ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΠΕΛΑ !

Ο πλούτος και η δύναμη των Ελλήνων βρίσκεται εκεί που βρισκόταν και την εποχή του Οδυσσέα

 Ζακ Λεκαριέρ (Γάλλος συγγραφέας και ελληνιστής, 1925-2005)

΄

Από παιδί θυμάμαι διάφορες ιστορίες που έλεγε η μάνα μου, για τα ταξίδια που είχε κάνει με τα εμπορικά πλοία του πατέρα της όταν ήταν νέα και πριν αυτός να τα χάσει όλα. Σχετικά έχω γράψει στο ποστ

 ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΛΟΙΩΝ ,ΜΟΝΤΕΛΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ.

Συνέπεια αυτών των αναμνήσεων διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον κείμενα που αναφέρονται στην εμπορική μας ναυτιλία.

Ένα από αυτά και στο οποίο αναγράφονται σημαντικές αλήθειες, είναι και το Ευτυχώς δεν μπορούν να αποδυναμώσουν και τη ναυτιλία μας του πάντα εύστοχου Γιάννη Μαρίνου από το οποίο σας παραθέτω ένα μεγάλο απόσπασμα.

Κατά κανόνα θαλασσοπνιγόμενοι καραβοκύρηδες πέτυχαν ένα παγκόσμιο ρεκόρ διαρκείας: την σταθερά πρώτη θέση στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία. Όμως, όπως ουδείς προφήτης, και αυτοί δεν γίνονται ανεκτοί στον τόπο που τους γέννησε. Αντί να αισθανόμαστε υπερήφανοι και να θεωρούμε πρότυπο για μίμηση αυτούς που δημιούργησαν τον πιο δυναμικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, τους θεωρούμε ένα είδος πειρατών που κερδίζουν άνομα και αφορολόγητα χρήματα και τα σπαταλούν σε πολυτελή διαβίωση χωρίς να προσφέρουν τίποτα στον λαό. Ακόμα και οι ναυτικοί μας αναφέρονται μεν ως παράδειγμα σκληρά εργαζόμενων συμπολιτών μας, όμως η Πολιτεία δεν τους προβάλλει ώστε να ενισχυθεί η τάση απασχόλησης στη ναυτιλία από τους χιλιάδες ανέργους, με δέλεαρ μάλιστα τις υψηλές αμοιβές τους. Αντίθετα κρατά υποβαθμισμένη και τη ναυτική εκπαίδευση. Καταλήστεψε επιπλέον και το άλλοτε κραταιό ασφαλιστικό τους ταμείο, το ΝΑΤ, με ανίερη δυστυχώς σύμπραξη και των συνδικαλιστών.

Προς τι αυτό το μίσος πέραν του φθόνου; Μα πρόκειται για τον μόνο παραγωγικό κλάδο της οικονομίας μας που είναι διεθνώς ανταγωνιστικός και κινείται χωρίς επιδοτήσεις και προστατευτικά κρατικά δεκανίκια. Ενοχλητικά υπενθυμίζει καθημερινά ότι οι εφοπλιστές, μολονότι έλληνες και εκείνοι, πέτυχαν το ναυτιλιακό θαύμα αβοήθητοι από το κράτος, χωρίς τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών και κάτω από τον ανελέητο ανταγωνισμό των εμπορικών στόλων όλων των χωρών της γης, ακόμα και των πλουσιοτέρων και ισχυροτέρων. Είναι η ζωντανή απόδειξη της αποτυχίας μεγάλων στρωμάτων της υπόλοιπης ελληνικής κοινωνίας, πρόκληση για τον μέσο Έλληνα, ο οποίος πιστεύει ότι δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την κρατική προστασία, χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς μέσο και χωρίς την εν γένει θαλπωρή του κράτους και των πολιτικών. Θέτει μάλιστα σε αμφισβήτηση και τις θεωρίες περί διεθνών συνωμοσιών που πολεμούν κάθε τι ελληνικό.

Όπως έλεγε με λύπη(!) ο Γεώργιος Παπανδρέου Α', δυστυχώς τα πλοία έχουν προπέλα και φεύγουν (από την ελληνική σημαία). Έτσι δεν μπορεί να εμποδιστεί η ναυτιλία μας να γίνει ανταγωνιστική όπως αυτό «επετεύχθη» σε βάρος π.χ. της βιομηχανίας μας. Δεν τελεί βλέπετε σε εξάρτηση από το ελληνικό κράτος και την κομματική δεσποτεία. Δεν μπορούν να καταστήσουν προβληματική την ποντοπόρα ναυτιλία μας όπως το πέτυχαν για κάθε σχεδόν άλλον παραγωγικό κλάδο της χώρας.

Ένας τρίτος λόγος είναι ότι τα πανίσχυρα και από το κόμμα καταδυναστευόμενα εργατικά συνδικάτα αδυνατούν να χειραγωγήσουν την εφοπλιστική δραστηριότητα, να προκαλέσουν δέσιμο των ποντοπόρων πλοίων της και να κάνουν καταλήψεις όπως στα ακτοπλοϊκά, ώστε κράτος και συνδικάτα να υποχρεώνουν σε υποταγή. Ευτυχώς.

Θεώρησα χρήσιμο να παραθέσω μερικά στοιχεία για την εμπορική μας ναυτιλία στην οποία αναφέρεται το άρθρο.

Η αξία του ελληνικού εμπορικού στόλου ανέρχεται σε 90 δισ. δολάρια και είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την αξία των στόλων άλλων κρατών. Ο γερμανικός εμπορικός στόλος ο οποίος διαθέτει τα περισσότερα εμπορευματοκιβωτιοφόρα έχει αυτή τη στιγμή αξία 42 δισ. ευρώ και συνεπώς λιγότερη από τη μισή των Ελλήνων ανταγωνιστών.

Η εμπορική μας ναυτιλία όχι μόνο διατηρεί τη πρώτη θέση παγκοσμίως, αλλά διευρύνει και την απόσταση που την χωρίζει από την Ιαπωνία, τη Κίνα, τη Γερμανία και την Σιγκαπούρη, που ακολουθούν στη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα. 

Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ)  υπολογίζει ότι η ναυτιλία εισφέρει περίπου 9 δισεκατομμύρια ευρώ στην ελληνική οικονομία, ή το 4% στο ΑΕΠ. Αν συμπεριληφθούν και οι συναφείς επιχειρήσεις, τότε το ποσοστό εκτοξεύεται στο 7,5% του ΑΕΠ ή περίπου 17 δισεκατομμύρια ετησίως. Οι συνολικά απασχολούμενοι σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις υπολογίζονται περίπου σε 192.000 εργαζόμενους, δηλαδή το 4% του συνόλου των εργαζομένων.

Επειδή συχνά γίνεται λόγος ότι οι κυβερνήσεις χαρίζονται στους εφοπλιστές ώστε να μην φορολογούνται, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι ο  Νόμος 2687/1953 περί προστασίας εισαγομένων στην Ελλάδα κεφαλαίων υπό μορφή πλοίων και ο Νόμος 27/1975 περί φορολογίας των πλοίων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι και δεν μπορούν να αλλάξουν παρά μόνο με αναθεώρηση  του Συντάγματος και αυτό για  να  εξασφαλίζεται σταθερότητα στην οικονομική  εκμετάλλευση του εμπορικού στόλου.

Εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι συνταγματικώς κατοχυρωμένοι νόμοι, είναι αμφίβολο εάν θα υπήρχαν πλοία διεθνών μεταφορών υπό Ελληνική σημαία γιατί όπως είναι και ο σημερινός τίτλος τα πλοία δυστυχώς έχουν προπέλα.

Την ίδια ακριβώς πολιτική χαμηλής φορολόγησης εφαρμόζει και η Γερμανία.