να ασχοληθώ   σε ποιους ποιητές η αλφαβήτα απετέλεσε στοιχείο έμπνευσης στα ποιήματα τους.
Χαρακτηριστικό λοιπόν παράδειγμα αποτελεί ο Ρουμάνος ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος και ζωγράφος, Marin Sorescu (1936-1996) με το ποίημα του ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ σε μετάφραση της Θάλειας Ιερωνυμάκη.

Δεν πήρε είδηση όταν έχασε
το πρώτο γράμμα
συνέχισε να μιλά
προσπερνώντας διακριτικά
λέξεις
που το περιείχαν.
Έχασε ένα δεύτερο μετά
ο ήλιος, η σελήνη
παραλείπονταν.
Κι ένα ακόμη
―μου φαίνεται το Α―
αγάπη και χαρά
άρχισαν να μην αναγνωρίζονται.
Το τελευταίο γράμμα
κόλλησε σε μια συλλαβή
σα δόντι χαλασμένο.
Τώρα βλέπει, ακούει
μα δεν έχει λόγια για τη ζωή,
κατεξοχήν σχηματισμένη
απ’ όσα γράμματα έχασε.
 
Η Λένα Φατούρου στο Αλφαβητάρι του έρωτα βασίζει το ποίημα της στο γράμμα Ψ
Ψηλαφίζω στο άδειο κρεβάτι
Ψάχνω το σώμα σου να κρατηθώ.
Ψευδαίσθηση μοιάζει και αυταπάτη
Ψίθυρου μοιάζει, αχνή ηχώ.
Ψέμα γεμίζει ο ερχομός σου
Ψυχή κορμί κι άδειο μυαλό.
Ψυχρός στοχεύω κάτι δικό σου
Ψεύτικο να 'ναι κι απατηλό.
 
Αλλά η υψηλής στάθμης ποίηση του Τίτου Πατρίκιου αποθεώνει το Θ το Δ και το Ω στο ποίημα  του  Ανάμνηση από την Αθήνα.
 
Ταράτσες με ραγισμένες μαλτεζόπλακες
ρουφώντας τη βροχή πλυσταριά χαμηλοτάβανα
γούρνες με παλιές καπελιέρες και στοίβες περιοδικά
μπρούντζινες βρύσες λιωμένο σαπούνι της μπουγάδας
σκάλες ξύλινες πλυμένες με ποτάσα και σκάλες
σιδερένιες εξωτερικές σαν όρθια κοχύλια γυμνωμένα.
Κι όπως τις ανεβαίναν τρέχοντας
η Θέκλα η Θεοδώρα η Θεώνη
σε κάθε σκαλί φανέρωναν μια γωνιά της σάρκας τους.
Η Θέκλα η Θεοδώρα η Θεώνη
με τα κινούμενα θήτα της ιδρωμένης τους μασχάλης
τ’ ανάποδα δέλτα κάτω από τη φούστα
και τα κυματιστά ωμέγα
στεφανωμένα με τον φιόγκο της ποδιάς.
 
Όμως ο Ντίνος Χριστινόπουλος στην ποιητική συλλογή του Το κορμί και το σαράκι (1964) χρησιμοποιεί αρχικά το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου στον στίχο του
 
Θανάση γιατί έκοψες το άλφα απὸ μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία
 
Για να αποθεώσει τελικά το τελευταίο, το Ω με το εμβληματικό στίχο
 
"Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας"
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.