ΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΗΣ ΡΕΜΠΕΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Υπάρχουν μερικά τραγούδια που αυτοί που τα έγραψαν αποτίουν φόρο τιμής σε άλλους μεγάλους  τραγουδιστές .

Στην Ελλάδα μου έρχονται αυτόματα στην μνήμη δύο από αυτά.

Μέσα σε αυτά περιλαμβάνεται σχεδόν όλο το Πάνθεον των τραγουδιστών που έγραψαν ιστορία στο ρεμπέτικο τραγούδι.

Από τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου τους διαπιστώνει κανείς ποια ήσαν τα χρόνια που άνθησε αυτό το τραγούδι.,

Το παλιότερο τραγούδι είναι του μεγάλου Ζαμπέτα σε στίχους Νίκου Μπακογιάννη, αδελφού του δολοφονημένου από την 17 Ν Παύλου Μπακογιάννη,  με τίτλο  Η ΚΟΛΑΣΗ (1980) στο οποίο λέει:

Προχτές είδα στον ύπνο μου, ένα παλιό δερβίση
στον άλλο κόσμο ήθελε για να με σεργιανίσει.
Κι εγώ πήγα.

Μα ήταν ο Παράδεισος όλος εν απαρτία
και μ’ έριξαν στην Κόλαση ώσπου να πω το τρία.
Κι εκεί εβρήκα φίλοι μου, σ’ αυτό το σκυλολόι
ζωή και κότα να περνάει και το δικό μου σόι

Τον πρώτο και καλύτερο συνάντησα το Στράτο
το Στράτο τον Παγιουμτζή που λέγαμε Τεμπέλη
και φύτευε το χόρτο του σε ξέφραγο αμπέλι
Το Μπάτη, το Μαρκήσιο, το Μάρκο Βαμβακάρη
τους είδα που κουνούσανε, μες στο γυαλί το ζάρι.

Το Χιώτη, που τη φόρμα του διατηρούσε χάρμα
σαν καου μπόυς έτρεχε σε μια μεγάλη φάρμα.
Ο μπαρμπα Γιάννης ο Ψηλός ο Παπαιωάννου,
πάντα μ’ ένα τσιγάρο το παραγάδι έριχνε
να πιάσει κάνα σπάρο.

Ο Τσαουσάκης μόνος του πιο κει τα κοπανούσε
κι ο Τσάντας ο Χαράλαμπος τους στίχους του πουλούσε.
Ο Περιστέρης τις πενιές ρίχνει σαν κομπολόγια
και στο "Μινόρε της αυγής" γράφει καινούργια λόγια.

Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά θα σας τα πω τροχάδην
τι είδα, τι αντίκρυσα στις αίθουσες του Άδη.

Ο Χατζηχρήστος κι ο Νταλγκάς στις σκοτεινές γωνιές τους
σαν μπέηδες ετοίμαζαν κι οι δυο τον αργιλέ τους.
Ο Λαύκας τώρα πούλαγε στην τάβλα κουραμπιέδες
κι ο Κηρομύτης έγραφε καινούργιους αμανέδες.

Ο Πρετεντέρης γύριζε μες στις παλιοπαρέες
για το καινούργιο σήριαλ εμάζευε ιδέες.
Κι ο Πυθαγόρας άνοιγε του Άδη την αυλαία
κι από τη γη τους έλεγε τα τελευταία νέα.

Αφού λοιπόν όλους αυτούς ξανάβλεπα μπροστά μου
κι εγώ εκμεταλλεύτηκα τα καλλιτεχνικά μου.
Έτρεξα από το Σατανά και του πήρα μία άδεια
να κάνουμε στην Κόλαση τα μουσικά μας βράδια.

Κι έτσι η παλιά φρουρά, όλοι μας ενωμένοι,
εν σώματι εβρέθηκε στο πάλκο καθισμένη.
Και παίζανε διπλοπενιές με τέτοια μαεστρία
και ξαναζωντανέψανε παλιά μας μεγαλεία.

Μαζί με μένα δάκρυσε κι ο Σατανάς ακόμη
και μου `πε πια ξεκάθαρα και τη δική του γνώμη.
"Τι κάθεσαι κάτω στη γη, ο Άδης περιμένει"¨.
Κι εγώ του είπα "μάγκα μου, το βύσσινο να μένει".

Κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά είδα σε ένα βράδυ
στο όνειρο που γύρισα στις αίθουσες του Άδη".

Το δεύτερο είναι του Γιάννη Μαρκόπουλου Η ΟΔΟΣ ΙΩΝΟΣ (1988)

Όπως γράφω στο ποστ μου H ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ :

Μια άλλη εικόνα για την Ομόνοια μας δίνει το 1988 ο Γιάννης Μαρκόπουλος με το τραγούδι του Οδός Ίωνος 5 σε στίχους του Κώστα Βίρβου και με την μοναδική φωνή του Λεωνίδα Βελή.

Η οδός Ίωνος είναι το δρομάκι που βρίσκεται μπροστά από τον κινηματογράφο ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ και γι΄αυτό τον λόγο έχει μετονομαστεί σήμερα σε Μαρίκας Κοτοπούλη.

Στην Ίωνος 5 υπήρχε από το 1946 μέχρι το 1962 το μπαράκι του Μάριου στο οποίο μαζεύονταν όλοι οι λαϊκοί συνθέτες και τραγουδιστές .Ο Βίρβος ήταν από τους μόνιμους θαμώνες και έτσι στους στίχους του περνούν όλοι οι γνωστοί λαϊκοί καλλιτέχνες της εποχής.

«Όποιος δεν ήπιε ούζο στου «Μάριου» δεν λογίζεται για μπουζουξής...» έλεγε ο γενάρχης του μπουζουκιού, ο Μάρκος Βαμβακάρης.

Τα ονόματα με  κόκκινα γράμματα είναι όσων η φωτογραφία έχει μπει στο προηγούμενο τραγούδι.

Οδός Ίωνος 5 

Ίωνος μέσα στο στενό, στο Μάριο το Συριανό

πήγαινανε να πιουν ρακί οι καλλιτέχνες οι λαϊκοί.

Ο Στράτος ο "τεμπέλης" με το "βραχνό" το Μάρκο
που χάλαγε ο κόσμος σαν βγαίνανε στο πάλκο,
ο "Βλάχος" ο Τσιτσάνης κι η Νίνου η Μαρίκα,
η Σωτηρία Μπέλλου με μια παρέα γλύκα.

Ίωνος μέσα στο στενό, στο Μάριο το Συριανό
επήγαινε κι ο "σερ Μπιθί" πινάκλ να παίξει και ραμί,
ο Παπαϊωάννου ο "ψηλός" κι ο Καζαντζίδης ο ντροπαλός,
ο Μπάτης που ’ταν παλιατζής και ο "κομψός" ο Κυριαζής.

Τα πιο καλά μπουζόυκια ο "Ντίλιγκερ" κι ο "Σπόρος",
εδώ κι ο Τσαουσάκης, κάθε τραγούδι ντόρος.
Χρυσίνης, Περιστέρης, οι δυο μαέστροι τότες,
αυτοί στις εταιρείες σού άνοιγαν τις πόρτες.

Ίωνος μέσα στο στενό, στο Μάριο το Συριανό
η Ευτυχία μας η "Γριά" πουλούσε στίχους μπιρ παρά.

Να κι ο "Κοριός" με τον Πετσά και το Νταράλα το Λουκά,
ο Χατζηχρήστος ο "γλυκός" κι ο Δερβενιώτης ο "χοντρός".

Ο Χιώτης ο Μανώλης, ο "Γκραν Αριστοκράτης"
μαζί κι η Μαίρη Λίντα με τα γουναρικά της.
Ο Τόλιος ο Καλδάρας καθόταν στη γωνία,
τον πήρε το μπουζούκι απ’ τη Γεωπονία.

"Τσάντας ο Λόγιας" πάντα εδώ, Βασιλειάδης το σωστό,
ο Λαύκας και ο "Μπιρ Αλλάχ" κι η όμορφη "Χανούμ Σεβάχ".
Να κι ο Ζαμπέτας προσπαθεί στις εταιρείες για να μπει,
η Γκρέυ και ο Γαβαλάς που τότες ήτανε ψαράς.

Το Γκόγκο τον Δημήτρη τον λέγαν "Μπαγιαντέρα"
γιατί για μπαγιαντέρες τραγούδησε μια μέρα.
Ο Σταύρος Τζουανάκος κι ο Γιώργος ο Μητσάκης,
να κι ο Κολοκοτρώνης και ο Καραπατάκης.
Ταλέντο φωτεινό, που λες, μα πούλαγε τις μουσικές.

Ίωνος μέσα στο στενό επήγαινα παιδί κι εγώ,
επήγαινα παιδί κι εγώ Ίωνος μέσα στο στενό.

Μερικά από τα παρατσούκλια που είχαν ο ρεμπέτες ήσαν τα παρακάτω  και τα περισσότερα είναι προφανές γιατί τους τα κόλλησαν.

Μάρκος Βαμβακάρης - Βραχνός

Στράτος Παγιουμτζής - Τεμπέλης

Απόστολος Χατζηχρήστος - Γλυκός

Γιάννης Κυριαζής - Κομψός

Βασίλης Τσιτσάνης - Βλάχος, λόγω της καταγωγής από τα Τρίκαλα.

Γιάννης Παπαϊωάννου - Ψηλός

Σπύρος Περιστέρης - Μαέστρος Στη Σμύρνη και , σε ηλικία 18 ετών, ανέλαβε την ευθύνη της Σμυρνέικης Εστουδιαντίνας του Σιδερή, που είχε γίνει διάσημη σ`όλη την Ευρώπη και έμεινε γνωστή με το όνομα "Τα Πολιτάκια".

Θόδωρος Δερβενιώτης - Χοντρός

Σεβάς Χανούμ - Όμορφη

Γιώργος Μανίσαλης - Κοριός

Στέλιος Καζαντζίδης - Ντροπαλός

Πάνος Γαβαλάς - Ψαράς Ήταν ψαράς το επάγγελμα.

Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Τράπουλα

Μανώλης Χιώτης - Αριστοκράτης

Γιάννης Τατασόπουλος - Ντίλιγκερ Το παρατσούκλι του το έδωσε ο ιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου Αλεξανδρινός γιατί ήταν από αυτούς που υπερασπίζονταν την ορχήστρα και το κέντρο από διάφορους ψευτόμαγκες που δημιουργούσαν προβλήματα.  

Γιάννης Σταματίου - Σπόρος Έτσι τον αποκάλεσε ο Μανώλης Χιώτης, στου Μάριου όταν τον πρωτοείδε επειδή ήταν πιτσιρικάς, και φορούσε κοντό πανταλόνι αλλά έπαιζε πολύ ωραίο μπουζούκι.

Γιάννης Σταμούλης - Μπιρ Αλλάχ  Το πήρε από την επιτυχία του Μπιρ Αλλάχ ( Σαν βγαίνει ο Χότζας στο τζαμί )

Απόστολος Καλδάρας - Γεωπόνος Είχε φοιτήσει στην Γεωπονική Σχολή Θεσσαλονίκης, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές του για την μουσική.

Δημήτρης Γκόγκος ή Μπαγιαντέρας  Το παρατσούκλι το πήρε το 1925 όταν διασκεύασε και έπαιξε στο μπουζούκι του κάποια κομμάτια απ' την οπερέτα του  Έμεριχ Κάλμαν (Emmerich Kálmán)  η Μπαγιαντέρα μεταξύ των οποίων και το ομότιτλο τραγούδι. 

Χαράλαμπος Βασιλειάδης-Τσάντας, Το παρατσούκλι  του το «κόλλησε» ο Στράτος Παγιουμτζής καθώς ο Βασιλειάδης γύριζε στα στέκια των μουσικών στην οδό ΄Ιωνος, στην Ομόνοια με ένα χαρτοφύλακα γεμάτο στίχους. Μερικές φορές χάριζε τους στίχους του σε άλλους στιχουργούς κι άλλοτε πάλι διόρθωνε ή συμπλήρωνε τους στίχους συναδέλφων του.