Μερικές
φορές με ρωτούν γιατί μετά από ένα ταξίδι κάθομαι και γράφω για τα μέρη που
είδα. Η απάντηση είναι απλή! Σε ένα ταξίδι η εναλλαγή των τοποθεσιών που
βλέπεις και το πλήθος των πληροφοριών που ακούς γι΄αυτές είναι πρακτικά αδύνατο
να μείνουν στην μνήμη σου εκτός αν έχεις μνήμη ελέφαντα! Το ταξίδι
ολοκληρώνεται όταν εκ των υστέρων δεις τις φωτογραφίες και τα βίντεο που
τράβηξες και διαβάσεις σχετικά για όλα αυτά. Έτσι τελικά οι παραστάσεις που
έχεις στο μυαλό σου παύουν να είναι διάχυτες και αποκτούν μια συνέχεια ενώ
ταυτόχρονα σου λύνονται και απορίες που τότε δεν προλάβαινες να βρεις την
απάντηση.
Όλα
αυτά τα έγραψα γιατί κατά το ταξίδι την ίδια μέρα επισκεφτήκαμε πρώτα το Ζάγκρεμπ και μετά την Λιουμπλιάνα. Βλέποντας λοιπόν τις
φωτογραφίες εκείνης της μέρας στην αρχή είχα την εντύπωση ότι οι φωτογραφίες
από την Λιουμπλιάνα ήσαν από το Ζάγκρεμπ!
Κοιτάζοντας
λοιπόν τον ταξιδιωτικό οδηγό για το Ζάγκρεμπ
δεν μπορούσα να καταλάβω πως και δεν γράφει τίποτα για τα τόσα ωραία μέρη
που έχω στις φωτογραφίες μου!
Πράγματι
λοιπόν η πρωτεύουσα της Σλοβενίας
Λιουμπλιάνα ή κατά τους Γερμανούς Laybach, όπως αναγράφεται στην γκραβούρα του 1689, είναι μια πανέμορφη μικρή πόλη 300.000
κατοίκων.
Το
περίφημο συνέδριο του Λάιμπαχ το
1821 είχε ως στόχο τα κράτη μέλη της Ιεράς Συμμαχίας να εξετάσουν τα νέα διεθνή
δεδομένα όπως αυτά είχαν την εποχή εκείνη σε σχέση με τα επαναστατικά
κινήματα στην Ευρώπη.
Το
1885 ένας σεισμός 6,1 βαθμών Ρίχτερ προκάλεσε ζημιές στα κτήρια της αλλά
αποτέλεσε και την ευκαιρία αναδόμησης στο στυλ του Vienna Secession
ή του Ζετσεσιονισμού.
Η
επίσκεψη στην πόλη αρχίζει από την κεντρική πλατεία Prešeren.
Ονομάζεται έτσι προς τιμήν του εθνικού ποιητή της χώρας France Prešeren (1880-1849) και βέβαια
σε αυτήν υπάρχει και το άγαλμα του.
Στην
πλατεία υπάρχουν διάφορα ωραία κτήρια όπως πχ το Νέο-αναγεννησιακού ρυθμού κτήριο Kresija του 1897-1898 αλλά αυτή
που αποσπά αμέσως το μάτι με το χρώμα της είναι η Φραγκισκανική Εκκλησία του Ευαγγελισμού (1646 1660) με την μπαρόκ
πρόσoψη της του 1703-6.
Αλλά
και πριν να φτάσουμε στην πλατεία έχουμε συναντήσει επιβλητικά κτήρια όπως την
πρώτη Realschule της πόλης του 1871,το
κτήριο της Τράπεζας Δημοσίου Δανείου Σλοβενίας
αλλά και πιο σύγχρονα κτήρια με περίτεχνη διακόσμηση.
Το
ιστορικό κέντρο είναι γεμάτο από μπαρόκ, νεοκλασικά και art nouveau κτίρια,
πολλά από τα οποία φέρουν την υπογραφή του Σλοβένου αρχιτέκτονα Joze Plecnik (1872-1957) -ο οποίος
είναι για τη Λιουμπλιάνα ό,τι είναι ο Gaudi
για τη Βαρκελώνη.
Η
πλατεία Prešeren είναι δίπλα στον ποταμό Ljubljanica και περνάει κανείς στην
απέναντι όχθη από την περίφημη τριπλή
γέφυρα του 1931-2 , όπου στον κατάφυτο λόφο Grajska Planota βρίσκεται το κάστρο (Ljubljanski Grad)
Στις
δύο πλευρές του ποταμού υπάρχουν όμορφοι πεζόδρομοι με μπαράκια και καφέ.
Μόλις
περάσουμε απέναντι βρίσκουμε τον Καθεδρικό
ναό του Αγίου Νικολάου. Η αρχική εκκλησία μετά από διάφορες καταστροφές
ανακατασκευάστηκε το 1701-6 σε στυλ μπαρόκ .
Η
μπρούτζινη μπροστινή πόρτα που ονομάζεται Σλοβενική
πόρτα είναι κατασκευή του 1996 με ανάγλυφες παραστάσεις της ιστορίας της
χώρας σε ανάμνηση των 1250 ετών χριστιανισμού της Σλοβενίας.
Λίγο
πιο πέρα είναι η πλατεία Mestni στην οποία υπάρχει και το Δημαρχείο και αυτό σε ρυθμό μπαρόκ.
Μπροστά
του έχει τοποθετηθεί ένα αντίγραφο της
πηγής Robba με οβελίσκο στο κέντρο, από το όνομα του
Ιταλού γλύπτη που την έφτιαξε το 1751, ή αλλιώς πηγή των ποταμών Carniola
(Ljubljanica, Sava και Krka)
Η γνήσια βρίσκεται από το 2006 στην Εθνική Πινακοθήκη.
Επιστρέφοντας
στην άλλη όχθη του ποταμού επισκεπτόμαστε την τεράστια και ιστορική πλατεία του Κογκρέσου, αφιερωμένη στο
συνέδριο της Τριπλής συμμαχίας που φιλοξενήθηκε στην Λιουμπλιάνα το 1821,στην οποία υπάρχει το κεντρικό Κτήριο του Πανεπιστημίου της
Λιουμπλιάνα, η εκκλησία της Αγίας
Τριάδας των Ουρσουλινών και πιο πέρα,
το ιδιόρρυθμης αισθητικής κτήριο της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης.
Σε
αυτό το σημείο είχαμε πλέον ελεύθερη ώρα για να χαζολογήσουμε περπατώντας στην
πόλη, αλλά δυστυχώς άρχισε να βρέχει.
Όποτε
με την κ.Αθεόφοβου χωθήκαμε σε μια πιτσαρία ενώ η ατρόμητη κόρη μας αποφάσισε, παρά την βροχή,
να ανέβει στο κάστρο απ΄όπου και οι φωτογραφίες..
Το Κάστρο της Λιουμπλιάνα κτίστηκε αρχικά
τον 11ο αιώνα αλλά ξανακτίστηκε και επεκτάθηκε αρκετές φορές μέχρι
τον 17ο αιώνα.
ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου