Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007

ΜΗΠΩΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ ;



Χθες στην τηλεόραση είδαμε πάλι τα ίδια.
Κουκουλοφόροι να πετάνε μολότωφ, αστυνομικοί να ρίχνουν δακρυγόνα ,φωτιές σε κάδους και όλα τα γνωστά και επαναλαμβανόμενα επεισόδια που φέρνουν στο μυαλό μου παραγγελιά σε μεζεδοπωλείο:
-Μάστορα, πιάσε μία από τα ίδια!
Δεν θα σχολιάσω τους λόγους που έγινε η χθεσινή πορεία.
Αυτοί είναι ένα άλλο θέμα.
Το σημερινό μου θέμα είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται σήμερα σε κάθε μορφής αγώνα.
Το χθεσινό συλλαλητήριο έγινε για να διαμαρτυρηθεί η Πανεπιστημιακή κοινότητα για τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ και να κάνει γνωστή την αντίθεση της σ’ αυτόν στον κόσμο.
Τι έμεινε χθες από όλη αυτή την ιστορία στον κόσμο;
Σε όσους ενημερώνονται από την τηλεόραση ,ότι πάλι στην Αθήνα έγιναν επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους..
Σε όσους είχαν δουλειές στο κέντρο και στην ευρύτερη περιφέρεια του μια απίστευτη ταλαιπωρία, που προφανώς δεν συνέβαλλε ούτε στην ενημέρωση του κόσμου για τα αιτήματα των διαδηλούντων ούτε στην ενίσχυση της συμπαράστασης στα αιτήματα τους.
Μήπως απέκτησαν τουλάχιστον την συμπαράσταση των καταστηματαρχών της περιοχής και των πελατών τους ;
Δεν ξέρω, πιθανώς να υπάρχουν και μερικοί μαζοχιστές!
Η ιστορία ίδια και απαράλλαχτη έχει επαναληφθεί σαν θεατρική παράσταση αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό.
Πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι με αυτό τον τρόπο ενημερώθηκε η κοινή γνώμη και συμπορεύεται με τους διαδηλωτές και τα αιτήματα τους ;
Μήπως αυτό όμως θα επιτευχθεί με τις καταλήψεις των σχολών η των σχολείων;
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν τα σχολεία τελούσαν υπό κατάληψη τα ιδιωτικά και τα φροντιστήρια συνέχιζαν τα μαθήματα τους. Μάλλον γιατί ότι βγαίνει από την τσέπη μας είναι σεβαστό σε αντίθεση με ότι βγαίνει από τον κοινό κορβανά στον οποίο συνεισφέρουν κάποιοι εξωγήινοι .
Και προφανώς οι μαθητές των ιδιωτικών δεν ήσαν οι χαμένοι.
Χθες πήγα σε δύο τράπεζες.
Στην πρώτη που είναι ιδιωτική δεν κατάλαβα τίποτα, στην δεύτερη που ήταν η ΕΘΝΙΚΗ είδα ένα χαρτί που μίλαγε για απεργία την ώρα που περίμενα, αλλά από ότι διαπίστωσα πιθανώς όλη η επιτυχία της απεργίας ήταν ότι λειτουργούσαν δύο ταμεία αντί για τρία και αντί 35 λεπτά αναμονή έκανα 50.
