ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΑΙ!

Νομίζω ότι μια φράση συνοψίζει όλο το πρόβλημα.
Ναι σημαίνει παίρνω την ευθύνη του εαυτού μου και του τόπου μου.
Όχι παραιτούμαι από αυτήν στο όνομα του θυμού μου.

Στέλιος Ράμφος

Στο ενδιαφέρον κείμενο του Το «Όχι» του ιστορικού αναλφαβητισμού ο Αριστείδης  Χατζής  διαπιστώνει ότι:

Η ταύτιση του ελληναράδικου «όχι» με το ιστορικό ελληνικό ΟΧΙ του 1940 αλλά και με άλλες κορυφαίες στιγμές της ελληνικής ιστορίας ήταν ταυτόχρονα τραγική και γελοία. Αυτό το ιστορικό καραγκιοζιλίκι που θα είδατε να κρέμεται στο Facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αποκαλυπτικό. Υπήρχε βέβαια και πριν ως ιστορικός σκουπιδότοπος στο διαδίκτυο. Ιστοσελίδες, ιστότοποι και σελίδες του Facebook γεμάτοι ψεκασμένη ιστορία. Χώροι ηλεκτρονικής συνάθροισης ανθρώπων λειτουργικά αναλφάβητων, επιρρεπών στη συνωμοσιολογία, λούμπεν απ’ όλες τις απόψεις.

Και τελειώνοντας  το άρθρο του γράφει:

Στα λόγια του μεγαλύτερου Έλληνα πολιτικού όλων των εποχών, του Ελευθερίου Βενιζέλου, θα αφιερώσω τον επίλογο αυτού του άρθρου. Αποτελούν εθνική παρακαταθήκη:

«Δημαγωγούντες εκάστοτε τον ελληνικόν λαόν και καπηλευόμενοι τον πατριωτισμόν, διά να παραστήσωμεν εις αυτόν ότι είναι λαός περιούσιος [...] καταντήσαμεν να πείσωμεν αυτόν ότι εις τον αγώνα του πολιτισμού και εις τον αγώνα της προόδου και εις τον αγώνα της αμίλλης δεν έχει ανάγκην, όπως επικρατήση, να μεταχειρισθή τα ίδια όπλα τα οποία μεταχειρίζονται οι άλλοι λαοί. [...] Πάντα ταύτα κατορθώσαμεν να πείσωμεν τον λαόν ότι ήσαν περιττά. Συγχρόνως αφήσαμεν αυτόν να επαναπαύεται ότι, εάν του λείψουν όλα τα άλλα εφόδια, δύναται όμως, κρατών επάνω εις τον δίσκον της επαιτείας τας παρελθούσας δόξας του, να προσέρχεται εκάστοτε προς τους ισχυρούς εκείνους, οι οποίοι κατ’ άλλον τρόπον εργασθέντες εγένοντο ισχυροί, διά να ζητή υπέρ εαυτού ως επαιτείαν, επί τη βάσει των παλαιών περγαμηνών του, όπως υπερασπίζη τα δίκαιά του.»

Συμπωματικά την ίδια μέρα ο Γ. Πρετεντέρης στο άρθρο του Φάρσα γράφει:

Στις 25 Οκτωβρίου 1920, το Κόμμα Φιλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου έχασε τις εκλογές παρότι πήρε πάνω από 50% των ψήφων. Ο ίδιος ο Βενιζέλος δεν εξελέγη ούτε βουλευτής.

Ηταν η κόπωση από την πολεμική προσπάθεια; Ηταν η δυσφορία από τη συμμαχική επέμβαση που έχει διώξει τον Κωνσταντίνο τρία χρόνια νωρίτερα; Ηταν η οικονομική δυσπραγία;

Το βέβαιο είναι ότι η «λαϊκή εντολή» καταψήφισε τον άνθρωπο που όχι μόνο  υπερδιπλασίασε την Ελλάδα αλλά και την ενσωμάτωσε στο κυρίαρχο σύστημα των ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» που νίκησε στις εκλογές δεν περιορίστηκε να σχηματίσει κυβέρνηση.

Διοργάνωσε δημοψήφισμα στις 5 Δεκεμβρίου 1920 για να επαναφέρει στον θρόνο τον έκπτωτο Κωνσταντίνο - κάτι που αποτελούσε προεκλογική δέσμευσή της.

Οι Σύμμαχοι προειδοποίησαν ότι δεν θα αποδεχθούν την επιστροφή του Κωνσταντίνου και ότι θα τη θεωρήσουν εχθρική χειρονομία αλλά φυσικά η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και της κυβέρνησής του δεν μπορούσε να αποδεχθεί τέτοιου τύπου υποδείξεις.

«Εμείς τον θέλουμε και θα τον φέρουμε, τον Βασιλιά, τον Βασιλιά, τον Βασιλιά» τραγουδούσαν οι Λαζόπουλοι της εποχής στις επιθεωρήσεις και στους δρόμους.

Το δημοψήφισμα λοιπόν έγινε παρά τις προειδοποιήσεις των Συμμάχων, του Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων - αυτοί οι τελευταίοι ήταν, υποθέτω, κάτι σαν «τρόικα εσωτερικού».

Και έτσι δόθηκε νέα λαϊκή εντολή: ο Κωνσταντίνος πήρε 98% και επέστρεψε!

Λίγες ημέρες αργότερα, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιταλία επέδωσαν διακοίνωση που έλεγε ότι δεν αναγνωρίζουν τον Κωνσταντίνο ως αρχηγό του κράτους και συνακόλουθα πάγωσαν τα δάνεια που είχαν χορηγήσει στην Ελλάδα - έκοψαν, δηλαδή, τη χρηματοδότηση της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι ενέργειες έδειχναν έλλειψη σεβασμού στη λαϊκή εντολή που μόλις είχε εκφραστεί διά του δημοψηφίσματος. Αλλά τότε (όπως και τώρα) στη δημοκρατία ο καθένας έχει δικαίωμα όχι μόνο να ψηφίζει ό,τι θέλει αλλά και να δανείζει όποιον θέλει.

Σε μερικούς μήνες, χωρίς χρήματα και χωρίς συμμάχους, η πολεμική προσπάθεια στη Μικρά Ασία κατέρρευσε.

Η «μικρά πλην έντιμος Ελλάς» είχε μεν τον Βασιλιά που έφερε πίσω η λαϊκή εντολή αλλά και δυόμισι εκατομμύρια πρόσφυγες.

Η Μικρασιατική Καταστροφή είναι η μεγαλύτερη εθνική πανωλεθρία του σύγχρονου ελληνικού κράτους έως σήμερα. Μια πανωλεθρία την οποία δρομολόγησαν μία εκλογή και ένα δημοψήφισμα, δύο απολύτως δημοκρατικές διαδικασίες.

Το ευτύχημα είναι ότι η Ιστορία σπανίως επαναλαμβάνεται. Μακάρι.

Αλλά ας ελπίσουμε τουλάχιστον αν επαναληφθεί, να επαναληφθεί ως φάρσα.

Ούτως  Ή άλλως, ο θίασος της φάρσας είναι έτοιμος και επί σκηνής.

Οι άλλες δύο μεγάλες εθνικές καταστροφές έγιναν το 1897 και το 1974.
Και στις δύο περιπτώσεις δεν  πέρασε από τα μυαλά των πρωτεργατών τους η απλή σκέψη ότι δεν αρκεί το τι θέλεις να πετύχεις εσύ, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει να προβλέψεις και το πως θα αντιδράσει ο άλλος.

Παρά την συνεχή διάψευση ΟΛΩΝ των ανέφικτων προεκλογικών αλλά και μετεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν ακόμα άτομα που πιστεύουν πως αν θα ψηφίσουν ΟΧΙ την άλλη μέρα θα πάει ο Τσίπρας στην Ευρώπη θα τον δεχτούν με ανοικτές αγκάλες και θα του πουν :πάρε αγόρι μου όσα λεφτά θέλεις και όποτε έχει ευκολία μας τα επιστρέφεις!

Σύμφωνα δε με αυτά τα μυαλά για την  άθλια κατάσταση που μας κατάντησαν  φταίνε πάντα οι άλλοι  και όσοι τους επισημαίνουν τις ευθύνες τους είναι "απολογητές του Ντράγκι στην Ελλάδα" και αποχωρούν από την συζήτηση όπως ο Λαφαζάνης!

Όταν δε τις σημερινές εξελίξεις τις προβλέπει επακριβώς εδώ και 9 μήνες πριν, από τις 23-9-2014, ο Γεωργιάδης τον θεωρούν γραφικό και κινδυνολόγο!

Όπως έγραψα και στο ποστ μου ΑΝΙΚΑΝΟΙ Ή ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ;

Οι άνθρωποι αποδείχτηκαν τελείως ανίκανοι, άπειροι και ερασιτέχνες, εκτός αν όλο αυτό το θέατρο που παρακολουθούμε 6 μήνες  έγινε σκόπιμα ,από το ισχυρό λόμπυ της δραχμής που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο, απ΄ότι φαίνεται ,δεν μπορεί να ελέγξει ο Τσίπρας ή ακόμα το χειρότερο δεν θέλει.

Την ίδια υπόνοια έχουν και οι αρθογράφοι που αναφέρω στο   ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!

Παρ΄όλα αυτά ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας μας που μαστίζεται από την ανεργία, ντοπαρισμένο και από την εθνικοπατριωτική ρητορεία της αριστεροδεξιάς  κυβέρνησης,  θεωρεί ότι μια κατάρρευση  της σημερινής κοινωνίας μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο και έτσι να βελτιωθεί η κατάσταση που βρίσκονται, όποτε ψηφίζοντας ΟΧΙ τελικά δεν έχουν να χάσουν τίποτα.

Σε μία χώρα που δεν βασίζεται στην δική της παραγωγική δύναμη αλλά στις εισαγωγές, ένα  ΟΧΙ θα οδηγήσει σε ένα πιο εξοντωτικό μνημόνιο από αυτό που υπάρχει στο ψηφοδέλτιο, ή στην χειρότερη περίπτωση στην δραχμή όπως ευαγγελίζονται πλέον ανοικτά πολλοί από την κομματική νομενκλατούρα  του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση των τραπεζών, το χάσιμο των καταθέσεων, την τεράστια αύξηση της τιμής των εισαγομένων, το κλείσιμο καταστημάτων και επιχειρήσεων που τα περισσότερα από τα καύσιμα έως τα φαγώσιμα βασίζονται σε αυτά, την μείωση της αγοραστικής ικανότητας του κόσμου με αποτέλεσμα απολύσεις εργαζομένων και τελική κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και της υπάρχουσας έστω και προβληματικής  κρατικής πρόνοιας , από την υγεία μέχρι την παιδεία.

Οι σημερινοί άνεργοι σήμερα επιζούν έστω χάρις σε κάποιο οικογενειακό μισθό ή σύνταξη ή επίδομα ανεργίας που δύσκολα θα μπορέσει να διατηρηθεί.

Τα ίδια ακριβώς τονίζει και ο Σταύρος Ζουμπουλάκης:   

Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι τραυματισμένοι συμπολίτες μας, δικαιολογημένα θυμωμένοι, που παίρνουν τον δρόμο της καταστροφής (ΟΧΙ), την οποία βλέπουν καθαρά μπροστά τους, με το επιχείρημα πως δεν έχουν τίποτε να χάσουν, ότι ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Και όμως έχουν να χάσουν πολλά. Είναι άλλο να είσαι άνεργος σε μια χώρα που στέκεται στα πόδια της, που έχει νοσοκομεία και σχολεία, ένα κάποιο πλαίσιο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, και εντελώς άλλο σε μια εξαθλιωμένη χώρα όπου δεν λειτουργεί τίποτε, άλλο δηλαδή να είσαι άνεργος στη λαβωμένη Ελλάδα και άλλο στο Αφγανιστάν.

Ελπίζω το σενάριο αυτό να μην επικρατήσει γιατί τότε δεν θα είναι απίθανο να δούμε και στην Ελλάδα σκηνές σαν αυτές της Αργεντινής το 2001 ή της Βενεζουέλας όπως γράφω στο ποστ μου  Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Και μην ξεχνάμε ότι εδώ υπάρχουν σήμερα και πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες και εγκλωβισμένοι πρόσφυγες που είναι οι πρώτες  κοινωνικές ομάδες που θα πλήξει η οικονομική κατάρρευση με απρόβλεπτες κοινωνικές επιπτώσεις.

Τώρα πια ακόμα και με το ΝΑΙ η σημερινή κατάσταση για αρκετά χρόνια δεν πρόκειται να έχει  θεαματική και ταχεία εξέλιξη προς το καλύτερο .

Απλά η κυβέρνηση θα αναγκαστεί πλέον να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο ίσως σαν αυτό του ψηφοδελτίου, ακόμα και με την στήριξη της αντιπολίτευσης αν τα ακροαριστερά της βαρίδια μειοψηφήσουν,που θα προβλέπει μια αυστηρή δημοσιονομική πολιτική για χρόνια, αλλά ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ και ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ  ΕΥΡΩΠΗ που ανήκουμε δικαιωματικά.

Σε αυτές τις συνθήκες και αφού πλέον οι ψευδαισθήσεις, ότι μπορούμε να ζούμε χάρις στα δανεικά, θα έχουν σβήσει, πιστεύω ότι η δημιουργικότητα των Ελλήνων και ιδίως της νέας και πολύ καλύτερα μορφωμένης γενιάς θα βρει το τρόπο η ζωή μας να ξαναγυρίσει στις εποχές των παχιών  αγελάδων προ της κρίσεως.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΑΙ!

ΑΥΓΗ- Κύριε Πύρρο Δήμα, μπορεί να δοξάσατε τη χώρα με τις αθλητικές σας επιτυχίες, όμως ντροπιάζετε τον λαό μας με την πολιτική σας στάση. Παρακαλούμε, σωπάστε, μήπως και προλάβετε να περισώσετε μέρος της υστεροφημίας σας.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ-Η φράση «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς» ταιριάζει με τα λόγια και τα έργα αρκετών πολιτικάντηδων του «συνταγματικού τόξου».
Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Πύρρος Δήμας,

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 5-7-2015

1-Ο γνωστός δημοσιογράφος της Αριστεράς Δημήτρης Δανίκας έχει γράψει ένα εξαιρετικό κείμενο με τίτλο Φύγε!

Οι πράξεις και ποτέ τα λόγια, η ακατάσχετη φλυαρία, η κούφια συνθηματολογία και η ασυγκράτητη μπαρουφολογία. 

2-Στα σχόλια υπάρχει ολόκληρο το κείμενο του ψυχιάτρου Χρίστου Χ. Λιάπη MD, MSc, PhD για την ψυχιατρική εξήγηση της κατάστασης του Βαρουφάκη με τίτλο: Το Σύνδρομο της Ύβρεως, ο Ναρκισσισμός και ο Βαρουφάκης