Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ!

 

Μπορεί να πέρασε το 15γουστο αλλά τα θαύματα της Παναγίας είναι διαχρονικά.
Σε ένα απολαυστικό κείμενο ο Τάσος Θεοφίλου μας ενημερώνει για  Τα «αντιλωποδυτικά θαύματα» της Παναγίας.  που έχει αναφέρει σε δημοσιογραφική έρευνα που έκανε το 1933 ο αστυνομικός ρεπόρτερ Ευστάθιος Θωμόπουλος. Σε αυτήν  κατέγραψε τους άθλους της Παναγίας· από την Κρήτη μέχρι τη Ροδόπη, οι πιστοί «έβλεπαν» τη δράση της, ένιωθαν ευγνώμονες και τη μαρτυρούσαν.
 Βέβαια η Παναγία δεν τιμωρούσε μόνο τους λωποδύτες αλλά και τους ασεβείς ερωτευμένους!

«ΠΛΗΘΟΣ Η ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ των θαυμάτων για την σημερινή μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης και οι θρύλοι των πιστών άμμος!» γράφει ο αστυνομικός ρεπόρτερ Ευστάθιος Θωμόπουλος της εφημερίδας «Ακρόπολις» τον Δεκαπενταύγουστο του 1933.   
«Οι κακόπιστοι ας μειδιούν και ας σκέπτωνται ό,τι θέλουν για την έλλειψι εγκύρων στοιχείων. Οι θρύλοι έχουν την αγία εγκυρότητα της πίστεως και αυτό σώνει και παρασώνει. Βλέπει κανείς αυτήν την αγία εγκυρότητα όχι μόνο στο βοερό και χαρμόσυνο πανηγύρι της Τήνου, αλλά παντού της Ελλάδος όπου –από τις όχθες του Έβρου ως τον μακρυνόν Ίσανο της Κρήτης– αναρίθμητα εκκλησάκια, σκαλωμένα σε άγριες και γραφικές αετοράχες, συγκεντρώνουν το 24ωρο της 15ης Αυγούστου άπειρα τα πλήθη των πιστών εις το προσκύνημα της γλυκυτέρας και υψηλοτέρας των ουρανών Θεοτόκου». 
«Και όπως δεν μένει άνθρωπος δίκαιος ή άδικος», συνεχίζει ο Θωμόπουλος, «που να μη φθάσει με το τάμα του και το κεράκι του στο προσκύνημα της Μεγαλόχαρης στην γειτονική της περιοχής του εκκλησούλα της, άλλο τόσο δεν είναι και κανείς που να μη γνωρίζει ν' αφηγηθεί και από μία ιστορία θαύματος…»
Μέσα σ' αυτή την ανεξάντλητη φιλολογία, γενναίο είναι το μερίδιο των αφηγήσεων που αφορούν τους... «αστυνομικούς άθλους της Μεγαλόχαρης!». Δεν μπορεί να πει κανείς αν το μερίδιο αυτών των αγίων θρύλων είναι μεγαλύτερο από όλων των άλλων. Γεγονός είναι πάντως ότι, όπως διαβεβαίωσαν τον ρεπόρτερ της εφημερίδας «Ακρόπολις» οι αστυνομικοί, «παρ' όλη τη σύγχυση του απείρου πλήθους των προσκυνητών, τη θάλασσα των αναθημάτων, η όραση των “ποντικών” είναι ελαχίστη. Μηδαμινή, ανυπολόγιστη. Η Θεοτόκος μαζί με τ' άλλα σκέπει και προστατεύει την ασφάλεια και την περιουσία των πιστών, που έχουν φθάσει στα εκκλησάκια της για να προσφέρουν την λατρεία τους». 
Για του λόγου το αληθές, ο Ευστάθιος Θωμόπουλος επικαλείται «το προ ετών εκδοθέν βιβλιαράκι του διοικητικού συμβουλίου του οργανισμού του ναού της Τήνου». Μέσα σε αυτό, μαζί με την ιστορία και τη σειρά των θαυμάτων του ιδρύματος, διαβάζει και μία περιπετειώδη, καθαρώς αστυνομικής φύσεως, υπόθεση, όπου «ο σηκώσας βέβηλον χείρα εις τα αναθήματα της Παναγίας, παραλύει και αυτοαποκαλύπτεται εις τους αστυνομικούς».
Και δεν είναι μόνο τα αντιλωποδυτικά θαύματα που αποδίδονται στη Θεομήτορα. Είναι και οι σωτήριες επεμβάσεις της σε ζητήματα τάξης, ηθικής και αισχροκέρδειας. «Γεγονός είναι», εξηγεί ο ρεπόρτερ, «ότι είτε διότι σκοπίμως από τους διευθύνοντες τα παλλαϊκά πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου πλάσθηκαν οι θρύλοι –κατά το "ο φόβος φυλάει τα έρημα"– είτε διότι συνέβησαν στην πραγματικότητα, η Μεγαλόχαρη στην παντοδυναμία της φορτώθηκε και τα βάρη της ιδιότητας του καταδιωκτικού λαγωνικού».
