Το Μεξικό ήταν από τα ταξίδια που από χρόνια το είχα στο μυαλό μου.
Φέτος λοιπόν αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα , βρήκα εγκαίρως την κατάλληλη εκδρομή ,έδωσα την προκαταβολή στο ταξιδιωτικό γραφείο και σύσσωμη η οικογένεια κανόνιζε τι θα πάρει μαζί της με την αυστηρή υπόμνηση εκ μέρους μου ότι ο καθένας ,δηλαδή σύζυγος και κόρη θα κουβαλάνε μόνες τους τις βαλίτσες τους. Η εκδρομή είχε συνεχείς μετακινήσεις και μόνο 2 φορές είχε διανυκτέρευση στο ίδιο ξενοδοχείο.
Η υπόμνηση αυτή ήταν αναγκαία γιατί τις περισσότερες φορές το σύνηθες θέαμα στα αεροδρόμια και τα ξενοδοχεία είναι ένας κάθιδρος ,αλλά πάντα θύμα ως ιππότης αθεόφοβος, να τραβάει μία φυσιολογικού μεγέθους δική του βαλίτσα και μία υπερμεγέθη της συζύγου, η οποία να τον ακολουθεί ανάλαφρη κρατώντας μόνον τις χειραποσκευές και των δύο.
Εν μέσω λοιπόν αυτών των προετοιμασιών ήρθε, 10 μέρες πριν την αναχώρηση, μια αποφράδα Παρασκευή στις 2 ½ το μεσημέρι το τηλεφώνημα.
Με λύπη τους (αυτό δα τους έλειπε να ήταν με χαρά τους) το ταξιδιωτικό γραφείο μας ανακοίνωνε ότι λόγω ακυρώσεων δεν θα κάνει την εκδρομή !
Στο σημείο αυτό μετά από διάφορα δοξαστικά σχετικά με καντήλια ,την σεξουαλική δραστηριότητα της μάνας τους και άλλα σχετικά επεκράτησε το πρακτικόν πνεύμα της οικογενείας και ο αθεόφοβος μετά της ευφυούς κόρης του άρχισαν να ψάχνουν στο ιντερνέτ και ω του θαύματος εντός ½ ώρου η θυγάτηρ ανεύρε έτερον τι πρακτορείο που έκανε την ίδια εκδρομή περίπου μαζί με την Γουατεμάλα και το οποίο ήταν και αυτό έτοιμο να την αναβάλει αν δεν εμφανιζόταν την τελευταία στιγμή η 6μελής μας παρέα !
Εδώ λοιπόν λειτούργησε αντίστροφα ο νόμος του Μέρφυ.
Γιατί η Γουατεμάλα που δεν ήταν στο πρόγραμμα αλλά έχει κοινό το πολιτιστικό παρελθόν με το Μεξικό απέδειξε ότι άξιζε να την δει κανένας.
Η εικόνα που βλέπει ο τουρίστας σε αυτήν είναι εντυπωσιακά καλύτερη από του Μεξικού αν και έχουν περάσει μόνο 11 χρόνια αφ΄ ότου έληξε ο 36ετης εμφύλιος πόλεμος.
Είναι καθαρότερη ,χωρίς εμφανή ίχνη του εμφυλίου και από όπου περάσαμε δεν είδαμε τις παραγκουπόλεις που περιστοιχίζουν την Πόλη του Μεξικού.
Βέβαια σε αυτές τις χώρες οι κοινωνικές ανισότητες είναι ιδιαίτερα έντονες και στην πρωτεύουσα της Γουατεμάλας ως τουριστικό αξιοθέατο σε πάνε σε ολόκληρη πολυτελή συνοικία με τα σπίτια των οικονομημένων στην οποία δεν επιτρέπεται η είσοδος στον κόσμο έχοντας φρουρά στην είσοδο και την έξοδο!
Και στις δύο χώρες ,παρά τις προειδοποιήσεις της συνοδού ,δεν αισθάνθηκε κανείς μας φόβο να κυκλοφορήσει στους δρόμους ούτε φόβο ότι θα τον κλέψουν όπως πχ έχω αισθανθεί στην Λίμα ,στο Ρίο αλλά και στην Ρώμη.
Ο κόσμος ακούει με έκπληξη ότι είσαι από την Ελλάδα ,οι περισσότεροι δεν ξέρουν που είναι,μερικοί θυμούνται τους Ολυμπιακούς η τον Ζαγοράκη και οι νεώτεροι αναφωνούν Σπάρτα-Σπάρτα έχοντας δει τους 300 !
