ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ «ΝΟΥΜΕΡΑ» ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ

Το Μακεδονικό, αντί να αποτελέσει ένα θέμα συσπείρωσης όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας σε μια ενιαία εθνική γραμμή απέναντι στην νέα ηγεσία της γείτονος χώρας που διακαώς επιθυμούσε την εισδοχή της στο ΝΑΤΟ, χάρις στην μικροπολιτική αντιμετώπιση του  από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να προκαλέσει πρόβλημα στην ΝΔ, κατέληξε στον διχασμό του λαού σε πατριώτες και προδότες.

Εάν είχε ζητηθεί η συνεργασία των κομμάτων της αντιπολίτευσης θα είχαμε καταλήξει σε μια συμφωνία των Πρεσπών, ίσως λίγο καλύτερη και με μια γενικότερη αποδοχή από τον λαό αν του είχαν καλύτερα και πέραν των κομματικών αντιθέσεων, εξηγηθεί τα υπέρ της αποδοχής της.

Πλην του διχασμού όμως η προσπάθεια να διατηρήσει η κυβέρνηση την πλειοψηφία στην Βουλή και όλο αυτό το καρακατσουλιό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες με όλους αυτούς τους βουλευτές που άλλαζαν κόμμα ή έμεναν στο κόμμα τους και ψήφιζαν αντίθετα από αυτό, έφεραν στο φως τις παθογένειες του εκλογικού μας συστήματος  που είχε σαν αποτέλεσμα να έχουν εκλεγεί βουλευτές άτομα που δεν θα τους ψήφιζε κανείς λογικός άνθρωπος ούτε για διαχειριστές της πολυκατοικίας του.

Η ψήφιση δε της απλής αναλογικής για τις μεταπροσεχείς εκλογές όπως γράφει σωστά ο Χρήστος Χωμενίδης ενέχει τον κίνδυνο πως σίγουρα :.. το πολιτικό σύστημα όπως το ξέρουμε θα διαλυθεί. Εάν η σημερινή Βουλή θυμίζει επιθεώρηση, η μεθεπόμενη θα μοιάζει με ζωολογικό κήπο. Το 0,3% που θα αρκεί για να εκλεγεί κανείς, οι 18.000 ψήφοι στην επικράτεια, θα φέρουν στον ναό της Δημοκρατίας κάθε καρυδιάς καρύδι. Από οπαδούς του Ενβέρ Χότζα μέχρι πορνοστάρ. Βουλευτές σαν την κυρία Μεγαλοοικονόμου και σαν τον κύριο Ζουράρι θα φαντάζουν τότε οάσεις σοφίας. 

Πρόσφατα μετέφερα το άρθρο του Μάνου Βουλαρίνου   ΜΑ ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΩΚΑΔΕΣ;που αναρωτιέται: Αντιθέτως, η ερώτηση «ποιοι ψηφίζουν Φωκάδες» εκφράζει γνήσια απορία καθώς δεν μπορώ να φανταστώ το είδος του ανθρώπου που θα διάλεγε έναν τέτοιο τύπο για εκπρόσωπο του. Το μόνο που ξέρω είναι πως – όπως και ο βουλευτής Φωκάς – πρόκειται για ανθρώπους που ενδεχομένως να μπορούν να περηφανευτούν για πολλά, αλλά σίγουρα όχι για την ευφυΐα τους (ναι, το ξέρω ότι η λέξη είναι «ηλίθιοι», αλλά για αρχή ήθελα να το πω περιφραστικά).

Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι άνθρωποι που διαλέγουν να ψηφίζουν συμπολίτες που ταιριάζουν περισσότερο στα παρατράγουδα της Αννίτας της Πάνια παρά στη Βουλή είναι συνήθως χαβαλέδες αλλά αυτό καθόλου δεν αλλάζει την εντύπωση που έχω για την ηλιθιότητα τους. Και εξηγώ.

Οι τελευταίες εξελίξεις θα έκαναν και τον πιο κυνικό ξερόλα (αυτόν που με ύφος βετεράνου ψηφοφόρου του Θύμιου του Λυμπερόπουλου επαναλαμβάνει «έλα μωρέ, αφού όλα είναι κανονισμένα») να καταλάβει ότι οι βουλευτές έχουν μεγάλη ευχέρεια κινήσεων και ότι δεν είναι όλες οι ψήφοι δεδομένες.

Συνεπώς, ο κάθε βουλευτής μπορεί με την ψήφο του να επηρεάσει τις αποφάσεις για την χώρα και κατ’ επέκταση για τις ζωές των ανθρώπων που έχουν την τύχη (ή την ατυχία) να ζουν στη χώρα.

Γι΄αυτό τον λόγο πριν 3 χρόνια είχα αναλύσει στο ποστ μου  ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ πως : Εάν λοιπόν οι τελευταίες εκλογές είχαν γίνει με απλή αναλογική  τότε από τα 19 κόμματα που συμμετείχαν, θα είχαν μπει στην Βουλή γύρω στα 14!

Τόσα συγκέντρωσαν  πάνω από 0,25% του συνόλου των ψήφων. Εκτός  από τα 8 κόμματα που ξεπέρασαν  το 3%, άλλα 5 κόμματα και σχηματισμοί θα ξεπερνούσαν το 0,33% και θα εξέλεγαν τουλάχιστον ένα βουλευτή , ενώ και 1 ακόμα θα εξέλεγε βουλευτή με λίγο χαμηλότερο υπόλοιπο!

Εάν λοιπόν με το υπάρχον σύστημα καταλήξαμε στη τερατογένεση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να καταλάβει κανείς τι θα γινόταν με την συμμετοχή και άλλων μικρότερων κομμάτων με βουλευτές που θα είχαν προέλθει από την ψήφο  διάφορων «ηλίθιων χαβαλέδων», όπως τους περιγράφει χαρακτηριστικά παραπάνω ο Βουλαρίνος.

Μερικοί αηδιασμένοι από όλα αυτά προτιμούν να ρίξουν λευκό ή άκυρο. Στο ποστ μου ΠΡΙΝ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ΛΕΥΚΟ Η ΑΚΥΡΟ με παράδειγμα έχω αποδείξει πως: το λευκό η άκυρο ενισχύει θέλει δεν θέλει τον ισχυρότερο.

Άρα λοιπόν εκ του αποτελέσματος θέλεις δεν θέλεις υποστηρίζεις το ισχυρότερο ψηφοδέλτιο, οπότε τζίφος η ψήφος διαμαρτυρίας που πίστευες ότι έριξες.!

Τέλος πριν 12 χρόνια είχα γράψει γιατί είμαι κατά της αποχής και ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Τα όσα ζήσαμε πρόσφατα έδωσαν την σαφή απάντηση πόση σημασία έχει η ψήφος κάθε βουλευτή για να σχηματιστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Έχει σημασία λοιπόν για το ποιος είναι και ο τελευταίος βουλευτής. Όπως επισημαίνει ο Χρήστος Χωμενίδης :Τον Απρίλιο του 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατήγαγε την τρίτη μέσα σε λιγότερο από έτος εντυπωσιακή του νίκη. Εξαιτίας όμως του εκλογικού νόμου, η Νέα Δημοκρατία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει παρά 150 έδρες – στηρίχθηκε για να πετύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε έναν Θεόδωρο Κατσίκη, που είχε βγει με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου. Οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες αποπειράθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έμειναν, στο σύνολό τους σχεδόν, μετέωρες.