Οι αποδιδόμενοι στην Παναγία άθλοι
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Ε. Θωμόπουλου, αλλά χωρίς, όπως διευκρινίζει, να αναλαμβάνει την ευθύνη της αυθεντικότητάς τους, αυτοί είναι κάποιοι από τους αποδιδόμενους στην Παναγία άθλους:
«Ο περισσότερο ενδιαφέρων από τη σωρεία των άλλων είναι ο αναφερόμενος ως να έχει λάβει χώρα το 1930. Το πάθημα φορτώνεται σε ένα γνωστό άσσο της λαθροχειρίας, τον Κακάτιμο. Ο δαιμόνιος άνθρωπος, παραβαίνοντας την παράδοση των ομοίων του να σέβονται τους τόπους των αγίων προσκυνημάτων, αναμίχτηκε στο πλήθος των συνταραζομένων προ της θαυματουργού εικόνος και διά της μεθόδου του "πράσου" ξελάφρωσε δύο γυναίκας από το κομπόδεμα του μαντηλιού τους και το πορτοφόλι ενός άλλου. Ελαφρύς ξεγλίστρησε κατόπιν προς την έξοδο του ναού. Εν τούτοις ενώ ώρα ολόκληρη είχε περάσει, ο λωποδύτης –ω του θαύματος!– δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από την πόρτα. Και έμενε εκεί με τα μαντήλια και το πορτοφόλι στα χέρια, ζαλισμένος, έως ότου η κραυγή μιας εκ των θυμάτων έκανε τον κόσμο ν' αναστατωθεί και τους αστυνομικούς να σπεύσουν προς το μέρος όπου αμήχανος ο Κακάτιμος περιφέρονταν. Εκεί και τον συνέλαβαν με την λεία της δεξιοτεχνίας του στα χέρια».
Παρόμοια σχεδόν είναι η αφήγηση η αναφερομένη ως «πάθημα δύο λωποδυτών που έβαλαν χέρι στο τάμα μιας ολοκλήρου κοινότητος, αποτελούμενο από έναν όγκο χρυσαφιού αξίας πολλών χιλιάδων δραχμών». Αυτοί απομακρύνθηκαν πολύ από τον ναό της Μεγαλόχαρης, αλλά αντί να στραφούν προς την παραλία, στράφηκαν προς το εσωτερικό του νησιού. Έχασαν και εκεί τον δρόμο και «ωσάν τρελλοί περιεφέροντο εις ένα πηγάδι, τρέχοντες γύρω από αυτό διά ν' ανακαλύψουν τον δρόμο! Τέλος, τους είδαν διαβαίνοντες χωρικοί, έτρεξαν κοντά τους, είδαν τα κλοπιμαία και τους συνέλαβαν!». Η Παναγία φέρεται και στις τρεις αυτές περιπτώσεις «συλλαμβάνουσα και παραδίδουσα τους λωποδύτας εις τας χείρας της Εξουσίας!».
Σκληρότερες επεμβάσεις της Μεγαλόχαρης
Στην Κρήτη εξάλλου αφηγούνται, μεταξύ άλλων, σκληρότερες επεμβάσεις της Μεγαλόχαρης: κάποιοι θέλησαν να κλέψουν ολόκληρο το περιεχόμενο του παγκαριού που ήταν γεμάτο από τις εισπράξεις της γιορτής. «Το πέτυχαν κόβοντας το κιγκλίδωμα του παραθυριού, από το οποίον μπουκάρησαν εντός του ναού». Δεν μπόρεσαν όμως να βγουν από τον ίδιο δρόμο και όχι μόνον δεν μπόρεσαν να βγουν, αλλά τα ίδια τα κομμένα σίδερα τους έπνιξαν. «Έκλεισαν πάλι μόνα τους –χάρις εις την αόρατον θείαν της επέμβασιν–, τους έκλεισαν τον λαιμό και την άλλη ημέρα τους εύρηκαν τούμπανο επάνω εις το παράθυρο και κάτω σωρούς χυμένα τα κλοπιμαία».
Επίσης, η Παναγία η Γηροκομίτισσα των Πατρών, στο μοναστηριακό εκκλησάκι της οποίας συγκεντρώνεται τη μέρα της Κοιμήσεώς της όλος ο νομός της Αχαΐας, έχει αναγνωρισθεί από τους πιστούς ως καθοδηγήτρια των καταδιωκτικών αρχών. Εκεί είχε γίνει αρπαγή ενός μέρους των θησαυρών των αναθημάτων από τους πιστούς της και οι ιερόσυλοι έφυγαν έφιπποι για να αποφύγουν τη σύλληψη. «Κανείς δεν είχε πάρει είδηση της κλοπής, διότι έγινε προς την χαραυγή, όταν η κούραση του ξενυχτιού και το αεράκι του Παναχαϊκού είχαν κλείσει τα βλέφαρα των πιστών σε γλυκύτατο υπνάκο. Αιφνιδίως όμως το άλογο του ανθυπομοιράρχου χλιμίντρησε και έκοψε το σχοινί από το δένδρο, στο οποίο ήταν δεμένο. Άρχισε να τρέχει, ο ανθυπομοίραρχος το πρόλαβε και πήδηξε πάνω του να το συγκρατήσει. Αλλά το θεόπνευστο άλογο στάθηκε μόλις μια στιγμή. Όταν ο ανθυπομοίραρχος το καβάλησε, έγινε σίφουνας. Οι χωροφύλακες, φοβούμενοι δυστύχημα, όρμησαν και αυτοί προς τα άλογά τους, ακλουθώντας το αφηνιασμένο άλογο του καπετάνιου. Κοντολογίς, ενώ ξημέρωνε, τα όργανα της χωροφυλακής χωρίς να το θέλουν βρέθηκαν αντιμέτωπα με τους αγιογδύτες, είδαν τί κρατούσαν και τους συνέλαβαν. Τότε ημέρεψε και το "θεόπνευστο" άλογο».
Στην Κύχρα της Ροδόπης η Μεγαλόχαρη έχει παρουσιάσει ακόμα και προσόντα ανιχνευτή. Αποκάλυψε δηλαδή σε έναν αποσπασματάρχη πού είχαν κρύψει οι λωποδύτες της γιορτής την είσπραξη του παγκαριού. Καθώς ο αποσπασματάρχης έτρεχε χωρίς να γνωρίζει πού πηγαίνει, σκόνταψε και έπεσε. Εκεί κάτω στη γη, είδε νεοσκαμμένο το μέρος, υποψιάσθηκε και όταν το έσκαψε βρήκε μέχρι τελευταίας δεκάρας τα κλοπιμαία. 
«Η Παναγία κατά την γιορτή της τιμωρεί ακόμη και τους αισχροκερδείς. Και αφηγούνται σχετικώς οι Χιώτες για την Παναγία την Νερατζιώτισσα ότι μάρανε κατά τη νύχτα τα άνθη των νεραντζιών και των πορτοκαλιών σε κάποιον αισχροκερδή που πουλούσε πανάκριβα τις λουλουδένιες μαρμελάδες του. Αλλού πάλι έκανε ξύδι τα κρασιά και αλλού στείρεψε την πηγή, γιατί οι διπλανοί μαγαζάτορες από τον ναό της πωλούσαν ακριβά».
Η Θεοτόκος ως αστυνομία Ηθών
«Περισσότερον διασκεδαστική είναι η περίπτωσις του θαύματος που αφορά τους ερωτευμένους, οι οποίοι δεν συγκρατούν τας παρορμήσεις του αισθήματός των ούτε εις τους άγιους τόπους της Μεγαλόχαρης. 
Την αφηγούνται σε όλες τις γωνίες της χώρας μας και διεκδικούν τη γνησιότητά της όλοι οι πιστοί Έλληνες. Ελαφρά είναι η παραλλαγή ανά τα διάφορα μέρη. Οπωσδήποτε, αφηγούνται με πλήθος λεπτομερειών ότι κάποτε ένας ερωτευμένος με την εκλεκτή του δεν σεβάστηκαν την Μεγαλόχαρη, στο πανηγύρι της οποίας είχαν πάει να προσκυνήσουν. Θέλησαν να φιληθούν. Αλλού λέγεται ότι "ο έρως των τους εξώθησεν έτι περαιτέρω". Πάντως όλοι βεβαιούν ότι οι ασεβείς ερωτευμένοι δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν τα χείλη τους. Έμεναν εκεί κολλημένοι παρ' όλες τας προσπάθειές τους, κοινός περίγελως του κόσμου των πιστών, έως ότου έγινε δέησις και ξεκόλλησαν!»
«Τοιουτοτρόπως η Θεομήτωρ», σχολιάζει κλείνοντας την έρευνά του ο Ευστάθιος Θωμόπουλος, «δεν ημπορείτε να έχετε αντίρρησιν – μαζί με τας τόσας θεοδωρήτους ενεργείας της υπέρ των πιστών ασθενών και μη, τους εξασφαλίζει την ασφάλειαν, την περιουσίαν των και την ηθικήν. Και είναι τελεσφόρος αυτή η πίστις προς την φιλολογίαν των... αστυνομικών θαυμάτων της. Ούτε λεηλασίαι σημειούνται από τους “ποντικούς” εις τα πλήθη των πιστών, ούτε η Τήνος π.χ. γίνεται τόπος ερωτικών ραντεβού. Τιμή και δόξα λοιπόν προς την πίστιν και από αυτής της πλευράς». 
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ εκσυγχρονισμένο.

Πριν 18 χρόνια είχα δημοσιεύσει το άρθρο ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ το οποίο εκσυγχρονισμένο το αναδημοσιεύω σήμερα, γιατί τα όσα γράφει είναι διαχρονικά και ως εκ τούτου πάντα επίκαιρα.(εντός παρενθέσεων οι τωρινές προσθήκες)
(Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το 2007 είχε υποβάλλει υποψηφιότητα για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αλλά τελικά έχασε από τον ΓΑΠ και γι αυτό και έγραφα τότε:)
Η εμφάνιση του Μπένυ σαν υποψήφιου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ μου έφερε στο νου αυτό που είχε πει κάποτε ο Γ. Παπανδρέου χωρίς βέβαια να φανταστεί τότε, ότι θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει σήμερα και ο εγγονός του.
Τα αξιώματα έχουν νόημα όταν σου προτείνονται όχι όταν τα επιδιώκεις .
Όμως το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια είχε πει και ο ίδιος ο Βενιζέλος το 2003.
Όταν σε χρειάζονται και απών να είσαι, σε φωνάζουν.
Βέβαια στα υπέρ του είναι αυτό που έχει πει για τους πολιτικούς ο Carlo Schmid (Γερμανός πολιτικός και συνταγματολόγος)
Όταν ήμουν νεότερος πίστευα ότι ο πολιτικός πρέπει να είναι ευφυής .
Τώρα γνωρίζω ότι η ευφυΐα τουλάχιστον δεν βλάπτει .
Από την άλλη μεριά ο Γιώργος αμύνεται γερά γιατί φοβάται μην χάσει την εξουσία του. Προφανώς δεν γνωρίζει αυτό που είχε τονίσει ο Τζόν Στάϊνμπεκ:
Τον άνθρωπo δεν τον διαφθείρει η εξουσία αλλά ο φόβος.
Ο φόβος μήπως χάσει την εξουσία του.
Αυτό δε που χαίρομαι είναι οι διάφοροι που όταν τους ρωτούν αν θα τον υποστηρίξουν όταν δεν θέλουν να πάρουν θέση, δίνουν την απάντηση που λέγεται ότι χρησιμοποιούν σε τέτοιες περιπτώσεις οι Εγγλέζοι πολιτικοί:
Η απάντηση μου σε αυτό που με ρωτάτε είναι ίσως.
Και αυτό είναι οριστικό!
Πάντως στην πορεία δεν ξέρουμε αν θα εμφανιστούν και άλλοι υποψήφιοι οπότε πάλι μια Εγγλέζικη παροιμία θα έρχεται κουτί στην περίπτωση:
To many chiefs, but not enough Indians
Βέβαια από την άλλη μεριά η κυβέρνηση είχε ενστερνιστεί πλήρως αυτό που έλεγε ο Μπίσμαρκ:
Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται πριν τις εκλογές ,κατά τον πόλεμο και μετά το κυνήγι !
(Πρωθυπουργός της χώρας ήταν τότε ο Κώστας Καραμανλής και γι αυτό και γράφω τότε:)
Ο Κωστάκης όμως είχε μάθει καλά στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο που είχε πάει, ότι ο λαός διαισθάνεται και εφαρμόζει αυτό που είχε πει σε πολιτικό του αντίπαλο ο Χιούμπερτ Χάμφρεϋ :
Το δικαίωμα σου να μιλάς δεν περιλαμβάνει και την υποχρέωση μας να σε πάρουμε στα σοβαρά!
Προφανώς βέβαια δεν συμφωνούσε με τον Μπομπ Χόουπ όταν χαριτολογούσε λέγοντας :
Δεν ξέρω τι έχει ο κόσμος εναντίον της κυβέρνησης.
Δεν έχουν κάνει τίποτα !
(Εκείνη την εποχή είχε ξεσπάσει σκάνδαλο με διάφορους «κουμπάρους» της ΝΔ από την περιοχή της Θεσσαλονίκης και του Κιλκίς  
Συγκεκριμένα, τον Σεπτέμβριο του 2006 ο τέως γενικός διευθυντής της Επιτροπής Ανταγωνισμού Παναγιώτης Αδαμόπουλος με τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο, εκτελωνιστή στο επάγγελμα  και τον φίλο και κουμπάρο του Κώστα Κωνσταντινίδη, έμπορο σιτηρών συνελήφθησαν με την κατηγορία της απόπειρας του εκβιασμού και της δωροδοκίας κατά της γαλακτοβιομηχανίας ΜΕΒΓΑΛ ώστε η τελευταία να πέσει στα «μαλακά» σε υπόθεση ενδιαφέροντός της για τη σύσταση καρτέλ. Το 2009 καταδικάστηκαν ο καθένας τους σε κάθειρξη 5 ½ ετών.
Επίσης στο προσκήνιο τότε ήταν υπόθεση των δομημένων ομολόγων, που αφορούσε επενδύσεις τμήματος των αποθεματικών ορισμένων ελληνικών ταμείων επικουρικών συντάξεων σε σύνθετα επενδυτικά προϊόντα. Και γι αυτό έγραφα:)
Βέβαια με όλους αυτούς τους κουμπάρους και με τα ομόλογα το μόνο που έκαναν είναι να επιβεβαιώσουν τον Τζοβάνι Σαρτόρι (Ιταλός Πολιτειολόγος) που παρότι συντηρητικός έλεγε :
Αριστερά είναι να κάνεις το καλό για τους άλλους .
Δεξιά είναι να κάνεις το καλό για τον εαυτό σου.
Αριστερά είναι ο Καντ, δεξιά είναι ο Μπένθαμ.
Με διαύγεια εκείνος ο ιδεαλιστής ο Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865) είχε από παλιά επισημάνει ότι:
Αν ο πλούτος ήταν προϊόν εργασίας τότε οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο θα ήταν οι εργαζόμενοι .
Σήμερα τα πράγματα είναι πιο κοντά στην ρεαλιστική αντίληψη του Τζόν Κένεθ Γκαλμπρέϊθ που πίστευε πως:
Στον καπιταλισμό έχουμε την στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ενώ στον κομμουνισμό ακριβώς το αντίθετο!
Σε εποχές που οι πολιτικές αντιθέσεις ήταν οξύτατες ο Τσώρτσιλ, σφοδρός πολέμιος της αριστεράς, είχε πει με το χαρακτηριστικό δηλητηριώδες χιούμορ του για τους σοσιαλιστές:
Οι σοσιαλιστές είναι σαν τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Όταν ξεκινούν δεν ξέρουν που πάνε .
Όταν φθάνουν δεν ξέρουν που έφτασαν.
Και ταξιδεύουν με έξοδα του κράτους.
Επίσης δε:
Δεν υπάρχει θέση για τον σοσιαλισμό αφού στον μεν παράδεισο δεν χρειάζεται στην δε κόλαση ήδη κυριαρχεί!
Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η αριστερά τα είχε από νωρίς διαγνώσει η Ρόζα Λούξενμπούργκ  πιστεύοντας ότι :
Η ελευθερία μόνο για τους οπαδούς της κυβέρνησης και για μόνα τα μέλη του κόμματος, όσο πολυάριθμα κι΄ αν είναι αυτά, δεν είναι ελευθερία.
Η ελευθερία νοείται πάντα για εκείνον που σκέφτεται.
Δυστυχώς η Ρόζα πήγε άδοξα και η κατάρρευση του κομμουνισμού οδήγησε τον Μπερν.Μπερτολούτσι να πει:
Η λέξη κομμουνιστής είναι σήμερα συνώνυμο μιας αποτυχίας.
Εγώ πάντως πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό ότι υπήρξε κομμουνισμός.
Αλλά και στα καθ΄ ημάς ο Θωμάς Γκόρπας έγραψε με πίκρα:
Κομμουνιστής στα λάχανα
Και στα λεφτά χασάπης
Ο δε Χρόνης Μίσιος από το 1986 διαπιστώνει ότι :
Το θέμα αριστερός η δεξιός αφορά μόνο το ράφτη πια
Πέρα όμως από τις ιδεολογικές διαφορές που μπορεί κανένας να έχει και να συμφωνεί η να διαφωνεί με τους παραπάνω, υπάρχει μια διάχυτη και γενικευμένη απώθηση για τα όλα κόμματα , φαινόμενο που οι νεώτεροι πιστεύουν ότι παρουσιάστηκε τα τελευταία χρόνια.
Κι όμως !
Η αντίληψη αυτή για τα κόμματα κρατάει από παλιά.
Ήδη το 1880 ο μοναδικός Εμ. Ροΐδης έγραφε στον Ασμοδαίο:
Κόμμα είναι ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγιγνώσκωσιν και να αναγράφωσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν ζητούσι να αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, να παράσχει αυτοίς τα μέσα να ζώσιν χωρίς να σκάπτωσι.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΠΟΙΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΖΑ

 Η κατάσταση στην Γάζα έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Οι άμαχοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι μεταξύ της ξεδοντιασμένης Χαμάς  και του πανίσχυρου Ισραήλ, που συνεχίζουν  να μάχονται αδιαφορώντας για την ζωή των αμάχων και για την ζωή των παιδιών τους.

Η Χαμάς μετά την ηλίθια τρομοκρατική της  επίθεση, που προκάλεσε την φρικτή αυτή κατάσταση, ενώ στην ουσία έχει ηττηθεί,  αντί να παραδώσει τα όπλα και να επιστρέψει τους ζώντες ομήρους και τα πτώματα των πεθαμένων από αυτούς, προτιμάει να συνεχίζει να μάχεται για δύο λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι  γνωρίζει ότι αν παραδοθεί  στελέχη της θα βρεθούν υπόλογα για εγκλήματα που έχουν διαπράξει και θα λογοδοτήσουν είτε στους Ισραηλινούς, είτε και στους δικούς τους, που από τον φόβο των όπλων σήμερα δεν αντιδρούν και ο δεύτερος είναι ότι τότε θα σταματήσει η ανατροφοδότηση της με τους πιο ακραίους από τους Παλαιστίνιους.

Είναι δε τόσο ανεγκέφαλη η ηγεσία της Χαμάς που πίστευε πως η εικόνα του αποστεωμένου Ισραηλινού που έσκαβε τον τάφο του θα λειτουργούσε προπαγανδιστικά υπέρ της, ενώ τελικά απετέλεσε την τέλεια επικοινωνιακή καταστροφή καθώς θύμισε σε όλους την εικόνα που αντίκρυσαν οι σύμμαχοι όταν απελευθέρωσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

Αλλά μήπως είχαν καταλάβει ότι  με την τρομοκρατική τους επίθεση της στις 7 Οκτωβρίου 2023 προσέφεραν ένα ανέλπιστο δώρο στον υπόδικο Νετανιάχου, για τρεις υποθέσεις διαφθοράς, καθώς  δικάζεται κατηγορούμενος  για δωροδοκία, απάτη και κατάχρηση

Στην πρώτη υπόθεση, ο Νετανιάχου και η σύζυγός του Σάρα κατηγορούνται ότι δέχθηκαν είδη πολυτελείας αξίας άνω των 260.000 δολαρίων (πούρα, κοσμήματα, σαμπάνια...) εκ μέρους εκατομμυριούχων, ανάμεσα στους οποίους ο Ισραηλινής καταγωγής παραγωγός του Χόλιγουντ Αρνον Μιλχάν και ο Αυστραλός επιχειρηματίας Τζέιμς Πάκερ, με αντάλλαγμα πολιτικές χάρες.

Στην δεύτερη υπόθεση, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός κατηγορείται ότι προσπάθησε να διαπραγματευτεί ευνοϊκότερη για τον ίδιο κάλυψη με τον Αρνον Μόζες, εκδότη της εφημερίδας Yedioth Aharonoth, της πρώτης σε κυκλοφορία επί πληρωμή εφημερίδας, με αντάλλαγμα την υπόσχεση ψήφισης νόμου που θα παρεμπόδιζε την κυκλοφορία της δωρεάν εφημερίδας Israel Hayom, πολύ δημοφιλούς στο Ισραήλ.

Στην τελευταία υπόθεση, ο Νετανιάχου κατηγορείται ότι προσπάθησε να διευκολύνει μία συγχώνευση που επεδίωκε ο στενός του φίλος Σολ Ελοβιτς, τότε πλειοψηφικός μέτοχος του ομίλου Bezeq, του μεγαλύτερου ομίλου τηλεπικοινωνιών του Ισραήλ, με αντάλλαγμα την ευνοϊκή του μεταχείριση από την δημοφιλή ενημερωτική ιστοσελίδα Walla της οποίας ο Ελοβιτς είναι ιδιοκτήτης.

Εάν κριθεί ένοχος, ο 75χρονος Νετανιάχου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει έως και 10 χρόνια φυλάκισης καθώς και πρόστιμο για τις κατηγορίες της δωροδοκίας, και έως και τρία χρόνια φυλάκισης για τις κατηγορίες της απάτης και της απιστίας οπότε είναι  αυτονόητο γιατί προσπαθεί να τρενάρει την δίκη του συνεχίζοντας τον πόλεμο στην Γάζα

Η δίκη του Νετανιάχου ξεκίνησε τον Μάιο 2020 και διακόπηκε από τον πόλεμο στην Γάζα. Η δίκη για τη διαφθορά έχει αναβληθεί πολλές φορές, πρώτα λόγω της πανδημίας COVID-19 και πιο πρόσφατα λόγω του πολέμου.

Έτσι παρά την συνεχή πίεση των συγγενών των ομήρων να σταματήσει τον πόλεμο, την διεθνή κατακραυγή για την λιμοκτονία των αμάχων της Γάζας, την μεταστροφή της διεθνούς κοινής γνώμης που σύσσωμη αρχικά συμπαραστάθηκε στο Ισραήλ μετά την αποτρόπαια επίθεση της Χαμάς στο φεστιβάλ, το ένταλμα σύλληψης του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, και την μετατροπή ουσιαστικά του Ισραήλ σε κράτος παρία και τελικά παρά την δημόσια σύγκρουση του  με τον αρχηγό του γενικού επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ (IDF) και άλλους ανώτερους αξιωματούχους,  ο Νετανιάχου αποφάσισε την κατάληψη της Γάζας.

Οι προφανείς λόγοι αυτής της απόφασης είναι ότι έτσι αφ΄ ενός καταφέρνει, με την επίκληση της εμπόλεμης κατάστασης, να παρατείνει την δικαστική του εμπλοκή και αφετέρου να διατηρεί την πλειοψηφία σε μια άθλια κυβέρνηση που στην σύνθεση της μετέχουν  τα πιο φανατικά, μισαλλόδοξα  και ακροδεξιά στοιχεία της χώρας και που είναι αποτέλεσμα της ολέθριας απλής αναλογικής που ισχύει στο Ισραήλ.

Αυτό που δεν ξέρω είναι τι θα κάνει αν τελικά μεγάλα κράτη όπως η Γαλλία, η Αγγλία και ο Καναδάς αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος, κάτι  το οποίο ο Νετανιάχου απεύχεται από χρόνια, ενθαρρύνοντας μάλιστα στο παρελθόν την ενδυνάμωση της Χαμάς από τα κράτη του κόλπου,  ώστε να αντιπαραταχθεί, όπως και έγινε, στην Παλαιστινιακή αρχή της Ραμάλα στην Δυτική Όχθη.

Αυτός ο πόλεμος δεν πρόκειται να σταματήσει εκτός αν ο πορτοκαλής Πρόεδρος των ΗΠΑ το αποφασίσει, ή αν η πλειοψηφία των Παλαιστινίων παύσουν να χρησιμοποιούν αμάχους και γυναικόπαιδα σαν αναλώσιμους μάρτυρες και αποδεχθούν ότι η εξάλειψη του Ισραήλ, όπως διακηρύσσουν οι φανατικοί μεταξύ τους , είναι παντελώς ανέφικτη, ανεδαφική και τελείως απαράδεκτη από τον πολιτισμένο κόσμο , οπότε το μόνο που μένει είναι η συνύπαρξη τους μαζί του στην περιοχή.    

 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ «ΕΞΥΠΝΟΣ ΧΑΝΣ» ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ

Μετά τις πρόσφατες τότε δημοσιεύσεις του Κάρολου Δαρβίνου υπήρχε έντονο ενδιαφέρον στο κοινό για την νοημοσύνη που έχουν τα ζώα.
Ο Wilhelm von Osten ήταν καθηγητής μαθηματικών γυμνασίου και ερασιτέχνης εκπαιδευτής αλόγων.
Συγχρόνως όμως πίστευε και στην φρενολογία που είναι μια ψευδοεπιστήμη που περιλαμβάνει τη μέτρηση των εξογκωμάτων στο κρανίο για την πρόβλεψη νοητικών χαρακτηριστικών αλλά και στον μυστικισμό.
Ο . Wilhelm von Osten ( στην φωτογραφία) είχε στην κατοχή του ένα άλογο τον Έξυπνο Χάνς (Clever Hans) .

Λέγεται ότι ο Χανς είχε διδαχθεί να προσθέτει, να αφαιρεί, να πολλαπλασιάζει, να διαιρεί, να επεξεργάζεται κλάσματα, να λέει την ώρα, να παρακολουθεί το ημερολόγιο, να διαφοροποιεί τους μουσικούς τόνους και να διαβάζει, να συλλαβίζει και να καταλαβαίνει γερμανικά. Ο von Osten ρωτούσε τον Χανς: «Αν η όγδοη ημέρα του μήνα είναι Τρίτη, ποια είναι η ημερομηνία της επόμενης Παρασκευής;» Ο Χανς απαντούσε χτυπώντας την οπλή του έντεκα φορές. Οι ερωτήσεις μπορούσαν να τεθούν τόσο προφορικά όσο και γραπτά. Ο von Osten επιδείκνυε  τον Χανς σε όλη τη Γερμανία και ποτέ δεν χρέωνε είσοδο.
 Οι ικανότητες του Χανς είχε φτάσει να αναφερθούν  το 1904 και  στους New York Times.
Το μεγάλο  ενδιαφέρον που είχε δημιουργηθεί από τις παραστάσεις του  Έξυπνου Χανς, οδήγησε το γερμανικό συμβούλιο εκπαίδευσης να διορίσει μια επιτροπή για να διερευνήσει αν είναι επιστημονικά αποδεκτοί οι ισχυρισμοί του von Osten.

Ο φιλόσοφος και ψυχολόγος Carl Stumpf,  σχημάτισε μια επιτροπή 13 ατόμων, γνωστή ως Επιτροπή Χανς. Αυτή η επιτροπή αποτελούνταν από έναν κτηνίατρο, έναν διευθυντή τσίρκου, έναν αξιωματικό ιππικού, δασκάλους και τον διευθυντή των ζωολογικών κήπων του Βερολίνου.
Η επιτροπή αυτή κατέληξε τον Σεπτέμβριο του 1904 στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν κόλπα στην παράσταση του Χανς.
Η επιτροπή παρέδωσε την αξιολόγηση στον συγκριτικό βιολόγο και ψυχολόγο Oskar Pfungst, ο οποίος εξέτασε τη βάση για αυτές τις φερόμενες ικανότητες με τις εξής προϋποθέσεις:
-Το άλογο και ο ερωτών να είναι απομονωμένοι από τους θεατές
-Να το ρωτούν και άλλοι εκτός από τον ιδιοκτήτη του
-Φορώντας παρωπίδες, με τις οποίες μπορούσε/ ή δεν μπορούσε να δει τον ερωτώντα.
-Εάν ο ερωτών ήταν γνώστης ή όχι εκ των προτέρων της απάντησης.
Μετά από ένα σημαντικό αριθμό δοκιμών, ο Pfungst,  διαπίστωσε ότι το άλογο μπορούσε να πάρει τη σωστή απάντηση ακόμη και αν ο ίδιος ο von Osten. δεν έκανε τις ερωτήσεις, αποκλείοντας έτσι την πιθανότητα απάτης.  
Ωστόσο, το άλογο έδωσε τη σωστή απάντηση μόνο όταν ο ερωτών γνώριζε ποια ήταν η απάντηση και το άλογο μπορούσε να δει τον ερωτώντα. Παρατήρησε ότι όταν ο Χανς μπορούσε να δει τον ερωτώντα, το άλογο πήρε σωστές απαντήσεις στο 89% (50 από τις 56), αλλά όταν ο Χανς δεν μπορούσε να δει τον ερωτώντα, το άλογο απάντησε σωστά μόνο στο έξι% (2 από τις 35) των ερωτήσεων.
Ο Pfungst γνώριζε την ικανότητα των εκπαιδευτών τσίρκου να εκπαιδεύουν άλογα ώστε να ανταποκρίνονται σε μικρές σωματικές κινήσεις  και γνώριζε αρκετές περιπτώσεις σκύλων, όπως αυτή του Άγγλου αστροφυσικού Sir William Huggins, οι οποίοι ήταν σε θέση να δείχνουν ένα αντικείμενο που κοιτούσε ο κύριός τους ή που ήταν σε θέση να «γαβγίσουν» την απάντηση σε ερωτήσεις όπως τετραγωνικές ρίζες ενώ κοιτούσαν το πρόσωπο του κύριού τους. Έτσι, αφού απέκλεισε την αρχική του υποψία για απάτη που περιελάβανε ψίθυρο ή κάτι παρόμοιο, άρχισε να εξετάζει το ενδεχόμενο τυχαίας επικοινωνίας με τον Hans. Ο Pfungst εξέτασε στη συνέχεια τη συμπεριφορά του ερωτώντος λεπτομερώς και έδειξε ότι καθώς τα χτυπήματα του αλόγου πλησίαζαν τη σωστή απάντηση, η στάση και η έκφραση του προσώπου του ερωτώντος άλλαζαν με τρόπους που συνάδουν με μια αύξηση της έντασης, η οποία απελευθερωνόταν όταν το άλογο έκανε το τελευταίο, σωστό χτύπημα. Αυτό παρείχε ένα σύνθημα που το άλογο μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να σταματήσει το χτύπημα. Οι τρόποι κοινωνικής επικοινωνίας των αλόγων μπορεί να εξαρτώνται από την ανίχνευση μικρών αλλαγών στη στάση του σώματος, και αυτό θα εξηγούσε γιατί ο Hans αντιλαμβανόταν τόσο εύκολα τα σημάδια που έδινε ο von Osten, ακόμη και αν αυτά τα σημάδια ήταν υποσυνείδητα.
Μετά την ολοκλήρωση των ερευνών του Pfungst, ο von Osten, ο οποίος δεν πείστηκε ποτέ από τα ευρήματα του Pfungst,, συνέχισε να ξεναγεί τον Χανς στη Γερμανία, προσελκύοντας μεγάλα και ενθουσιώδη πλήθη.
Μετά τον θάνατο του von Osten το 1909, ο Hans αποκτήθηκε από διάφορους ιδιοκτήτες. Στη συνέχεια, επιστρατεύτηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως στρατιωτικό άλογο και «σκοτώθηκε εν δράσει το 1916 ή καταναλώθηκε από πεινασμένους στρατιώτες».
Προς τιμήν της μελέτης του Pfungst, αυτή η μέθοδος  έρευνας αναφέρεται  ως το φαινόμενο Clever Hans και συνέχισε να είναι σημαντική  και για μεταγενέστερες μελέτες στη γνωστική λειτουργία των ζώων. Ο Pfungst ήταν βοηθός του Γερμανού φιλοσόφου και ψυχολόγου Carl Stumpf, ο οποίος ενσωμάτωσε την εμπειρία με τον Χανς στο περαιτέρω έργο του για την ψυχολογία των ζώων και τις ιδέες του για τη φαινομενολογία.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

 

Ψάχνοντας στο ιντερνέτ βρήκα τυχαία αυτό το άγνωστο τραγουδάκι του Διονύση Σαββόπουλου, το τραγούδι του Δ.
Βρίσκεται στην  βραβευμένη  συλλογή της Ράνιας Μπουμπουρή Μια τρελή τρελή Αλφαβήτα (Ψυχογιός) που περιέχει 25 σπιρτόζικα ποιήματα: κάθε ποίημα και μια διαφορετική, πρωτότυπη ιστορία για κάθε γράμμα της Αλφαβήτας. Και, στο τέλος, ένα ποίημα για όλα τα γράμματα μαζί, που ξέρουν να περνούν ωραία και κάνουν την καλύτερη παρέα!
Δώρο το CD με τα 25 αντίστοιχα τραγούδια σε μουσική του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου. Ερμηνεύουν κατά αλφαβητική σειρά οι: Σαβίνα Γιαννάτου, Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Ζουγανέλης, Βασιλική Καρακώστα, Νικήτας Κλιντ, Μάρκος Κούμαρης, Χρήστος Λούλης, Πάνος Μουζουράκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Διονύσης Σαββόπουλος, Σπύρος Σακκάς, Δημήτρης Σταρόβας, Μπάμπης Στόκας, Βικτωρία Ταγκούλη, Τζώρτζια.
Για τα παιδιά του νηπιαγωγείου υπάρχουν επίσης αρκετά στιχάκια και ποιηματάκια που τα βοηθούν στο να μάθουν την αλφαβήτα, αλλά προτίμησα να ασχοληθώ   σε ποιους ποιητές η αλφαβήτα απετέλεσε στοιχείο έμπνευσης στα ποιήματα τους.
Χαρακτηριστικό λοιπόν παράδειγμα αποτελεί ο Ρουμάνος ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος και ζωγράφος, Marin Sorescu (1936-1996) με το ποίημα του ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ σε μετάφραση της Θάλειας Ιερωνυμάκη.

Δεν πήρε είδηση όταν έχασε
το πρώτο γράμμα
συνέχισε να μιλά
προσπερνώντας διακριτικά
λέξεις
που το περιείχαν.
Έχασε ένα δεύτερο μετά
ο ήλιος, η σελήνη
παραλείπονταν.
Κι ένα ακόμη
―μου φαίνεται το Α―
αγάπη και χαρά
άρχισαν να μην αναγνωρίζονται.
Το τελευταίο γράμμα
κόλλησε σε μια συλλαβή
σα δόντι χαλασμένο.
Τώρα βλέπει, ακούει
μα δεν έχει λόγια για τη ζωή,
κατεξοχήν σχηματισμένη
απ’ όσα γράμματα έχασε.
 
Η Λένα Φατούρου στο Αλφαβητάρι του έρωτα βασίζει το ποίημα της στο γράμμα Ψ
Ψηλαφίζω στο άδειο κρεβάτι
Ψάχνω το σώμα σου να κρατηθώ.
Ψευδαίσθηση μοιάζει και αυταπάτη
Ψίθυρου μοιάζει, αχνή ηχώ.
Ψέμα γεμίζει ο ερχομός σου
Ψυχή κορμί κι άδειο μυαλό.
Ψυχρός στοχεύω κάτι δικό σου
Ψεύτικο να 'ναι κι απατηλό.
 
Αλλά η υψηλής στάθμης ποίηση του Τίτου Πατρίκιου αποθεώνει το Θ το Δ και το Ω στο ποίημα  του  Ανάμνηση από την Αθήνα.
 
Ταράτσες με ραγισμένες μαλτεζόπλακες
ρουφώντας τη βροχή πλυσταριά χαμηλοτάβανα
γούρνες με παλιές καπελιέρες και στοίβες περιοδικά
μπρούντζινες βρύσες λιωμένο σαπούνι της μπουγάδας
σκάλες ξύλινες πλυμένες με ποτάσα και σκάλες
σιδερένιες εξωτερικές σαν όρθια κοχύλια γυμνωμένα.
Κι όπως τις ανεβαίναν τρέχοντας
η Θέκλα η Θεοδώρα η Θεώνη
σε κάθε σκαλί φανέρωναν μια γωνιά της σάρκας τους.
Η Θέκλα η Θεοδώρα η Θεώνη
με τα κινούμενα θήτα της ιδρωμένης τους μασχάλης
τ’ ανάποδα δέλτα κάτω από τη φούστα
και τα κυματιστά ωμέγα
στεφανωμένα με τον φιόγκο της ποδιάς.
 
Όμως ο Ντίνος Χριστινόπουλος στην ποιητική συλλογή του Το κορμί και το σαράκι (1964) χρησιμοποιεί αρχικά το πρώτο γράμμα της αλφαβήτου στον στίχο του
 
Θανάση γιατί έκοψες το άλφα απὸ μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία
 
Για να αποθεώσει τελικά το τελευταίο, το Ω με το εμβληματικό στίχο
 
"Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας"
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.