Και στις δύο χώρες το πρόβλημα είναι η συνεννόηση. Ακόμα και στα ξενοδοχεία 5 αστέρων εκτός από 1-2 στη ρεσεψιόν οι υπάλληλοι και τα γκαρσόνια δεν μιλάνε λέξη αγγλικά.! Εκεί σκέφτηκα τι αετοί που είναι οι Έλληνες που και στο τελευταίο χωριό οι ξένοι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα συνεννόησης και όχι μόνο στα αγγλικά.
Σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια είναι πάντως από τους ασχημότερους λαούς που έχω δει με μέσο ανάστημα τέτοιο που με το 1.66 που είμαι να αισθάνομαι μπασκετμπολίστας!
Όλες τις μέρες ζήτημα να είδαμε 4-5 γυναίκες που να άξιζε να γυρίσεις να τις μελετήσεις από πάνω ως κάτω με αυστηρώς επιστημονική ματιά (με την άδεια της συζύγου!), και αυτές ήσαν προϊόν της επιμειξίας ντόπιων με ισπανούς.
Βέβαια τα αισθητικά κριτήρια των γηγενών μάλλον έχουν διατηρηθεί ίδια με των Μάγια οι οποίοι έδεναν τα κεφάλια των μωρών ώστε να αποκτήσουν πλατύ κεφάλι που να μοιάζει με ιαγουάρο και η μύτη το ιδανικό ήταν για να μοιάζει με το ζώο αυτό πλακουτσωτή με καμπούρα!
Είμαστε τυχεροί που βρεθήκαμε εκεί τις μέρες του Πάσχα.
Έτσι την Μεγάλη Παρασκευή είδαμε στο Τάξκο του Μεξικού, μια γραφική αποικιακή πόλη, να ξεκινά από την εκκλησία της Σάντα Πρίσκα μια ιδιόρρυθμη πομπή.
Στην είσοδο αυτής της εκκλησίας έγινε η περίεργη δολοφονία του γιου του Γιαννίτση. Λέω περίεργη γιατί λόγω του πλήθους που συγκεντρώνει καθημερινά η περιοχή, αλλά και γιατί δεν φαίνεται εύκολη η διαφυγή ενός δολοφόνου μέσα στα στενά καλντερίμια της πλαγίας που είναι κτισμένη η πόλη.
Από εκεί λοιπόν το πρωί ξεκινούν γυμνόστηθοι και ξυπόλυτοι άνδρες με μαύρη κουκούλα στο κεφάλι οι οποίοι κουβαλάνε στους ώμους τεράστια δεμάτια με αγκαθωτά κλαδιά ,μάλλον από τριανταφυλλιές, και κατεβαίνουν σε μια άλλη εκκλησία πιο χαμηλά.
Εκτός από αυτούς επίσης ξυπόλυτες και μαυροντυμένες γυναίκες από την κορυφή μέχρι τα νύχια, με αλυσίδες στα πόδια και σκυμμένες στα δύο με τεράστια κεριά έκαναν την ίδια πορεία. Υπήρχε και ένας που μαστίγωνε την πλάτη του με μαστίγιο που είχε σιδεράκια στην άκρη. Μετά ακολουθεί πομπή με τα αγάλματα της εκκλησίας μαζί με τους παπάδες και με παιδιά ντυμένα σαν Ρωμαίοι στρατιώτες !
Το Μεγάλο Σάββατο βρισκόμαστε στην Αντίγκουα ,την παλιά πρωτεύουσα της Γουατεμάλας.
Εκεί φτιάχνουν στους δρόμους, με χρωματιστό πριονίδι και πολλά λουλούδια , τεράστια πανέμορφα πολύχρωμα χαλιά και από πάνω περνάει μια άλλη πρωτότυπη πομπή το μεσημέρι .
Εκατοντάδες μαυροντυμένες γυναίκες (οι νεώτερες πάντως με μαύρο μίνι!) συμμετέχουν στον θρήνο της Παναγίας.
Εξήντα από αυτές ,και μάλλον και με την βοήθεια από μερικούς άνδρες κάτω από αυτήν ,κουβαλάνε μία τεράστια ασήκωτη ξύλινη πλατφόρμα με την Παναγία και πηγαίνουν πατώντας τα λουλούδινα αυτά χαλιά στο διπλανό χωριό.
Ανάσταση όπως σε μας δεν γίνεται, αλλά το πρωί του Πάσχα στο Τσιτσικαστενάγκο είδαμε άλλη μία πομπή με τα κλασσικά καθολικά αγάλματα μέσα από την πιο πολύχρωμη λαϊκή ινδιάνικη αγορά της Κεντρικής Αμερικής που μπορείς να δεις. Εδώ έσκασαν και 5-6 βαρελότα οπότε έτσι καταλάβαμε και Πάσχα.
Οι Γουατεμαλέζοι ανήμερα το Πάσχα πάνε στις παραλίες και τρώνε ψάρι.
Στην αγορά του Τσιτσικαστενάγκο το γκρούπ με την βασική συμμετοχή των γυναικείων μελών της οικογενείας μου, επέπεσε σε ριχτάρια ,διακοσμητικά, κολιεδάκια, κοσμηματάκια και όλα αυτά που προσελκύουν τα γυναικεία μάτια.
Μετά από αυτές τις γραφικές πόλεις αρχίζει η συναρπαστική πορεία στα ιστορικά μέρη των δύο χωρών με τις καταπληκτικές πυραμίδες των Μάγια και των Ατζέκων.
Για όλα αυτά σε άλλο πόστ.
Δείτε το βιντεάκι προϊόν Ελληνοτουρκικής συνεργασίας στο ιστολόγιο του polsemannen ;http://polsemannen.blogspot.com/2007/04/youtube.html
Είναι η απάντηση της λογικής στους ηλίθιους και των δύο εθνών που κατασκευάζουν υβριστικά βίντεο η μία για την άλλη πλευρά.
ΕΙΝΑΙ Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο !!
Δεν μας λες ποιο πρακτορείο ακύρωσε την εκδρομή; Γιατί ετοιμαζόμαστε και εμείς για Μεξικό κάποια στιγμή μέσα στο έτος, αν όλα πάνε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Γουατεμάλα ακούσαμε περισσότερα για πρώτη φορά όταν πήρε το Νόμπελ Ειρήνης η Rigoberta Menchú στις αρχές του 90. Βασανισμένοι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήXerome ke zilevo (me thn kalh ennoia) ta taksidia su...
ΑπάντησηΔιαγραφήKi ego 3 xronia sto Texas den pira pote thn apofash na pao sto Mexiko :)
Πωπω τέλεια. Τώρα αν πω ότι δεν ζήλεψα θα με πιστέψεις; (Με την καλή έννοια επίσης) :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΛΙΚΑΡΟΝΤΑΣ ΕΠΆΝΩ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήjuanita la quejika-
Δεν έχει νόημα να γράψω το γραφείο ταξιδίων γιατί και αυτό που πήγαμε αν δεν πηγαίναμε την τελευταία στιγμή εμείς, θα την είχε αναβάλει.
Κανένα γραφείο δεν κάνει εκδρομή αν δεν έχει τέτοια αριθμό συμμετοχών που να μπορεί να καλύψει τουλάχιστον τα έξοδα του συνοδού.Συνήθως θέλουν πάνω από 9-10 άτομα.
Αυτό που δεν κάνουν βλακωδώς είναι να συνεργάζονται μεταξύ τους και έτσι αν ο ένας έχει 5 και ο άλλος 6 τις αναβάλουν και οι δύο, αντί να φτιάξουν μια ομάδα και να την στείλουν γιατί συνήθως τα προγράμματα τους είναι σχεδόν τα ίδια.
Αν μπορεί κανείς να συγκεντρώσει μια ομάδα 9-10 ατόμων μπορεί να του φτιάξουν ένα πρόγραμμα προσαρμοσμένο στα ενδιαφέροντα τους.
Πάντως για το Μεξικό έχει σημασία και η εποχή που να μην έχει πολύ ζέστη η βροχές και η καλύτερες φαίνεται να είναι το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.
mhxeirotera-
Γι'αυτό και δεν αναβάλουν για αύριο ότι μπορούνε να κάνουνε σήμερα!
Ετσι την έπαθα και γώ που όταν έκανα την θητεία μου βρέθηκα με τα καράβια στην Λα Σπέτσια που είναι δίπλα στην Πίζα.
Δεν την ειδα τότε και έτσι ο πύργος της γέρνει θλιμμένος από την στενοχώρια του που δεν με γνώρισε!
ellinida-
Ξέρεις πόσα χρόνια ζήλευα και γώ τους άλλους που είχαν πάει;
Είσαι και ένα πόντο κοντύτερος από εμένα; Μεγάλο ταξίδι,ε; Ζωής θα έλεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήλθατε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυχωρέστε μου την "ασέβεια" αλλά δεν μπορώ να μην ενδώσω στον πειρασμό να αναφέρω οτι παρ'όλα τα δυσμενή σχόλιά σας για την εμφάνιση των γυναικών εκεί, έχετε μια "ξανθούλα" πολύ συμπαθητική και ξανθιά μανούλα...στη πομπή των "θλιμένων κυριών"...την διαλέξατε;
δείμος-
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίγαντα!:))
Πράγματι ταξίδι ζωής.
axtapos-
Η μητέρα με το παιδί είναι προφανώς κατ΄ευθείαν απόγονος από τους Ισπανούς και στην Αντίγκουα έβλεπες μερικές γιατί η πόλις αυτή ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της Γουατεμάλας.
Δεν την διάλεξα αλλά με το κοιμισμένο παιδί στόν ώμο είναι από τις πιό χαριτωμένες φωτογραφίες που έχω τραβήξει γι΄αυτό και την έβαλα.
Σε πιστεύω γίγαντα. Τέτοια ταξίδια είναι πάντα η κορυφή. Καλή σου νύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω κι εγώωωωωωωωωω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήξετρελλάθηκες έτσι???
Θέλω πολύ να πάω και στη Γουατεμάλα και στο Μέχικο... και στο Περού και στη Μονή του Σινά και στην Καπαδοκία και στους καταράκτες Ιγκουασού στην Αργεντινή?? Θα μπορέσω άραγε ρε γμτ...??
έλα όμως πες μας κι άλλα....πες μας!! πλιιιζζζ!!
Ωραίο ταξίδι - ωραίες φωτογραφίες
ΑπάντησηΔιαγραφή[σε μέρη που δεν ξέρουμε, πάμε από δρόμους που αγνοούμε] έλεγε μια ψυχή. Είσαι τυχερός που μπορείς να ζεις τέτοια ευχάριστα απρόοπτα μαζί με την οικογένειά σου!
:)
Τέτοια ταξείδια αξίζουν. Και σε χώρες εκτός του μαζικού τουρισμού. Γουατεμάλα..σχεδόν άγνωστη που όμως φαίνεται πανέμορφη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φαγητό πώς ήταν?
Πρέπει να έκανε πολύ ζέστη ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά φαίνεται ότι πέρασες ένα ενδιαφέρον πάσχα από όλες τις απόψεις!
Περίττό ότι μετα την ξήγα στις γυναίκες της οικογενείας θα γύρισες και σχετικά ξεκούραστος!
maika-
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα μέρη που λές δεν έχω πάει στην Καπαδοκία και την Μονή Σινά.
Είναι μέρη που και εγώ θέλω να πάω.
mantalena-
Το απρόοπτο θα ήταν να μην γίνει η εκδρομή που την είχα προγραμματίσει από καιρό στο μυαλό μου !
Θα είχα σκάσει.Ηταν όνειρο ετών.
marina-
Γυρνώντας όλη μέρα μετά από ένα τεράστιο πρωίνό ,τρώγαμε το βράδυ στο ξενοδοχείο.
Εκεί το φαγητό συνήθως ήταν από καλό έως εξαιρετικό αλλά πιο κοντά στα Ευρωπαικά πρότυπα.
Μερικές σάλτσες πρόσθετες ήταν φωτιά και κάφτρα!
debby-
Στη πόλη του Μεξικού ήταν όπως περίπου εδώ.
Στα νότια σορτσάκι καπέλο και Τ-σέρτ και απαραίτητα νερό στα χέρια όπως περίπου στα τέλη Ιουνίου εδώ.
Ευτυχώς δεν έβρεξε εκτός από ένα απόγευμα με αποτέλεσμα να μην γίνει εκείνη την μέρα δυστυχώς το μοναδικό Ήχος και Φώς που θα πηγαίναμε στο Ουξμαλ.
αχ κι εμείς πήγαμε το πάσχα στα καμμένα βούρλα, πολύ ωραία περάσαμε. παπαπα εκεί στη γουατουλούμα, πως σκατά τη λένε, με τους κοντούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή(στην τελευταία φράση, αφροί μίσους ξεχειλίζουν από το στόμα)
Και ψηλός και όμορφος αθεόφοβε ε !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλη κουλτούρα, όχι προς μίμηση απαραίτητα.
Περιμένω και το άλλο ποστ :)
Επιτέλους βρήκα το ταξίδι μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΑΣ. ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΝΑ ΠΑΩ ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ-ΟΝΔΟΥΡΑ ΓΙΑ 17 ΜΕΡΕΣ.ΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΕΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΑΔΑ 6 ΑΤΟΜΩΝ ΗΔΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΓΚΡΟΥΠ ΓΙΑ ΕΚΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή