atheofobos2: ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ-Θ΄ ΚΡΟΑΤΙΑ (ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ)

Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ-Θ΄ ΚΡΟΑΤΙΑ (ΝΤΟΥΜΠΡΟΒΝΙΚ)

Το Ντουμπρόβνικ έχει χαρακτηριστεί σαν το «μαργαριτάρι της Αδριατικής» και πράγματι η παλιά του πόλη δικαιωματικά ονομάζεται έτσι. Το όνομα του ήταν μέχρι το 1918 Ραγούζα και Ντουμπρόβνικ έγινε μετά την πτώση της Αυστροουγγαρίας και την ενσωμάτωση του στο νέο Βασίλειο Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (αργότερα Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας)

Ήταν για αιώνες, ήδη από τον 13^ο αιώνα, ναυτική δύναμη και μετά την Βενετία το σημαντικότερο λιμάνι των Βενετών στην Αδριατική.

Υπέστη σοβαρές ζημιές στον σεισμό του 1667, αλλά τελικά κατάφερε να επιδιορθώσει και να διατηρήσει τα ωραία γοτθικά, αναγεννησιακά, και Μπαρόκ παλάτια και μοναστήρια του, αλλά και τις εκκλησίες και τις πηγές του.

Από το 1979 η παλιά του πόλη έχει ανακηρυχτεί Μνημείο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας.

Μεγάλες ζημίες στα μνημεία και στα μισά του σπίτια, υπέστη ξανά το 1991-2 από τους γιουγκοσλαβικούς βομβαρδισμούς με πάνω από 2000 βόμβες και τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους. Ευτυχώς μετά το 1995, με την βοήθεια της ΟΥΝΕΣΚΟ και της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, οι ζημίες αποκαταστάθηκαν γρήγορα.

Πριν να μπούμε στην παλιά πόλη βλέπουμε προς την μεριά της θάλασσας το επιβλητικό φρούριο του Αγίου Λαυρεντίου γνωστό και ως «Γιβραλτάρ του Ντουμπρόβνικ» ,του 13^ου αιώνα, χτισμένο σε ένα βράχο 36μ πάνω από τη θάλασσα, που έγινε ευρύτερα γνωστό ως σκηνικό της σειράς «Game of Thrones».

Στην άκρη των τειχών, προς τη στεριά, βλέπουμε τον πύργο Μιντσέτα του 1461.

Μία πέτρινη γέφυρα του 1537 οδηγεί στην δυτική πύλη Πίλε που έχει επάνω της ένα άγαλμα του Αγίου Βλάσιου, πολιούχου της πόλης.

Μπαίνοντας στην πόλη, συναντάμε ένα από τα γνωστότερα μνημεία της ,την Μεγάλη Κρήνη Ονόφριο (1438-44) που τροφοδοτούσε την πόλη με νερά από τον ποταμό Ντουμπρόβατσκα.

Στην απέναντι πλευρά, ανάμεσα στα τείχη και το Φραγκισκανικό Μοναστήρι ,υπάρχει η εκκλησία του Σωτήρος, από τα λίγα κτήρια που δεν επλήγησαν από τον σεισμό του 1667, με πρόσοψη χαρακτηριστική της αναγεννησιακής βενετσιάνικης-δαλματικής τέχνης.

Παραπλεύρως είναι το Φραγκισκανικό Μοναστήρι (1417) και ή εκκλησία του (1300) Στο όμορφο περιστύλιο του υπάρχουν τοιχογραφίες και στην μία πλευρά του το Φαρμακείο που λειτουργεί από το 1317 και είναι το αρχαιότερο της Ευρώπης.

Την πόρτα του Μοναστηριού,με το εξαιρετικό υπέρθυρο με την αποκαθήλωση, την στόλιζε αυτό το σμάρι από τα παιδάκια που απολάμβαναν κατευχαριστημένα το χωνάκι τους!

Ο κεντρικός δρόμος που βρισκόμαστε είναι Στράντουν ή Πλάτσα μήκους 300 μ που συνδέει την πύλη Πίλ με την πύλη Πλάς προς την θάλασσα. Το πρωί είναι κατάμεστος από κόσμο ενώ το βράδυ η εικόνα του είναι τελείως διαφορετική και πιο όμορφη, καθώς τα μνημεία της πόλης φωτίζονται.

Κάθετα σε αυτόν είναι διάφορα γραφικά στενάκια και παράλληλα με αυτόν άλλοι μικροί δρόμοι, γεμάτα με μπαράκια και εστιατόρια.

Φτάνοντας στο τέλος του στην πλατεία της Λότζιας βρισκόμαστε πλέον στο πολιτικό και οικονομικό κέντρο της πόλης.

Μπροστά στον ναό του Αγίου Βλάσιου που ξανακτίστηκε σε μπαρόκ σχέδια στις αρχές του 18^ου αιώνα βρίσκεται ο κίων του Ορλάντο του 1418.

Ανατολικά στην πλατεία δεσπόζει ο ύψους 31μ πύργος του Ρολογιού που άρχισε να κατασκευάζεται το 1444.

Αριστερά του είναι το παλάτι Σπόνζα, με γοτθικά και αναγεννησιακά στοιχεία, που ανακατασκευάστηκε μεταξύ 1516-22 και στεγάζει τα κρατικά αρχεία. . Στο παρελθόν στέγασε αρχικά το τελωνείο και μετέπειτα λειτούργησε ως λογοτεχνική λέσχη, με την καλή κοινωνία της πόλης να συναντιέται στο κομψό αίθριο για φιλοσοφικές συζητήσεις.

Το Πρυτανικό Μέγαρο, σήμερα το Μουσείο της πόλης, ήταν το πολιτικό και διοικητικό κέντρο της δημοκρατίας.

Ο Καθεδρικός Ναός της Ανάληψης της Παρθένου, χτίστηκε έπειτα από αίτημα του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, αλλά μετά από τον μεγάλο σεισμό του 1667 ξαναχτίστηκε σε αρχιτεκτονικό ύφος μπαρόκ.

Πάνω από την Άγια Τράπεζα δεσπόζει το τρίπτυχο με την Κοίμηση, του Τισιάνο (1552)

Βγαίνοντας προς το λιμάνι είδαμε ότι υπάρχουν πλοιάρια που κάνουν μια σύντομη βόλτα γύρω από τα τείχη και μετά γύρω από το νησάκι Λόκρουμ, που είναι 600 μέτρα από το λιμάνι, όποτε χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκαμε σε αυτό που φαίνεται αριστερά στην φωτογραφία.

Ο Αυστριακός αρχιδούκας και βραχύβιος Αυτοκράτωρ του Μεξικού (λόγω εκτελέσεως του) Μαξιμιλιανός είχε φτιάξει ένα εξοχικό στο Λόκρουμ. Από εκείνη την εποχή στο νησί έχουν επιβιώσει ένα μοναστήρι και ένας βοτανικός κήπος.

Η βόλτα με το καΐκι σου δίνει την ευκαιρία να έχεις μια καλύτερη εικόνα της οχύρωσης της πόλης.

Μετά την βόλτα κάτσαμε σε ένα εστιατόριο στην πλατεία Gundulic, που την κοσμεί το άγαλμα του ομώνυμο ποιητή και πολιτικού και δοκίμασα ζυμαρικά με μελάνι σουπιάς, μια από τις τοπικές σπεσιαλιτέ με αυτό το αποτέλεσμα!

Στην συνέχεια αρκετά ξεπατωμένοι με την κ. Αθεόφοβου γυρίσαμε για ένα υπνάκο στο ξενοδοχείο, μιας και θα ξαναερχόμαστε το βράδυ στην πόλη και η ακαταπόνητος κόρη μας έμεινε για να περπατήσει επάνω στα τείχη που έχουν μήκος περίπου δύο χιλιόμετρα και για να βγάλει φωτογραφίες. Θεωρούνται τα πιο ολοκληρωμένα κι ίσως τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Χτίστηκαν από τον 8ο ως τον 16ο αιώνα

Μερικές φωτογραφίες επάνω από τα τείχη και από την βραδινή βόλτα.

Το ξενοδοχείο που μείναμε ήταν στο Lapad, μια περιοχή ξενοδοχείων κοντά στην παλιά πόλη με αστική συγκοινωνία, όποτε το πρωί πριν να φύγουμε κάναμε μια βόλτα σε ένα γραφικό δρομάκι που έχει στο πλάι του κόλπου.

Φεύγοντας από το Ντουμπρόβνικ γεμάτοι ωραίες αναμνήσεις από αυτό το ταξίδι, είδαμε και την νέα 518μ κρεμαστή γέφυρα, που την ονόμασαν Franjo Tuđman για να τιμήσουν τον πρώτο πρόεδρο της Κροατίας.

Στην από αέρος φωτογραφία του Ντουμπρόβνικ βλέπει κανείς την γέφυρα αριστερά και την παλιά πόλη δεξια.