ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ REUNION ΠΑΡΤΙ !

Η παραπάνω φωτογραφία έχει την δική της μοναδική ιστορία.
Όταν αποφοιτήσαμε από το Πανεπιστήμιο η διάθεση μας ήταν εξαιρετική, μας κατείχε μια γενικότερη ευφορία και έτσι αποφασίστηκε να γίνει ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ των αποφοίτων, χωρίς τυπικότητες σε ένα απομονωμένο εξοχικό κέντρο κοντά σε ένα ποτάμι για να ξεφαντώσουμε ελεύθερα, μιας και πλέον από δω και πέρα ο καθένας θα έπαιρνε τον δρόμο του, μερικοί μακριά από την πατρίδα ενώ άλλοι για να την υπηρετήσουν καθαρίζοντας, με πατριωτική έξαρση , τις Καλλιόπες των στρατοπέδων .
Στο πάρτυ επικράτησε μεγάλη ευθυμία και ελευθεριότητα και αυτό βέβαια οφειλόταν τόσο στην αίσθηση ότι χωρίζουν τα τσανάκια μας όσο και στην κατανάλωση άφθονων οινοπνευματωδών.
Επάνω στο τσακίρ κέφι έπεσε και η ιδέα του να βγει αυτή η φωτογραφία οπότε η πλειονότητα των κοριτσιών ενθουσιάστηκε και βοηθούντος του οινοπνεύματος έγινε αυτή η ευρηματική αναμνηστική φωτογράφηση και οι συμμετέχοντες πήραν από ένα αντίτυπο.
Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι τα κορίτσια του έτους μου που αποφοίτησαν μαζί μου ήσαν μεν όλες κούκλες αλλά ασπίλου ηθικής, εκτός από μία που κυκλοφορούσε με την παρακάτω φούστα και βέβαια λίγο πολύ όλοι είχαμε συμβάλλει στο κόντεμα της!

Οι υπόλοιπες δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και παρά το ότι ήσαν πάντα μέσα στην μόδα, δεν επέτρεπαν σε κανένα να τις προσβάλλει και ήσαν έτοιμες εκείνη την στιγμή να αντιδράσουν με βιαιότητα όπως μπορείτε να δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες που ο νεαρός τόλμησε να πει, σε μια από τις πιο σεμνές και του κατηχητικού συμφοιτήτριες μου, πως θα της πέσει το παντελόνι, χωρίς να ξέρει πως ο εξομολόγος της πριν να χειροτονηθεί αιδεσιμότατος ανήκε στην εθνική ομάδα πυγμαχίας!

Από την αποφοίτηση έχουν περάσει τώρα πια 30 χρόνια.
Ένας εκ των συμφοιτητών είχε την ιδέα να ψάξει να βρει τους παλιούς απόφοιτους, να τους πάρει τηλέφωνο και να οργανώσει αυτό που στο χωριό μου λέμε reunion στο ίδιο ακριβώς μέρος που είχε γίνει το γλέντι της αποφοίτησης!
Πράγματι κατάφερε να τους μαζέψει όλους, πλην φευ αρκετών πεθαμένων, και αυτών που έλειπαν μακριά.
Δυστυχώς έλειπα σε ταξίδι και έτσι δεν κατάφερα να παραβρεθώ.
Όμως ρωτώντας μετά την συγκέντρωση τι έγινε μου είπαν πως το κέφι ήταν τρελό, παρόμοιο με της αποφοίτησης, ιδίως όταν προσπαθούσαν ο ένας να αναγνωρίσει τον άλλο μετά από τόσα χρόνια, και βέβαια έρευσαν άφθονα οινοπνευματώδη.
Όταν το κέφι είχε κορυφωθεί έπεσε και η ιδέα να επαναλάβουν μια παρόμοια φωτογραφία με αυτήν την προ 30 ετών, ιδέα που ασμένως δέχτηκαν τα τέως κορίτσια και νυν κυρίες. Την φωτογραφία ο φίλος μου φρόντισε και μου την έστειλε σε ένα φάκελο που έγραφε απέξω

.

.
sic transit gloria moundi*
.
.

Μόλις είχα γράψει το παραπάνω και μου ήρθε με το ηλεταχυδρομείο ( το email καλέ! όπως το έχει μεταφράσει προσφυώς ο Σαραντάκος), το κείμενο που ακολουθεί το οποίο είναι απόλυτα σχετικό με το ποστ μου.

Πολλές φορές μας έτυχε να κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε :
"Μα δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος!"

Αν λοιπόν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν:

Περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει.

Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.

Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του.

Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο ;

"Μπα, αποκλείεται " ,σκέφτηκα, άμα τον είδα.

Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου.

Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.

- "Άκου τώρα ! Ασφαλώς , και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο " , μου είπε με περισσό καμάρι.

- Πότε αποφοιτήσατε ; τον ρώτησα

- Το 1962 μου απάντησε

- Γιατί με ρωτάτε ;

- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!

.

.

Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος καραμαλάκας, με ρώτησε :

.

.
- .... Τι μάθημα διδάσκατε ;;;; ....
.
.

.

.
*Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου