Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΤΑΡΗ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσει κανείς την ομιλία του Μπουτάρη στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης μετά τον προπηλακισμό που υπέστη στην συγκέντρωση μνήμης των Ποντίων.

Σε αυτή δίνει ένα μάθημα σε όλους τους πατριδοκάπηλους του τι σημαίνει γνήσιος πατριωτισμός.

Όμως οι εικόνες βίας που είδαμε (στο ποστ μου ΟΥΣΤ ! ΓΕΛΟΙΟΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ! μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο) δεν είναι πλέον κάτι το πρωτόγνωρο στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα.

Στο κείμενο της Κατερίνας Παναγοπούλου Όταν για χρόνια χάιδευες τον τραμπουκισμό, εξέθρεφες τραμπούκους  αναφέρεται σαφώς πως η εργαλειοποίηση της βίας έχει παρελθόν αναγράφοντας μάλιστα και χαρακτηριστικές περιπτώσεις βίας στο πρόσφατο παρελθόν.

Είναι ευνόητο ότι περιστατικά βίας σε πολιτικά πρόσωπα, σε μια κοινωνία μάλιστα που βρίσκεται σε κρίση, μόνο με ένα τρόπο μπορούν να εξαλειφθούν. Αυτός δεν είναι άλλος παρά η απερίφραστη και χωρίς μισόλογα, καταδίκη τους από όλες τις πολιτικές παρατάξεις και η ταυτόχρονη σύλληψη και καταδίκη των αυτουργών των επιθέσεων.

Δυστυχώς και στα δύο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολογικά αντίθετος και τόσο οι ανακοινώσεις του καταδίκης της βίας έχουν πάντα και το -ναι μεν αλλά- όπως επίσης και το ασύλληπτο των βιαιοπραγούντων, όπως ο Ρουβίκωνας, που ακόμα και αν συλληφθούν μέλη του διατάσσονται, από τον πρόεδρο της Βουλής μάλιστα, να τους επιστρέψουν τα περιπολικά πίσω εκεί που τους συνέλαβαν!

Σαφέστερα δε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κυρίτσης μας εξήγησε πως:  «Ο Ρουβίκωνας είναι πολιτική ομάδα που κάνει ακτιβισμό»!  Δεν μπορείς λοιπόν να συλλάβεις ακτιβιστές που το μόνο που κάνουν είναι να επιτίθενται σε πρεσβείες, να σπάνε συμβολαιογραφεία ή να μπουκάρουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας!

Αυτή την αντίληψη ανοχής της βίας διαπιστώνει κανείς ακόμα και από το πρωθυπουργικό twitter για την επίθεση στον Μπουτάρη, όταν με την διατύπωση του αποδέχεται πως θα υπήρχε έστω κάποια δικαιολογία των προπηλακισμών αν ήσαν τουλάχιστον  αγανακτισμένοι πολίτες!

Για το ίδιο θέμα  γράφει ο Μάνος Βουλαρίνος στο Η σαπίλα της Ελλάδας:

Μιλάμε για τη χώρα στην οποία ο πρωθυπουργός βγάζει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η μόνη κακή βία είναι η ακροδεξιά βία. Μια ανακοίνωση στην οποία με σαφήνεια δηλώνεται πως σε περίπτωση που η βία ασκείται από αγανακτισμένους πολίτες ή από συγκεντρωμένο πλήθος, μπορεί να είναι και δικαιολογημένη. Μια ανακοίνωση που, είτε από πνευματική ανεπάρκεια είτε από πεποίθηση (μπορεί και από συνδυασμό των δύο), είναι ένα τσαχπίνικο κλείσιμο του ματιού στη βία. Στην καλή βία. Σ’ αυτή τη βία που γουστάρει και υπερασπίζεται ο πρωθυπουργός της σάπιας χώρας που λέγεται Ελλάδα. Και μπράβο του.

Όμοιος ομοίω αεί πελάζει γράφει ο Πλάτων στο Συμπόσιο του και αυτό επιβεβαιώθηκε πλήρως από τον έτερο, συνήθως λαλίστατο, κυβερνητικό συνεταίρο του Τσίπρα, που είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που δεν καταδίκασε την επίθεση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.

Πως θα μπορούσε βέβαια να την καταδικάσει όταν ο ίδιος προέτρεπε σε βία με το περίφημο «λιντσάρετε τον Πάχτα» και για το οποίο μάλιστα δικαιώθηκε από την αδέκαστο ελληνική Δικαιοσύνη!

Η ανοχή, αν όχι η χρήση της βίας για την ιδεολογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, έχει βέβαια και θεωρητικό υπόβαθρο!

 Το θέμα περί «καλής» και «κακής» βίας το έχει αναπτύξει επαρκώς στο παρελθόν ο μεγάλος διανοητής του ΣΥΡΙΖΑ Κατρούγκαλος και μπορείτε να  διαβάσετε σχετικά στο ποστ  ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΙΣΜΟΣ, Ο ΝΕΟΣ ΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δυστυχώς έχει δίκιο ο Μ.Βουλαρίνος  όταν γράφει πως:

Μιλάμε για τη χώρα στην οποία μπορείς να βανδαλίσεις όπου θέλεις, να απειλήσεις όποιον θέλεις, να καταστρέψεις ό,τι θέλεις, να αποκλείσεις όποιον δρόμο και όποιο πεζοδρόμιο θέλεις, να καταλάβεις όποιον χώρο θέλεις, να κάνεις ό,τι θέλεις, αρκεί να το κάνεις με τσαμπουκά. 

Και δυστυχώς κινδυνεύουμε, όταν τα παραπάνω καταντούν καθημερινότητα να τα συνηθίσουμε, όποτε τότε θα επιβεβαιωθεί ο Μάνος Χατζιδάκις που είπε:

Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.