Οι απεργίες είναι άλλος ένας απόλυτα θεμιτός και δυναμικός τρόπος διεκδίκησης αιτημάτων από τους εργαζόμενους .
Φτάνει να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι ώστε ο εργοδότης να πιεστεί να ικανοποιήσει τα αιτήματα τους.
Όμως σήμερα ακόμα και στον Δημόσιο τομέα ακούει κανείς για απεργίες στο ραδιόφωνο η την τηλεόραση ,και πηγαίνοντας όπως εγώ στο παράδειγμα που ανέφερα ,διαπιστώνει ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι δουλεύουν.
Πολλές δε φορές αν τους ρωτήσεις γιατί γίνεται η απεργία ,απλά δεν ξέρουν.
Για απεργία στον ιδιωτικό τομέα να μην συζητάμε ,από ότι θυμάμαι η τελευταία επιτυχής ήταν στο εργοστάσιο της GOODYEAR που απλά η εταιρεία το έκλεισε και το πήγε αλλού.
Πιθανώς το ΚΚΕ, που την είχε οργανώσει, την θεώρησε απόλυτα επιτυχή γιατί γλιτώσαμε από μία πολυεθνική που απομυζούσε το αίμα του λαού !
Με όσα γράφω δεν θέλω να νομίσει κανείς ότι είμαι κατά όλων αυτών των μορφών αγώνα, ούτε ότι τα γράφω γιατί θέλω να υποστηρίξω τον σημερινό κυβερνητικό θίασο.
Και σε διαδηλώσεις έχω πάρει μέρος, και σε απεργίες ,και έχω κοιμηθεί σε καρέκλες φυλάγοντας την νύχτα συνδικαλιστικά γραφεία τις μέρες της απεργίας.
Απλά πιστεύω πλέον, ότι όλες αυτές οι μορφές του αγώνα πρέπει να αποτελούν το τελευταίο, μαζικό και ισχυρότερο όπλο στα χέρια του πολίτη και όχι να εκφυλίζονται σε ελάσσονα θέματα η σε άνευ νοήματος και χωρίς επιτυχία επαναλήψεις ,απλά και μόνο για να δικαιολογούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες την παρουσία τους.
Η κάθε εποχή έχει η θα πρέπει να έχει τους δικούς της τρόπους και μορφές αγώνα.
Δεν είναι δυνατόν να μένουμε ακόμα στις μορφές αγώνα που καθιέρωσαν το 8ωρο ή ακόμα και πιο πρόσφατα, στον αγώνα του Πολυτεχνείου ενάντια στη χούντα .
Χρειαζόμαστε νέους, έξυπνους, με χιούμορ και με φαντασία τρόπους διαμαρτυρίας που να συμβαδίζουν με την εποχή μας, γιατί οι παλιότεροι πιστεύω ότι εξεμέτρησαν τα προς το ζείν για καθημερινή χρήση .
Οι αγώνες της GREENPEACE αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα αγωνιστικής δράσης από λίγους ανθρώπους με τεράστια όμως διασημότητα.
Η ανάγκη για αγώνα δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέ.
Ο άνθρωπος πάντα θα αγωνίζεται για κάτι καλύτερο από αυτό που έχει ,και όσο μεγαλύτερη συλλογικότητα έχει ο αγώνας του μαζί με την ευρύτερη ενημέρωση του κόσμου , τόσο ευκολότερα επιτυγχάνεται ο στόχος του.

