ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΠΤΩΜΑΤΩΝ !

Μπορεί ο σημερινός τίτλος να προκαλεί την απορία του αναγνώστη, όμως παρ΄όλα αυτά ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα.

Σε τιμωρίες πτωμάτων στην ιστορία διακρίθηκε βασικά το χριστιανικό ιερατείο.

Ο Πάπας Φορμόζος (816-896) εξελέγη Πάπας τον Οκτώβριο του 891.

Τον διαδέχτηκε ο Βονιφάτιος ΣΤ΄, μόνο για 15 μέρες, γιατί  τον καθαίρεσαν για ανηθικότητα και Πάπας εκλέχτηκε ο Στέφανος ΣΤ΄

Οκτώ μήνες μετά τον θάνατο του Φορμόζου και την ταφή του, ο Στέφανος ΣΤ΄ ξέθαψε το πτώμα του Φορμόζου και το υπέβαλε σε μεταθανάτια κρίση το 897 στη σύνοδο της Ρώμης. Η σορός μετά τον  εκταφιασμό της ,ντύθηκε με παπικά ενδύματα και την κάθισαν σε θρόνο για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες που είχε απαγγείλει στο παρελθόν εναντίον του Φορμόζου ο Ιωάννης Η΄.( Στον πίνακα της αρχής η μεταθανάτια δίκη του Πάπα Φορμόζου, Jean-Paul Laurens, 1870)

Ο Ιωάννης τον είχε κατηγορήσει  ότι εποφθαλμιούσε τη θέση του Αρχιεπισκόπου της Βουλγαρίας και τον Αποστολικό Θρόνο, ότι αντιπολιτευόταν τον Αυτοκράτορα και είχε εγκαταλείψει τη θέση του χωρίς παπική άδεια και τον καλούσε να επιστρέψει για να δικαστεί από Σύνοδο, διαφορετικά θα αφοριζόταν.

Η καταδίκη του Φορμόζου ανακοινώθηκε τον Ιούλιο του 872. Το 878 η ποινή του αφορισμού αποσύρθηκε, αφού πρώτα υποσχέθηκε ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ στη Ρώμη και δεν θα ασκήσει ιερατικά καθήκοντα. Ο διάδοχος του Ιωάννη, Πάπας Μαρίνος Α΄ τον αποκατέστησε στην επισκοπή του Πόρτο το 883

Δυστυχώς ο κατηγορούμενος δεν μπορούσε να απαντήσει στις κατηγορίες που του απεύθυνε ουρλιάζοντας ο Στέφανος ΣΤ΄ και έτσι ήρθε η αναπόφευκτη καταδίκη του πτώματος!

Ο νεκρός καταδικάστηκε ως ανάξιος του παπικού αξιώματος, του έσκισαν τα παπικά ενδύματα, του απέκοψαν τα τρία δάκτυλα που χρησιμοποιούσε για να ευλογεί και το πτώμα μεταφέρθηκε έξω από το βαπτιστήριο για να ταφεί σε ένα κεραμοποιείο. Τυμβωρύχοι έσκαψαν τον τάφο, αλλά μη βρίσκοντας τίποτε πέταξαν το πτώμα στον Τίβερη. Αργότερα ανασύρθηκε από ένα μοναχό.

Μετά το θάνατο του Στέφανου ΣΤ΄ το σώμα ενταφιάστηκε ξανά στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και οι δίκες αυτού του είδους εναντίον νεκρών απαγορεύτηκαν.

Ο Ιωάννης Θ΄ ήταν Πάπας από το 898 ως το 900 που πέθανε. Επικύρωσε την απόφασή του προκατόχου του, Θεόδωρου Β΄ για την ταφή του Πάπα Φορμόζου και επιπλέον σε σύνοδο που συγκάλεσε στην Ραβέννα έβγαλε διάταγμα να καούν τα αρχεία της συνόδου που καταδίκασε τον Φορμόζο.

 Ωστόσο ο Πάπας Σέργιος Γ΄ (904-911) επανέφερε σε ισχύ την καταδίκη του Φορμόζου. Ο Σέργιος απαίτησε μάλιστα να ακυρωθούν και όλες οι χειροτονίες επισκόπων που είχαν τελεστεί από τον Φορμόζο, πράξη που συμπαρέσυρε και τις χειροτονίες που είχαν εκείνοι τελέσει με τη σειρά τους και δημιούργησε τεράστια σύγχυση. Αργότερα αποκαταστάθηκε η εγκυρότητα των πράξεων του Φορμόζου. Η απόφαση του Σέργιου συνεπώς αγνοήθηκε από την εκκλησία.

Την αντίστοιχη εποχή στην Κωνσταντινούπολη το ιερατείο της χριστιανικής εκκλησίας σφαζόταν μεταξύ των εικονομάχων και των  εικονολατρών, διαμάχη που υπήρχε ακόμα και μεταξύ συζύγων.

Έτσι η σύζυγος του αυτοκράτορα Θεόφιλου, Θεοδώρα ήταν εικονολάτρης ενώ αυτός εικονομάχος. (Στην εικόνα ο Θεόφιλος από το Χρονικόν τού Ιωάννη Σκυλίτζη)

Το 836  έγινε πατριάρχης ο εικονομάχος Ιωάννης Ζ΄Γραμματικός.( Στην παρακάτω εικόνα ο  Ιωάννης ο Γραμματικός σβήνει εικόνα του Χριστού με σφουγγάρι, μικρογραφία του 9ου αιώνα από το εικονολατρικό Ψαλτήρι Χλουντόφ)

Στην επιθανάτια κλίνη του Θεόφιλου, η Θεοδώρα κι ο λογοθέτης Θεόκτιστος ορκίστηκαν, όπως τους ζήτησε ο αυτοκράτορας, ότι θα διατηρήσουν την εικονομαχική του πολιτική και τον Ιωάννη στον πατριαρχικό θρόνο.

Αλλά αμέσως μετά τον θάνατο του Θεόφιλου η Θεοδώρα και ο Θεόκτιστος καθήρεσαν τον Ιωάννη και αναστήλωσαν τις εικόνες. Ο Ιωάννης κλείστηκε στη Μονή του Κλειδίου στον Βόσπορο και ασχολήθηκε με τη μελέτη της νεκρομαντείας, ενώ οι χρονογράφοι αναφέρουν ότι επειδή έξυσε τα μάτια του Χριστού, της Παναγίας και των Ταξιαρχών από μιαν εικόνα του μοναστηριού, τιμωρήθηκε από την Θεοδώρα με διακόσιες μαστιγώσεις.

 Ύστερα από λίγα χρόνια ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Γ, γιός της Θεοδώρας και του Θεόφιλου (στην εικόνα ο Μιχαήλ από χειρόγραφο του 15^ου αιώνα)  ξέθαψε τα οστά του Ιωάννη καθώς και του Κωνσταντίνου Ε΄,που ήταν και αυτός εικονομάχος, τα μαστίγωσε στον Ιππόδρομο και τα έκαψε!

Όλα αυτά τα ωραία, γεμάτα από χριστιανική αγάπη, έγιναν στην ενιαία εκκλησία πριν το σχίσμα του 1054.