15 σχόλια:

  1. Oi agones diladi xriazonte ekseliktikh dynamikh... pu tha tus prosdosei thn prosarmostikotita pu ypostirizeis agaphte atheofove :) Simfono!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ασφαλώς χρειάζονται νέες ιδέες και ήδη υπάρχουν μερικές.
    Απλώς χρειάζονται χρόνο γιά να γίνουν αποδεκτές- πάντα έτσι συνέβαινε με τις ιδέες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συμφωνήσω ότι οι αγώνες εκφυλίζονται, όχι όμως επειδή φοιτητές κάνουν έκτρωπα κλπ, αλλά επειδή πρόκειται για ένα σχέδιο που κρατεί πολύ καλά εδώ και χρόνια. Ο συνδικαλισόμς και οι κινητοποιήσεις-απεργίες κατηγορούνται από τον κυβερνητικό θίασο και τους χαβιέδες τους στα σωματεία ως το αίτιο που η Ελλάδα είναι τόσο χαμηλά στην Ευρώπη. Ας έδιναν χρήματα στα ΑΕΙ και ας ήταν όλα τέλεια, ας πλήρωναν την τοπική αυτοδιοίκηση και έδιναν χρήματα στη ΜΕ και τη ΔΕ και τα λέμε.

    Οι δωσίλογοι κουκουλοφόροι δεν είναι λίγοι. Και είναι πολλοί τους γνωστοί. Αλλά δε συλλαμβάνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΙ ΕΥΓΕ. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΟΣΑ ΛΕΣ. ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ Η ΝΕΑ ΜΟΔΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΡΩ ΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟ ! ΕΧΟΥΝ ΕΚΦΥΛΙΣΤΕΙ ! ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΕΤΟΙΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ;;;;; (ΟΕΟΟ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θαρρώ πως με τον καιρό θα βρεθούμε μπροστά σε νέες συλλογικότητες που αρχίζουν και μορφοποιούνται. Όντως δεν γίνεται να επιβιώσουν πλέον παρωχημένοι τρόποι διεκδίκησης. Δεν εκφράζουν κανέναν, δεν αφουγκράζονται τα αιτήματα των καιρών.
    Χρειαζόμαστε αλλιώτικα σχήματα και πρακτικές, μαχητικότητας, ναι, αλλά με πνοή νεωτεριστική.
    Τι θα'ναι αυτό, κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει.
    Κι όσο βρισκόμαστε στο μεταίχμιο, θα μοιάζουμε χαμένοι.
    Πιστεύω (σε) και εύχομαι ανατροπές ουσιαστικές και γόνιμες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν δε βγαλουμε το κοστουμακι που μας εχουν φορεσει χρονια τωρα δουλεια δε θα γινει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. 1. Η Εθνική Τράπεζα δεν είναι δημόσια, είναι ιδιωτική. Μην ξεχνάς επίσης ότι πριν από μερικούς μήνες οι εργαζόμενοι όλων των τραπεζών (λόγω του ασφαλιστικού των τραπεζών) έκαναν κάθε δευτέρα απεργία για πολλές εβδομάδες.

    2. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων δεν διαθέτει ούτε ζωντάνια, ούτε αξιοπιστία, ενδεχομένως και λκόγω της κατάχρησης των απεργιών ως μέσο αγώνα. Όμως όταν υπήρξαν σοβαροί λόγοι (ασφαλιστικό, εργασιακό) το συνδ. κίνημα στάθηκε αντάξιο των περιστάσεων οργανώνοντας μεγάλες απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις (ακόμα και επί ΠΑΣΟΚ) που έφεραν και φέρνουν θετικά αποτελέσματα στο βιωτικό και εργασιακό πείπεδο όλων μας.

    3.Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις της δημόσιας τάξης, δεν είναι ούτε ξεπερασμένη ούτε παρωχημένη μορφή διαμαρτυρίας. Είναι μια μορφή αγώνα διαχρονική, που για αιώνες δίνει το μήνυμα και την αιτία για τις κοινωνικές αλλαγές. Αντίθετα ο ακτιβισμός τύπου greenpeace προκαλεί συμπάθεια στις μάζες δεν στριμώχνει όμως την εξουσία και γι΄αυτό δεν φέρνει αποτέλεσμα. Οι ενέργειες της grenpeace δυστυχώς δεν έχουν προκαλέσει τα αναγκαία αποτελέσματα και ακόμα πιο δυστυχώς η καταστροφή του πλανήτη συνεχίζεται με πολύ γοργούς ρυθμούς. Αν όμως υπήρχαν συνεχείς διαδηλώσεις και συγκρούσεις για τα οικολογικά θέματα, η στάση των μεγάλων κρατών - όπως οι ΗΠΑ- κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν διαφορετική.

    4.Προσωπικά, νοιώθω πολύ υπερήφανος που η νεολαία της χώρας μας έχει την δύναμη και το θάρρος να βρίσκεται εδώ και 10 μήνες στους δρόμους, την στιγμή μάλιστα που τα μέσα ενημέρωσης παίζουν τέτοιο ύπουλο παιχνίδι εναντίον της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. mhxeirotera-
    dodos-
    iris-
    καπετάνισσα-
    annamaria-
    Κατά βάση βλέπω ότι έχετε το ίδιο προβληματισμό με μένα.

    δείμος του πολίτη-
    Εχω ασχοληθεί στη μεταπολίτευση
    με τον συνδικαλισμό σε εποχές σκληρής δεξιάς και τον έχω πληρώσει στο τομάρι μου αλλά δεν μετανιώνω καθόλου.
    Ηξερα ότι όταν αντιτίθεσαι στην οποιαδήποτε εξουσία δεν μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και αρεστός.
    Οταν ήρθε το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσα να εξαργυρώσω τους αγώνες του παρελθόντος αλλά ούτε το ήθελα ούτε με ενδιέφερε γιατί τελικά πάλι θα βρισκόμουνα αντίθετος στις μαλακίες που έκανε.
    Και ο πατέρας μου είχε ασχοληθεί με τον συνδικαλισμό αλλά του ζήτησαν να ασχοληθεί γιατί είχε ένα όνομα σεβαστό και γνωστό στον χώρο του δεν απέκτησε όνομα από τον συνδικαλισμό.
    Δυστυχώς σήμερα ο συνδικαλισμός έχει γίνει επάγγελμα.
    Και επαγγελματίες του χώρου πρέπει να δικαιολογήσουν το ρόλο τους και τα προνόμια που έχουν αποκτήσει και έτσι κατάφεραν να εκφυλίσουν σεβαστά μέσα αγώνα όπως η απεργία.
    Οσο για την χρηματοδότηση της παιδείας ποιός μπορεί να διαφωνήσει.
    Ομως είναι μόνο αυτό που μας λείπει;
    Ακουσες ποτέ την εκπαιδευτική κοινότητα ,αλλά και οποιαδήποτε αλλή επαγγελματική όμάδα, να ζητάει αξιολόγηση των υπηρεσιών που προσφέρει;
    Φαντάζομαι ότι θα θυμάσαι τι έγινε με την κατάργηση της απαράδεκτης επετηρίδας.
    Όσο για τους κουκουλοφόρους και όλη αυτή την τσογλαναρία πιστεύεις ότι είναι διαφορετικοί από όσους κάνουν τα ίδια καθε Κυριακή στα γήπεδα;

    g.manoussakis-
    Αγαπητέ μου Κρητίκαρε,προφανώς δεν είχες μπεί σε τράπεζες σαν την EUROBANK, την ALPHA η την CITIBANK τις ημέρες της απεργίας για να δείς ότι δυστυχώς σχεδόν κανένας δεν απεργούσε πλήν ίσως των συνδικαλιστικών στελεχών
    Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να συγκρουστώ με οποιαδήποτε αστυνομική δύναμη όταν μου παρεμποδίζει τα δημοκρατικά μου δικαιώματα.
    Αλλά δεν θεωρώ δημοκρατικό δικαίωμα να πηγαίνω με καδρόνια να βαράω τους παρατεταγμένους αστυνομικούς που δεν αφήνουν τους διαδηλωτές να μπούν στην Βουλή.
    Δεν έχει καμία διαφορά από τα φασιστικά τάγματα πρό της επικράτησης του Χίτλερ που άνοιγαν τα κεφάλια των αντιθέτων σε αυτούς.
    Παρά το ότι το ποστ έχει θέμα ότι χρειαζόμαστε νέες μορφές αγώνα το σχόλιο σου για την νεολαία με ερεθιζει να πω ότι η νεολαία παίζει δυστυχώς το παιχνίδι των Πανεπιστημιακών οι οποίοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στην υπάρχουσα κατάσταση.
    Από την άλλη μεριά ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας δεν βλέπει το Πανεπιστήμιο σαν χώρο μάθησης,έρευνας και πρωτοποριακής σκέψης και προβληματισμού.
    Το βλέπει απλά σαν ένα αναγκαστικό στάδιο για την επαγγελματική του αποκατάσταση.
    Είναι γνωστή η ιστορία μετα την χούντα που καραμπινάτος χουντικός διατηρήθηκε στη έδρσα του γιατί ήρθε σε συμφωνία με την πανίσχυρη τότε ΚΝΕ και τους πέρασε όλους με το λεγόμενο «δημοκρατικό 5!»
    Για τον λόγο αυτό ακούς το σύνθημα όχι σε όλα χωρίς καμία πρόταση για αλλαγή της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης.
    Η νεολαία που λές ότι βρίσκεται για 10 μήνες στους δρόμους ξέρει ότι οι Πανεπιστημιακοί θα συνεργήσουν να καλυφτούν στα χαρτιά οι χαμένες ώρες μάθησης ώστε τελικά να μην χάσουν το 6μηνο.
    Οι ίδιοι μετά θα διαμαρτύρονται γιατί θα προτιμούν όσους έχουν σπουδάσει σε ξένα πανεπιστήμια.
    Εχω πολλές ενστάσεις για το νομοσχέδιο αλλά θα σου θέσω ένα απλό ερώτημα.
    Πιστεύεις ότι θα υπάρξει κανείς που θα προτείνει ένα τέλειο νομοσχέδιο που θα είναι αποδεκτό από όλους με ενθουσιασμό;
    Ελπίζω στην περιοχή σου να μην μουλιάσατε στη βροχή όπως στο νομό Χανίων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ως πότε θα "περνάει" η βία ως ένας, ακόμη, τρόπος αγώνα;

    Πότε θα γίνει συνείδηση ότι, σε καιρό δημοκρατίας (με τα χάλια της, έστω...), η χρήση βίας για την προώθηση (ή επιβολή) ιδεών είναι φασισμός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ήμουν στο ΚΨΜ όταν έβλεπα τα επεισόδια στο ΠΟλυτεχνείο. Περιττό να πω ότι ένας απόφοιτος της Νομικής γύρισε και είπε "ε, ρε ένα τάνκ που σας χρειάζεται".

    Γενικά πολλά πράγματα τελευταία έχουν εκφυλιστεί. Και δυστυχώς όσο πάμε και γινόμαστε περισσότερο συντηρητικοί, για να μη πω νεο-συντηρητικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το ότι δέκα άτομα ανάμεσα στα εκατοντάδες που κατεβαίνουν να διαδηλώσουν δημιουργούν μονίμως τον χαμό τον οποίο περιγράφεις δε σημαίνει ότι πρέπει να ευτελίζουμε τον πραγματικό σκοπό της διαδήλωσης...και όπως πολύ καλά γνωρίζεις κι εσύ κι εγώ και οι περισσότεροι από μας..τα άτομα αυτά είναι γνωστά...!περισσότερο γνωστά απ'όσο θα πρεπε!..γιατί δε συλαμβάνονται?γιατί είναι παιδιά ανθρώπων που αν συληφθούν θα καεί η γούνα πολλών!γιατί κάποιους βολεύουν όλοι αυτοί οι "γνωστοί άγνωστοι" και για πολλούς άλλους λόγους!είναι αλήθεια ότι αυτοί που θα πρεπε να ντρέπονται περισσότερο είναι τα ΜΜΕ και η προβολή που δίνουν σε ένα τόσο σημαντικό θέμα που στην τελική αφορά και τα παιδιά τους!αλλά ποιος έχασε το φιλότιμο για να το βρουν αυτοί αγαπητέ!κι ακόμα χειρότερα...ποιός λειτουργεί στη δουλειά του ως άνθρωπος κι όχι σα μηχανή αποδοχής χρημάτων!Έχεις δίκιο ότι πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται άδικα!κι εγώ το ξέρω καλά γιατί τυχαίνει η μητέρα μου να δουλεύει στο απέναντι κτήριο απ'το υπουργείο παιδείας!παρόλα αυτά έχω σταθεί εκεί από κάτω πολλές φορές!όχι γιατί το κάνω για συνδικαλιστικούς λόγους (που ουδέποτε είχα σχέση!) άλλα γιατί πραγματικά ΕΙΝΑΙ η τελευταία λύση του φοιτητή!γιατί για να φτάσει στο δρόμο...έχει ήδη χάσει μαθήματα (με τη μορφή απεργίας που περιγράφεις ως υποδειγματική) γιατί ήδη έχει προσπαθήσει να συμμετάσχει σε διάλογο που περισσότερο σε θεατρική παράσταση για άτομα με νοητική καθυστέρηση μοιάζει παρά συζήτηση!και τέλος...για να μην πλαγιάζω πολύ...φυσικά και ποτέ δε θα υπάρξει ένα νομοσχέδιο που θα συμφωνούν όλοι!αλλά τι νόημα έχει φίλε μου να εκλέγεις μια κυβέρνηση που υποτίθεται σε εκπροσωπεί όταν το 90% των σχολών είναι κλειστές με λουκέτο εδώ και 10 μήνες??που πήγε εκεί η δημοκρατική μας διάθεση???μάλλον περίπατο απ'ότι φαίνεται......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. cyrusgeo-
    Δυστυχώς ακόμη αυτό στην Ελλάδα δεν είναι αυτονόητο.

    νάσος-
    Τα τανκ ποτέ και πουθενά δεν έλυσαν προβλήματα.
    Αυτός που το είπε ήθελε ησυχία παρόμοια με αυτή που υπάρχει στους τάφους.

    pwlina-
    Η αλητεία που πετάει μολότωφ μπορεί να περιλαμβάνει και γόνους διαφόρων μεγαλοσχήμων.
    Το ότι δεν συλλαμβάνονται οφείλεται κατά την γνώμη μου σε 3 λόγους
    1-Σε διαστρέβλωση της έννοιας του ασύλου.
    2-Σε κλασσική ανικανότητα των αστυνομικών
    3-Στο ότι τήν κυβέρνηση την βοηθάει αυτή η κατάσταση για να προκαλεί την αντίδραση των νοικοκυραίων ωστε έτσι να μπορεί να περνάει ευκολώτερα ότι αντιλαϊκά μέτρα θέλει.
    Το πρόβλημα λοιπόν είναι το πόσο μπορείς να διαφυλάξεις μία αγωνιστική εκδήλωση που διοργανώνεις,ωστε τελικά να μείνει ο λόγος που την έκανες και όχι τα επεισόδια που σου δημιουργούν οι άσχετοι.
    Για αυτό λοιπόν μιλάω στο ποστ ,αν δηλαδή όλοι αυτοί οι τρόποι διαμαρτυρίας που χρησιμοποιούνται σήμερα επιτυγχάνουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
    Τέλος προφανώς σε μια δημοκρατία η κυβέρνηση νομοθετεί.
    Βεβαίως και όποιος πιστεύει ότι θίγονται τα συμφεροντα του η τα δικαιωματα του πρέπει και οφείλει να αντισταθεί και να διαμαρτυρηθεί αλλά και να συζητήσει.
    Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε μάθει δυστυχώς την έννοια της συζήτησης.
    Οπως είδες η μόνη συζήτηση ήταν όχι σε όλα.
    Οπότε τελικά ή κυβέρνηση θα περάσει ένα νομοσχέδιο όπως το θέλει και πιθανώς οι διάφοροι υπεραγωνιστές θα χάσουν ένα η δύο εξάμηνα.
    Τι είναι άλλωστε μπροστά στην αιωνιότητα;
    Και οι διάφοροι συνδικαλιστές θα προσθέσουν αγωνιστικές περγαμηνές στο βιογραφικό τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χρειαζομαστε ακομα πιο δημοκρατικους τροπους.Αλλα,συμφωνω με τον dodo.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ποιός μπορεί να διαφωνήσει με αυτό που γράφεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή